Brenda “Saan ka pupunta?!” suway ni Mattheus, ng balak ko ng buksan ang pinto. “Really, Brenda, lalabas ka talaga ng hindi man lamang nagpapaalam sa ‘kin?” saad nito parang malaking kasalanan ang nagawa ko dahil sa reaksyon niyang dismayado. Napalunok ako. Lihim kong sinamaan ng tingin si Mattheus. Animal ang lakas naman ng pakiramdam ng tukmol na ito aba, akala ko nga mahimbing na ang tulog nito kasi nakapikit naman at walang imik. “Lalabas na. Mattheus alam ko pupunta ako ng hospital. Nasabi mo naman na ang gusto mong sabihin diba?” ani ko salubong kilay ko. “Ganiyan ka ba talaga? Hindi ka pa nga nagpaalam, lalabas ka ng pinto ng walang sabi, sabi. Nice, Brenda,” nag-isang linya ang kilay nito na stress na naman ang amo ko. “Akala ko kasi tulog ka,” “Ayan sa inaakala mo kaya madali lang sa 'yo magsinungaling. Akala mo siguro, hindi ako pupunta rito. Akala mo siguro, mapagkakatiwalaan ang nurse na iyon,” Inirapan ko si Mattheus. Hindi pati pala maka move on doon kay Dean
Last Updated : 2024-12-16 Read more