Semua Bab เมื่อตัวประกอบทะลุมิติมาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดียวยุค 80's : Bab 21 - Bab 30

“ประธานกั๋ว...” “เลขาหลี่ ช่วยนัดประชุมผู้บริหารให้ผมด้วย” “คะ...เอ่อ...ค่ะ ได้ค่ะ” กั๋วซีฮั่นสูดลมหายใจลึก ปรับสีหน้าอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินเข้ามาใกล้ยื่นมือขวาออกไป กั๋วคังเหรินปรายตามองเล็กน้อย มุมปากยกยิ้มแล้วยื่นมือขวาไปจับมือพี่ชายต่างมารดา “ยินดีต้อนรับกลับบริษัทหลินกรุ๊ฟ” “ที่ผ่านมาทำให้พี่ซีฮั่นต้องลำบากแล้ว” เขายิ้มแต่บีบมือแรงขึ้น “ต่อไปนี้จะไม่ให้พี่ต้องลำบากอีกแน่นอนครับ” แม้ภายนอกคนมองพี่น้องรักใคร่ปรองดองกันดี กั๋วคังเหรินเข้ามาสืบทอดกิจการของประธานหลินก่อนที่ท่านจะเสียไป แสดงให้เห็นว่าหลินซือซง-ประธานบริษัทผู้ก่อตั้งมีความเชื่อใจและไว้ใจลูกเขยคนนี้มาก แม้ก่อนหน้านี้ ผู้คนต่างคาดเดากันไปต่างๆนานา ว่าระหว่าง กั๋วซีฮั่นกับกั๋วคังเหริน ใครจะได้เป็นเขยสกุลหลิน สุดท้ายแล้วเป็นกั๋วคังเหรินที่เหมือนหนูตกถังข้าวสาร แม้ว่าเป็นการแต่งงานเข้าบ้านผู้หญิง แต่ฐานะที่ร่ำรวยเช่นนั้น เป็นใคร ใครก็อยากแต่งเข้าไปทั้งนั้น หลินซือซงบุกเบิกสร้างกิจการใหญ่โตจนกลายเป็นเศรษฐี เป็นที่นับหน้าถือตาของคนใ

“ไปดูแปลงผักหลังบ้านกันค่ะ” เด็กสองคนพยักหน้ารับด้วยท่าทางดีอกดีใจเพราะอยากชวนคุณแม่ไปเล่นกัน หลินเหยาซื่อหยิบผ้ากันเปื้อนลายเดียวกันแล้วสวมให้ลูก จางลี่จางหย่งช่วยกันผูกปมเชือกที่ด้านหลัง เธอสอนเด็กๆ ให้ช่วยเหลือกัน เธอเองสวมผ้ากันเปื้อนตอนทำงานอยู่แล้วเพราะเกรงว่าเวลาลงสีที่ภาพจะเลอะเสื้อผ้า เมื่อชุดพร้อมเด็กทั้งสองก็จูงมือแม่ไปที่แปลงผักหลังบ้าน หลายวันก่อนเพิ่งเอาชิงช้ามาตั้งไว้ วันนี้คนสวนกำลังลงเถาองุ่น เธอไม่รู้ขั้นตอนการปลูกองุ่น เคยเห็นแต่ผลในซุปเปอร์มาเก็ต แต่ยังไงก็ช่างเถอะ ตอนนี้แปลงผักของเธอกลายเป็นสวนหย่อมน่ารักไปแล้ว “คุณผู้หญิง” ลุงจวงผู้ดูสวนทักด้วยท่าทีนอบน้อม “เหนื่อยหน่อยนะคะ”หลินเหยาซื่อยิ้มรับเดินตามมือน้อยๆ ที่จูงไปที่แปลกผัก ผักกาดหอมสีเขียวสดพร้อมถูกกลายเป็นสลัดจานโปรด เธอนั่งลงพร้อมเด็กๆ ที่ชี้ชวนให้ดูผักในแปลงผักเล็กๆ ตรงหน้า “ความจริง พวกเราไม่ควรทิ้งคุณผู้หญิงไปเลย” ลุงจวงพูดอย่างรู้สึกผิด “นายท่านดูแลพวกเราและครอบครัวอย่างดีมาตลอด พอมีปัญหาพวกเราก็พากันทิ้งคุณผู้หญิงไปกันหมด”

“สามีจะมารับค่ะ” หลินเหยาซื่อยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา “อีกสักพักเขาคงมาถึง ฉันไปรอด้านล่างดีกว่าค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นเราลงไปพร้อมกันก็ได้ค่ะ” หวังเข่อซิงยิ้มและยืนรอหลินเหยาซื่อเก็บของใส่กระเป๋าแล้วจึงเดินออกมาพร้อมกัน“น้องเหยาซื่อทำงานนอกบ้านเป็นครั้งแรกสินะคะ” หวังเข่อซิงชวนคุยขณะกำลังเดินไปที่ลิฟต์“ค่ะ” เธอยิ้มตอบ ‘ถ้าไม่นับรวมก่อนที่เธอจะมาอยู่ในร่างนี้นะ’ “ขอบคุณมาดามที่ให้โอกาสฉันด้วยค่ะ”“ฉันก็ให้ได้แค่โอกาสแต่ความสามารถก็ต้องมีด้วย” มาดามหวังพูดไปตามตรง “จริงสิ เมื่อครู่ฝ่ายตัดเย็บโทรบอกว่าชุดสูทชุดนั้นตัดเย็บเรียบร้อยแล้ว เราลงไปดูด้วยกันไหม ฉันก็อยากเห็นของจริงว่าเป็นยังไง”“เสร็จแล้วหรือคะ ดีจริง” ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองก้าวเข้าไปในลิฟต์ มาดามหวังไม่ถือตัวแม้เป็นรองประธานบริษัทก็กดลิฟต์ด้วยตนเอง หลินเหยาซื่อรู้สึกว่าตัวเองโชคดีจริงๆ ที่ได้ทำงานกับผู้หญิงคนนี้ หวังเข่อซิงพาหลินเหยาซื่อมาที่แผนกตัดเย็บเสื้อผ้าตัวอย่าง ซึ่งหลายครั้งก็ตัดเย็บเสื้อผ้าสำหรับลูกค้า VIP ด้วย เมื่อรองประธานบริษัทก้าวเท้าเข้าไป ทุกคนก็หันมามองแต่ยังไม่ทันลุกขึ้น มาดาวหวังก็ยกมือห้ามไว้ก่อน“ไม่เป

“แต่...คุณอาจเสียเวลาเปล่า”“ผมเสียช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดไปแล้ว” น้ำเสียงเจือความเจ็บปวด“ก่อนหน้านี้คุณเย็นชากับฉัน” พูดไปแล้วก็รู้สึกถึงความน้อยใจ ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นจากเจ้าของร่างนี้หรือเพราะเธออ่านสมุดบันทึกของหลินเหยาซื่อ“เหยาซื่อ..”‘คุณคือคนที่ผมจะรักไม่ได้’ เขาเอียงใบหน้าเล็กน้อยเพื่อได้สบตากับดวงตาคู่สวย ไม่อาจพูดทุกสิ่งที่อยู่ในใจได้หมด“อยู่ในสกุลกั๋ว ผมคือลูกเมียรองของคุณพ่อ แต่อยู่นอกบ้าน ผมคือลูกนอกสมรส ชีวิตผมเจอสายตาดูแคลนมาตลอดรวมทั้งคนในครอบครัว ผมจะไม่ให้ลูกของผมต้องเจอเรื่องแบบเดียวกับผม ถ้าคุณไม่เชื่อใจ ผมทำหมันก็ได้นะ”“ทำหมันเหรอ” เธอทำตาโตไม่คิดว่าเขาจะพูดเรื่องนี้“คุณจะได้มั่นใจว่าผมจะไม่มีลูกกับใครแน่นอน”“เรื่องนั้น...” เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง “ไม่ต้องหรอกค่ะ ถ้าคนจะนอกใจ ทำหมันก็นอกใจได้อยู่ดี”ได้ยินแบบนี้แล้ว กั๋วคังเหรินยิ้มออกมาแล้วกอดเธอแน่นขึ้นอีกนิด“แสดงว่าตอนนี้ผมอยู่ในใจของคุณแล้วใช่ไหม”“ฉันไม่ได้...” ไม่ได้อะไรล่ะ? ไม่ได้คิดเรื่องนั้น หรือไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวจู่ๆ หลินเหยาซื่อก็นึกคำพูดไม่ออก“ขออนุญาตนะครับ”“คะ?”มือใหญ่ประคองท้ายทอยเธอไว้ก่

กั๋วซีฮั่นแย้มยิ้มแต่แววตาเย้ยเยาะน้องชายต่างมารดา ซึ่งไม่เคยนับเป็นน้องชายเลยสักนิด ตอนนี้เขาคือหัวหน้าสกุลกั๋วแต่แทบไม่มีอำนาจอะไรเลย ตั้งแต่บิดาตายจากเงินทองก็ร่อยหรอ กิจการก็ล้มพังไม่เป็นท่าเหลือเพียงหน้าฉากที่กินเงินปันผลเพียงเล็กน้อยซึ่งมันก็ไม่พอให้แม่และน้องสาวสองคนถลุงเล่น เป็นเพราะหลินซือซงเป็นเพื่อนสนิทกับบิดาของเขา ทำให้เขากับกั๋วคังเหรินเข้ามาทำงานในบริษัทหลินกรุ๊ฟ แต่แผนการของเขาพังพินาศเพราะไอ้เจ้าน้องชายนอกสมรสคนนี้ “ประธานกั๋วกลับมาแล้วจริงๆ” หลายคนเข้ามาทักทายและต้องการย้ำกับตัวเองว่ากั๋วคังเหรินกลับมานั่งตำแหน่งประธานหลินกรุ๊ฟแล้วจริงๆ ความน่าเชื่อถือและความมั่นใจของนักลงทุนเป็นเรื่องสำคัญ และยิ่งวันนี้กั๋วคังเหรินมาพร้อมภรรยาสาวทำให้สยบข่าวลือเรื่องนอกใจไปได้มาก “ไม่นึกว่าจะได้เห็นประธานกั๋วควรภรรยาออกงานเลี้ยง”เพราะฝึกซ้อมมาอย่างดี หลินเหยาซื่อไม่ได้แสดงอาการประหม่าออกมา เธอยิ้มและพูดคุยกับคนอื่นอย่างเป็นธรรมชาติ ทุกคนชื่นชมชุดที่เธอใส่ทำให้มาดามหวังแอบโฆษณาผลงานของเธอไปด้วย กั๋วคังเหรินพูดคุยทักทาย