All Chapters of กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่14.ตามหาหัวใจตัวเอง            เป็นงานเลี้ยงที่น่าเบื่อเสียจนบุษบันต้องหาทางเลี่ยงเพื่อออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ภายนอก งานที่เธอถูกแพรวนราลากมา หลังเดินทางมาในวันหยุดเพื่อหาสายสมร เธอคิดในใจ เรื่องที่เพิ่งรู้มา มันเกินคาด... มีใครบางคนใจดี ให้สายสมรยืมสตางค์ โดยไม่มีกำหนด และไม่มีดอกเบี้ย...          ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร? เมื่อฝ่ายนั้น...ไม่ต้องการเปิดเผยตัว          เธอเป็นไทจากหิรัญ ไม่จำเป็นต้องฝืนคบค้ากับเขาในฐานะอื่น ส่วนหิรัญก็ไม่ได้ว่าอะไร หลังพูดจาตกลงจนเข้าใจ เธอรู้ดีเวลานี้ สายตาของหนุ่มบ้านเดียวกันกับเธอ อยู่ที่แพรวนรา เพราะดูได้จากท่าทีเปิดเผยของเขา ตามติดแบบนั้น จะเป็นอื่นไปได้อย่างไร...          บุษบันเดินเอื่อยๆ เธอวางมือที่เนินหน้าท้อง...มีบางอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอ แต่ยังไม่สามารถเปิดเผยให้ใครรู้ได้

เธอจะไม่มีวันให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้น...จะไม่มีวันยอมรับสภาพน่าอาย... ด้วยการถูกร้อยรัดเอาไว้ แต่ไม่อาจเงยหน้ามองผู้คน เมื่อถูกกดให้หุบปาก ทำเหมือนไม่มีตัวตน ความเห็นแก่ตัวของเขา...สุดที่จะรับไว้“บุษเป็นยังไง คุณไม่ต้องมาใส่ใจหรอกค่ะ...เอาเป็นว่า...เราอย่าเจอกันอีกเลย ส่วน ‘เขา’ บุษดูแลเองได้ค่ะ...”เธอกล่าวเสียงหนัก เจ็บวันนี้เป็นครั้งสุดท้าย...แต่จะไม่ยอมเจ็บซ้ำซาก เด็ดขาด...นรสิงห์ยืนมึน...เขายอมปล่อยให้บุษบันเดินจากไปโดยที่ไม่ได้ท้วง... น้ำตาไหลเป็นทางยาว สองขาสั่นระริก เมื่อเดินห่างจากผู้ชายคนนั้นมา เยื่อใยบางเบาเหมือนจะปลิดปลิว....เมื่อความคิดเห็นไม่ตรงกัน และเธอก็ละอายเกินกว่าจะรับความหวังดีแสนทุเรศของเขา....ไม่อาจเหยียบย่ำศักดิ์ศรีตนเอง ด้วยการยอมให้เขาซุกซ่อนไว้ ยังมีหนทางอีกมากให้เธอเลือกเดิน เมื่อชีวิตนี้ยังมีสองมือ สองเท้า มีลมหายใจ มือเรียวบางกุมชายกระโปรงไว้แน่น มองทางเดินผ่านม่านน้ำตา และพยายามสะกดความเศร้าโศก ฝืนตัวเองไม่ให้ถลากลับไปซุกอกเขาเหมือนที่ตัวเองต้องการ ช่วงเวลาไม่กี่นาทีนั

หนุ่มบ้านนอกหัวใจพ่อพระกระเด้งตัวลุกขึ้นยืน เขาไหวไหล่ ก่อนจะเดินลอยชายออกไปแบบคนอารมณ์ดี โดยที่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้เพื่อน มันเป็นระเบิดเวลาที่รอเวลาปะทุ...          ที่สำคัญคนที่เขานัดไว้...หาใช่บุษบัน แต่กลับเป็นแพรวนราแทน          “ว่าไง... หมอนั่นมีอาการไงบ้าง?”          สาวพกพาสะดวกยื่นหน้ามาถาม เธออยากรู้อากัปกิริยาของนรสิงห์ และยังคงเหม็นหน้าชายหนุ่มไม่สร่างซา นับตั้งแต่รู้เรื่องจากปากเพื่อนรัก          หิรัญเอนตัวพิงเบาะ เขายิ้มมุมปากก่อนตอบ “มันกำลังเดือด คงกำลังคิดหาทาง ทวงเมีย คืน”          บางครั้งก็อยากหัวเราะให้กับความเรื่องมากของนรสิงห์ แต่พอมาคิดอีกที วิถีชีวิตของเพื่อน ทำให้เขาจำเป็นต้องทำเช่นนั้น เมื่อนรสิงห์ไม่ใช่หนุ่มลูกทุ่ง วิ่งหาแหล่งซื้อขายมันสำปะหลังเหมือนตนเอง งา

บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ  ในขณะที่เพื่อนรักกำลังจะมีความสุข...หนุ่มไฮโซ อีโก้เต็มบ่า กำลังทุกข์หนัก เก้าอี้ที่รองก้น ทั้งกระด้างและร้อน จนทนฝืนนั่งทำงานต่อไปไม่ไหว นรสิงห์ผุดลุกขึ้นยืน เขาเดินมาหยุดที่ริมกระจกใส เพ่งสายตาฝ่าเปลวแดด มองท้องถนน กบผู้คนที่เดินผ่านไป ผ่านมาด้วยสายตาเลื่อนลอย บุหรี่ม้วนเล็กๆ ถูกดึงออกมาจากซอง เปลวไฟลามเลียปลายม้วนเมื่อเจ้าตัวนึกอยากขึ้นมา เพราะเขาต้องการใช้ความคิด การสูบบุหรี่คือการแก้เครียดที่นรสิงห์เคยใช้ได้ผล แต่ครั้งนี้เหมือนจะไร้ประโยชน์ สารนิโคตินในบุหรี่ไม่ช่วยให้สมองของชายหนุ่มโปร่งโล่งเหมือนเคย เหมือนมีม่านควันบางๆ ไหลวนเวียนอยู่ในหัว ทำให้ความคิดที่เคยวิ่งฉิว เฉื่อยช้าลง...          นรสิงห์ตัดสินใจดีดก้นบุหรี่ทิ้ง เขาเดินย่ำเท้าแรงๆ เหมือนต้องการระบายความไม่พอใจลงบนพื้นพรม แต่กลับไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย ทุกอย่างยังดูขวางหู ขวางตาไปหมด...          ในที่สุด...ชายหนุ่มก็

“หึ!! หล่อนคงมีเป้าให้เกาะอยู่แล้วซิ ถึงได้กล้ากำแหง” วิภาวียังไม่วายค่อนคอด          “ความจริง... หิรัญกับบุษบัน เขาเป็นคู่หมายที่ผู้ใหญ่เขาทาบทามไว้อยู่แล้วครับ เพียงแต่ผมเข้าไปแทรกไว้ก่อน” ความลับคับอก พรางพรูออกมาจากปากหนุ่มรุ่นน้อง ไม่ใช่เพื่อแก้ต่างให้บุษบัน แต่เป็นคนยืนยันเพื่อความบริสุทธิ์ของเจ้าหล่อน และมันคือความจริง          “โอ้ย!! ฉันไม่อยากจะเชื่อ นี่เราหนีผู้หญิงที่ชื่อบุษบันไม่พ้นจริงๆ เหรอ?”          “ตีไม่อยากจะเชื่อว่าคุณรบโกหกตี” สาวท้องแก่ครางเสียงระโหย ในคำพูดของนักรบ มีเรื่องไหนที่เป็นความจริงบ้าง          “แกก็เลิกงมงายกับไอ้ผัวเฮงซวยนั่นได้แล้วล่ะ... แต่ต้องถามฉันยัยตี มีเรื่องไหนบ้างที่ผัวแกมันไม่โกหกบ้าง”          วิภาวีเป็นมารดาที่รักบุ