All Chapters of Echoes of Deception: Chapter 151 - Chapter 160

Nahulaan ni Khate ang iniisip ng lalaki at hindi maiwasan na makaramdam ng kaunting pag-asa. Ngunit nang kumuha ang maliit na bata ng panulat at papel mula sa kanyang bag, nawalan na siya ng kaunti mula sa inaasahan niya sa bata, ngunit hindi niya ito ipinakita sa kanyang mukha, at nagsabi lang: "Huwag kang mag-alala, medyo gumaan na ang kondisyon ni Katerine, ngunit hindi pa ito stable. Dapat siya lang magsalita kapag tuwang-tuwa siya. Maghintay lang tayo, darating din tayo sa araw na siya ay makakapagsalita ng maayos."Tumango si Anthony na walang sinabi.Tama nga, gaya ng sinabi ni Khate, ang kakayahan ng maliit na bata na magsalita ay isang magandang development na, at hindi naman siya nagmamadali, pinili na lang niyang maghintay.Nagsulat si Katerine ng ilang sandali, nag-isip, at sa wakas ay sinagot ang mga tanong nila matapos ang matagal na oras.Sumagot si Anthony at si Mikey ng ilang salitang pampatibay.Natapos na ang palabas ng white whale, ngunit hindi pa rin nasiyahan an

Si Anthony at Gilbert ay tumulong na maglagay ng ilang kahon sa sasakyan ni Khate, at pagkatapos ay nagpaalam at umalis ng hindi na nagsalita pa. Pagsakay sa sasakyan, nagtanong si Gilbert ng may pag-aalinlangan, "Master, hindi ba't gusto mong magtagal pa kasama ang Ms. Katerine?" Ang Ms. Katerine ay matagal nang nananatili sa bahay ni Khate, at kaunti na ang kanilang kontak ng kanyang amo. Natatakot siya na baka magka-estranghado ang mag-ama dahil dito.Uminom si Anthony at hindi sumagot. Ang dalawang maliit na bata ay malinaw na hindi pa talaga siya pinapalampas. Sinundan niya sila buong araw, at kung ipagpapatuloy pa ito, baka mawala ang kaunting kabutihang-loob na nakuha niya mula sa mga regalong ibinigay.Habang iniisip ang saloobin ng mga bata sa kanya, hindi maiwasang magkaroon ng headache si Anthony.Tumunog ang isang mobile phone sa sasakyan.Inilipat ni Anthony ang kanyang mga saloobin, nagkunot ang noo, at sumagot sa telepono, "Ano ang nangyari?"Narinig ang boses ni Joshua

Bago magsimula ang handaan para sa kaarawan, isinagawa ni Khate ang huling paggamot sa matanda. Mas maganda na ang kalagayan nito kumpara noon—kaya na nitong bumangon at gumalaw, bagaman hindi pa maaaring maglakad ng matagal. Matapos ibigay ang mga kailangang gamot at ipaalala ang tamang oras ng pag-inom, natapos na ang buong proseso ng gamutan.Dumating na ang araw ng piging.Matapos tapusin ang kanyang trabaho sa research institute, umuwi si Khate upang magbihis. Pinili niyang magsuot ng isang simpleng bestida, itinataas ang kanyang mahabang buhok, at naglagay ng bahagyang makeup bago tumungo sa manor ng pamilya Zaw.Pagdating niya doon, malapit nang magsimula ang selebrasyon. Sa labas, nakahilera ang mga mamahaling sasakyan, habang sa loob naman ay punong-puno ng mga panauhing pawang kilalang personalidad sa Haicheng. Bagamat minsan na siyang nanirahan sa siyudad at may ilang mukhang pamilyar, kakaunti lamang ang tunay na nakakakilala sa kanya.Sa kabila nito, nang lumitaw si Khate

Ang tensyon sa pagitan nina Khate at Anthony ay naging kapansin-pansin sa buong bulwagan. Kahit pa may kanya-kanyang usapan ang mga bisita, hindi maitatanggi ng maraming matang lihim na nagmamasid sa kanilang dalawa. Si Miss Zhao, na nagtanong kay Khate, ay tila nag-aalangan matapos marinig ang malamig na tanong ni Anthony. Bahagya siyang umatras ngunit pinilit panatilihin ang tikas ng kanyang postura. "Wala namang problema Anthony, ikaw naman, gusto ko lang siyang makilala nang maayos," sagot niya, na pilit ang ngiting pinapakita sa kanyang mga labi. Hindi sumagot si Anthony, ngunit ang matalim niyang titig ay sapat nang dahilan upang hindi na ito magpumilit. Luminga si Miss Zhao at biglang napansing maraming nanonood sa kanila. Ayaw niyang mapahiya, kaya bago pa tuluyang lumayo, tumingin siya kay Khate at sinabing, "Mukhang espesyal ka para kay Lolo Zaw. Sana'y manatili kang mapagkumbaba." Bagamat walang halatang pang-aasar sa kanyang tono, batid pa rin ni Khate ang pahiwatig

Matapos bumalik sa bulwagan, pilit na ibinalik ni Khate ang kanyang atensyon sa kasalukuyang pagdiriwang. Sa kanyang paligid, patuloy ang kasayahan—mga halakhak ng mga bisita, ang ingay ng salpukan ng mga baso sa bawat toast, at ang malamyos na tunog ng musikang nagmumula sa orkestra sa isang sulok ng silid. Ngunit kahit na napapalibutan siya ng mga taong nagka katuwaan, hindi niya maiwasang maramdaman ang lungkot na tila unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib.Ang sinabi ni Lolo Zaw ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. "Kung may hindi pa kayong natatapos usapin ni Anthony, baka panahon na para tapusin iyon—kahit ano pa man ang magiging resulta."Tapos na, hindi ba? Noon pa. Matagal na.Napailing siya at pilit na ibinalik ang sarili sa kasalukuyan. Hindi niya maaaring hayaang guluhin siya ng nakaraan, lalo pa't nasa isang lugar siya kung saan maraming mata na nagmamasid lang sa kanya."Ano ang iniisip mo?"Nagulat siya sa tinig na biglang bumasag sa kanyang katahimikan. N