All Chapters of Got Married with a Gay Billionaire: Chapter 31 - Chapter 40

CHAPTER 30(Who's the girl named Skylly)Lucas Riyo Velsonwy POINT OF VIEW—Prente akong nakaupo ngayon habang hinihintay ko nalang ang magiging tawag or text ni Vaniah kung sakaling kailangan niya ng tulong. I don't know kung anong time sila magkikita, Basta maghihintay nalang ako rito. Duman pa ang ilang minuto at napatingin ako sa orasan. Mag aalas tres na.Napatingin ako sa cellphone ko nang may tumawag. Mabilis ko itong sinagot sa pag-akalang si Vaniah 'yon pero hindi.[“Sir, may balita.”] Napaayos ako ng upo. Tinignan ko pa ang phone ko at Tama nga ito ang personal butlet ni Kaizen. Ba't sa akin 'to tumawag.“Yes?” [“Sir siguro ngayon palang bumiyahe na kayo papunta rito sa park. Alas tres ang usapan ng dalawa. Pero si Ma'am Skylly papunta rin kay sir Kaizen na naghihintay na kay Ma'am Vaniah.”] Nanlalaki ang mata ko at napatayo ako kaagad.“Saang park 'yan papunta na ako.” Mabilis akong tumayo at tumakbo papunta sa kotse ko para magmaneho kaagad.“Sigurado ka bang si Skylly

CHAPTER 31Skylly Shane POINT OF VIEW(Kaizen's ex girlfriend)—“Oh my princess, what happened? Why are you crying?” Napapaiyak akong tumakbo papunta kay Daddy at yumakap dito.“I-It's nothing Daddy.”“No, princess, what happened? Tell me I will do everything if it's for you.” Napangisi ako habang nakayakap sa kaniya. Nang tumingin ako sa kaniya ay tinuloy ko ang pag-iyak ko.“D-Dad, Kaizen doesn't like me anymore because he have a girl. But I don't know who's that girl. Am I ugly Daddy to be replace like that?” Nakita kong napaseryuso ang mukha ni Daddy.“No daughter, you're the most beautiful girl that I have seen including your mother. Gagawa ako ng paraan para malaman kung sino ang babaeng 'yon.” Napangiti ako sa isip ko.“What if wala tayong magawa Dad? Like ayaw ni Kaizen at mahirap kalabanin 'yong babae?” He look at me and wipe my tears.“My lovely daughter. Kailan pa ba pumalpak ang Daddy mo, kung magiging masaya ka ay gagawin ko. Let me do it for you my daughter. No one gonn

CHAPTER 33Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—HINDI ko alam kung malas ba ako, nananaginip, pinagluluko ng mga tao or at the same time pare pareho rin?Nakapagtataka, kung kailan may problema akong kailangang harapin ay saka ko malalaman ang totoo. Buti sana ang mga katutuhanang iyon ay makapagpapasaya sa akin. Kaso hindi eh. Ang sakit. Subrang sakit.Gusto ko lang magmahal. Buong buhay ko gusto ko lagi ang totoo. Hindi ko hinangad na itago sa akin ang mga bagay na dapat alam ko. Kung kailan may nalaman akong katutuhanan sa sarili kong pamilya ngayon naman ay si Kaizen?Hindi ako makapaniwala habang paulit ulit na pinapakinggan ang record ng babaeng 'yon tungkol sa sinabi ni Kaizen. Nag-uusap sila sa record at nagiging malinaw na sa akin.Wala nang luhang lumalabas sa mata ko, mabigat ang dibdib at hindi alam kung ano pa bang gagawin ko ngayon. Gusto ko nang umalis, feeling ko pinagluluko lang ako ng mga tao sa paligid ko eh. Panay kasinungalingan. 'Yong dating akala kong magpapani

CHAPTER 35Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—Pangatlong araw ko palang dito sa bahay ay wala pa namang ibang nakakaalam na nakauwi na ako. Sa ngayon at sila mommy, daddy at kapatid ko ang nakakaalam na nandito ako. Baka nga pati mga kapit bahay ay hindi alam na umuwi ako sa subrang tahimik ko.Wala lang, hindi lang talaga ako sanay na pinapanood ang galaw ko. Nanatili akong nasa kuwarto ko at tahimik lang habang nagtatago at naghahanap pa rin ng puwede kong mapagkukunan ng trabaho. Gusto ko sanang mag ibang bansa kaso masiyadong maraming papeles ang kailangan at hindi pa ako nakakanap ng trabaho roon. Dapat kapag pupunta ako roon ay may trabaho na akong naghihintay sa akin.Napabuntong hininga ako. Napatingin nalang ako sa pintuan ng may kumatok. Pagkatingin ko ay kapatid ko pala.“Bakit?” Tanong ko sa kaniya. Lumapit siya sa akin.“Ayos ka lang ba talaga ate? Hindi ka lumalabas eh.” Napangiti ako. Siguro inaakala niya na masiyado akong malungkot.“Ayaw ko pang lumabas eh. Nagpapah

CHAPTER 37Vaniah Feumi Dellona POUNT OF VIEW—NAPAPANGUSO ako habang naka patong ang baba ko sa isa kong kamay at nakapatong ang siko sa mesa. Nakatitig lang ako sa labas ng bintana at nag-iisip kung ano ba ang gagawin ko kay Kaizen.Nakakahiya, hindi ko siya kayang harapin. Pagkatapos ay hindi ko alam sa sarili ko kung bakit pakipot ako ngayon. Ano kaya sa feeling ang pinipilit ka. Madalas kasi ay umu-oo ako agad at hindi ako mahirap pilitin, hindi nga ako nagpapapilit eh dahil kusa na akong pupunta.Ngayon lang talaga ako magiging ganito dahil litong lito ako kay Kaizen. 'Di pa siya nakakapag explain pero sabi niya ay saka niya i-explain lahat kapag sumama ako sa kaniya.Pag-iisipan ko muna, kahit kailan talaga hindi nawala ang pagiging maarte ni Kaizen kailangan talaga na formal place niya ako dalhin kapag may sasabihin siya.Tinatamad din ako ngayon at titignan ko muna kung sincere siya sa ginagawa niya. Kahit una palang talaga alam kung sincere siya. Minsan lang may gumanito sa