Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

Tintin POV Mahina kaming nagbubulungan ni Mutya habang naglalakad kami papunta sa mini bar na nasa basement ng bahay nila. “Bakit ba kailangan yung brief pa ni Andrew at yung nagamit na?”usisa ni Mutya. Napasimangot naman ako. “Aba ay malay ko ga sa albularyong yun. Basta nakalagay sa listahan nya eh.” “O tapos? Anong gagawin?” tanong pa nito. Nagbubulungan na kami pero mas inilapit ko pa ang aking bibig sa kanyang teynga para siguradong walang makakarinig. “Amuyin ko raw sa loob ng isang oras tapos ihilamos ko sa mukha ko.” Nanlaki ang mga mata ni Mutya. “Anooo?!?! Gagawin mo yun?” gulat at malakas na sabi nito. Humagalpak naman ako ng tawa. “Joke lang.., ano ka ba?“ namimilipit ako sa katatawa habang nakaturo sa mukha ni Mutya na ngayon ay gulat na gulat. “Para kang tanga! Kadiri yang imagination mo.” ani Mutya na hindi maipinta ang mukha ngunit kalaunan ay tumawa na rin ng tumawa. Halos manakit ang tiyan namin kaya’t hindi na namin namalayan na kanina pa pala kami pinap

Tintin POV“Ang bigat niya talaga!”Kanina pa namin sinusubukang akayin si Andrew pero hindi namin magawa ni Mutya. Hindi lang dahil mabigat kundi dahil napakatangkad nito, samantalang hindi naman kami katangkaran ni Mutya.“Dito ko na lang kaya siya hubaran” suhestyon ko. Nanlaki naman ang mga mata ni Mutya“Dito? Baka biglang magising si Drake. Di naman ganun kadami ang nainom ng asawa ko.” ani Mutya. Tumahimik ito at mukhang nag-iisip, pagkuway biglang umaliwalas ang mukha.“Alam ko na, tatawagin ko lang yung driver namin.” anito at nagmamadaling umalis.Ilang sandali pa ay bumalik na ito kasama ang driver nila.“Lasing na lasing ah.” puna ni mang Berting nang makitang bulagta ang magkapatid sa sofa.Mukhang nasabihan na agad ito ni Mutya ng gagawin dahil dumiretso agad ito kay Andrew. Naitayo niya agad ito at ikinawit sa kanyang batok ang braso ni Andrew ng walang kahirap hirap. Itinuro ni Mutya kung saan dadalhin si Andrew. May kwarto namang malapit, ilang hakbang lang ang layo a

Tintin POVKahit anong pilit kong iwaksi sa isipan ang nakita ko sa opisina ni Andrew ay hinding hindi talaga siya mawala sa utak ko. Alam ko namang na kaibigan lang ako para kay Andrew, alam ko rin kahit paano ang tungkol sa ex girlfriend nito pero iba pala talaga kapag sinampal ka na ng katotohanan sa harapan mo. Pakiramdam ko ay kinalog ng malakas ang aking ulo para magising sa aking kahibangan.Tama si Andrew. 22 years old na nga ako pero hindi pa rin ako nakakawala sa 17 years old Tintin na na-inlove sa kanyang ultimate crush. Hindi ako nag grow at nabubuhay pa rin ako sa isang fairy tale na binuo ko at si Andrew ang aking prince charming. Mapakla akong napangiti nang marealized ang aking kahibangan.Okay Andrew, masakit mang aminin pero tama ka. Napaka-childish ko. Tama ka na sa una pa lang ay hindi ka na dapat pumayag.., at hindi ko rin dapat ipinagpilitan ang aking sarili.Habang nasa biyahe ay tumutulo ang aking luha. Hindi rin nakatulong ang malulungkot na kanta na pinatutu

Tintin POV“Honey?!?!” Gulat na bigkas ni Andrew.Nanlalaki ang mga mata nitong nakatingin kay Gray na ngayon ay nakalapit na, sunod ay tumingin ito sakin. Inirapan ko sya pagkuway ngumiti ako kay Gray.“Hi Gray.” bati ko sa kanya ng makalapit na ito sa amin.“Hi Honey!” maaliwalas ang mukha nitong nakangiti sa akin. Saglit itong sumulyap kay Andrew nang marinig ang boses nito.“What did you say? Bakit tinatawag mo syang honey?” kunot noong tanong ni Andrew kay Gray.“Eh ano naman ngayon sayo?” masungit kong sabi. Ano bang pakialam niya?“Why!” giit ni Andrew na mukhang hindi titigil hanggat hindi nasasagot ang tanong niya.Tumawa ni Gray sa naging reaksyon ni Andrew.“Her name is Honeylet.” ani Gray.“And?” si Andrew na kunot noo pa rin.“I asked her if I can call her Honey.., and she said yes!” paliwanag ni Gray. Bumaling ito sa akin at ngumiti.Kunot na napatingin saken si Andrew. Hanggang kelan ba niya ako kukunutan ng noo. Kung tutuusin ay ako naman dapat ang gumagawa nun.“Dyan

Andrew POV I had a meeting with the hospital's board members and directors. Pagkatapos nito ay ipinakilala ang bagong doktor na si Dr. Natalia Santos– the girl I used to date in college, almost a decade ago. Hindi na ako nagulat ng ipakilala siya bilang pinakabagong doktor sa aming hospital. This news has been circulating among the hospital staff over the past few weeks. Schoolmate ko siya noong high school but we started dating during college days. She isn’t my first girlfriend pero siya pinaka seryoso at pinakamatagal kong nakarelasyon dahil umabot din kami ng 3 taon. We were deeply in love, but she made the sudden decision to pursue her studies overseas after receiving a scholarship. When she left, I cried a river and begged her not to leave. Sinundan ko pa siya sa Amerika para lang kumbinsihin na bumalik ng Pilipinas ngunit bigo ako dahil mataas ang kanyang pangarap. Bago kami tuluyang maghiwalay ay sinabi kong hihintayin ko siya because I was so in love with her. Hindi ko