All Chapters of หวานใจนายเถื่อน: Chapter 11 - Chapter 20

“อืม พะ พอ... พอแล้วค่ะ” เธอพยายามดันเขาออกได้สำเร็จพร้อมกับเบือนหน้าหนีเล็กน้อย แต่ใบหน้าหล่อเหลาที่สากไปด้วยเครากับอยู่ใกล้แก้มนุ่มไม่ยอมห่าง“หายกลัวบ้างไหม” เขากระซิบถามเสียงนุ่มกลายเป็นคนละคนกับนายปราบ สุริยะฉัตรกันเลยทีเดียว“เอ่อ พี่ปราบ มันไม่ควร... ไม่ เราเพิ่ง” เธอห้ามปรามด้วยน้ำเสียงอึกอัก แต่จะหลีกหนีอย่างไรก็ไม่พ้นเพราะแผ่นหลังติดพนักพิงแล้ว “ยังสั่นอยู่เลย ยังไม่หายกลัวใช่ไหม” เขากระซิบถามอีกครั้ง“คือ หยก กลัวพี่ปราบ” เธอเอ่ยออกมาตรงๆ เพราะไม่อย่างนั้นมีหวังเสียความเป็นตัวเองแน่ๆ พอพูดจบก็ก้มหน้าอีกครั้ง“พี่ทำอะไรให้กลัว ฮืม” เขายังมีหน้ามาถามเธออีก“ก็ทำ... ทำแบบนี้ไงคะ เอ่อ ถอยออกไปนิดนึงนะคะ หยกไม่...” ว่าแล้วเธอยกมือขึ้นดันแผงอกเขาให้ออกไปห่างๆ แต่เขากลับจับมือเธอเอาไว้แล้วรั้งให้เข้าไปหาเสียอย่างนั้น“เอ่อ หยกว่าเรา... พี่ปราบปล่อยหยก” น่าแปลกเหลือเกินที

“พี่ปราบ!” เธอตกใจพร้อมกับยกมือขึ้นปิดทรวงอกเอาไว้ ทว่าความอวบอิ่มล้นทะลักออกมานอกบราโชว์หราอวดสายตาเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาจึงจับมือทั้งสองข้างของเธอขึงเอาไว้ ก่อนจะก้มลงบดขยี้จูบที่กลีบปากนุ่มอีกครั้ง และเพียงชั่วอึดใจริมฝีปากร้อนผ่าวก็พรมจูบลงมาตามพวงแก้มหอมนุ่มจนถึงซอกคอ พลางใช้ปากขบเบาๆ และเพิ่มแรงด้วยการดูดเม้มประทั่งเป็นรอยเล็กน้อย“อืม พี่ปราบ” ไม่รู้ว่าจะเอ่ยทัดทานหรือเรียกร้องให้เขาทำตามใจปรารถนาดี สุดท้ายจึงได้แต่หลับตาปี๋เพื่อรับสัมผัสทุกอย่างที่เขามอบได้ แม้กระทั่งความเสียวซ่านก่อเกิดขึ้นเมื่อเรียวลิ้นถูกส่งออกมาแตะตรงเนินอก ก่อนจะใช้ปลายลิ้นโลมเลียสลับกันไปมามองทั้งสองข้าง และเพียงชั่วอึดใจเขาปล่อยมือเธอ แล้วสอดฝ่ามือลงไปใต้แผ่นหลังเพื่อปลดตะขอบรา จากนั้นจึงรั้งมันออกไปให้พ้นทางอย่างรวดเร็ว ทรวงอกอวบอิ่มเต่งตึงโผล่เผยยั่วสายตา พร้อมกับความเย็นเฉียบเข้าครอบคลุมร่างกายเมื่อมันเปลือยเปล่า เหลือไว้เพียงกางเกงขาก๊วยเท่านั้น เขาช้อนสายตามองปลายถันสีชมพูระเรืออย่างเสน่ห์หาระคนด้วยความหื่นกระหาย สองมือค่อยๆ ขย

“สะ สะ อูยยยย อ๊ะ! พี่ปราบ เสียวค่ะ ซี๊ดดดด” เธอตอบด้วยเสียงที่แหบพร่าแผ่วเบาดังเดิม ขณะที่เรียวปากของเขายังคงดูดเลียร่องเสียวเร็วๆ ความเสียวซ่านทำให้เธอเอื้อมมือมากดศีรษะของเขาให้แนบเรียวปากกับร่องเสียวมากยิ่งขึ้น พร้อมกับแอ่นเนินสวาทให้เขาละเลงเลียได้อย่างถนัดถนี่ “อืม โอ้ว หยกไม่ไหวแล้วค่ะ อืม ใจจะขาดอยู่แล้ว” เสียงหายใจเริ่มหอบกระชั้นขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงครางที่ดังขึ้นเช่นกัน ความกระดากอายหายไปพาลกระตุ้นให้เขาเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น “ไม่ไหวก็ปล่อยออกมาให้พี่สิ” เขาสั่งขณะที่เรียวลิ้นยังคงทำงานได้อย่างเร่าร้อน“อ๊ะ! ซี๊ดดดด พี่ปราบอย่า... อย่าเร่ง หยกเสียว” ยิ่งเธอบอกเขาก็ยิ่งเร่ง“พี่จะเร่ง พี่อยากกินหยก หยกหวานเหลือเกิน” ดูเหมือนว่าเขากำลังคลั่งอย่างหนัก ร่างกายของเขาแทบจะแตกเสี่ยงๆ เช่นกัน หากแต่ต้องกดกลั้นเพื่อจะได้นำพาเธอไปพบกับจุดหมายเสียก่อน “หยก... อ่า... โอ้วพี่ปราบ อื้อ! พี่... พี่ปราบ หยกไม่ไหว อ่า” เธอร้องครวญครางออกมาด้วยเสียงที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ความเสี

“ซี๊ดดดด อ่า... พี่... ปราบ อ่า” ความกระดากอายหายไปจนหมด เหลือไว้แต่เพียงความต้องการ ที่อยากจะคว้าความสุขเอาไว้ให้เร็วที่สุด ด้วยการขยับสะโพกยกขึ้นรับจังหวะกระแทกกระทั้นของเขาที่เร่งขึ้นเรื่อยๆ โซฟาตัวยาวกลายเป็นสวรรค์เล็กๆ สำหรับทั้งสองทันที พร้อมกับเสียงร้องครวญครางลั่นห้องดังสลับกัน ขณะที่จังหวะรักหนักหน่วงรุนแรงจนเสียงดังให้ได้ยิน “โอ้วหยกจ๋า อ่า... พี่เสียว พี่จะเร่งแล้วนะ” เขาบอกเป็นสัญญาณเพื่อเร่งความเร็ว“อื้อ! หยกก็... อ่า ซี๊ดดดด หยกก็เสียว พี่ปราบขา เร่งให้หยกที” สิ้นคำของเธอเท่านั้นแหละเขาก็กระแทกกระทั้นสะโพกเข้าออกทางสวาทระรัวเร่ง จนกระทั่งร่างบางสั่นไหว เสียวซ่านจนต้องกอดเขาเอาไว้แน่น แอ่นกายและยกสะโพกขึ้นลงเร่าร้อนพร้อมกับเสียงครางซี๊ดซ๊าดไม่หยุดปาก“พี่จะแตกอยู่แล้วหยกจ๋า” น้ำเสียงของเขาหอบกระชั้นและไม่อาจรั้งรออีกต่อไป “หยกก็... ซี๊ดดดด พี่ปราบ... อ๊ะ! อ๊ะ! ยะ ยะ หยก... อื้อ! พี่ปราบขา หยก... เสร็จแล้ว” เธอร้องครวญครางลั่นและหลับตา

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังเบาๆ พอเป็นมารยาทเท่านั้น ทว่าเจ้าของบ้านยังคงหลับสนิท ไม่กระดุกกระดิกตัวเลย และไม่มีทีท่าว่าประตูจะถูกเปิดออก ชาติชายจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไปเอง และสิ่งที่เห็นเบื้องหน้าทำให้เขาตกใจไม่น้อย เพราะเจ้านายหนุ่มดันนอนที่โซฟาแทนที่จะเป็นห้องนอน“เอ่อ นายครับ นาย” ชาติชายเรียกพลางเดินเข้าไปใกล้ๆ “นาย! ตื่นเถอะครับสายแล้วรถโรงงานรออยู่” เสียงของชาติชายทำให้ปราบพยายามลืมตาขึ้น แล้วกรอกตาไปมองพลางถอนหายใจไล่ความเพลีย ก่อนจะยกมือขึ้นกุมขมับแล้วบีบนวดเบาๆ “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ไม่สบายเหรอ” ลูกน้องถามอย่างแสนซื่อโดยไม่ทันได้สังเกตว่าเจ้านายเปลือยทั้งตัว“เข้ามาได้ไงวะ” ปราบถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย“ก็ประตูไม่ได้ล็อคไว้น่ะครับ ลืมล็อคตั้งแต่เมื่อคืนอย่างนั้นเหรอ แล้วเจ้านายนอนตรงนี้ได้ยังไง” เมื่อชาติชายถามเสร็จเจ้านายขี้เซาก็ได้สติทันที พร้อมกับพยุงตัวลุกขึ้นนั่งเพราะเพิ่งรู้ว่าข้างกายไม่มีคู่หมั้นคนงามนอน