Lahat ng Kabanata ng Dr. Reyko Craved My Love When I Stopped Chasing Him: Kabanata 31 - Kabanata 40

Nang makalabas si Hiraya sa silid ng matanda ay nakasalubong niya ang manager ng kanyang kapatid. “Uy, Hiraya, napaamo mo na ba ang matanda?” tanong nito na para bang close na close sila. Napaawang ang labi ni Hiraya dahil sa sobrang gulat, hindi niya kasi inaasahan na kakausapin siya ng babaeng ito. I mean aware siya at kilala niya kung sino ang manager ng kanyang kapatid dahil napapanuod niya ito kasama sa mga interviews pero hindi naman sila nagkakausap ng personal. Hindi na lamang niya pinansin ang babae saka dire-diretsong naglakad ngunit agad siya nitong hinawakan sa braso kung kaya’t napalingon siya sa babae habang nakakunot ang noo. “Problema mo?” tanong niya. Ngumiti lamang ng pilit si Jonah at sumagot. “Ikaw naman gusto ko lang kamustahin ang nanay mo. Okay na ba siya? Sobrang nag-alala ang kapatid mo sa nanay niya, hindi mo ba alam na bumisita si Mayari sa nanay mo noong nakaraang araw?” “Alam ko bakit mo natanong? At ano naman ang pakialam mo? Pwede ba, alam kong naki

Sina Rhob at Hiraya ay nasa Ikigai Cafe, isang sikat na coffee shop malapit sa ospital na pinagttrabahuan ni Dr. Rhob. Habang nag-di-discuss si Hiraya ng plano ay taimtim na nakikinig ang doktor sa babae. Manghang-mangha si Rhob dahil sa taglay na talento ni Hiraya bilang isang coordinator. Grabe rin ang suggestions ng babae at nabanggit din ni Hiraya na isa siyang photographer kung kaya’t pwede siyang kunin ng binata. Lahat gagawin ni Hiraya upang magkaroon lang siya ng kita, katunayan nga ay ibinenta na niya ang kanyang studio sa walang-hiyang Joan na iyon. Wala siyang choice kung ‘di ang ibenta ito sa babae dahil gipit na gipit na talaga siya. Hindi naman niya pwedeng pabayaan ang ina sa ospital, baka kapag hindi niya ibinenta ito ay mawawalan ito ng gamot pang-maintenance. Hindi rin kasi sapat ang naipon niyang savings dahil hindi niya inaasahan na magkakaroon ng surgery ulit ang nanay niya. Baon na baon na rin siya sa utang kung kaya’t wala siyang ibang pagpipilian kung ‘di ang

“Boss, sundan pa ba natin ang asawa niyo? Malakas ang buhos ng ulan sa labas, mukhang nagpaulan pa ito—”Napailing si Reyko at matalim na titigan ang assistant niya. “Don’t mind her, let’s go.” Sa isip ni Reyko, kung susundan pa niya ang babae ang babae ay malamang mag-aaway pa rin sila. Mas minabuti niya ring hindi na pasundan ang asawa dahil alam niya kung saan ito pupunta, malamang sa nanay nito. Samantala, si Hiraya naman ay sumilong sa isang waiting shed kung saan doon ang hintayan ng mga pasahero. Nang makakuha siya ng taxi ay agad siyang pumunta sa ospital.Nang makita siya ni Alena na basang-basa ay agad itong lumapit sa kanya. Nag-aalala siyang tinitigan ng matalik na kaibigan. “A-Anong nangyari sa’yo? Bakit ka naman nagpaulan baka lagnatin ka niya. May extra ka pa bang damit sa room ni Tita?” Nanginginig siyang tumango kay Alena. “Dito ka lang muna sa labas, ako na ang kukuha ng damit mo sa loob. Huwag na huwag ka talagang magpapakita sa nanay mo baka sermon ang abutin mo

“Alena…kunin mo ‘yung bag ko sa loob ng silid ng Inay!” nahihirapang utos ni Hiraya at napahawak sa kanyang dibdib. Biglang kumirot ang dibdib niya dahil sa nangyari kanina, dali dali namang pumunta si Alena sa silid ng kanyang ina upang kunin ang maliit na bag niya. Habang nakaupo sa sahig ay dali-dali niyang kinuha ang kanyang gamot upang inumin iyon. Nanlalaki ang mga mata ni Alena nang makita ang gamot na hawak-hawak ng kaibigan. “Anong ibig sabihin nito, Hiraya? May sakit ka?!” gulat na tanong ng babae sa kanya. Umiling si Hiraya sa kaibigan at napaiwas ng tingin. Mabilis niyang isinilid ang gamot saka huminga ng maluwag nang kumalma na ang pakiramdam niya. Walang lumabas na salita sa kanyang bibig, hindi rin kasi niya alam kung ano ang sasabihin kay Alena. “Kailangan ko pa bang kuyugin ka upang magpa-check up lang sa doktor o sasabihin mo sa akin kung ano ang nangyayari sa'yo, Hiraya?” patuloy pa ni Alena. Seryoso ang tingin nito sa kanya, nars ang kaibigan niya kung kaya't

“Hi, ikaw ba si Hiraya?” Nang marinig niya ang isang boses ay napalingon siya sa kanyang gilid. Nakita niya ang isang babaeng nakangiti habang nakatingin sa kanya. Bigla siyang nahiya dahil sa ganda ng tindig nito pati na ang marangyang kasuotan ng babae. “A-Ako nga, ikaw ba si Ms. DelaCroix?” tanong niya kung kaya’t napatango ang babae. “Ako nga, pasensya ka na kung naghintay ka ng matagal.” Sumingkit ang kanyang mga mata, hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman, biglang nanlaki ang kanyang mga mata nang makilala ang babae. At dahil pareho sila ng kinahihiligan, bigla niyang nakilala ang babae. Si Ms. Sunshine, isa sa pinakamagaling na photography sa Pilipinas. Ang gallery niya ang isa sa pinakamalaking gallery sa Pilipinas. Pero hindi siya pamilyar sa DelaCroix gallery kung kaya’t hindi niya nakilala ang babae Nakaramdam siya ng kaba, ang makita ang sikat na babaeng nasa harapan niya ay sobrang nakaka-intimidate para sa kanya. “Hindi naman po ako naghintay ng matagal, kakarat