All Chapters of ลิขิตแห่งรัก: Chapter 71 - Chapter 80

หลังจากที่แยกย้ายกับบุรุษทั้งสอง ซ่งจื่อหรูจิงอี้และเมิ่งหยวนก็พากันมุ่งหน้าขึ้นเขาต่อไป ระหว่างทางมีสมุนไพรหลากหลาย ซ่งจื่อหรูเก็บสมุนไพรธรรมดา เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุมากจนเกินไป แม้ว่าท่านตาของนางจะมีความรู้มากมายเพียงใด ก็ไม่อาจรอบรู้ไปเสียทุกเรื่อง มีกล้วยไม้หลากสายพันธ์ซ่งจื่อหรูเก็บมันมาหลายต้นใส่ตระกร้า กล้วยไม้หากตากแห้งสามารถขายให้ร้านขายยาได้ เมื่อยิ่งสูงขึ้นอากาศโดยรอบเริ่มเย็นลง"พี่จิงอี้ ท่านหมอเมิ่งเราน่าจะอยู่ใกล้กับต้นหญ้าเหมันต์มากแล้ว ข้ารู้สึกถึงอากาศโดยรอบที่หนาวขึ้น""แม่นางซ่งเช่นนั้นเราควรหยุดหรือไปต่อดี" จิงอี้เอ่ยถาม"แม่หนูน้อย ข้าขอพักก่อนสักนิดเถอะ ข้ารู้สึกหนาวมาก หนาวจนไม่อาจขยับตัวได้เลย น่าแปลกข้ารู้สึกเช่นนี้ตั้งแต่ขึ้นเขายิ่งลึกยิ่งเหมือนหายใจไม่ออก"เมิ่งหยวนหายใจหอบอย่างแรง เขารู้สึกเหมือนมีหิมะหรือน้ำแข็งห่อหุ้มตัวบนตัว หนาวจนแทบจะแข็งอยู่แล้ว นี่เป็นอาการที่พิษกำเริบอย่างชัดเจนเหตใดกัน เขามั่นใจว่ามันจะไม่มีทางกำเริบภายในช่วงปีนี้อย่างแน่นอน หูเขาเริ่มอื้อปากเริ่มสั่น จิงอี้กำลังจะไปช่วยซ่งจื่อหรูดึงมือเขาเอาไว้"แม่นางซ่งหากท่านหมอเมิ่งเป็นอะไรไป

" องค์ชายห้า พวกมันเองก็ถูกคนอื่นควบคุม ท่านมีเหตผลหน่อยเถอะ อีกอย่างต่อให้ไม่มีผู้ใดใช้งานมัน ท่านอย่าลืมว่านี่คือบ้านของพวกมันเราต่างหากที่บุกรุก เกิดเป็นคนควรมีคุณธรรม สำนักศึกษาที่เมืองหลวงไม่สอนท่านหรอกหรือ""เจ้าๆๆๆนังเด็กบ้าอย่าคิดว่าแค่ช่วยชีวิตข้าแล้วจะมากำเริบต่อหน้าข้าได้นะ โอ๊ะ"จ้าวเทียนหยางเอ่ยยังไม่ทันจบก็ถูกลมหอบเขาขึ้นไปอยู่บนคบไม้ จ้าวเฟยหรงสะบัดมือใส่เขาเบาๆก็ลอยขึ้นไป อันดับหนึ่งในใต้หล้าที่ผู้คนยกย่องก็คือเขาจอมยุทธฮวาเฟยหยางที่ฆ่าคนโดยที่กระบี่มิทันได้อาบเลือดประมุขหอฮวาเซียงอันเลื่องชื่อก็คือเขา ใครจะรู้แต่เหนือฟ้ายังมีซื่อจือแห่งจวนจ้าวอ๋องพี่ชายเขาไง ปกติเขายังไม่กล้ายั่วยุ เหตุใดวันนี้พลาดเสียได้ ก่อนออกจากโรงเตี๊ยมเขาก้าวเท้าผิดหรือไงกันนะ" จ้าวเทียนหยางเจ้าด่าใครว่านางเด็กบ้า วันหลังพูดจาดีๆกับพี่สะใภ้เจ้าด้วยอย่าหาว่าข้าไม่เตือน อ้อตระกร้าของนางยกให้เจ้าเป็นคนแบกตามมาแล้วกัน ส่วนคนของสำนักเมฆาคนๆนี้ให้จิงอี้จัดการ""ท่านพี่ ท่านจะใจร้ายเกินไปแล้วยังไม่ทันแต่งนางเข้าตำหนักท่านก็รังแกข้า เสด็จอาท่านดูบุตรชายท่านสิ"จ้าวเทียนหยางโอดครวญ"องค์ชายห้า หากเจ้ายั

ทั้งหมดลงมาเกือบถึงบริเวณเชิงเขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ฉินลู่โดดไปพริบตาก็หิ้วชายคนหนึ่งมาผมเผ้ารุงรัง ซ่งจื่อหรูเห็นคนผู้นั้นก็ส่งสายตาอาฆาตฉายแววสังหารทันที นางเดินมายังคนๆนั้นก่อนจะนั่งลงใช้มือจับผมของเขาบังคับให้เงยหน้าขึ้น ส่งเสียงน่าขนลุกออกมา" จางอวิ๋น เจ้าไม่อยู่ตำบลใช้ชีวิตเช่นคุณชายทั่วไป มาทำอะไรที่เขาเทียนซานแห่งนี้ "" เจ้าๆๆ นังสารเลวเป็นเจ้านี่เองเจ้ากล้าทำร้ายข้าๆจะให้ท่านพ่อข้าจัดการเจ้าซะคอยดู ให้ข้าเอาน้องๆเจ้าไปขายได้ก่อนเถอะ ข้าจะขายเจ้าให้ซ่องนางโลม"ซ่งจื่อหรูมองขึ้นฟ้าสูดลมหายใจจ้าวเฟยหรงพูดถูกน้องๆของนางยังต้องการให้นางปกป้อง"เจ้าคิดแตะต้องน้องข้า ย่อมได้แต่ต้องดูว่าเจ้ามีปัญญาพอไหม หลี่ต้าเหวินคนชั่วนั่นเจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะส่งมันไปรับใช้คุณชายเช่นเจ้าทีหลัง"ซ่งจื่อหรูเอ่ยเสียงเย็นชาพูดจบนางก็คว้ามีดสั้นมาก่อนจะตัดเอ็นข้อเท้าทั้งสองข้างของจางอวิ๋นแล้วทิ้งให้อยู่ตรงนั้นสะพายตระกร้าเดินจากไป ไม่มีใครพูดอะไรหลังจากเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าในโลกนี้จะมีเรื่องกับใครก็ได้แต่คนที่ไม่ควรแตะต้องคือเด็กน้อยแซ่ซ่งสองคนนั้นจริงผู้หญิงคนนี้ทั้งช่วยเหลือชาวบ้านที่อ

ประตูศาลบรรพชนเปิดออก สายตาเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลหลี่แทบจะฉีกสองแม่ลูกเป็นชิ้นๆ หลี่ฝูเหยาหน้าดำจนแทบจะฆ่าคนได้ สั่งให้คนมัดเฉินซื่อกับหลี่ต้าเหวินไปลานกลางหมู่บ้านหลี่ต้าโจวที่เพิ่งกลับมา และหลี่ต้าจู๋ถึงกับหลั่งน้ำตามารดาเขาคบชู้นี่เรื่องจริงหรือ หลี่เหิงและหลี่หานจับมือหลี่ไหลฝูงแน่น ซ่งจื่อหรูมองคนทั้งสี่ที่นอนยังอยู่ ก่อนจะนั่งลงถาม"ใครใช้พวกเจ้ามาลักพาตัวน้องข้า หืมไม่พูดเหรอไม่เป็นไรข้ามีวิธี"ซ่งจื่อหรูใช้มีดปักลงบนต้นขาของหนึ่งในสี่ ค่อยๆบิดมีดทีละน้อยๆ จนเขาเหงื่อแตก แต่ไม่ปริปากและสลบไป หันมาหาอีกคน"ภักดีต่อเจ้านายแต่ทรยศตนเองข้าชอบคนแบบนี้ที่สุด ขาข้างนี้ขาขอนะ" จากนั้นก็ออกแรงบีบจนเสียงกระดูกหักดังกร๊อบ จนอีกคนลนลานจึงพูดออกมา"ข้าพูดๆ เป็นนายท่านจาง เขาถูกท่านเจ้าเมืองยึดทรัพย์ไปไม่น้อย มิหนำซ้ำยังถูกคุณหนูจางฟ้องหย่าแทนมารดาจนเรียกสินเดิมมารดาคืน คุณชายจางบอกว่าเจ้าหน้าตางดงาม อีกทั้งหลี่ต้าเหวินบอกว่าเจ้ามีน้องสาวที่งดงามเช่นกัน มีใต้เท้าจากเมืองหลวงคนนึงชื่อหลิวกุ้ย มาจัดเตรียมเครื่องบรรณาการถูกใจน้องสาวและน้องชายเจ้า เขาชอบหลับนอนกับเด็กอายุต่ำกว่าสิบปีเพื่อเพิ่ม

ยามเหมาซ่งจื่อหรูตื่นขึ้นมาได้ยินเสียงกุกกักข้างนอกจึงจะออกจากมิติ ทันทีที่ลุกขึ้นสายตาก็เหลือบเห็นรูปภาพของนางกับซ่งอวิ่นห่าวถ่ายตอนที่ไปเที่ยวเชียงใหม่ที่เมืองไทยพวกเขาใส่ชุดพื้นเมืองมันมาอยู่บนเตียงได้อย่างไรกัน ด้านนอกมีเสียงคุยกันจ้าวเทียนเฟยคงตื่นแล้วซ่งจื่อหรูหยิบข้าวสารและแป้งสาลีในมิติออกมาจากนั้นก็เดินไปที่ห้องครัว เสียงหลี่เหิงเรียกอยู่ด้านนอก ฉินลู่อาสาไปเปิดประตูรั้ว ซ่งจื่อหรูก่อไฟเตรียมหุงข้าวลูกเสือขาวสามตัวนั้นต้องกินนมคงให้ลุงใหญ่เป็นธุระเรื่องหานมแพะสักหน่อย"น้องสี่ ท่านปู่บอกว่าวันนี้นายอำเภอกัวกับใต้เท้าเซี่ยจะมาเจรจาตอนบ่ายนะ"หลี่เหิงมาบอกข่าว"พี่ใหญ่ข้าเหนื่อยจริงๆ ข้าจะเขียนรายการให้ท่านช่วยไปซื้อของสักหน่อยได้หรือไม่"ส่งจื่อหรูเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนือยๆ" ได้พี่จะไปบอกท่านปู่สักหน่อยก่อน"หลี่เหิงรับแากฉินลู่ไปบ้านของจ้าวเฟยหย่งเพื่อถามว่าขาดเหลือสิ่งใดบ้าง ซ่งจื่อหรูหันไปทำงานครัวตรงหน้า จ้าวเทียนเฟยพยุงตัวเองออกมา เขารู้สึกเจ็บแผลจนเซ หลี่เหิงเข้าไปประคองเขาเอาไว้ จ้าวเทียนเฟยเอ่ยขอบคุนเบาๆก่อนจะมองหน้าคนที่ประคองเขาอยู่ กลิ่นหอมของบุรุษตรงหน้าทำให้เขาหวั่นไ