All Chapters of ก็รักไปแล้วให้ทำไง: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21 ขอร้อง จบทุกอย่างได้ไหม “ถ้าวันหนึ่งหนูรักพี่เกมส์ขึ้นมาล่ะคะ”“อย่ารักพี่เลย” กรภัคเอ่ยตอบทันทีพร้อมกับคลายอ้อมกอดแล้วลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะชะงักเมื่อถูกเธอรั้งแขนเอาไว้ ยิ่งสายตาเจ็บปวดที่มองมา ยิ่งทำให้ผมไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเธอ“งั้นเราจบสถานะบ้าๆนี่เลยได้ไหมคะ”“ทำไมล่ะ แบบนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ”รมย์รวินท์ส่ายหน้าไปมาก่อนจะกระพริบตาถี่ๆไล่หยดน้ำตาที่กำลังคลอดวงตาคู่สวยจนภาพตรงหน้าพร่าเบลอ “ไม่ดีเลย เพราะหัวใจของหนูมันรักพี่ไปแล้ว มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วไงคะพี่เกมส์”“พี่...” เขาพูดไม่ออกได้แต่ถอนหายใจออกมาแผ่วเบาก่อนจะนั่งลงบนเตียงแล้วดึงร่างบางมากอดไว้แนบอก “พี่ขอโทษนะ อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม”รมย์รวินท์ผละออกจากอ้อมกอดที่เคยอบอุ่นแต่บัดนี้กลับหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจ ได้แต่จ้องมองใบหน้าเขานิ่งๆ ราวกับคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่เธอเคยรู้จัก “แล้วจะให้หนูทำไง ในเมื่อหนูรักพี่ไปแล้ว รักมากๆด้วย ได้ยินไหมคะว่าหนูรักพี่เกมส์”“อย่ารักพี่เลย”รมย์รวินท์เบือนหน้าหนีเมื่อน

ตอนที่ 23 ไม่กล้ารัก           “กอบัว”“กินข้าวเสร็จแล้วหรอ”“อือ” ตังเมพยักหน้ารับก่อนจะมองไปที่ร่างสูง“พี่ปราณคะนี่เพื่อนกอบัวชื่อตังเม กับพราวฟ้า พวกแกนี่พี่ปราณ แพทย์ปีสี่”“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” พราวฟ้ายิ้มแหยๆพร้อมกับพยักหน้ารับไมตรีจากอีกฝ่าย“งั้นพี่กลับตึกก่อนนะ”“ค่ะ”คล้อยหลังจากร่างสูงที่เดินออกไป สองเพื่อนสนิทรีบทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ เท้าแขนกับโต๊ะแล้วจ้องรอคอยคำตอบ“อะไรของพวกแกเนี่ย”“สรุปกับพี่หมอปราณนี่ยังไง”“เขาแค่มานั่งคุยเป็นเพื่อนเฉยๆ”“แค่นั้น?” ตังเมเลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม“ฉันเดินชนพี่เขาจนกาแฟพี่เขาตก ฉันก็เลยเลี้ยงกาแฟคืน”“แค่นั้นจริงๆ” พราวฟ้าหรี่ตามองอย่างจับผิด“เออ แค่นั้น”“คิดว่าพี่เขามาจีบซะอีก”“ไม่ได้จีบ พี่เขาก็หาเรื่องอะไรมาเล่าให้ฟังระหว่างรอพวกแกนั่นแหละ”“แล้วชอบไหม”

ตอนที่ 25 ความชัดเจน อ้อ อีเด็กในผับคนนั้น ตอนนั้นมืดมองไม่ชัด ว่าหน้าตาธรรมดาๆ ตอนฟ้าสว่างคอดว่าจะดูดี เหอะ ก็ยังไม่สวยอยู่ดี“กูรักของกูมาก่อน มึงยังสะเออะมาแย้งของๆคนอื่นหน้าด้านๆ”“อะไรของคุณคะ” รมย์รวินท์พูดขึ้นด้วยความงุนงง ฉันอยากจะคิดว่าอีกฝ่ายคงตามผิดตัว แต่รูปฉันที่เด่นหราอยู่ในหน้าจอมือถืออีกฝ่ายทำให้คิดเป็นอื่นไม่ได้ เธอคงตั้งใจมาหาเรื่องฉันแน่นอน และถ้าเดาไม่ผิดคงไม่พ้นเรื่องของ...“เลิกยุ่งกับพี่เกมส์ซะ”นั่นไง ว่าแล้ว เดาเก่งขนาดนี้ไปเป็นหมอดูเถอะกอบัวเอ้ย! ภาพลักษณ์ลูกสาวคนดี น่ารักใสๆ เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ของเจ๊ กอหญ้า เจ้าของสวนทุเรียนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดจันทบุรี คงได้เผยทาสแท้จริงก็คราวนี้แล้วสินะ!“ไม่ต้องมาทำหน้าไขสือ รู้เอาไว้ว่าพี่เกมส์คือของกู เลิกยุ่งกับเขาเดี๋ยวนี้”“มาโวยวายเพราะเรื่องผู้ชายแค่นี้?”“เออ เพราะมึงทำให้เขามาบอกเลิกกู กูก็ตามจีบของกูมาเป็นปีๆ มึงกล้าดียังไงมาตัดหน้ากูแบบนี้ ห๊ะ!”“แล้ว?”“มึงไปใช้มารยาอะไร ห๊ะ ถึงทำใ

ตอนที่ 27 คำมั่น“ตามผมมาทำไมครับ” กรภัคที่เดินออกจากห้องน้ำเจอร่างสูงกำยำยืนรออยู่ริมทางเดิน“คุยกันหน่อยไหม”ผมเดินเลี่ยงไปทางสวนหย่อมของทางร้านเป็นคำตอบกลายๆ ว่ายอมคุยด้วย ก่อนที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก แต่ยังไม่ทันจะจุดไฟ เขาถึงกับต้องหันมองคนพูด“นายไม่ได้ยืนอยู่คนเดียวนะ ไม่สมควรสูบบุหรี่”“แต่นี่มันพื้นที่สูบบุหรี่” กรภัคชี้ไปที่ป้ายแผ่นใหญ่พร้อมกับยิ้มมุมปากกวนๆ“อือ งั้นเชิญ” ธนาธิปผายมือเชิญอีกฝ่ายให้ทำตามความต้องการ ก็ในเมื่อตรงนี้มีป้ายติดไว้เด่นหราจะห้ามปรามก็คงไม่ใช่ที่“เอาไหมครับ”“ไม่”“จะพูดอะไรกับผมก็พูดมา”“เลิกได้ก็เลิกซะนะ บุหรี่มันไม่ดีต่อร่างกาย”“อือ ผมจะพยายาม แต่...ลุงจะพูดแค่นี้ใช่ไหม จะไปเดินกลับไปข้างบน” ผมกระแทกเสียงคำว่า ลุง เน้นๆแล้วหันมองหน้าอีกฝ่ายพลางเลิกคิ้วขึ้นถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง“เปล่า” ธนาธิปหลับตาลงช้าๆแล้วตวัดมองอีกฝ่ายเพราะรู้ว่ากำลังถูกเด็กกวนอารมณ์พร้อมกับยิ้มบางๆให้ อย่างน้อยเจ้าเด็กนี่ก็ยอมพูดด้วยดีๆ ถึงจะกวนตีนและเอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็ยอมฟังอะไรง่ายๆ“ฉันรักแม่เธอจริงๆ”“แล้วจะมาบอกผมทำไม”“ฉันอยากให้นายรู้ไว้”“แค่นี้?”“ไม่ใช่แ

ตอนที่ 29 เซอร์ไพร์สเมื่อรับกระเป๋าเรียบร้อยรมย์รวินท์จึงเดินไปยังผู้โดยสารขาเข้าพร้อมกับต่อสายหากรภัคแต่กลับติดต่อไม่ได้“อยู่ไหนกันนะพี่เกมส์ โทรหาก็ไม่รับสาย”เสียงหวานบ่นพึมพำขณะโทรออกไปยังหมายเลขเดิมซ้ำๆกี่สายก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ“สงสัยจะไม่ได้ยิน ไปคอนโดเลยดีกว่า” รมย์รวินท์จึงรีบเดินไปเรียกแท็กซี่เพื่อตรงไปยังจุดหมายปลายทาง“ไปคอนโดแถวเอกมัยค่ะ”“ครับ”ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่หมายเธอจึงรีบลากกระเป๋าเดินกลับเข้าคอนโดพร้อมกับควานหากุญแจ“แต่เอ๊ะ ประตูไม่ได้ล็อก หรือจะกลับมาแล้วนะ” รมย์รวินท์ค่อยๆผลักประตูเข้าไปช้าๆเพื่อเซอร์ไพรส์เขา ภายในห้องสว่างจ้าแต่กลับไร้เงาเจ้าของห้อง“อยู่ที่ไหนกันนะ”เสียงหวานบ่นพึมพำก่อนที่เท้าเรียวจะเดินตรงไปยังห้องนอน แต่ภาพตรงหน้าทำเธอยืนนิ่ง อ้าปากค้างตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา มือบางสั่นสะท้านยกมือปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้นี่มันอะไรกัน เขาทรยศหักหลังเธองั้นเหรอ เขานอกใจไปมีอะไรกับคนอื่นและคนนั้นยังเป็นจีจี้ คนที่เขาไม่เคยสนใจ แต่วันนี้กลับนอนกอดกันอยู่บนเตียงกว้าง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นในห้องนี้ดวงตาคู่สวยปิดลง