All Chapters of ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้: Chapter 11 - Chapter 20

ในเย็นวันที่เผาศพแม่ของเต้าหู้ เฉินบอกว่าเขามีธุระด่วนจะต้องรีบไปจัดการเลยไม่ได้อยู่ค้างต่อที่บ้านของเต้าหู้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ใบหน้าหล่อแสดงออกถึงความเสียดาย แต่ถ้าไม่ไปจัดการด้วยตัวเองมันก็ไม่มีความหมาย เพราะเขาเองก็รอเวลานี้มาถึงสามปีแล้วเมื่อลูกน้องแจ้งมาว่าเจอเสี่ยทรงเกียรติแล้ว แต่ถึงตัวเองไม่อยู่ ก็ยังคงให้ลูกน้องอย่างจ๊อดกับแจ๊ดคอยเฝ้าเวรยามที่หน้าบ้านให้ตอนกลางคืนคอยดูแลเรื่องความปลอดภัย หลายวันต่อมาเต้าหู้สอบปลายภาคเสร็จแล้ว และเรียนจบมัธยมปลายอย่างสมบูรณ์ เหลือเพียงแค่รอฟังประกาศผลการสอบเข้ามหาลัยที่เธอกับเพื่อนๆ ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก คือการสอบเข้าไปเรียนบัญชี ในคณะบริหารในมหาลัยเดียวกันกับรุ่นพี่ที่เธอเคยแอบชอบและปลื้มมากๆ อย่าง ภีม ส่วนเฉินที่ยังไม่กลับมาก็ให้จ๊อดกับแจ๊ดคอยอยู่ดูแลเต้าหู้ คอยซื้อข้าวมาให้เธอตลอดเวลาเธอจะทำอาหารกินเองจ๊อดกับแจ๊ดนั้นจะมาขัดตลอด ไม่รู้ทำไมสรุปวันนั้นเธอทำอร่อยจริงไหม แล้วไอ้รสชาติที่เข้มข้นนั้นมันรสชาติยังไง ระหว่างนี้เธอก็ไม่ได้อยู่เฉยออกไปหางานทำเก็บเงิน เพราะตอนนี้ทุกนาทีมีค่า

เจ้าของใบหน้าสวยลืมตาตื่นขึ้นบนเตียงนอนพร้อมกับอาการปวดหัว คงเป็นผลจากสิ่งที่กินเข้าไปเมื่อคืน นี่ขนาดอ้วกออกมาจนหมดกระเพาะแล้วนะยังจะเมาค้างได้อีก ก่อนจะตั้งใจไว้ว่าจะไม่ดื่มจนเมาแบบนั้นอีกแล้ว ไม่ว่าใครจะจ้างเท่าไหร่ก็ตาม เต้าหู้เปิดประตูออกมาเจอเข้ากับเฉินที่มายืนรออยู่ตรงหน้าประตูพร้อมกับส่งยิ้มหวานพาลให้ใจสั่น จะว่าไปแล้ว เขาหล่อมากแบบนี้เป็นปกติหรือเปล่า ทำไมวันนี้รู้สึกว่าเขาดูหล่อกว่าทุกวันกันนะ ก่อนที่ภาพทุกอย่างเมื่อคืนจะไหลเข้ามาในหัวเต็มไปหมด ไม่ใช่ว่าเราก็มีใจให้เขาแล้วเหรอ ไม่ได้ๆ พยายามห้ามใจไว้ เพราะเขาคือเจ้าหนี้ และเรายังไม่รู้จักเขาดีพอ “มีอะไรเหรอคะ” “อยากคุยเรื่องเมื่อคืน” หญิงสาวตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ความจริงแล้วเธอจำได้ทุกฉากทุกตอนจำได้แม้กระทั่งความรู้สึกที่กำลังถูกเขาสัมผัส บางทีถ้าทำเหมือนว่าลืมๆ ไปอาจจะเข้าหน้ากันง่ายกว่า “หนูเมามากหนูจำอะไรไม่ได้เลยค่ะ” เฉินถึงกับแค่นหัวเราะในลำคอ เขารู้ว่าเธอไม่ได้ลืมแต่แค่ทำเป็นจำไม่ได้สงสัยต้องหลอกล่อสักหน่อย “ก็เมื่อคืนฉันคุยเรื่องหนี้ จะใ

เสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ประจำทำให้ร่างบางลืมตาตื่น ชายหนุ่มที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาในห้องพร้อมพันผ้าเช็ดตัวพันเอวสอบไว้อย่างหลวมๆ ท่อนบนเปลือยเปล่าแต่ก็โชว์กล้ามเนื้อที่สวยได้รูป และรอยสักรูปมังกรที่พอเห็นแล้วก็ทำให้หวั่นไหวกับความเท่ เฉินเดินมานั่งลงบนเตียงที่เต้าหู้นอนอยู่เธอห่มผ้าจนถึงคอ เพราะต้องการปกปิดร่างกายยังคงเปลือยเปล่า แถมตอนนี้เธอยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว คล้ายจะเป็นไข้ และรู้สึกปวดหน่วงตรงท้องน้อย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพราะอะไรพลางนึกในใจว่ากระแทกมาได้ไม่ออมแรงเลย นึกว่าจะตายซะแล้ว “ตื่นแล้วเหรอ หิวไหม? ถ้าหิวรอแป๊บหนึ่ง เฮียให้จ๊อดกับแจ๊ดซื้อข้าวมาให้แล้ว” “ทำไมเงียบ หรือว่าจำไม่ได้อีก เอาอีกรอบไหม จะได้ฟื้นความจำ” “ไม่ต้องแล้วค่ะ จำได้ค่ะ” จำได้แบบไม่ลืมเลยด้วย เขาพรากทั้งจูบแรกและพรากเยื่อพรหมจรรย์ไปจากเธออีกจะให้ลืมได้ยังไง อีกอย่างเมื่อคืนเธอก็ดันเป็นคนเริ่มเองอีก จะกล่าวหาว่าเขามอมเหล้าเธอจนเมาทำให้ขาดสติพลาดพลั้งไปมีอะไรกันก็ไม่ได้ เพราะอยากได้เงินเลยดื่มเข้าไปแบบไม่ยั้งคิด ผลที่ได้ก็อย่างที่เห็น

เฉินเคาะประตูห้องนอนของเต้าหู้เพราะตั้งแต่วันแรกที่เรามีอะไรกัน เธอก็ยังไม่อนุญาตให้เขาเข้าไปนอนด้วยเลยสักคืน หญิงสาวยังคงไปทำงานที่บาร์แผนใช้เงินล่อให้ดื่มหลังเริ่มไม่ได้ผล เพราะเธอรู้ทันว่าเขาจะทำอะไรจึงพยายามหลีกเลี่ยง เพราะกลัวจะเจ็บเหมือนครั้งก่อน “เต้าหู้ คืนนี้เฮียนอนด้วยได้ไหม” “ไม่ค่ะ แล้วหยุดเคาะห้องหนูสักทีมันดึกแล้วหนูจะนอน” พูดไปด้วยความรำคาญเพราะเอาแต่ขอนอนกับเธอมาพักใหญ่แล้ว ไม่ยอมลดความพยายามสักที “ถ้าให้เข้าไปสัญญาจะไม่รบกวน” “ไม่ก็คือไม่ค่ะ คุณพยายามจะมอมเหล้าหนูที่ร้านมาหลายวันแล้ว หนูคงปล่อยให้คุณมานอนด้วยไม่ได้” คิดว่าเขาคงไม่นอนเฉยให้เสียเวลา คงหาโอกาสรวบหัวรวบหางเธอแน่นอนและเธอก็ต้องหลวมตัวหลวมใจไปแน่ ถึงครั้งแรกมันจะเจ็บแต่ว่ามันก็รู้สึกดีนะกลัวใจตัวเองจะเผลอไผลไปกับเขาง่ายๆ เสียเอง “แล้วทำไมไม่ยอม เฮียไม่ได้ทำอะไรไม่ดีสักหน่อย” “คุณไม่น่าไว้ใจอยู่แล้ว” “ยังจะเชื่อหมอดูอีกเหรอ” “เปล่าค่ะ” เจ้าพ่อโดนจับโดนแฉแบบนั้นเธอก็คงจะเชื่ออะไรร่างทรงไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้เชื่อแค่

หลังจากที่เฉินตามตื๊ออยู่หลายวันเต้าหู้ก็ยอมใจอ่อนย้ายมาอาศัยด้วยกันอยู่ที่บ้านของเขาในฐานะลูกหนี้ตามที่ได้พุดคุยตกลงกันอย่างชัดเจน เรื่องใช้หนี้เธอก็ยังยืนยันที่จะใช้ตามเดิม เพราะมันเป็นสิ่งที่เธอต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว ช่วงนี้เธอก็มองหางานพิเศษเป็นพวกรับงานสอนพิเศษเด็กประถมที่สถาบันสอนพิเศษแห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก การสอนก็ไม่ได้ยากแค่ปูพื้นฐานการบวกลบคูณหารเลขง่ายๆ เลยลองยื่นใบสมัครไป รอแค่ทางนั้นตอบรับ ที่ทำแบบนี้เพราะไม่อยากรบกวนเฉินจนเกินไป แม้เขาจะให้เธอได้ทุกอย่างเธอก็ยังเกรงใจ เฉินดีกับเธอจนบางทีเธอก็กลัวว่าเขาจะหลอกเธอหรือเปล่ายังไงก็ต้องระวังตัวหน่อยถึงจะเผลอตัวแต่ก็พยายามไม่เผลอใจ คนที่รู้จักกันมานานยังคิดร้ายกับเราอย่างอาร์มที่เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กก็ยังคิดไม่ซื่อ เจ้าพ่อยิ่งไปกันใหญ่จากผู้วิเศษที่เรานับถือสุดท้ายก็กลายเป็นมิจฉาชีพ นับประสาอะไรกับเฉินที่เธอพึ่งเคยเจอพึ่งเคยรู้จัก ผู้พยายามเข้าหาเธอทุกครั้งที่มีโอกาส วันนี้เปิดเรียนวันแรกของมหาวิทยาลัย เต้าหู้รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เป็นนักศึกษาเต็มตัว เธอหมุนตัวเช็กความเรีย