บททั้งหมดของ BadBoss บอสร้ายพ่ายรัก: บทที่ 51 - บทที่ 60

1 ชั่วโมงต่อมาRrrrrrrrrrr RrrrrrrrrrrRrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่กิ๊ฟกำลังใช้ไดร์เป่าผมให้แห้ง หญิงสาวกดปิดสวิตช์เครื่องเป่าผมแล้วคว้าเอามือถือขึ้นมารับสาย“สวัสดีค่ะ”‘ใช่กนกพิชญ์ เลขานุการของคิงไหม’กิ๊ฟขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงสตรีสูงวัยค่อนข้างคุ้นหูดังออกมาจากปลายสาย“ใช่ค่ะ”หญิงสาวตอบรับกลับไป แม้ว่าจะยังนึกไม่ออกว่าเป็นใครที่โทรศัพท์มาหาเธอในวันหยุด‘ฉัน นริศร แม่ของคิง เจ้านายของเธอ’เสียงนั้นแข็งกระด้างขึ้น“ค่ะ”กิ๊ฟรู้สึกใจหายวาบ ที่จู่ ๆ แม่ของคุณคิงก็โทรศัพท์มาหา ฟังจากน้ำเสียงแล้วท่านคงไม่ชอบใจเธอเท่าไหร่นัก‘ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ เรื่องของคิง ออกมาหาฉันหน่อยสิ’“ที่ไหนคะ”กิ๊ฟไม่ปฏิเสธ ในเมื่อแม่ของเขารู้เรื่องระหว่างเธอกับคุณคิงแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องหลบหน้า หรือปิดบังอะไรอีกปลายสายบอกเวลา และสถานที่ที่นัดเจอกัน ก่อนวางสายไป จากนั้น หญิงสาวก็ลุกขึ้นแต่งตัวไปตามนัดด้วยหัวใจที่หนักอึ้งณ ร้านอาหารญี่ปุ่นคุณนริศรนัดเลขานุการของลูกชายมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังร้านหนึ่ง เธอจองห้องส่วนตัวของร้านเอาไว้เพื่อที่จะได้สะสางเรื่องคาว ๆ ขอ

คอนโด@กิ๊ฟคิงนั่งรอหญิงคนรักที่ล็อบบี้คอนโด วันนี้เขาอยู่ในชุดสูททักซิโด้สีน้ำเงินเต็มยศ ใบหน้ามีรอยยิ้มแต้มบาง ๆ เมื่อสัมผัสกับกล่องแหวนเพชรในกระเป๋าเสื้อเขาจองโต๊ะวีไอพีบนชั้นดาดฟ้าของภัตตาคารเอาไว้แล้ว คืนนี้เขาตั้งใจจะมอบของขวัญสุดพิเศษสำหรับเธอ อยากให้หญิงสาวได้รับรู้ว่าเธอมีความหมายกับเขามากมายแค่ไหนเมื่อผ่านเวลานัดหมายไปแล้วไม่เห็นหญิงสาวลงมาตามนัดสักที เขาจึงโทรศัพท์หาเธอ แต่ปลายสายไม่มีการกดรับหรือตอบกลับเขาพยายามโทรเป็นสิบ ๆ ครั้ง แต่ก็ไม่มีคนรับสาย จึงรู้สึกเป็นห่วงกิ๊ฟขึ้นมาทันที กลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย หรือป่วยกะทันหันนอนซมอยู่ในห้องพักเหมือนเมื่อคราวก่อนหรือไม่ชายหนุ่มจึงตัดสินใจขึ้นไปยังห้องพักของเธอ แล้วใช้กุญแจสำรองไขเข้าไปดูภายในห้อง“ที่รัก คุณอยู่ในห้องหรือเปล่าครับ”เสียงทุ้มร้องถามขณะที่เขาเดินสำรวจภายในห้อง“กิ๊ฟ คุณอยู่ไหน กิ๊ฟ”เมื่อเดินรอบห้องแล้วก็ไม่ปรากฏเงาของหญิงสาวเขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากระหน่ำโทรหาหญิงสาวอีกครั้งด้วยความร้อนรนRrrrrrrr RrrrrrrrrrRrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrเสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวยังคงดังต่อเนื่อง แต่เจ้าตัวไม่มีทีท่าว่าจะกดร

และเมื่อกิ๊ฟเติบโตขึ้นจนถึงช่วงมัธยมปลาย คุณย่าของเธอเสียชีวิตลง ไม่นานคุณปู่ที่เป็นที่พึ่งหนึ่งเดียวของเธอก็ตายตามไปในเวลาเพียงไม่นานจันทิราอาศัยช่วงเวลาที่ปนนธีร์เดินทางไปติดต่อธุรกิจที่กรุงเทพมหานคร ขับไล่สองแม่ลูกออกจากเรือนหลังเล็ก“ไสหัวพวกแกออกจากบ้านฉันไปได้แล้ว สวะอย่างพวกแกอยู่ไปก็รังแต่จะเปลืองข้าวเปลืองน้ำ”จันทิราตวาดออกมา ในขณะที่คนรับใช้ร่วมสิบคนกำลังช่วยกันโยนเสื้อผ้า และข้าวของเครื่องใช้ของกิ๊ฟและแม่ออกไปนอกบ้าน“คุณมีสิทธิ์อะไร มาไล่ฉันกับแม่ออกไป !”กิ๊ฟตะคอกกลับไปด้วยความเดือดดาล ในขณะที่สองแขนโอบกอดแม่ที่กำลังร้องไห้อย่างหนักเอาไว้ วันนี้เธอโตพอที่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้แล้ว “สิทธิ์ที่ฉันเป็นคุณผู้หญิงของคฤหาสน์หลังนี้ไง ส่วนแม่แกหย่ากับพ่อแกตั้งนานแล้ว พวกแกมันก็เป็นแค่คนอาศัย ฉันให้อยู่ที่นี่ตั้งหลายปีก็บุญกบาลพวกแกตั้งเท่าไหร่แล้ว เด็ก ๆ จับสองแม่ลูกนี่โยนออกไปเดี๋ยวนี้”ประโยคท้าย จันทิราหันไปสั่งคนงานชาย เธอรอวันนี้มานานแล้ว วันที่เธอมีอำนาจสูงสุด และสามารถกำจัดเสี้ยนหนามตำใจเธอออกไปให้พ้นจากชีวิต“ปล่อย ! ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน” กิ๊

กิ๊ฟจัดการเตรียมเอกสารลาออกอย่างเป็นทางการ ฝากนิวส่งให้พี่โฉมสอางค์ในวันพรุ่งนี้ เงินที่ได้มา 20 ล้าน เธอโอนให้คุณคิง 18 ล้านเป็นค่าเสียหายที่เธอต้องจ่ายให้เขาตามสัญญาจ้าง ส่วนที่เหลืออีก 2 ล้าน เธอถือว่าเป็นค่าชดเชยที่บริษัทต้องจ่ายให้ในกรณีที่เธอถูกบีบบังคับให้ออกโดยไม่เต็มใจเธอตัดสินใจกดส่งข้อความให้คุณคิงก่อนเธอขึ้นเครื่องบิน เพื่อไม่ให้ตัวเองได้มีเวลาเปลี่ยนใจ แล้ววิ่งกลับไปหาเขาหญิงสาวนั่งชิดริมหน้าต่าง เมื่อเครื่องบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า กรุงเทพมหานครก็กลายเป็นเมืองเล็ก ๆ ยิ่งเครื่องบินบินขึ้นสูงมากเท่าไหร่ เธอยิ่งไกลห่างจากคุณคิงมากขึ้นเท่านั้น กิ๊ฟสาวรู้สึกใจหายวาบ วูบโหวงโลกของเธอกับโลกของเขากำลังจะถูกตัดขาดจากกันจริง ๆ แล้วใช่หรือไม่ หญิงสาวปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบ ๆ แม้ว่าเธอจะเป็นคนเลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตของเขาเอง แต่เธอก็รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเขา เธอหวังแต่เพียงว่า เขาจะใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขต่อไปเมื่อเครื่องลงจอดที่สนามบินจังหวัดเชียงใหม่ แสงตะวันก็อ่อนแสงแล้ว กิ๊ฟลากกระเป๋าเดินทางออกมาที่ประตูทางออก“พี่กิ๊ฟ”เก่งร้องเรียกพี่สาวต่างมารดา เขาและเธอติดต่อ

“อีกไม่นาน..... ขอเวลาอีกไม่นาน”เคฉีกยิ้มหวาน ใช้ประโยคยอดฮิตของผู้นำประเทศแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน “เอาละ ทุกคนกลับไปก่อน เดี๋ยวท่านประธานกลับมาแน่ ๆ”เขาบอกกับทุกคนแล้วแอบเติมท้ายประโยคในใจว่า - กลับมาแน่... แต่ไม่รู้มาตอนไหน –เครอจนกระทั่งพนักงานทุกคนก็ทยอยออกไปจากห้องจนหมดแล้ว เขาก็รีบเผ่นแนบออกจากห้องทันที ก่อนที่จะมีพนักงานชุดใหม่เข้ามาอีกพี่ชายของเขาหายตัวไปต้องเกี่ยวกับเลขาคนเก่งที่เพิ่งจะลาออกไปแน่ ๆเขาจะต้องทำทุกวิถีทางให้พี่คิงกลับมาทำงานได้โดยไว เพื่อให้ชีวิตอันสงบสุขของเขาจะได้กลับคืนมาเหมือนเดิม !ณ คฤหาสน์ ตระกูลไอยรากิ๊ฟได้ยินเสียงเคาะประตูตั้งแต่เช้าตรู่ เมื่อเปิดประตูออกมาพบว่าเป็นน้องชาย จึงถามว่า“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมมาหาพี่แต่เช้าเชียว”เก่งมองซ้าย มองขวาแล้วกระซิบกระซาบว่า“ผมจะพาพี่กิ๊ฟ ไปที่ที่หนึ่ง”“........”กิ๊ฟเลิกคิ้วสูงด้วยความสงสัยกับท่าทีที่มีลับลมคมใน“เอาน่าพี่... ไปถึงแล้วจะรู้เอง”“ได้... ขอเวลาพี่เปลี่ยนเสื้อแปบนึง”“ผมไปรอพี่ข้างล่างนะ”“จ๊ะ”กิ๊ฟปิดประตูห้อง แล้วกลับเข้าไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดสุภาพเพื่อออกไปกับน้องชายสองพี่น้องตระกูลไอยราเดินตาม