All Chapters of พิชิตใจท่านเพื่อครองตำแหน่ง! หมอเทวดาหญิงชนะเรียบ: Chapter 31 - Chapter 40

เพียงแต่ว่าทำไมเสิ่นเผยถึงช่วยนางครั้งแล้วครั้งเล่าเป็นเพราะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับซ่งซือแย่นพี่ชายแฝดนาง? หรือเพราะนางรักษาขาให้เขา?ซ่งซือเหยาไม่ได้คิดอะไรมาก รู้แต่เพียงว่าติดหนี้บุญคุณเสิ่นเผยมากขึ้นเรื่อยๆด้วยการแทรกแซงของเสิ่นเผย ทำให้ซ่งอวี่เอ๋อร์ไม่สามารถได้รับการช่วยเหลือได้สายัณห์ตะวันลาลับ นกกาบินกลับไปสู่รังนอน วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาสิบวันก็ไวเหมือนการดีดนิ้วยี่สิบห้าเดือนหกซ่งซือเหยาไปที่จวนอ๋องหลิงตามปกติ นางเพิ่งออกจากประตูจวนเจิ้นเป่ยโหว ก็เห็นเมิ่งจ้านถิงรีบวิ่งเข้ามาหานางด้วยสีหน้าโกรธเคือง"ซ่งซือเหยา เจ้าคิดว่าเจ้าใช้วิธีนี้ก็จะได้ข้าไปเหรอ? เพ้อฝันสิ้นดี ข้าเมิ่งจ้านถิงจะไม่มีวันตกหลุมรักเจ้า!""อยากหาเรื่องช่วยเปลี่ยนคำใหม่ด้วย ไม่งั้นจะดูเหมือนเจ้าไม่มีสมอง" ซ่งซือเหยารังเกียจที่จะทะเลาะกับเขา"ซ่งซือเหยา เจ้ามันสถุลจริงๆ ข้าไม่รักเจ้า เจ้าก็ไปขอฮ่องเต้ไม่ให้ข้าเลื่อนยศเป็นหัวหน้าเหรอ!"ดวงตาของเมิ่งจ้านถิงเป็นสีแดงเข้ม เต็มไปด้วยความเกลียดชังวันนี้มีพระราชโองการลงมาแล้ว หัวหน้าไม่ใช่เขา ความหวังของเขาก็ว่างเปล่าทั้งหมดตอนนี้เขาไม่มีส่วน

"หม่อมฉันรับพระราชโองการเพคะ ขอบพระทัยฮ่องเต้เป็นอย่างยิ่งเพคะ" ซ่งซือเหยาซาบซึ้งใจ พระราชโองการนี้ยังเป็นการรำลึกของจักรพรรดิชางหลงที่มีต่อพ่อและพี่ชายของนางบนสวรรค์ จักรพรรดิชางหลงไม่ได้ลืมพ่อและพี่ชายของนางเลย"ขอแสดงความยินดีกับคุณหนูสองตระกูลซ่งด้วย ในอนาคต ไม่ว่าคุณหนูสองตระกูลซ่งจะอยู่บ้านหรือพบความสุขใหม่ก็จะความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งไม่รู้จบ"หวังฝูมอบพระราชโองการแก่ซ่งซือเหยา แอบพูดในใจว่า "ผู้มีพระคุณ ตอนนี้ท่านไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว""ขอบคุณท่านขันทีเจ้าค่ะ" ซ่งซือเหยารับพระราชโองการมา"คุณหนูสองตระกูลซ่ง ข้าจะกลับวังไปรายงานต่อฮ่องเต้ก่อนนะ" ขันทีหวังกล่าว"ขอบคุณขันทีหวังมากเจ้าค่ะ"ก่อนไปขันทีหวังได้เหลือบมองเมิ่งจ้านถิงแวบหนึ่ง มุมปากก็ดึงความเย็นชาที่ทำให้คนสังเกตได้ยากออกมา จากนั้นก็หันหลังและจากไปเมิ่งจ้านถิงได้ยินพระราชโองการก็รู้สึกไม่ดีมาก ทั้งเสียใจ อิจฉา เจ็บปวดและไม่พอใจ...เดิมทีเขาคิดว่าหลังจากซ่งซือเหยาจากเขาไปแล้วจะแต่งงานอีกได้ยาก แต่ไม่คิดว่าในอนาคตคนที่จะแต่งงานกับซ่งซือเหยาจะสามารถสืบทอดตำแหน่งท่านโหวได้ งั้นคนที่อยากแต่งงานกับซ่งซือเหยาจะไม่เข้

"เจ้าอย่าถามอะไรมากเลย อดทนรอดูซ่งซือเหยาทำผิดและถูกลงโทษก็พอ" ฮูหยินผู้เฒ่าซ่งนึกถึงภาพแบบนั้น นางก็รู้สึกมีความสุขมาก"ท่านแม่ ในช่วงที่ข้าไม่อยู่หลานวันมานี้ จวนแม่ทัพได้มาพูดเรื่องสู่ขอบ้างไหมเจ้าคะ?" ซ่งอวี่เอ๋อร์ถาม"ไม่เคยมาเลย" ฮูหยินผู้เฒ่าซ่งมองความคิดของซ่งอวี่เอ๋อร์ออก รู้ความกังวลของนาง "อวี่เอ๋อร์ ไม่ต้องกลัว เรื่องนี้พวกเขาหนีไม่ได้หรอก""ท่านแม่ ข้ากล้วว่าเวลายิ่งนานอุปสรรคจะยิ่งมากเจ้าค่ะ ตอนนี้เมิ่งจ้านถิงมีความคิดที่จะคืนดีกับซ่งซือเหยาแล้วเจ้าค่ะ" ซ่งอวี่เอ๋อร์มีสีหน้าเกลียดชังฮูหยินผู้เฒ่าซ่งโกรธมาก "ข้าว่าแล้วเมิ่งจ้านถิงต้องไม่ใช่คนดีอะไร ถ้าเขากล้ากลับไปคืนดีกับซ่งซือเหยา แม้ข้าจะต้องแลกด้วยชีวิตก็ไม่มีทางปล่อยเขาไป"นางคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจว่า "อวี่เอ๋อร์ เรื่องหมั้นหมายแม่จะจัดการเอง ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องเข้าวังไปร่วมงานเฉลิมพระชนมพรรษาของฮองเฮาพร้อมกับซ่งซือเหยาในฐานะคู่หมั้นของเมิ่งจ้านถิง""เจ้าค่ะ ท่านแม่" ซ่งอวี่เอ๋อร์ทั้งดีใจทั้งตั้งตารอ "ท่านแม่ ข้าจะไปฝึกกู่ฉินเจ้าค่ะ ในงานเฉลิมพระชนมพรรษาของฮองเฮา ข้าจะให้ทุกคนประทับใจในตัวข้าเจ้าค่ะ!"โด

"ข้ารีบร้อนเกินไป"เสิ่นเผยมีน้ำเสียงทุ้มต่ำ เขาเคยมีอำนาจในสนามรบ ตอนนี้กลับต้องพึ่งรถเข็นในการเดินทางเท่านั้น เขาจะไม่รีบร้อนได้อย่างไร?"คุณหนูสองตระกูลซ่ง แมลงกลืนวิญญาณที่เจ้าพูดถึงต้องวางยาพิษแบบไหนกัน? ข้าตรวจสอบมาหลายวันแล้ว ไม่พบเบาะแสเกี่ยวกับคนวางยาพิษเลยแม้แต่น้อย""พิษนี้สามารถเข้าสู่ร่างกายได้ด้วยการกินเท่านั้นเพคะ ท่านอ๋องสามารถเริ่มจากคนที่สามารถสัมผัสอาหารการกินของพระองค์ได้เพคะ" ซ่งซือเหยากล่าว"ข้าได้รับบาดเจ็บเมื่อห้าปีก่อน เจ้าเคยบอกว่าข้าถูกวางยาพิษก่อนที่จะได้รับบาดเจ็บ แล้วเวลาของการโดนพิษนี้จะต้องเลื่อนไปข้างหน้านานแค่ไหน?" เสิ่นเผยถาม"หนึ่งปีเพคะ" ซ่งซือเหยาตอบเสิ่นเผยจมอยู่กับความคิด งั้นเขาก็ถูกวางยาพิษเมื่อหกปีก่อนเมื่อหกปีก่อน เสิ่นเผยขมวดคิ้วและจมอยู่กับความคิดจวนแม่ทัพเมิ่งในขณะนี้"คุณชายสี่ ตอนนี้จะทำยังไงดีเจ้าคะ? หมอสำนักแพทย์อันดับหนึ่งไม่มา ยาก็กินหมดแล้ว หมอจากสำนักแพทย์อื่นก็ไม่สามารถรักษาโรคท่านแม่ได้ ถ้ายังไม่เชิญหมออีก ท่านแม่เกรงว่า... เกรงว่า..."แม่นางหลัวกังวลจนน้ำตาไหล ตอนนี้นางเป็นคนรับผิดชอบดูแลบ้าน ไม่สามารถเชิญหมอมาได้ ถ

ซ่งซือเหยาคิดว่าต่อให้ปฏิเสธแม่นางหลัวโดยสิ้นเชิงก็ไม่ใช่วิธีที่ดี นอกจากแม่นางหลัวแล้ว ในจวนแม่ทัพยังมีคนอื่น พวกเขาจะมาหาเธออย่างต่อเนื่องเพราะอาการป่วยของฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองตระกูลเมิ่งเพื่อแก้ไขปัญหานี้อย่างสมบูรณ์ ได้แต่ไปหาหมอที่สำนักแพทย์อันดับหนึ่งเท่านั้น ถามให้รู้เรื่องว่าทำไมพวกเขาถึงไม่รักษาให้ฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองตระกูลเมิ่งอีก"ฮูหยินสาม ถ้าท่านกตัญญูจนสุดความสามารถแล้ว ไม่ว่าจะเชิญหมอของสำนักแพทย์อันดับหนึ่งกลับไปได้หรือไม่ คนจวนแม่ทัพก็ไม่มีเหตุผลที่จะตำหนิท่านอีกแล้วใช่ไหมเจ้าคะ?"แม่นางหลัวรู้สึกยินดีเมื่อได้ยินเช่นนี้ "เจ้าค่ะ คุณหนูสองตระกูลซ่งได้โปรดชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ""ไปคุกเข่าที่หน้าสำนักแพทย์อันดับหนึ่งสิเจ้าคะ" ซ่งซือเหยากล่าวแม่นางหลัวมองไปที่ดวงอาทิตย์ที่แผดเผาข้างนอก "แต่วันนี้...""ฮูหยินสาม ในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาเปล่าๆ เจ้าค่ะ อยากได้อะไรก็ต้องแลกด้วยอะไรบางอย่างเจ้าค่ะ"ซ่งซือเหยากล่าวว่า "ไม่ว่าจะลมแรง ฝนตก แดดจัดหรือหิมะตก ฮูหยินสามจะต้องคุกเข่าอยู่อย่างนั้น อดทนเพื่อแสดงความจริงใจเจ้าค่ะ"แม่นางหลัวก็เข้าใจทันทีแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณหนูสอง