เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 25 ความชัดเจน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-29 11:28:25ตอนที่ 25 ความชัดเจน
อ้อ อีเด็กในผับคนนั้น ตอนนั้นมืดมองไม่ชัด ว่าหน้าตาธรรมดาๆ ตอนฟ้าสว่างคอดว่าจะดูดี เหอะ ก็ยังไม่สวยอยู่ดี
“กูรักของกูมาก่อน มึงยังสะเออะมาแย้งของๆคนอื่นหน้าด้านๆ”
“อะไรของคุณคะ” รมย์รวินท์พูดขึ้นด้วยความงุนงง ฉันอยากจะคิดว่าอีกฝ่ายคงตามผิดตัว แต่รูปฉันที่เด่นหราอยู่ในหน้าจอมือถืออีกฝ่ายทำให้คิดเป็นอื่นไม่ได้ เธอคงตั้งใจมาหาเรื่องฉันแน่นอน และถ้าเดาไม่ผิดคงไม่พ้นเรื่องของ...
“เลิกยุ่งกับพี่เกมส์ซะ”
นั่นไง ว่าแล้ว เดาเก่งขนาดนี้ไปเป็นหมอดูเถอะกอบัวเอ้ย! ภาพลักษณ์ลูกสาวคนดี น่ารักใสๆ เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ของเจ๊
กอหญ้า เจ้าของสวนทุเรียนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดจันทบุรี คงได้เผยทาสแท้จริงก็คราวนี้แล้วสินะ!“ไม่ต้องมาทำหน้าไขสือ รู้เอาไว้ว่าพี่เกมส์คือของกู เลิกยุ่งกับเขาเดี๋ยวนี้”
“มาโวยวายเพราะเรื่องผู้ชายแค่นี้?”
“เออ เพราะมึงทำให้เขามาบอกเลิกกู กูก็ตามจีบของกูมาเป็นปีๆ มึงกล้าดียังไงมาตัดหน้ากูแบบนี้ ห๊ะ!”
“แล้ว?”
“มึงไปใช้มารยาอะไร ห๊ะ ถึงทำใ
บทที่เกี่ยวข้อง
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 26 เปิดตัว
ตอนที่ 26 เปิดตัว“พี่เกมส์พาหนูมาที่นี่ทำไมคะ”“มาเจอแม่พี่”“พี่ทำไมไม่บอกหนูก่อน”“เซอร์ไพร์สไง”“หนูกลัว”“กลัวอะไร แม่พี่ใจดีจะตายไป เอ๋...ใจดีหรือเปล่านะ”“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ” เสียงหวานสั่นเครือพร้อมกับหันมองไปรอบๆด้วยความหวาดระแวง ไอ้บ้าเอ้ย จะพามาเจอแม่ก็ไม่บอกก่อนจะได้แต่งตัวให้เรียบร้อยกว่านี้ แล้วกระโปรงสั้นความยาวแค่สิบแปดแถมยังแหวกหน้าอีก เสื้อนักศึกษาที่ใส่วันนี้ก็แน่นกว่าปกติด้วย“แม่พี่ใจดีกับทุกคนแหละ ยกเว้นพี่คนเดียวชอบบ่น ชอบด่า ชอบบิดหูด้วย”“พี่ไม่ได้ทำให้หนูรู้สึกดีขึ้นมาเลยค่ะ” เสีงหวานบ่นกระเง้ากระงอดพร้อมกับดึงเสื้อนักศึกษามาด้านหน้าเยอะๆ“เอาน่า ไปกัน แล้วก็เลิกดึงได้แล้ว มันไม่ได้ทำให้เสื้อเราตัวใหญ่ขึ้นหรอกนะ”“หนูขอกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนได้ไหมคะ ชุดหนูไม่เหมาะที่จะเจอผู้ใหญ่เลย”“เอาน่าแม่พี่ทันสมัย เรื่องแค่นี้ท่านไม่ว่าหรอ” กรภัคมองร่างบางอย่างพิจารณาเพราะชุดอีกฝ่ายก็ไม่ได้ดูเซ็กซี่เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ที่ใส่สั้นและเสื้อนัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 27 คำมั่น
ตอนที่ 27 คำมั่น“ตามผมมาทำไมครับ” กรภัคที่เดินออกจากห้องน้ำเจอร่างสูงกำยำยืนรออยู่ริมทางเดิน“คุยกันหน่อยไหม”ผมเดินเลี่ยงไปทางสวนหย่อมของทางร้านเป็นคำตอบกลายๆ ว่ายอมคุยด้วย ก่อนที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก แต่ยังไม่ทันจะจุดไฟ เขาถึงกับต้องหันมองคนพูด“นายไม่ได้ยืนอยู่คนเดียวนะ ไม่สมควรสูบบุหรี่”“แต่นี่มันพื้นที่สูบบุหรี่” กรภัคชี้ไปที่ป้ายแผ่นใหญ่พร้อมกับยิ้มมุมปากกวนๆ“อือ งั้นเชิญ” ธนาธิปผายมือเชิญอีกฝ่ายให้ทำตามความต้องการ ก็ในเมื่อตรงนี้มีป้ายติดไว้เด่นหราจะห้ามปรามก็คงไม่ใช่ที่“เอาไหมครับ”“ไม่”“จะพูดอะไรกับผมก็พูดมา”“เลิกได้ก็เลิกซะนะ บุหรี่มันไม่ดีต่อร่างกาย”“อือ ผมจะพยายาม แต่...ลุงจะพูดแค่นี้ใช่ไหม จะไปเดินกลับไปข้างบน” ผมกระแทกเสียงคำว่า ลุง เน้นๆแล้วหันมองหน้าอีกฝ่ายพลางเลิกคิ้วขึ้นถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง“เปล่า” ธนาธิปหลับตาลงช้าๆแล้วตวัดมองอีกฝ่ายเพราะรู้ว่ากำลังถูกเด็กกวนอารมณ์พร้อมกับยิ้มบางๆให้ อย่างน้อยเจ้าเด็กนี่ก็ยอมพูดด้วยดีๆ ถึงจะกวนตีนและเอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็ยอมฟังอะไรง่ายๆ“ฉันรักแม่เธอจริงๆ”“แล้วจะมาบอกผมทำไม”“ฉันอยากให้นายรู้ไว้”“แค่นี้?”“ไม่ใช่แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-30ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 28 การเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 28 การเปลี่ยนแปลงสองวันต่อมา“สุขสันต์วันเกิดนะคะ”“ขอบคุณนะครับ” กรภัคหลับตาปี๋เมื่อเจอแสงแดดในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะดึงร่างบางมากอดแล้วกดจมูกหอมแก้มนุ่มซ้ำๆ“ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้หนูต้องกลับบ้านนะ”“ขอนอนกอดอีกนิดนะ วันเกิดทั้งทีดันไม่ได้อยู่ฉลองด้วยกันเลย”“ก็ให้ของขวัญไปแล้วไงคะ”“ไหนล่ะ” ผมผงกหัวขึ้นมองไปรอบๆห้องแต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิม “กล่องของขวัญสักชิ้นก็ไม่มี”“อยู่นี่ไงคะ” รมย์รวินท์จับใบหน้าให้เขาก้มมองเธอที่นอนซุกอยู่ในอ้อมกอด“หืม งั้นต้องแกะของขวัญสินะ”“หยุดเลย หนูให้ไปแล้ว”“ตอนไหน พี่พึ่งตื่นเองนะ แค่กอดกับหอมแก้มไม่นับสิ”“ให้ข้ามวันเลยนะ จำไม่ได้หรอคะ”“โถ่ว” กรภัคบ่นโอดครวญเมื่อคืนไม่น่าจับเด็กนี่กินเกินเที่ยงคืนเลย พูดแล้วเสียดาย “หึๆ แต่พี่ยังไม่อิ่มเลยนะ ขออีกรอบได้ป่ะ”“หยุดเลยค่ะ แค่นี้ก็จะไม่ทันเวลาแล้ว”“ครั้งเดียวเองนะๆ”“ไม่ค่ะ”“ครับ ก็ได้” กรภัคยอมคลายอ้อมกอดแล้วลุกจากเตียงตามคนตัวเล็กกว่าเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว แล้วยืนกอดอกมองเธอลากกระเป๋าเดินทางออกมาเปิด“พี่เกมส์คะ เลิกทำหน้าบึ้งได้แล้วค่ะ ไปอาบน้ำเลย” รมย์รวินท์เอ่ยบอกขณะเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-30ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 29 เซอร์ไพร์ส
ตอนที่ 29 เซอร์ไพร์สเมื่อรับกระเป๋าเรียบร้อยรมย์รวินท์จึงเดินไปยังผู้โดยสารขาเข้าพร้อมกับต่อสายหากรภัคแต่กลับติดต่อไม่ได้“อยู่ไหนกันนะพี่เกมส์ โทรหาก็ไม่รับสาย”เสียงหวานบ่นพึมพำขณะโทรออกไปยังหมายเลขเดิมซ้ำๆกี่สายก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ“สงสัยจะไม่ได้ยิน ไปคอนโดเลยดีกว่า” รมย์รวินท์จึงรีบเดินไปเรียกแท็กซี่เพื่อตรงไปยังจุดหมายปลายทาง“ไปคอนโดแถวเอกมัยค่ะ”“ครับ”ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่หมายเธอจึงรีบลากกระเป๋าเดินกลับเข้าคอนโดพร้อมกับควานหากุญแจ“แต่เอ๊ะ ประตูไม่ได้ล็อก หรือจะกลับมาแล้วนะ” รมย์รวินท์ค่อยๆผลักประตูเข้าไปช้าๆเพื่อเซอร์ไพรส์เขา ภายในห้องสว่างจ้าแต่กลับไร้เงาเจ้าของห้อง“อยู่ที่ไหนกันนะ”เสียงหวานบ่นพึมพำก่อนที่เท้าเรียวจะเดินตรงไปยังห้องนอน แต่ภาพตรงหน้าทำเธอยืนนิ่ง อ้าปากค้างตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา มือบางสั่นสะท้านยกมือปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้นี่มันอะไรกัน เขาทรยศหักหลังเธองั้นเหรอ เขานอกใจไปมีอะไรกับคนอื่นและคนนั้นยังเป็นจีจี้ คนที่เขาไม่เคยสนใจ แต่วันนี้กลับนอนกอดกันอยู่บนเตียงกว้าง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นในห้องนี้ดวงตาคู่สวยปิดลง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-30ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 30 หายไป
ตอนที่ 30 หายไปกรภัคสะลึมสะลือตื่นในช่วงสายพร้อมกับยกมือกุมขมับเมื่ออาการปวดหัวเล่นงานอย่างหนัก“อ่า เมื่อคืนก็ไม่ได้ดื่มเยอะ ทำไมปวดหัวจังวะ” เสียงทุ่มบ่นพึมพำก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกา“เชี้ย โดนโกรธแน่เลย กอบัวโทรมาเกือบสิบสาย” เมื่อเห็นแบบนั้นผมจึงรีบต่อสายหาทันทีแต่เธอกลับไม่รับสาย ไม่ว่าจะโทรกี่ครั้งก็เป็นแบบเดิม“ไม่ได้การละ” ผมรีบตวัดผ้าห่มออกแล้วก้าวลงจากเตียงด้วยความเร่งรีบแต่อาการมึนหัวทำให้ผมชะงักหยุดนั่งนิ่งๆที่ปลายเตียงชวกรเดินเข้ามาในห้องเมื่อได้ยินเสียงกุกกัก ก็เห็นเจ้าของห้องนั่งกุมขมับอยู่ปลายเตียง“อ้าวมึงตื่นละหรอ”“เออ”“เป็นอะไรล่ะ” ชวกรเอ่ยถามทั้งที่เคี้ยวปาท่องโก๋ตัวใหญ่ก่อนจะส่งให้เพื่อนสนิท “กินป่ะ”“ไม่อ่ะ ปวดหัวว่ะ กูไปอาบน้ำก่อนนะ”“มึงจะไปไหน ยังเช้าอยู่เลย”“ไปบ้านกอบัวที่จันทบุรี”“อาการมึงดีขึ้นแล้วหรอ”“อือ ดีขึ้นแล้ว”“เออๆ” ชวกรพยักหน้ารับก่อนจะเดินกลับออกมานั่งกินโจ๊กที่ลงไปซื้อมาเมื่อเช้า“ไอ้ชิน แล้วมึงมาอยู่ห้องกูทำไม”“กูเป็นคนพามึงกลับห้องไง มึงจำไม่ได้หรอ”“กูจำอะไรไม่ได้เลยว่ะ พอดีเลยมึงไปส่งกูที่สนามบินหน่อย”“อือ กินโจ๊กไหม”“ก็ดี”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 31 ความจริง
ตอนที่ 31 ความจริงตังเมเดินหน้าตึงเข้ามาในคอนโดของกรภัค บอกเลยถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายที่หมายตาเอาไว้โทรมาขอ อย่าหวังว่าคนอย่างเธอจะมานั่งอยู่ตรงนี้“พี่เกมส์มีอะไรหรือเปล่าคะ”“รู้ไหมว่ากอบัวอยู่ไหน”“คำถามนี้คนเป็นแฟนกัน ไม่น่าจะมาถามคนนอกอย่างตังเมนะคะ”“พี่ติดต่อกอบัวไม่ได้ พี่อาจจะเผลอไปทำอะไรให้กอบัวโกรธโดยไม่รู้ตัว”“เฮ้อ” ตังเมถอนหายใจยาวเหยียด ก็เห็นใจทั้งสองคนนะ แต่ไม่อยากออกตัวแรงกลัวกินอาหารหมา “เมื่อคืนกอบัวโทรมาหาตังเม บอกกลับมากรุงเทพแล้ว”“กลับมาถึงกรุงเทพ?” กรภัคถามซ้ำพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ ตาขวากระตุกหยิกๆเลย“ค่ะ กลับในวันนั้นเลยมาถึงที่นี่ก็เกือบๆเที่ยงคืน”“แล้วยังไงต่อ”“บอกจะไปหาพี่ แต่โทรไม่ติด เลยจะไปหาที่คอนโด”“ไอ้ชินเมื่อคืนมึงบอกมึงนอนกับกู มึงเห็นกอบัวมาไหม”“ไม่นะ” ชวกรส่ายหน้าปฏิเสธทันทีแล้วเมื่อคืนเขาก็ไม่ได้เมาหนักจนถึงขั้นจำอะไรไม่ได้ด้วย“ตังเมขอถามหน่อย พี่เกมส์จะว่าตังเมเสือกก็ได้นะ”“อือ ถามมาเถอะ พี่พร้อมตอบทุกอย่าง”“พี่ทำอะไรให้กอบัวโกรธเหรอคะ”“เรื่องนี้พี่ไม่รู้จริงๆ”“ลองคิดดีๆก่อนตอบไหมคะ เพราะเมื่อคืนกอบัวบอก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 32 ตาสว่าง
ตอนที่ 32 ตาสว่าง“หลังจากที่แยกย้ายกัน มึงกับกูไปเข้าห้องน้ำ แล้วมึงก็อ้วกออกมาเยอะมาก” ชวกรเริ่มเล่าเรื่องราวให้ทุกคนได้ฟังอีกครั้ง“เออ กูจำได้” เพราะตอนนั้นสมองมันเบลอๆ ตาพร่ามัว แข้งขาอ่อนแรงจนแทบยืนทรงตัวไม่ไหว“กูก็เลยพามึงไปหาหมอ หมอบอกว่ามึงมีอาการแพ้ยานอนหลับแต่ไม่รุนแรงนอนพักเดี๋ยวก็หาย กูเลยพามึงกลับคอนโด”“แพ้อะไร แอลกอฮอล์กูว่าไม่น่าใช่แน่นอน” ธนัทเปรยขึ้นเพราะพวกเขากินมาตั้งนานจะพึ่งมาแพ้ตอนนี้ก็คงไม่น่าใช่“เปล่าแพ้ยานอนหลับ”“ห๊ะ!” ทุกคนอุทานขึ้นมาพร้อมกับหันมองหน้ากรภัคด้วยความสงสัย จนอรปรียาพูดขึ้นมา“ยานอนหลับมาไง”“นั่นดิหรือว่าก่อนมามึงกินยานอนหลับมาหรอไอ้เกมส์” เตวิชญ์เอ่ยถาม“ไม่นะ กูจะกินทำไม”“ก็คิดว่านอนไม่หลับเพราะคิดถึงน้องกอบัว”“บ้า ถ้ากูคิดถึงจนทนไม่ไหวขนาดนั้นกูกินเหล้าเสร็จกูขับรถไปจันทบุรีเลยไม่ดีกว่าเหรอ”“เออ อันนี้มีเหตุผล” ธนัทพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่ชวกรจะเล่าต่อ“ตอนแรกกูก็สงสัยเหมือนพวกมึงนั้นแหละว่ายานอนหลับมาจากไหน จนจีจี้มาสารภาพกับกู”“ว่า”“น้องเป็นคนใส่ยานอนหลับให้มึงกินเอง หวังจะลากมึงไปสวบนั่นแหละ”“ใจน้องมันได้ว่ะ” ธนัทพูดขึ้นอย่างเหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 33 บุกบ้านสาว
ตอนที่ 33 บุกบ้านสาวกอหญ้าในชุดเสื้อผ้าฝ้ายสีขาว ผ้าถุงลายปัญจจันทบูรสีแดงก่ำเดินลงจากบ้านมาดู เมื่อมีรถคันหรูแปลกตามาจอดที่ลานหน้าบ้าน จะว่าลูกค้าทุเรียนก็ไม่น่าใช่ แต่ถ้าเป็นอิทธิอดีตสามีที่มักวนเวียนมาหา แม่จะเอาลูกซองไล่ยิงหาทางกลับบ้านไปหาเมียใหม่ไม่ถูกเลยคอยดูแต่กลับผิดคาดเมื่อเห็นชายร่างสูงเสื้อยืดสีขาวคอกลมคู่กับกางเกงยีนสีอ่อน ไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าใส่แบรนด์เนมมาตั้งตัวแบบนี้คงเป็นลูกคุณหนูบ้านไหนสักที่หลงทางมากลางสวนทุเรียนแน่นอน“มาหาใครคะ” เสียงหวานที่ดังขึ้นทำให้กรภัคละสายตาจากโทรศัพท์แล้วเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของบ้านที่กำลังเดินลงบันไดมาจากบ้านทรงไทยประยุกต์“ผมเกมส์ครับ ผมมาหากอบัว”“มาหากอบัว” กอหญ้าหรือที่ใครๆรู้จักในนามเจ้กอหญ้าเจ้าของสวนทุเรียนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดหรี่ตามองคนมาใหม่ หวังว่าจะไม่ใช่พ่อหนุ่มนี่หรอกนะที่ทำให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอโทรมากลางดึกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือบอกจะไปพักผ่อนที่ภูเก็ต“ใช่ครับ”“แล้วเธอเป็นอะไรกับกอบัว” น้ำเสียงหวานใสใจดีในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างขึ้น“ผมเป็นแฟนกอบัวครับ” กรภัคตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น รับรู้ได้ถึงน้ำเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03
บทล่าสุด
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 43 คู่หมั้น (จบ)
ตอนที่ 43 คู่หมั้นสามเดือนต่อมา@บ้านเพชรปกรณ์บ้านทรงไทยประยุกต์สองชั้นหลังใหญ่ผสานไปกับสไตล์โมเดิร์น อย่างลงตัว ผนังข้างนอกตกแต่งด้วยโทนสีขาวสลับกับโทนสีน้ำตาล ให้บรรยากาศที่อบอุ่น บริเวณหน้าบ้านปลูกดอกไม้ประดับที่ออกดอกชูช่ออวดความสวยบานสะพรั่งราวกับต้อนรับแขกผู้มาเยือนในวันสำคัญของลูกสาวเพียงคนเดียวของเจ้าของสวนทุเรียนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดพิธีหมั้นถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายมีเพียงแขก ญาติและเพื่อนสนิทเท่านั้นแต่งานก็ถูกจัดขึ้นอย่างสมเกรียติ สมหน้าสมตาทั้งสองฝ่าย เมื่อเศรษฐีนีเจ้าของตลาดวัฒนาขนเงิน ขนทองคำแท่ง ทองรูปพรรณ แหวนเพชรสิบกระรัตและที่ดินมาหมั้นว่าที่สะใภ้ในอนาคตให้กับลูกชายเพียงคนเดียว“ว่าที่คู่หมั้นมาแล้วค่ะ” ตังเมและพราวฟ้าเอ่ยบอกขณะพา รมย์รวินท์อยู่ในชุดเดรสคอวีขาวผ้าชีฟองอัดพลีส ยาวคลุมข้อเท้าเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านกรภัคยกยิ้มให้อย่างอ่อนโยนขณะเดินไปจูงมือคู่หมั้นเดินเข้ามาในห้องรับแขก“วันนี้หนูสวยมาก พี่คิดว่านางฟ้าที่ไหนลงมาเดินเล่น”รมย์รวินท์หลุดหัวเราะออกมาเมื่อเจอคำพูดหวานเลียน ยืนยิ้มหน้าแดงด้วยความเขินอายเมื่อเขาจูบที่แก้มแล้วผละออกอย่างรวมเร็วเพราะกลั
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 42 งอนอยู่นะ
ตอนที่ 42 งอนอยู่นะ“พี่เมฆา พี่เมฆา”“...”“เมฆา”“ครับ คุณเกมส์” เมฆาที่เดินกลับมาถึงโต๊ะทำงานได้ยินเสียงผู้บริหารหนุ่มโวยวายเสียงดังจึงรีบเข้ามาในห้องทำงาน"ไปไหนมา"“ผมปวดหนัก ผมขอโทษนะครับ”เมฆาเอ่ยบอกอย่างสำนึกผิดเมื่อปล่อยเจ้านายสัมภาษณ์งานเลขาคนใหม่เพียงลำพัง“คราวหน้าผมไม่เอาแล้วนะเลขาผู้หญิงอ่า เอาผู้ชายเท่านั้น ผู้ชายเท่านั้นนะพี่”“ครับผม แล้วเธอ...ทำอะไรคุณหรือเปล่าครับ”“ผมเกือบโดนสวบแล้วไหมล่ะ”“อาบน้ำก่อนไหมครับ กลิ่นน้ำหอมเธอแรงมาก ถ้าไปรับคุณกอบัวในสภาพนี้ คุณเกมส์จะโดนโกรธเอาได้นะครับ”“ก็คงโดนอยู่แล้ว เพราะผมต้องเล่าให้เธอฟังทุกเรื่อง”“อนาคตไม่มีโอกาสเป็นพ่อบ้านใจกล้านะครับคุณเกมส์”“ยังไง?”“กลัวเมีย”“เขาเรียกให้เกียรติครับ และที่สำคัญผมไม่พูดโกหก”“ครับๆ” เมฆายกยิ้มให้เจ้านายก่อนจะเดินออกมา อยากจะแซวคนกลัวเมียให้นานกว่านี้ แต่เขายังไม่พร้อมหางานใหม่หลังจากร
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 41 เอาแต่ใจ
ตอนที่ 41 เอาแต่ใจ2 ปีต่อมา@มหาลัยรถอาวดี้คันหรูจอดสนิทข้างตึกคณะวิศวกรรมก่อนจะดึงร่างบางมาสวมกอดแล้วหอมแก้มนุ่มอย่างเช่นทุกวัน“ตั้งใจเรียนนะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับ”“โอเคค่ะ”“พี่เกมส์ก็ตั้งใจทำงานนะคะ” รมย์รวินท์โน้มตัวไปหอมที่แก้มเขากลับคืนแล้วก้าวลงจากรถแต่ถูกเขาดึงไว้อีกครั้ง“คะ พี่เกมส์”“ฝึกงานเมื่อไหร่”“อีกสองเดือนค่ะ”“พี่ว่าหนู...”“ค่อยคุยกันเรื่องนี้ได้ไหมคะพี่เกมส์” รมย์รวินท์เอ่ยแทรกขึ้นมาเมื่อเขาถามเรื่องฝึกงานอีกครั้ง คุยกันทีไรจบด้วยการเถียงกันและงอนกันทุกครั้งไป“โอเคครับ หวังว่าตอนเย็นพี่มารับหนูจะมีคำตอบให้พี่นะ”“รับทราบค่ะ”ฟู่ว!รมย์รวินท์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกแล้วเดินไปหาเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ในโรงอาหาร“เป็นอะไรกอบัว”“เครียด เรื่องฝึกงาน”“มีปัญหาหรอ เรื่องเกรดหรือติดกิจกรรมล่ะ ไปปรึกษาอาจารย์ไหม เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน”
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 40 คบกันนะ
ตอนที่ 40 คบกันนะหลังจากเรื่องราวทุกอย่างเคลียร์จบเรียบร้อย ผมจึงพาเธอกลับมาที่คอนโดเพื่อเปลี่ยนชุด ก่อนจะพามาที่ร้านอาหารบนตึกสูงใจกลางเมืองรมย์รวินท์ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูพิ้งค์โกลด์สั้นเหนือเข่าเดินเคียงข้างเขาในชุดสูทสีดำไม่ทางการ พอมองไปที่มือนุ่มก็ถูกเขากุมไว้ตลอดเวลาจนเธอต้องสลับมองหน้าเขาด้วยแววตาเป็นประกาย“มองแบบนี้พี่เขินนะ”“ก็พี่หล่อนี่คะ”“ไปเอาความปากหวานมาจากไหนหนอ”“พี่มุกกับพี่ชะเอมเคยบอกไว้ค่ะ ว่าพี่ชอบคนอ้อนๆ”“ไปเชื่อพวกมันสองคน โดยต้มจนเปื่อยแล้วมั้ง”“อ้าวไม่ชอบหรอคะ” รมย์รวินท์เอียงคอถามอย่างน่ารักจนกรภัคหลุดหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าเหวอของคนตัวเล็กกว่าแล้วโอบเอวดึงเธอมากอดแนบชิด“ชอบ แต่คนที่อ้อนพี่ ต้องเป็นเราเท่านั้นนะ ถ้าเป็นคนอื่นพี่ไม่ชอบ”“ไม่คุยด้วยแล้ว” รมย์รวินท์หันหน้าหนีซ่อนรอยยิ้ม แต่ลืมไปว่าเป็นกระจกซึ่งเห็นเงาที่สะท้อนออกมาเห็นเขายืนกลั้นขำจนหน้าแดง“อยากยิ้มก็ยิ้ม ไม่ต้องแอบหรอก พอโดนเอาคืนบ้าง ไปไม่เป็นเลยนะเรา”
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 39 คืนเกิดเหตุ
ตอนที่ 39 คืนเกิดเหตุตึกคณะบริหารจีจี้เดินเล่นโทรศัพท์ลงมาจากตึกในช่วงห้าโมงเย็น ก่อนจะเดินไปนั่งรอคนขับรถที่บ้านมารับ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจอร่างสูงใบหน้าหล่อที่ทำท่าถมึงทึง คนที่เธอพยายามพาตัวเองไปอยู่ใกล้ๆและตามจีบมานานนับเดือน แต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่เธออยากวิ่งหนีไปให้ไกลๆ ถ้ามีวิชาหายตัวได้ก็คงจะดี“หยุดเลยนะจีจี้”“พี่เกมส์” จีจี้พูดเสียงสลดใบหน้าสวยซีดเผือด “จีจี้ขอโทษ”“รู้ไหมว่าสิ่งที่จีจี้ทำมันทำให้พี่วุ่นวายมากแค่ไหน”“แต่หมอบอกว่าพี่ไม่ถึงตายนะคะ แพ้แต่ไม่รุนแรง แล้วจีจี้ก็ไม่ได้ตั้งใจ จีจี้ขอโทษ”“ใครว่าพี่ไม่ตาย”“นี่จีจี้คุยกับวิญญาณพี่หรอคะ ฮือ จีจี้ขอโทษนะคะขนาดตายไปแล้วยังเป็นผีมาหลอกมาหลอนจีจี้อีก” จีจี้ตีโพยตีพายยกมือปิดหน้าปิดตาร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความกลัว แถวนี้ยิ่งไม่มีคนอยู่ด้วย“พี่ยังไม่ตาย แต่ที่บอกตายเพราะพี่ทรมานใจที่จีจี้ก่อเรื่องจนทำให้พี่กับกอบัวผิดใจกันต่างหาก”“อึกฮือ”“จีจี้ตั้งสติก่อน เลิกร
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 38 หวานต่อไม่รอแล้วนะ
ตอนที่ 38 หวานต่อไม่รอแล้วนะไม่นานรถอาวดี้คันหรูจอดสนิทที่หน้าร้านอาหารริมชายหาด ภายในตกแต่งสไตล์โมเดิร์นกรุกระจกล้อมรอบ และยังมีโซนด้านนอกริมหาดที่ตกแต่งด้วยไฟสีเหลืองนวล และเสียงเพลงจากนักร้องยิ่งทำให้บรรยากาศโดยรวมช่างโรแมนติก“นั่งตรงไหนดี หืม” กรภัคโอบไหล่คนตัวเล็กแล้วโน้มมาถามด้วยน้ำเสียงเอ็นดู“ตรงโซนริมหาดดีกว่าค่ะ บรรยากาศกำลังดีเลย” สายลมพัดเอื่อยๆพัดกลิ่นอายทะเลขึ้นมาจนทำให้ร่างบางที่หน้าบึ้งตึงยิ้มกว้างออกมา นี่สินะกลิ่นอายทะเลบ้านเกิดที่ไม่ได้สัมผัสมานานหลังจากที่ย้ายไปเรียนในเมืองหลวง“ชอบไหม” ผมเอ่ยถามเสียงนุ่มพร้อมกับเกลี่ยปอยผมที่ปลิวไปตามแรงลมขึ้นทัดหูให้อย่างอ่อนโยน“ชอบมากค่ะ”“เห็นเรายิ้มได้พี่ก็ดีใจแล้ว”“ไม่ได้หลอกว่าอะไรหนูอยู่ใช่ไหมคะ”“เปล๊า ใครจะกล้า แล้วเราอยากกินอะไร สั่งเลยนะ วันนี้ป๋าเลี้ยงไม่อั้น” กรภัคเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเอ็นดูแววตายามมองคนตรงหน้าก็เปี่ยมไปด้วยรัก“จะเอาให้ขนหน้าแข้งป๋าร่วงเลย”“คงยากหน่อยนะ เพราะพี่รวยมาก”“จ้
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 37 ทะเลเดือด
ตอนที่ 37 ทะเลเดือด“เดี๋ยวเราไปเที่ยวที่นี่กันก่อนนะคะ ไปหาข้าวเที่ยงกินที่นี่ด้วย”“ตามใจไกด์เลยครับ” กรภัคบอกเสียงอ่อนโยนพร้อมกับกุมมือนุ่มไว้ตลอดทางจนกระทั่งถึงที่หมาย“เดี๋ยวหนูพาพี่เที่ยวที่โซนนี้ก่อนนะเวลามีน้อย คราวหน้าถ้ามีโอกาสจะพาเที่ยวให้ครบแปดโซนเลยค่ะ”“โอเคครับ”“งั้นไปกันค่ะ”รมย์รวินท์เช่าจักรยานสมาสองคัน เธอกับเขาปั่นเลียบไปตามริมน้ำชมอาสนวิหารพระนางมารีอาปฏิสนธินิรมลที่ตั้งเด่นสง่า ด้วยสถาปัตยกรรมสไตล์โกธิค ที่มียอดแหลมตรงปลายโบสถ์ทั้งสองข้าง ภายในงดงามด้วยการประดับกระจกสี“สวยมาก นักท่องเที่ยวก็เยอะ”“เป็นแลนมาร์คของจังหวัดเลยค่ะ ป่ะนี่ก็ใกล้เที่ยวแล้วเดี๋ยวหนูพาไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูเลียงกับเส้นจันท์ผัดปูนิ่มที่ร้านริมน้ำบอกเลยว่าอร่อยมาก เอ๊ะหรือส้มตำทุเรียนดี”“โอ้โห่ ทุเรียนพี่ว่าพอก่อนดีกว่า เมื่อเช้าแม่เราก็จัดให้พี่เต็มที่เลย แล้วเรายังแกล้งพี่ไว้แสบมากอีกนะ”“ก็เลือกที่จะไม่กินก็ได้นี่คะ เหมือนที่พี่ไม่ไปช่วยงานแม่พี่ที่ตลาดช่วงหน้าทุเรียนไงคะ
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 36 ดูดาวกันนะ
ตอนที่ 36 ดูดาวกันนะ หลังจากที่ทานข้าวอิ่มเรียบร้อยกอหญ้าก็ขอตัวไปนอนเพราะต้องลงสวนแต่เช้า กรภัคจึงรีบเดินไปรั้งเอวบางที่กำลังจะเดินเข้าห้องมากอดไว้แนบอก“พี่เกมส์ทำอะไรคะเนี่ย ปล่อยเลย”“พี่ขอคุยด้วยหน่อยนะ”“ก็บอกดีๆสิคะ มากอดทำไม เดี๋ยวแม่มาเห็นเข้า”“พี่กลัวเราหนีพี่อีก” กรภัคพาร่างบางเดินมานั่งหน้าบ้านที่มุมนั่งเล่นตรงระเบียงซึ่งมีศาลาขนาดเล็กตัวไม้ระแนงมีผู้ผ้าพริ้วสีขาวตามเสาบ้าน รอบๆปลูกไม้ประดับจึงค่อนข้างเป็นส่วนตัว“มีอะไรก็พูดมาสิคะ”“มานอนดูดาวกันนะ”รมย์รวินท์นั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆแต่กลับถูกเขาดึงไปนั่งบนตักสองแขนกำยำกอดรอบเอวบางแล้ววางคางเกยบนไหล่เล็ก“พี่คิดถึงเรามากเลยนะรู้ไหม”“....”เมื่อเธอไม่ตอบแต่การที่เธอเอียงศีรษะซบอกก็ทำให้ผมยิ้มออกมา ซึ่งยิ้มที่ออกมาจากหัวใจที่เปรี่ยมไปด้วยความสุข“พี่รักเรานะ ขอโทษที่พี่ไม่ได้ดีพอจนสุดท้ายทำให้เราต้องเสียใจ
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 35 คนเดียวสักพัก
ตอนที่ 35 คนเดียวสักพัก“เฮ้อ” รมย์รวินท์ถอนหายใจเฮือก ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านก่อนจะพูดคุยกับผู้เป็นแม่ ถ้าเจออะไรอย่าตกใจ อย่าใช้อารมณ์ อย่าใช้สมองให้ใช้หัวใจตัดสิน ที่แม่พูดมาทั้งหมดคงหมายถึงเขาสินะครืด ครืด ครืด“โทรมาได้จังหวะพอดีเลย” รมย์รวินท์รีบรับสายเมื่อเห็นชื่อเพื่อนสนิทโทรเข้ามา “กำลังจะโทรหาพอดีตังเม”“แกเจอพี่เกมส์แล้วใช่ไหม”“เจอแล้ว แกรู้อยู่แล้วหรอว่าเขามาที่นี่”“อือ”“แล้วแกไม่บอกฉันก่อน”“แหม่ๆ ทำอย่างกับรับสายงั้นแหละ ฉันกับพราวโทรหาแกจนสายเกือบไหม้แล้วมั้ง ข้อความที่ส่งไปเปิดอ่านบ้างหรือเปล่าเถอะ”“โทษทีจะเพื่อนรัก แต่หยุดบ่นก่อน ช่วยคิดหน่อย”“จะให้ช่วยคิดยังไง เรื่องนี้แกต้องตัดสินใจเอง หัวใจแก แกก็น่าจะรู้ดีที่สุดแล้วนะกอบัว มาถามฉันก็จะช่วยอะไรได้นอกจากโทรมาฟังแกระบาย”“เรื่องจริงใช่ไหม”“อือ วันนั้นฉันก็อยู่กับพวกพี่เขา พี่ชินเขาก็อยู่ด้วยนะ เขาเล่าและยืนยันว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ”“แต่ตอนที่ฉันขึ้นไปฉันก็ไม่เห็นแม้แ
