Semua Bab UNCHAINED MY HEART : Bab 91 - Bab 100

Nagulat si Jasmine sa narinig. Para bang ang bawat salitang binanggit ni Michael ay isang malaking hakbang patungo sa hindi inaasahang koneksyon na kanilang pinipilit itago. Hindi na siya makapaniwala. Matapos ang lahat ng pag-iwas at mga kabiguan, nagbigay siya ng isang mahinang ngiti bilang tugon. "Salamat, Michael," tugon ni Jasmine, na pilit ipinaglalaban ang hindi pagpapakita ng emosyon. "Hindi ko inaasahan na ikaw pa ang magpaparating ng congratulations."Nagkatitigan sila sa ilang sandali, at sa mga mata nila ay may isang hindi maipaliwanag na koneksyon. Parang nagbabalik ang mga alaala ng mga panahong magkasama pa sila, mga ngiti, mga pag-uusap na puno ng kaligayahan. Ngunit sa ilalim ng lahat ng ito, alam nilang parehong nagbago na ang lahat. Si Michael, sa kabila ng kanyang mga pagkatalo at mga hakbang patungo sa isang bagong buhay, ay may kasamang girlfriend na si Katherine. Si Jasmine, sa kabilang banda, ay patuloy na tinatahak ang daan ng kanyang propesyonal na buhay, bin

Pero iyan ang kagandahan ng Netflix and chill, siyempre. Ang dahilan kung bakit gustung-gusto niya ito. Ang pagtaas na iyon ay nangyayari nang napakabagal at unti-unti na ang kasakiman na nararamdaman niya na makuha siya sa loob niya ay kailangang pigilin. At sa pagpipigil nito, pinapalakas niya ang pagnanasa na iyon. Nananatili sila sa lahat ng bagay, at iyon ang nagpaparamdam na napaka-electriko ng bawat haplos. Kapag sinisipsip niya ang isa—isa lang! – ng kanyang mga utong, hindi ang paraan ng pagsuso niya ang nagiging dahilan ng pagkakaiba sa pagitan ng kaunting kilig ng kasiyahan at isang buong pag-uga ng pagnanasa sa kanyang puki, kundi ang oras na inabot niya para makarating doon. Ang dami ng gusto ko nito—kailangan ko ito—ay nagiging mula sa nasusukat hanggang sa ganap na hindi matutukoy, dahil lamang sa paraan ng pagpapahintay niya sa kanya.At kahit na kaya pa niyang maghintay ng kaunti para sa pangunahing kaganapan, ang katawan niya ay humihingi pa rin ng higit pa: ngayon n

Sa gabing iyon, matapos ang kanilang maiinit na sandali, sinubukan ni Michael na magpakatatag habang nakaupo sa tabi ni Katherine. Hawak pa rin nito ang kanyang kamay, ang init ng kanyang palad ay tila nagpapaalala sa kanya na narito ang isang taong nagmamahal sa kanya ng buo. Ngunit kahit anong pilit niyang magpaka-aliw sa kasalukuyan, may puwang sa kanyang puso na hindi kayang punan ng mga sandaling iyon.Nakangiti si Katherine habang umiinom ng wine, ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal at katiyakan. "Mahal kita, Michael," bulong nito, ang tinig ay banayad at puno ng damdamin. "Kung may problema ka, nandito lang ako. Hindi mo kailangang itago sa akin."Tumango si Michael, ngunit hindi niya kayang magsalita. Ang mga salita ni Katherine ay tumama sa kanya, ngunit sa halip na magbigay ng ginhawa, lalo lamang nitong pinapatingkad ang bigat na kanyang nararamdaman. Mahal niya si Katherine, ngunit hindi niya kayang itanggi na ang kanyang puso ay hinahati pa rin ng mga alaala ng isa

Habang binabaybay ni Jasmine ang madilim na kalsada pauwi, ang malamig na hangin na tumatama sa bintana ng kanyang sasakyan ay hindi kayang magtago ng kaba na bumabalot sa kanyang dibdib. Ang liwanag ng mga poste sa gilid ng kalsada ay parang mga alitaptap, nag-aalab ngunit hindi sapat upang magbigay ng pag-asa sa dilim ng gabi. Habang lumiliko siya sa isang kurba, isang matalim na tunog ng preno ang dumaan sa hangin at nagpatigil sa kanyang sasakyan. Isang babae ang tumakbo papunta sa kanyang direksyon, tila isang anino na humahabol sa kanya mula sa dilim.Bago pa man makapag-isip si Jasmine, ang babae ay tumigil sa harap ng kanyang kotse, at nakita niyang ang mga mata nito ay puno ng takot. Ang mga palad ng babae ay nanginginig, ang labi ay pilit na gumagalaw, ngunit walang lumalabas na salita. Sa kanyang likuran, may isang puting van na dahan-dahang lumalapit, ang mga headlight nito ay nagliliwanag sa gabi, na parang isang hayop na nakatingin sa kanyang biktima."Bilisan mo! Pumaso

Habang nagmamadali ang patrol car, lumingon si Jasmine kay Vina na nakaupo sa tabi niya, nanginginig at walang tigil sa pagluha. Tinakpan ng babae ang kanyang mukha, pilit itinatago ang takot na nararamdaman. Ngunit sa loob ng kanilang sasakyan, kahit pa kasama nila ang mga pulis, ramdam nila ang panganib na tila sumusunod sa kanila saan man sila magpunta."Vina," mahinang sabi ni Jasmine, hinawakan ang kamay nito. "Huwag kang bibitaw. Lalaban tayo."Hindi sumagot si Vina, ngunit tumango ito. Ang mga luha sa kanyang pisngi ay tila sumasalamin ng kwento ng lahat ng nawawalang biktima—lahat ng takot, kawalan ng pag-asa, at pangungulila sa buhay na nawala. Ramdam ni Jasmine ang bigat ng responsibilidad. Hindi lang ito tungkol sa kanilang kaligtasan; ito ay tungkol sa hustisya para sa lahat ng naging biktima."Ma'am, mukhang sinusundan pa rin tayo," sabi ng pulis na nagmamaneho. Pinindot nito ang radio at nagbigay ng update. "May nakabuntot na puting van. Humihingi kami ng agarang backup