Ang ingay sa bulwagan ay unti-unting bumalik sa normal matapos ang pagdating nina Anthony. Bagamat maraming panauhin ang palihim na sumusulyap sa kanya, karamihan ay nagbalik na sa kani-kanilang usapan, bagamat hindi maikakaila ang tensyon na idinulot ng kanyang presensya. Sa kabila ng lahat, hindi nakaligtas kay Khate ang matalim at malamig na tingin ni Anthony bago ito tuluyang lumayo sa kanyang kinatatayuan. Para bang may gustong sabihin ang kanyang mga mata ngunit piniling itago ito sa likod ng kanyang maskara ng kaswal na kawalang-interes.Well, kagaya pa rin ng dati. Bulong ni Khate sa kanyang sarili habang inililibot ang kanyang paningin sa loob ng bulwagan.Napabuntong-hininga si Khate at ibinaling ang paningin sa matandang Zaw na tila kanina pa siya pinagmamasdan. May bahagyang aliw sa tinig nito nang sabihin, "Huwag mo nang pansinin ang lalaking iyon. Masyado siyang seryoso sa buhay niya. Kailangan niyang matutong ngumiti paminsan minsan."Isang bahagyang ngiti ang sumilay
Ang tensyon sa pagitan nina Khate at Anthony ay naging kapansin-pansin sa buong bulwagan. Kahit pa may kanya-kanyang usapan ang mga bisita, hindi maitatanggi ng maraming matang lihim na nagmamasid sa kanilang dalawa. Si Miss Zhao, na nagtanong kay Khate, ay tila nag-aalangan matapos marinig ang malamig na tanong ni Anthony. Bahagya siyang umatras ngunit pinilit panatilihin ang tikas ng kanyang postura. "Wala namang problema Anthony, ikaw naman, gusto ko lang siyang makilala nang maayos," sagot niya, na pilit ang ngiting pinapakita sa kanyang mga labi. Hindi sumagot si Anthony, ngunit ang matalim niyang titig ay sapat nang dahilan upang hindi na ito magpumilit. Luminga si Miss Zhao at biglang napansing maraming nanonood sa kanila. Ayaw niyang mapahiya, kaya bago pa tuluyang lumayo, tumingin siya kay Khate at sinabing, "Mukhang espesyal ka para kay Lolo Zaw. Sana'y manatili kang mapagkumbaba." Bagamat walang halatang pang-aasar sa kanyang tono, batid pa rin ni Khate ang pahiwatig
Matapos ang matensyon ngunit maiksing pag-uusap nila ni Anthony, bumalik si Khate sa bulwagan, pilit na itinatago ang bumabagabag sa kanyang isipan sa likod ng isang mahinahong ekspresyon. Alam niyang hindi siya dapat magpaapekto sa presensya ng lalaki, lalo pa't wala na siyang anumang koneksyon rito—o iyon ang gusto niyang paniwalaan. Ngunit kahit anong pilit niyang ibaling ang pansin sa iba, hindi niya maiwasang maramdaman ang bigat ng titig nito kanina, at ang malamig na tinig na parang hinihiwa ang kanyang puso. Sa kanyang pagbalik, napansin niyang si Joshua ay nakatayo sa isang tabi, nakapamulsa habang pinagmamasdan siya na para bang binabasa ang kanyang iniisip. Nang lumapit ito, agad siyang tinanong, may halong biro ang boses, "Mukhang mabigat ang naging pag-uusap ninyo. Anong sinabi sayo ni Anthony?" Napalingon siya sa lalaki at umiling, pilit na ginagawang kaswal ang kanyang tinig. "Wala naman. Hindi naman ito mahalaga." "Talaga?" Sumilay ang isang may pag-aalinlangang
Matapos bumalik sa bulwagan, pilit na ibinalik ni Khate ang kanyang atensyon sa kasalukuyang pagdiriwang. Sa kanyang paligid, patuloy ang kasayahan—mga halakhak ng mga bisita, ang ingay ng salpukan ng mga baso sa bawat toast, at ang malamyos na tunog ng musikang nagmumula sa orkestra sa isang sulok ng silid. Ngunit kahit na napapalibutan siya ng mga taong nagka katuwaan, hindi niya maiwasang maramdaman ang lungkot na tila unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib.Ang sinabi ni Lolo Zaw ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. "Kung may hindi pa kayong natatapos usapin ni Anthony, baka panahon na para tapusin iyon—kahit ano pa man ang magiging resulta."Tapos na, hindi ba? Noon pa. Matagal na.Napailing siya at pilit na ibinalik ang sarili sa kasalukuyan. Hindi niya maaaring hayaang guluhin siya ng nakaraan, lalo pa't nasa isang lugar siya kung saan maraming mata na nagmamasid lang sa kanya."Ano ang iniisip mo?"Nagulat siya sa tinig na biglang bumasag sa kanyang katahimikan. N
Sa kabila ng palakpakan at magalang na ngiti na ipinakita ni Khate, alam niyang hindi siya ganap na tinatanggap ng lahat sa silid. Ramdam niya ang mga mapanuring tingin, ang mga bulung-bulungan na bagama't mahina ay parang dagundong sa kanyang pandinig. Ang pamilya Zaw ay isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa Haicheng, at ang sino mang malapit sa kanila ay tiyak na magiging paksa ng espekulasyon at inggit.Ngunit sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado. Matagal na siyang nasanay sa ganitong klaseng atensyon, lalo na nang piliin niyang maging doktor sa kabila ng maraming pagsubok na kanyang hinarap noon. Ang totoo, wala siyang kailangang ipaliwanag sa kahit sino. Hindi niya kailangan ng validation mula sa mga taong hindi naman bahagi ng kanyang buhay.Bumaling siya kay Lolo Zaw at magalang na nagpasalamat. "Maraming salamat po, Lolo Zaw. Malaking karangalan para sa akin ang makatulong sa inyo."Tumango ang matanda, halatang kuntento sa kanyang sagot. "Napakababa ng iyong loob, i
Sa kabila ng malamig na hangin na dumampi sa kanyang balat, pakiramdam ni Khate ay mas mainit ang presensya ni Anthony kaysa sa anumang bagay sa paligid. Ang lalaking ito, na minsan niyang minahal at iniwasan, ay muling nasa harapan niya, nag-aalab ang tingin, tila may gustong iparating ngunit pinipigil ang sarili.Hindi siya dapat magpakain sa emosyon. Hindi na siya ang babaeng dati.Muling bumuntong-hininga si Khate at tumingin sa malayo, pilit na inililihis ang kanyang isip mula sa presensya ni Anthony. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya kayang balewalain ang lalaking ito, lalo na't nasa parehong bilog sila ngayon."Alam kong may gusto kang sabihin, Anthony," mahina ngunit matigas ang kanyang tinig. "Sabihin mo na lang nang diretsahan."Malamig ang mata ni Anthony, ngunit may bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang ekspresyon. Halata sa kanyang anyo na gusto niyang pag-usapan ang isang bagay na mas malalim kaysa sa kanilang kasalukuyang sitwasyon."Bakit ka bumalik?" muling tan
Sa kalagitnaan ng engrandeng pagtitipon, habang ang karamihan ay abala sa kani-kanilang pag-uusap at kasiyahan, naramdaman ni Khate ang bigat ng mga matang nakatutok sa kanya. Sanay na siya sa mga mapanuring titig—mula sa mga taong hindi niya kilala, mula sa mga taong may pag-aalinlangan sa kanyang presensya, at mula sa isang partikular na lalaki na kahit hindi niya lingunin ay alam niyang patuloy siyang pinagmamasdan.Si Anthony.Nang hindi niya na matiis ang pakiramdam ng patuloy na pagmamasid nito, bahagya siyang bumaling sa direksyon nito. Halos hindi ito gumagalaw mula sa kinatatayuan niya, ngunit ang kanyang presensya ay tila napakabigat, animo’y isang anino mula sa nakaraan na hindi niya matakasan.Napalingon siya kay Joshua, na abala sa pakikipag-usap sa ilang mga negosyante. Nakita nitong nag-aalangan siya at agad na lumapit sa kanya. “Mukhang kailangan mo ng sariwang hangin,” bulong nito, saka marahang itinulak siya patungo sa malawak na veranda ng manor.Nang makalabas sila
“Anthony, tatlong taon na tayong mag-asawa, ngunit minsan hindi mo man lang ako nagawang haplusin ng may pagmamahal. Isusuko ko na ang pagsasamang ito para magpakasayo ng kerida mo. Pagkatapos ng gabing to, lumayas ka at hanapin mo siya! Pero sa ngayon, isipin mo muna ito na kabayaran ng mga pagmamahal na inalay ko sayo, okay…”Pagkatapos magsalita ni Khate, idinantay niya ang kanyang katawan at hinalikan ang lalaking nasa harapan niya, hinalikan niya ito na ani mo’y parang nababalik at kahibangan na gaya ng gamu-gamo sa apoy.Alam niya sa kanyang sarili na ang kanyang ginagawa ay kasuklam-suklam.Ngunit minahal niya ang lalaking ito ng napakatagal kahit alam niyang napakahirap.Ngayon, siya ay nagmamakaawa para sa kararampot na ginhawa.“How dare you Khate!!”Nagngangalit ang mga ngipin ni Anthony, at ang kanyang maseselan at gwapong mukha ay ay napuno ng galit.Nais niyang itulak palayo ang babae ngunit ang kaniyang pagkabalisa at ang kanyang panghihina ay mabilisang dumaloy sa kany
Sa kalagitnaan ng engrandeng pagtitipon, habang ang karamihan ay abala sa kani-kanilang pag-uusap at kasiyahan, naramdaman ni Khate ang bigat ng mga matang nakatutok sa kanya. Sanay na siya sa mga mapanuring titig—mula sa mga taong hindi niya kilala, mula sa mga taong may pag-aalinlangan sa kanyang presensya, at mula sa isang partikular na lalaki na kahit hindi niya lingunin ay alam niyang patuloy siyang pinagmamasdan.Si Anthony.Nang hindi niya na matiis ang pakiramdam ng patuloy na pagmamasid nito, bahagya siyang bumaling sa direksyon nito. Halos hindi ito gumagalaw mula sa kinatatayuan niya, ngunit ang kanyang presensya ay tila napakabigat, animo’y isang anino mula sa nakaraan na hindi niya matakasan.Napalingon siya kay Joshua, na abala sa pakikipag-usap sa ilang mga negosyante. Nakita nitong nag-aalangan siya at agad na lumapit sa kanya. “Mukhang kailangan mo ng sariwang hangin,” bulong nito, saka marahang itinulak siya patungo sa malawak na veranda ng manor.Nang makalabas sila
Sa kabila ng malamig na hangin na dumampi sa kanyang balat, pakiramdam ni Khate ay mas mainit ang presensya ni Anthony kaysa sa anumang bagay sa paligid. Ang lalaking ito, na minsan niyang minahal at iniwasan, ay muling nasa harapan niya, nag-aalab ang tingin, tila may gustong iparating ngunit pinipigil ang sarili.Hindi siya dapat magpakain sa emosyon. Hindi na siya ang babaeng dati.Muling bumuntong-hininga si Khate at tumingin sa malayo, pilit na inililihis ang kanyang isip mula sa presensya ni Anthony. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya kayang balewalain ang lalaking ito, lalo na't nasa parehong bilog sila ngayon."Alam kong may gusto kang sabihin, Anthony," mahina ngunit matigas ang kanyang tinig. "Sabihin mo na lang nang diretsahan."Malamig ang mata ni Anthony, ngunit may bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang ekspresyon. Halata sa kanyang anyo na gusto niyang pag-usapan ang isang bagay na mas malalim kaysa sa kanilang kasalukuyang sitwasyon."Bakit ka bumalik?" muling tan
Sa kabila ng palakpakan at magalang na ngiti na ipinakita ni Khate, alam niyang hindi siya ganap na tinatanggap ng lahat sa silid. Ramdam niya ang mga mapanuring tingin, ang mga bulung-bulungan na bagama't mahina ay parang dagundong sa kanyang pandinig. Ang pamilya Zaw ay isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa Haicheng, at ang sino mang malapit sa kanila ay tiyak na magiging paksa ng espekulasyon at inggit.Ngunit sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado. Matagal na siyang nasanay sa ganitong klaseng atensyon, lalo na nang piliin niyang maging doktor sa kabila ng maraming pagsubok na kanyang hinarap noon. Ang totoo, wala siyang kailangang ipaliwanag sa kahit sino. Hindi niya kailangan ng validation mula sa mga taong hindi naman bahagi ng kanyang buhay.Bumaling siya kay Lolo Zaw at magalang na nagpasalamat. "Maraming salamat po, Lolo Zaw. Malaking karangalan para sa akin ang makatulong sa inyo."Tumango ang matanda, halatang kuntento sa kanyang sagot. "Napakababa ng iyong loob, i
Matapos bumalik sa bulwagan, pilit na ibinalik ni Khate ang kanyang atensyon sa kasalukuyang pagdiriwang. Sa kanyang paligid, patuloy ang kasayahan—mga halakhak ng mga bisita, ang ingay ng salpukan ng mga baso sa bawat toast, at ang malamyos na tunog ng musikang nagmumula sa orkestra sa isang sulok ng silid. Ngunit kahit na napapalibutan siya ng mga taong nagka katuwaan, hindi niya maiwasang maramdaman ang lungkot na tila unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib.Ang sinabi ni Lolo Zaw ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. "Kung may hindi pa kayong natatapos usapin ni Anthony, baka panahon na para tapusin iyon—kahit ano pa man ang magiging resulta."Tapos na, hindi ba? Noon pa. Matagal na.Napailing siya at pilit na ibinalik ang sarili sa kasalukuyan. Hindi niya maaaring hayaang guluhin siya ng nakaraan, lalo pa't nasa isang lugar siya kung saan maraming mata na nagmamasid lang sa kanya."Ano ang iniisip mo?"Nagulat siya sa tinig na biglang bumasag sa kanyang katahimikan. N
Matapos ang matensyon ngunit maiksing pag-uusap nila ni Anthony, bumalik si Khate sa bulwagan, pilit na itinatago ang bumabagabag sa kanyang isipan sa likod ng isang mahinahong ekspresyon. Alam niyang hindi siya dapat magpaapekto sa presensya ng lalaki, lalo pa't wala na siyang anumang koneksyon rito—o iyon ang gusto niyang paniwalaan. Ngunit kahit anong pilit niyang ibaling ang pansin sa iba, hindi niya maiwasang maramdaman ang bigat ng titig nito kanina, at ang malamig na tinig na parang hinihiwa ang kanyang puso. Sa kanyang pagbalik, napansin niyang si Joshua ay nakatayo sa isang tabi, nakapamulsa habang pinagmamasdan siya na para bang binabasa ang kanyang iniisip. Nang lumapit ito, agad siyang tinanong, may halong biro ang boses, "Mukhang mabigat ang naging pag-uusap ninyo. Anong sinabi sayo ni Anthony?" Napalingon siya sa lalaki at umiling, pilit na ginagawang kaswal ang kanyang tinig. "Wala naman. Hindi naman ito mahalaga." "Talaga?" Sumilay ang isang may pag-aalinlangang
Ang tensyon sa pagitan nina Khate at Anthony ay naging kapansin-pansin sa buong bulwagan. Kahit pa may kanya-kanyang usapan ang mga bisita, hindi maitatanggi ng maraming matang lihim na nagmamasid sa kanilang dalawa. Si Miss Zhao, na nagtanong kay Khate, ay tila nag-aalangan matapos marinig ang malamig na tanong ni Anthony. Bahagya siyang umatras ngunit pinilit panatilihin ang tikas ng kanyang postura. "Wala namang problema Anthony, ikaw naman, gusto ko lang siyang makilala nang maayos," sagot niya, na pilit ang ngiting pinapakita sa kanyang mga labi. Hindi sumagot si Anthony, ngunit ang matalim niyang titig ay sapat nang dahilan upang hindi na ito magpumilit. Luminga si Miss Zhao at biglang napansing maraming nanonood sa kanila. Ayaw niyang mapahiya, kaya bago pa tuluyang lumayo, tumingin siya kay Khate at sinabing, "Mukhang espesyal ka para kay Lolo Zaw. Sana'y manatili kang mapagkumbaba." Bagamat walang halatang pang-aasar sa kanyang tono, batid pa rin ni Khate ang pahiwatig
Ang ingay sa bulwagan ay unti-unting bumalik sa normal matapos ang pagdating nina Anthony. Bagamat maraming panauhin ang palihim na sumusulyap sa kanya, karamihan ay nagbalik na sa kani-kanilang usapan, bagamat hindi maikakaila ang tensyon na idinulot ng kanyang presensya. Sa kabila ng lahat, hindi nakaligtas kay Khate ang matalim at malamig na tingin ni Anthony bago ito tuluyang lumayo sa kanyang kinatatayuan. Para bang may gustong sabihin ang kanyang mga mata ngunit piniling itago ito sa likod ng kanyang maskara ng kaswal na kawalang-interes.Well, kagaya pa rin ng dati. Bulong ni Khate sa kanyang sarili habang inililibot ang kanyang paningin sa loob ng bulwagan.Napabuntong-hininga si Khate at ibinaling ang paningin sa matandang Zaw na tila kanina pa siya pinagmamasdan. May bahagyang aliw sa tinig nito nang sabihin, "Huwag mo nang pansinin ang lalaking iyon. Masyado siyang seryoso sa buhay niya. Kailangan niyang matutong ngumiti paminsan minsan."Isang bahagyang ngiti ang sumilay
Bago magsimula ang handaan para sa kaarawan, isinagawa ni Khate ang huling paggamot sa matanda. Mas maganda na ang kalagayan nito kumpara noon—kaya na nitong bumangon at gumalaw, bagaman hindi pa maaaring maglakad ng matagal. Matapos ibigay ang mga kailangang gamot at ipaalala ang tamang oras ng pag-inom, natapos na ang buong proseso ng gamutan.Dumating na ang araw ng piging.Matapos tapusin ang kanyang trabaho sa research institute, umuwi si Khate upang magbihis. Pinili niyang magsuot ng isang simpleng bestida, itinataas ang kanyang mahabang buhok, at naglagay ng bahagyang makeup bago tumungo sa manor ng pamilya Zaw.Pagdating niya doon, malapit nang magsimula ang selebrasyon. Sa labas, nakahilera ang mga mamahaling sasakyan, habang sa loob naman ay punong-puno ng mga panauhing pawang kilalang personalidad sa Haicheng. Bagamat minsan na siyang nanirahan sa siyudad at may ilang mukhang pamilyar, kakaunti lamang ang tunay na nakakakilala sa kanya.Sa kabila nito, nang lumitaw si Khate
Nang hapong iyon, sa loob ng Qiandu Coffee House, magkatapat na umupo sina Cassandra at Mina, pasosyal na kaupo at naghahalo ng kape at nag-uusap. Sa kanilang pag-uusap, tinalakay nila ang nalalapit na ika-70 kaarawan ng matanda."Ate Cassandra, pupunta ka rin ba sa ika-70 kaarawan ng lolo Zaw, di ba?" tanong ni Mina na may kalikutang layunin.Nalaman din ni Cassandra ang balita. Ang pamilya Zaw at pamilya Lee ay matagal nang magkaibigan, kaya natural lang na kailangan niyang magpakita ng presensya, kaya tumango siya, "Oo naman, may problema ba tayo doon?"Tanong ni Mina nang malambing, "ooohh... Sasama ba si Kuya Anthony sa'yo? Kayo naman ay isang kilalang magkasintahan sa pangkat ng pamilya na ating kinabibilangan, di ba!"Nang marinig ito, nag-atubili si Cassandra saglit. Alam niyang pupunta si Anthony, pero kung pupunta siya kasama siya, hindi pa niya ito sigurado. Sa mga nakaraang taon, kahit hindi binawi ni Anthony ang engagement, hindi rin siya nagpapakita ng pagkalapit sa kany