All Chapters of BadBoss บอสร้ายพ่ายรัก: Chapter 41 - Chapter 50

กิ๊ฟตะโกนบอกคนขับรถ ขณะที่เธอประคองประธานบริษัทขึ้นรถตู้“มะ.... ไม่ ให้รถตู้ไปส่งน้องชายฉันที่บ้าน แล้วให้เธอเป็นคนขับรถพาฉันไป”คนป่วยสั่งกระท่อนกระแท่นออกมาเขาอุตส่าห์ยัดเงินใต้โต๊ะ ให้กับเจ้าของภัตตาคารให้ช่วยเล่นละคร จากนั้น เขาก็แกล้งแพ้อาหารเพื่อแยกเลขาสุดที่รักออกมาจากน้องชายได้ เรื่องอะไรจะยอมให้เคตามไปเป็นก้างชิ้นใหญ่อีก“คุณเป็นหนักขนาดนี้แล้ว ยังจะดื้ออีก”กิ๊ฟเห็นเขาเหงื่อซึมออกตามใบหน้า น้ำเสียงแหบแห้งอย่างน่าสงสาร“ถ้าไม่ทำตามที่ผมบอก ผมก็จะไม่ไปที่โรงพยาบาล”คนป่วยเริ่มขึ้นเสียงงอแงเคที่ประคองพี่ชายอีกด้านได้ยินดังนั้นก็เลิกคิ้วสูง หัวเราะในลำคอหึหึรู้ทันแผนการของพี่ชาย ในเมื่อพี่ของเขายอมลงทุนลงแรงถึงเพียงนี้ เขาก็จะยอมให้สักครั้ง“คุณกิ๊ฟ ทำตามที่พี่ผมบอกเถอะครับ เดี๋ยวให้ลุงคนขับไปส่งคุณกับพี่ชายที่บริษัทก่อน ค่อยไปส่งผมที่บ้าน”“ตกลงค่ะ”รถตู้ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่ลานจอดรถของบริษัท เคยังคงแกล้งทำเป็นไม่รู้แผนการของพี่ชาย แล้วช่วยประคองเขาขึ้นรถยุโรปราคาหลายล้าน ส่วนกิ๊ฟรับกุญแจจากคุณคิงไปทำหน้าที่เป็นคนขับรถพาเขาไปโรงพยาบาลจากนั้น รถยุโรปสีดำเงาวับก็ทะยานไปข้าง

“คืนนี้ แกนอนที่นี่แหละ ดูอาการก่อน เผื่อมีเลือดคลั่งในสมองจะได้รักษาทัน แล้วก็เดี๋ยวฉันจ่ายยาแก้ปวด กับยาลดไข้ให้เพิ่มนะ”หมอเอกบันทึกการรักษาลงในชาร์ตผู้ป่วยก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆเสียงเคาะประตูดังขึ้น หมอเอกหันไปมองดูเห็นว่าเป็นคุณกิ๊ฟจึงหันมาแซวคนไข้บนเตียงว่า“คืนนี้ คงไม่ต้องจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลหรอก ให้คนพิเศษดูแลดีกว่า”หมอเอกยักคิ้ว หลิ่วตาให้คิงอย่างเจ้าเล่ห์คิงกระตุกยิ้มที่มุมปาก แล้วรีบล้มนอนลงบนเตียงเช่นเดิม พร้อมกับปั้นสีหน้าให้เหมือนคนเจ็บสุด ๆหมอเอกมองเพื่อนสนิทบนเตียงแล้วส่ายหน้าขำ ๆ คิดไม่ถึงว่า เขาจะได้เห็นอีกด้านหนึ่งของมนุษย์น้ำแข็ง“คุณหมอเอกคะ อาการคุณคิงเป็นยังไงบ้างคะ”เสียงใส ๆ ของกิ๊ฟดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาถึงเตียงคนไข้“อาการยังน่าเป็นห่วงมากครับ บาดแผลค่อนข้างลึก ไม่รู้จะมีเลือดคลั่งในสมองหรือเปล่า” หมอเอกตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ วันนี้เขาจะยอมผิดจรรยาบรรณการแพทย์เพื่อช่วยเพื่อนสักครั้ง !“คุณคิง.....”กิ๊ฟทอดเสียงเบา รู้สึกสงสารชายหนุ่มจับใจ เธอขยับเข้าไปใกล้เตียงมากขึ้น จนเห็นว่าใบหน้าของเขายังคงซีด ผ้าพันแผลบนศีรษะมีเลือดซึมออกมา“น่าสงสารมันจังเลยนะคร

คำพูดนั้นสะท้อนเข้าไปในใจหญิงสาว เพราะเธอเองก็เคยสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักยิ่งเช่นกันเมื่อ 13 ปีก่อน......ในวันที่เธอเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เย็นวันนั้นเธอรีบขึ้นรถโดยสารมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่แม่นอนพักรักษาตัวหญิงสาวกอดกระเป๋านักเรียนไว้แน่น เพราะในกระเป๋าใบนี้มีทั้งใบเกรดเฉลี่ย 4.0 และใบประกาศผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัย แม่ต้องดีใจแน่ ๆ ที่รู้ว่าเธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยอันดับต้น ๆ ของประเทศได้ และที่สำคัญเธอสอบชิงทุนการศึกษาเรียนฟรีจนจบปริญญาตรีได้ด้วยเมื่อพ่อมีครอบครัวใหม่ เธอกับแม่ก็ถูกบังคับให้ย้ายออกจากบ้านหลังเก่า มาเช่าห้องพักท้ายตลาดอาศัย แม่ทำกับข้าวขายเพื่อเลี้ยงปากท้อง และส่งให้เธอเรียนหนังสือเดิมทีสุขภาพของแม่ก็อ่อนแออยู่แล้ว เมื่อต้องมาทำงานหนัก แม่ก็ป่วยหนักจนต้องนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล เมื่อรถจอดสนิทที่หน้าโรงพยาบาล กิ๊ฟก็รีบวิ่งขึ้นไปยังห้องพักผู้ป่วยอนาถาหญิง ทันทีที่เข้าไปในห้อง เธอก็เห็นเจ้าหน้าที่รุมล้อมเตียงของแม่ พยาบาลกำลังปลดสายระโยงระยางออกจากตัวคนไข้บนเตียง ในขณะที่อีกคนคลุมผ้าสีขาวลงไปครอบร่างบนเตียงเอาไว้ทั้งหมดก่อนที่จะเข็นเตียงนั้นออกมา“แม่ !”

กิ๊ฟยิ้มกว้างรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคนรักทันทีนิวนี่ดูดน้ำหวานพลางเหล่ตามองเพื่อนสาวที่ออกอาการเขินตั้งแต่ยังไม่ได้กดเบอร์หาชายหนุ่ม หากไม่เรียกว่าคลั่งรัก ก็คงจะเรียกได้ว่ากำลังลุ่มหลงอย่างหนัก“คุณคิง.... กิ๊ฟเองค่ะ”นิวนี่แทบจะสำลักน้ำหวานออกมา เมื่อได้ยินเพื่อนสาวดัดเสียงหวานหยด แบบนี้ไม่เรียกว่าเสียงสอง แต่เขาเรียกว่า – เสียงอ่อยมากค่ะคุณเพื่อน –‘ผมกำลังคิดถึงคุณอยู่พอดี’เสียงทุ้มตอบกลับมา ทำเอาหญิงสาวที่ฟังอยู่ถึงกับบิดกระโปรงอายม้วน“กิ๊ฟก็คิดถึงคุณค่ะ ก็เลยโทรหา อาการคุณเป็นยังบ้างคะ”‘ดีขึ้นแล้วครับ อีกสองสามวันก็กลับไปทำงานได้.........’“แล้วคุณ..........” กิ๊ฟกำลังจะเริ่มบทสนทนาต่อก็ได้ยินเสียงสดใสดังเล็ดลอดผ่านเข้ามาในโทรศัพท์ว่า ‘พี่คิงคะ คุณแม่ให้มิ้นมาตามพี่คิงไปกินข้าวค่ะ มิ้นกับคุณแม่ทำของโปรดของพี่คิงทั้งนั้นเลยนะคะ’‘เดี๋ยวพี่ตามไป’‘อย่านานนะคะ พี่คิง’‘กิ๊ฟครับ’ตืด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆกิ๊ฟกดวางสาย รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างมาบีบหัวใจ เสียงสดใสของผู้หญิงคนนั้นเรียกแฟนเธออย่างสนิทสนมว่า - พี่คิง - หนำซ้ำยังเรียกแม่ของฝ่ายชายว่าแม่ได้อย่างสนิทปาก ในขณะที่สถานะเธอซึ่

“ใคร๊ ! ใครบอกว่าพี่มีแฟน ไม่มี๊ ถ้าแฟนไม่แสดงตัวก็ถือว่าแฟนไม่มี ฮ่า ๆ มา ๆ ดื่ม ๆ ให้กับความโสด”กิ๊ฟหัวเราะครึกครื้น แล้วลุกขึ้นไปนั่งเบียดแทรกระหว่างนิวนี่ กับปีเตอร์“อ่าว ๆ อีกิ๊ฟ เมาแล้วอนอัวมั่วตลอด อีเพื่อนเลวแย่งอาหารว่างกูไปกินซะแล้ว”นิวนี่โวยวายขึ้น“เอ็นอ่อน ๆ มันก็กรุบ ๆ มันก็น่ากินกว่าเอ็นแก่ ๆ เหี่ยว ๆ เว้ย”กิ๊ฟหันไปตอบโต้อย่างสนุกปาก เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์ออกฤทธิ์ เธอก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น“คุณว่าใครเอ็นเหี่ยว ๆ”เสียงกดต่ำเย็นยะเยือกดังขึ้น ทั่วทั้งโต๊ะเงียบกริบ นิวนี่แทบจะสร่างเมาทันที รีบสะกิดเพื่อนสาวให้รู้ตัว“อ่าว.... สวัสดีค่ะ ท่านประธานบริษัท”กิ๊ฟยกมือไหว้ท่วมหัว เหมือนวัยรุ่นขี้เมาข้างถนน“มานี่ !”คิงกระชากข้อมือกิ๊ฟให้ลุกขึ้นออกห่างจากปีเตอร์ทันทีด้วยความหึงหวง เพื่อน ๆ ในโต๊ะต่างมองภาพนั้นด้วยความตื่นตะลึงนิวนี่จึงรีบแก้สถานการณ์ก่อนที่จะเป็นข่าวคึกโครมในบริษัทว่า“ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีอะไรค่ะทุกคน แค่ท่านประธานของเรา มีงานด่วนให้เลขาทำนะคะ มาค่ะ มาค่ะ มาสนุกกันต่อ”ทุกคนได้ยินดังนั้น หันมาดื่มกินสนุกสนานกันต่อ ยกเว้น นารินีที่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ตั้งแต่ต้น