All Chapters of Great Revenge of the Lady CEO: Chapter 71 - Chapter 80

THEO POVNang matapos ang kasiyahan ay nag kanya-kanya na kaming tungo sa aming mga silid. Sanay kami ni Karen na magkatabing matulog pero itong gabing ito ay may kakaibang kilig ang hatid sakin dahil sa ginawa kong proposal. Nauna akong matapos kay Karen maligo . Sinadya ko ito para sa nais kong ihanda. Sinilip ko pa ito sa CR at siniguradong hindi pa ito tapos maligo saka ko hinanda ang aming kama. Nilagyan ko ito ng red rose petals at sa gitna nito ay pinuwesto ko ang regalong hinanda ko para sa kanya . Alam kong gustong gusto ni Karen ang Rolex Lady-Datejust 26 (69178) 18k yellow gold watch. Lagi ko itong nakikitang tumitingin online tungkol sa relong ito. Kaya lamang ay lagi siyang nanghihinayang sa pagbili nito para sa kaniyang sarili dahil mas pinipili niyang ibigay as donation sa mga orphanage ang kaniyang pera. May mga regular itong charity na tinutulungan. Palagi kasi niyang naalala ang ngyari sa kaniya noon 20 years ago ng iwanan siya ng kaniyang tunay na ina sa isang ka

LINCON POVNag-aalab ang aking puso, hindi ko kayang itago ang kaba. Lahat ng ito, batay sa mga nangyayari ngayon, tila naglalakad ako patungo sa isang napakalaking pagkatalo—isang puso na muling mababali. Hindi ko kayang tiisin ang sakit na dulot nito sa anak ko. Nagmadali akong lumapit kay Philip at hindi ko na kayang itago ang matinding galit ko dahil sa sitwasyon.“Philip, anong nangyayari? Bakit hanggang ngayon, wala pa rin si Theo?! Nagmessage na si Karen kay Tiffany, papunta na siya dito!” sigaw ko, ang boses ko puno ng iritasyon at pag-aalala.“Hindi ko rin alam, kumpadre,” sagot ni Philip, ang boses niya ay puno ng pagkalito, “Sabi ng mga bata, bago sila umalis sa bahay ni Theo, nakahanda na siya. Pinauna lang sila, at pasunod na sana. Alam mo naman kung gaano kamahal ni Theo ang anak ninyo. Kung anuman ang nasa isip mo, hindi ‘yun magagawa ni Theo kay Karen.”Tumayo akong matigas sa harap ni Philip, mga ilang minuto ng matinding pag-iisip. Ang mga pinsan ni Theo, aligaga, a

“Mom, Dad… humihingi po ako ng tawad sa ginawa kong eskandalo. Alam ko, nasaktan ko kayo, pero sana maintindihan niyo. Arthur, salamat sa pagiging protector ko, at Jennifer, salamat sa pagmamahal mo. Pero Dad, may hiling po ako… sana po, payagan niyo akong lumabas ng bansa. Hindi ko po nakakalimutan ang mga obligasyon ko dito, pero kailangan ko lang ng oras… oras para maghilom, para magpahinga sa madilim na kabanatang ito ng buhay ko. Please, Mommy, Daddy, payagan niyo po ako.”Ramdam ko ang bigat ng bawat salita. Hindi ko na kayang ipaliwanag ang sakit na nagmumula sa bawat letra, pero kailangan nilang malaman kung gaano ako nasaktan at kung gaano ko pinahahalagahan ang pamilya ko.Malalim na bumuntong hininga si Daddy bago ito nagsalita. "Karen anak , makinig ka kay Daddy. Kung ano mang ngyari ngyaong araw. Tandaan mo wala kang kasalanan dito. At hindi ka nagdala ng kahihiyan sa amin anak. Tandaan mo na si Mommy at Daddy ay palaging proud sayo dahil sa lahat ng ginagawa mo ay alam

MICHAEL POVILANG ORAS MATAPOS ANG PAGKAWALA NI THEOHindi ko inaasahan na ganito kabigat ang ginawa ni Master. Ngayon, hindi ko mapigilan ang konsensyang bumabagabag sa akin. Hindi ko alam na ganito kalala ang tunay niyang plano. Nagulat na lang ako nang magkagulo sa simbahan, at hanggang ngayon, wala akong ideya kung saan niya dinala si Theo.Bago pa man ang kasal, sinuhulan ako ni Master. Ang utos niya? Itago ang ireregalo ni Theo para kay Karen upang mapilitan itong bumalik sa bahay nang mag-isa. Hindi ko man lang naisip noon kung ano ang maaaring kahinatnan nito. Wala siyang binanggit tungkol sa mga susunod nilang hakbang—basta gawin ko lang ang ipinapagawa niya, at bilang kapalit, ibibigay niya sa akin ang pangarap kong bahay sa America.Sa totoo lang, may inggit din akong naramdaman kay Theo. Lahat ng gusto niya, nakukuha niya. Samantalang kami, walang karapatang kumontra kay Master. Pero si Theo? Sa kabila ng pagsuway niya, binigyan pa rin siya ng napakagandang regalo—isang re

Ilang oras ang nakalipas at nagising na lang ako na nakakulong na ako sa isang silid. Maayos ang silid na iyon pero hindi ko alam kung saan iyon nakalagay. Saplo saplo ko ang aking ulo. Sumakit ito siguro dala ng tapang ng gamot na pinaamoy sa akin. Inalala ko ang lahat ng nangyari sa akin. Galit na galit ako ng maisip kong trinaydor ako ni Master. Pinagkatiwalaan ko ito akala ko ay maayos na ang lahat sa pagitan naming dalawa. Nagmamadali akong tumayo sa kama kung saan nila ako dinala. Lumapit ako sa pintuan. Humihiyaw ako ng malakas na malakas. “Buksan niyo ang pinto! Naririnig niyo ba ko buksan niyo ito sabi.” Pinaghahahampas ko ang pintuan. Ng wala akong marinig na response mula sa labas ay naghanap ako ng kahit na anong bagay na matigas para ipampukpok sa pintuan. Nakita ko ang upuan sa gilid ng closet ng silid na iyon. Ihinampas ko iyon sa pintuan ng silid na yun sa aking pagka-sorpresa ay hindi ito nasira. Sobrang tibay nito. Pinagsususntok ko ito hanggang sa umawas ang dugo s