All Chapters of ปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม: Chapter 11 - Chapter 20

“พวกแกพ่อกับแม่ฉันตอบตกลงแล้วนะ พรุ่งนี้เช้าสักเจ็ดโมงเช้าฉันจะไปรับพวกแกทั้งหมดเองนะ เอ่อพราวแกอยู่กับมายูใช่ไหมตอนนี้?” “อ่าใช่ๆตอนนี้ฉันอยู่กับมายู” พราวจึงตอบกลับไปตามความจริงว่าตอนนี้เธอได้ไปอยู่ที่ห้องของมายูเป็นการชั่วคราวก่อน ชะเอมเมื่อฟังคำตอบของพราวและก็พยักหน้าตอบรับ“โอเค กินเสร็จแล้วจะไปไหนกันอีกไหม” ชะเอมเมื่อคิดได้ว่าด้านหลังของร้านหมูกระทะนั้นมีตลาดนัดหน้าเดินอยู่จึงพูดถามขึ้น“ทำไมเหรอ แกจะไปไหน” อลิสจึงได้ถามไปยังชะเอม“ไปเดินดูเสื้อผ้ากันดีกว่าข้างหลังมีตลาดนัดอยู่นะมีร้านเสื้อผ้าเต็มเลย” ชะเอมจึงได้เฉลยว่าที่ตนนั้นถามก็เพราะว่าอยากจะชวนพวกเธอให้ไปเดินตลาดนัดด้วยกัน และพวกเพื่อนก็ตอบตกลงเป็นเสียงเดียวกันแล้วหลังจากนั้นพวกเราทั้งสี่ก็ไปเดินตลาดนัดช้อปเสื้อผ้ากันพวกเราได้เสื้อผ้าใหม่กันมาคนละ3-4ตัวหลังจากนั้นชะเอมก็อาสาขับรถไปส่งเพื่อนทั้งหมดด้วยตัวของเธอเอง“รีบๆนอนกันด้วยนะพวกแก เจ็ดโมงฉันจะมารับ โอเค๊?” ชะเอมพูดขึ้นกับพราวและมายู“จ้า บัยบายนะแกขับรถดีๆล่ะ” พราวจึงพูดตอบรับเพื่อนสาวและทั้งสองก็เดินลงจากรถของชะเอมแล้วขึ้นไปยังห้องของมายูทันทีเพราะต้องเตรียมตัวเก็บ

รายนั้นวันนี้ไม่อยู่บ้านหรอก ออกไปดูหนังกับเพื่อน” แม่จึงได้บอกว่าพี่เขาไม่อยู่หรอกออกไปดูหนังกับเพื่อน“อ๋อ” พยักหน้ารับรู้ แต่ใจมีเรื่องที่อยากจะถามพี่เชอนี่นะสิ“แล้วหนูกินข้าวมาหรือยัง อยู่กินข้าวกับพ่อกับแม่ก่อนดีมั้ย” แม่ถามด้วยความห่วงใยในตัวลูกสาวที่ไม่รู้ว่าได้กินข้าวมาหรือยัง“ดีแน่นอนค่ะ ชะเอมหิวมาก อ้อ เมื่อหลายวันก่อน พี่ไบรอันไปหาชะเอมที่มหาลัยด้วยนะคะ”“จ้ะ พ่อไบรอันเขาเข้ามาพบพ่อกับแม่ พี่เขาพึ่งกลับมาจากอังกฤษก็เลยแวะเข้ามาเยี่ยมพวกเราน่ะ หนูเจอกับพี่เขาแล้วใช่มั้ย”“เจอแล้วค่ะ ชะเอมมีเบอร์ของพี่ไบรอันแล้วด้วย ต่อไปคงได้ติดต่อกันมากขึ้นค่ะ”“ดีแล้วจ้ะลูก แล้วช่วงนี้เรียนหนักมั้ยเรา”“ลูกแม่กับพ่อซะอย่าง ไม่หนักเลยค่ะ สบายมาก”“เก่งจังลูกสาวใครเนี่ย” ฟังบนสนทนาระหว่างภรรยากับลูกสาวคนเล็กก็อดที่จะขำไปกับประโยคสุดท้ายที่ชะเอมนั้นได้เอ่ยออกมาพร้อมกับถามไปยังลูกสาวตัวน้อยสุดที่รักของบ้านหลังนี้“ลูกสาวของพ่อกับแม่ไงคะ” ชะเอมรีบตอบให้พ่อกับแม่ได้ภาคภูมิใจ ยิ้มออกมาจนตาหยีมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่บ้านหลังนี้ ได้อยู่กับพ่อและแม่“แอบเสียดายอยู่เหมือนกันนะคะเนี่ยที่มาแล้วไม่

“ค่ะ มาลองดูกันสักตั้ง” ชะเอมยิ้มรับพยักหน้าตอบกลับไปยังพี่สายฟ้า“คิกๆ แค่คิดก็สนุกแล้ว” อลิสหัวเราะแกล้งแหย่เพื่อนสาวที่ทำเป็นบอกว่าจะลองดูสักตั้ง“เชิญแกสนุกไปคนเดียวเลย” ชะเอมกลอกตามองบนตอบกลับคำพูดของเพื่อน“ฮ่าฮ่า แล้วนี่พี่แชมเปญกลับมายังอ่ะ” อลิสหลุดปากขำไปท่าทีของชะเอมแล้วพูดถึงพี่สาวของชะเอมเพราะได้ยินมาว่าวันนี้เธอนั้นออกไปเที่ยวกับผองเพื่อน“พี่ฉันเขากลับมาถึงห้องแล้ว ส่งข้อความมาหาฉันอยู่เนี่ยว่าเมื่อไหร่จะถึงห้อง"รถสายฟ้าขับเคลื่อนเข้ามาจอดยังลานจอดรถชั้นล่างของคอนโดชะเอมเป็นที่เรียบร้อย ชะเอมเตรียมพร้อมหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาสวมใส่ และไม่ลืมที่จะพูดขอบคุณไปยังแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนตัวเองก่อนที่จะลงจากรถ"ขอบคุณนะคะพี่สายฟ้าที่มาส่งชะเอม”ชายหนุ่มรุ่นพี่พยักหน้ารับรู้ในคำขอบคุณของรุ่นน้องและหันหน้าไปด้านหน้าเหมือนเดิม“งั้นฉันไปก่อนนะ เอาไว้โทรหานะ บาย” อลิสเอ่ยบอกชะเอมก่อนที่เธอจะลงไปจากรถ ชะเอมก็พยักหน้าและโบกมือลาอลิสเช่นกัน มหาวิทยาลัย CHวันเปิดเทอม ขึ้นปี2“หวัดดีสาวๆ อันนี้ของฝากจากเกาหลีนะ” อลิสเดินมาพร้อมกับถุงของฝากจากแดนกิมจิ เธอยื่นถุงของฝากให้กับมายูและพร

“อย่างงั้นเหรอลูก ต่อไปถ้าหนูอยากไปก็ไปกับพี่พายุเขานะลูก เดี๋ยวแม่จะให้เบอร์พี่พายุเอาไว้นะ”แปลกๆอยู่นะ ไหนคุณแม่บอกว่าแค่ช่วยดูไงว่าพี่พายุเขาเป็นเกย์หรือเปล่า แต่ทำไมดูเหมือนคุณแม่เหมือนจะเชียร์ๆเธอยังไงก็ไม่รู้ นิ่งๆเอาไว้ก่อนแล้วกันครืดๆ~เสียงโทรศัพท์มือถือของชะเอมดังขึ้น เธอหยิบมันขึ้นมาดูพบว่าเป็นเบอร์ของพี่แชมเปญ หญิงสาวจึงหันไปบอกกับทางคุณแม่ของพี่พายุไว้ก่อน“ชะเอมขอรับสายพี่สาวก่อนนะคะ” หญิงวัยกลางคนพยักหน้ารับรู้ส่งสัญญาณว่าให้เธอรับสายและทำตัวตามสบาย"ฮัลโหลค่ะพี่แชมเปญ""ชะเอมออกมาข้างนอกค่ะ อีกแปบนึงก็คงจะกลับแล้ว ว่าแต่พี่มีอะไรเหรอคะ""อ้าว! เดี๋ยวชะเอมจะรีบกลับเลยค่ะ พี่รอแปบนึงนะ"“คุณแม่คะ คือพอดีพี่สาวของชะเอมดันลืมกุญแจห้องเอาไว้ในห้องอ่ะค่ะ แกเข้าห้องไม่ได้ ถ้างั้นวันนี้ ชะเอมต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ” ร่างบางหันไปสบตามองแม่ของพายุพร้อมกับบอกเรื่องสำคัญที่พี่สาวของเธอนั้นโทรเข้ามา"ตายจริง หนูชะเอมจะกลับแล้วเหรอ ถ้างั้นขับรถกลับคอนโดดีๆนะลูก ถ้าถึงแล้วทักข้อความมาบอกแม่ด้วยนะ" แม่ของเขาเข้าใจพร้อมกำชับให้ชะเอมนั้นส่งข้อความมาบอกกับเธอด้วย"ได้เลยค่ะ ชะเอมไปก่อนนะ

“นี่นาย แล้วทำไมไม่เรียกฉันว่าพี่ ฉันแก่กว่านายอีกนะ” แชมเปญเริ่มของขึ้นพยายามหายใจเข้าและออกและนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่เธอไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก ไบรอันไม่เคยเรียกเธอว่าพี่เลยสักครั้ง“สองปีไม่นับ”“เอิ่ม ใจเย็นๆกันก่อนนะคะ” ชะเอมต้องรีบพูดขึ้นเพื่อห้ามศึก เธอบอกให้ทั้งคู่ใจเย็นๆ อย่ามีเรื่องกันเลย ไบรอันยกยิ้มอย่างชอบใจเหลือบตาไปที่โต๊ะของเขาเห็นพวกเพื่อนของเขาเดินเข้ามานั่งกันแล้ว“เพื่อนพี่มากันแล้ว ถ้างั้นพี่ขอตัวก่อนนะชะเอม เอาไว้เดี๋ยวพี่ทักหานะ พี่ไปนะ” พูดเสร็จหนุ่มลูกครึ่งหน้าตาดีก็เดินลงไปหาเพื่อนที่โต๊ะทันที ทิ้งความโกรธเอาไว้ที่แชมเปญ“ไอ้บ้า พี่ไม่ชอบไอ้ฝรั่งขี้นกนี่จริงๆ ให้ตายเถอะ เซงชะมัด” แชมเปญเอามือกอดอกหลังตรง เธอไม่ชอบไบรอันเอาซะเลย ผู้ชายอะไรทำไมถึงชอบกวนประสาทเธอนักชะเอมอมยิ้มมองดูไปยังพี่สาวคนสวย อดคิดในใจไม่ได้ว่าถ้าพี่ชายและพี่สาวได้ลงเอยกันเรื่องราวคงสนุกขึ้นกว่านี้ มันจะเป็นยังไงกันนะ“ของคุณผู้หญิงทั้งสองครับ” พนักงานของร้านเดินถือถาดแก้วเหล้าทั้งสองแก้วมาวางลงบนโต๊ะของพวกเธอทั้งสอง“ฉันไม่ได้สั่งนะคะ” แชมเปญจึงรีบบอกกับทางพนักงานของร้านไปว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นค