All Chapters of MAKE YOU MINE : Possesive Boys Series 1: Chapter 81 - Chapter 90

Napatayo ako mula sa pagkakaupo ko ng bigla kong marinig ang doorbell. Gumagawa kasi ako ng part ko para sa thesis namin ilang bwan nalang at graduation na namin. Dali-dali akong nagtungo sa may pintuan at binuksan ito. “Delivery po maam, for Ms. Serenity Scarlette Dela Vega,” sabi ng manong habang iniaabot sa akin ang boquet of tulips at isang box na mukhang laman ay pagkain. “Thank you manong,” sabi ko sabay pinirmahan ang papel na iniabot sa akin. Pumasok ako sa loob habang tinitignan ang card na nasa ibabaw ng boquet. “Baby, I love you. Sorry di kita masamahan ngayong saturday dahil may mga need akong tapusin dito sa office. Here’s the flower to cheer you. I know super busy ka din dahil sa thesis mo pero please don’t forget to eat on time. May pinadala akong lunch for you. Pag uwi ko from work ipagluluto kita. I love you so much!” From your forever admirer Napangiti ako habang binabasa ko ang sulat. Di ko tuloy maiwasang kiligin dahil sa mga ginagawa niya for me. Ilang

“Fine, “ sabi ko nalang. Then lumapit siya sa may kusina at nakita ang pagkaing niluto ni Miguel “Sakto, nagugutom na ako. Mabuti at nakaluto ka na” he said kaya dali dali siyang nag sandok ng pagkain . Sinabayan ko naman siya sa pagkain para di na siya makahalata. Nag iisip pa ako kung paano ko siya maaaya sa labas so Miguel can go home na Nagsimula ng kumain si Uncle. “Luto mo to?” Tanong niya na parang nagtataka ang expression ng mukha niya. “Y-yeah sino pa ba?” pagsisinungaling ko. “Para kasing pamilyar yung lasa. I mean this is my first time na matikman ang recipe na ito sayo but parang natikman ko na siya somewhere,” he said. “Alam mo uncle guni guni mo lang yun,” sabi ko nalang. Natapos na siyang kumain ng maisip kong magkunwaring magpanggap na sumakit ang tyan ko. "Uncle, masama ang pakiramdam ko," sabi ko. "Parang masakit ang tyan ko.” "Ouch, uncle ang sakit ng tyan ko," pagsisinungaling ko. "What happened? Nag aacidic ka na naman?" uncle asked. "I think

Serenity’s POV“Miguel, paano ba ‘yan? Lagi akong binabantayan ni Uncle.”Tumawa ng bahagya si Miguel, may kislap ng kalokohan sa mga mata niya. "Huwag kang mag-alala, may plano ako."Lumapit siya, pabulong na nagsalita. “Kita tayo sa park, 7am ng umaga para tulog pa si Azriel. Magte-text ako kapag nasa lugar na ako.”“Pero paano kung gising na noon si Uncle?” Tanong ko, halo-halo ang kaba at excitement sa puso ko.“Huwag kang mag-alala. Tiwala ka lang sa akin.” Kumindat siya. “Ako na bahala.”Nang gabi, nahiga ako sa kama ko, pero hindi ako makatulog. Paulit-ulit kong tinitingnan ang phone ko, hinihintay ang text ni Miguel. Parang tumitibok nang mas mabilis ang puso ko habang lumilipas ang bawat minuto. Excited na ako para sa date namin bukas.Kinabukasan,, kinakabahan na ako. Kinakabahan ako sa kung anong mangyayari mamaya. Paano kung may makakita sa amin? Paano kung may makakilala sa akin na kaklase ko o kakilala ni Miguel? Paano kung mahuli kami ni Uncle Azriel?Napahawak ako sa

“Should we get some new clothes?” Miguel asked, his smile radiating warmth. “We have two days and two nights here. We need to make the most of it!" Tumango ako nang may excitement. “Syempre! Kailangan natin ng mga damit para sa beach, para sa pool, at siguro pati para sa isang fancy dinner.” Pumunta kami sa isang magandang boutique malapit sa resort. Tumawa kaming pareho habang sinusubukan ang mga kulay-kulay na shirts, mga magaan na dress, at pati na rin ang mga matching swimsuits. Ang hangin ay puno ng aming tawanan at ang saya ng experience na ito. “This is the perfect start to our vacation,” I whispered to Miguel, feeling a sense of peace I hadn't felt in a long time. His arms wrapped around me, pulling me close as we walked hand in hand. And for the first time in a long time, I felt like I was truly living, truly in love, and truly free. Lumubog na ang araw, nag-iiba ang kulay ng langit sa orange at pink habang pabalik kami ni Miguel sa main building ng resort. Excited na kami

Napatingin siya sa akin, na parang nagulat. "M-Miguel... akala ko..." hindi niya natapos ang sasabihin niya, dahil parang biglang bumigay ang katawan niya. Mabilis ko siyang sinalo bago siya tuluyang bumagsak sa sahig. "Serenity, ano bang nangyari?" tanong ko ulit. Nakatingin lang siya sa akin, parang naghahanap ng sagot. "Akala ko iniwan mo na naman ako," bulong niya. Nawala ang lahat ng kaba ko. "Hindi kita iiwan, Serenity. Hindi kita iiwan," sabi ko habang mahigpit siyang yakap. "Hindi ka na mag-iisa, nandito na ako." “Are you okay?” tanong ko, nag-aalala. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na mas yakapin pa siya ng mahigpit kaya mas lalo siyang napaiyak. “Akala ko iniwan mo na din ako.. more than 1 hour na kasi akong naghihintay sa iyo sa taas but wala ka pa din so I started to panic na,” sabi niya habang nakatingin sa akin. Hinalikan ko naman sya sa noo. “Tahana baby, I'm here na. “ Sabi ko. "Sorry baby, hindi ko alam na ganito pala katagal ang pila sa 7/11,” sabi ko habang