All Chapters of Great Revenge of the Lady CEO: Chapter 21 - Chapter 30

Tahimik lang si Lincon sa tabi ko. Alam ko, tinulungan niya kami, ngunit parang hindi ko siya kayang tingnan. Hindi ko siya kayang tingnan sa mga mata ko. Ang mga mata ko ay laging nakatutok kay Mama at kay Bernadette. Sila ang pinaka-importanteng tao sa buhay ko, at ako’y natatakot na baka madali kong makalimutan ang mga taong nagbigay ng lakas sa akin, sa kabila ng tulong na ibinigay ni Lincon. Si Mama ang unang nagsalita, ang boses niya ay puno ng lungkot ngunit may halong pag-asa. “Tiffany…” Mahina ang kanyang boses. “Hindi ko alam kung anong nangyari sa ating pamilya, kung anong bang pagkakamali ko. Pero, salamat sa lahat ng ginawa mo para sa amin. Kahit sa kabila ng lahat ng nangyari, pinili mo pa ring lumaban para sa amin.” Halos mangiyak ngiyak na din ako ng makita kong umiiyak si mama, at hindi ko kayang ipaliwanag kung gaano kalaki ang pasasalamat ko kay Mama. “Mama, lahat gagawin ko para ma protektahan ko kayo , pero ang tanging alam ko lang ay hindi ko kayang makita kayo

"ito lang naman ang gusto mo hindi ba?" ang kaniyang mga mata ay naniningkit sa galit. Pulang pula ang kaniyang mukha sa poot na kaniyang nararamdaman. Pilit akong nagpupumiglas ng sunggaban niya ng marahas na halik ang aking mga labi. Halik na nakakapaso, halik na mapanakit. Bahagya kong kinagat ang kaniyang labi dahilan para magdugo ito."ahhhh" malakas na sigaw niya sabay tingin sa kaniyang palad na pinangkapit niya sa duguan niyang labi. "diba gusto mo lang naman yung hinaharot ka. Haha " mapanglait siyang tumawa "sige Tiffany pagbibigyan kita!""wag Lincon please wag ganito." sagot ko sa kaniya ng makita kong walang awa ito sa gagawin niya sa akin. Tumalikod ako sa kaniya pero hinila niya ang braso ko."huli na ang lahat Tiffany para mag back out ka pa" parang isang tigreng nakakita ng oportunidad para kainin ako ng buong buo si Lincon. Muli niyang inangkin ang aking labi sa pagkakataong ito ay mas maalab, mas mainit. Nanlaban ako ng paulit ulit pero tinalo ako ng lakas ni Lincon

LINCON POVParang isang bomba na kumalat ang balita tungkol sa ngyaring aksidente sa kapatid kong si Bruce. Buong araw, parang sirang plakang paulit-ulit ang balita sa trahedya, gulat na gulat din ako. Si Tiffany ang unang nakaalam ng balitang iyon, sinabi niya sakin ang tungkol dito.Matapos na ma rescue ang mga magulang ni Tiffany ay bumalik na naman ako sa panlalamig ko sa kaniyan. Hindi ko siya nireplyan sa mga sinasabi niya, pero ng tignan ko ang balita ay para na din akong natigilan. Si Bruce, ang stepbrother ko ay balitang-balita na namatay sa mismong araw ng kasal niya. Ayon sa report ay papunta sila ni Jillian sa reception nang mawalan ng preno ang dump truck sa likuran nila. Parang eksena sa pelikula ang mga ngyari sa kanila, nadaganan ang kanang bahagi ng sasaknyan nila. At sa kaliwang bahagi kung saan durog na durog ang sasakyan nakaupo si Bruce.Nabuhay si Jillian, pero sa sobrang malas, si Bruce ang inabot ng trahedya. Walang ibang inisip ang driver kundi iligtas ang buh

Kinabukasan, nagdesisyon akong umalis muna. Hindi ko kaya sa bahay na iyon. Dumiretso ako sa bahay nina Mama at kapatid ko. Tahimik lang akong bumati sa kanila, at alam kong alam nila na may problema ako. Hindi ako sanay na hindi umuuwi, kaya ramdam kong nag-aalala si Mama. “Mukhang may problema kayo ni Lincon?” tanong ni Mama habang nakatingin lang siya sa akin. Hindi ako sumagot, pero alam kong nahuhulaan niya na tama siya. Tinuloy ko ang pagsubo ng kinakain ko. “Tiffany, hindi kita pipilitin. Pero tandaan mo, nandito lang kami ni Bernadette sa tabi mo,” sabi niya nang malumanay, ang boses niya’y parang yakap na nagpapakalma. Tumango lang ako. Hindi ko masabi kahit isang salita. Nagpatuloy ang mga araw na abala ako sa sunod-sunod na meeting. Ginamit ko ang trabaho para takasan ang sakit. Magmula ng umalis ako ay hindi na ako bumalik muli sa bahay namin. Tinanggal ko din ang mga tawag ni Lincon sa listahan ko. Pati ang mga message niya ay hindi ko rin binubuksan. Ayoko siya

Kinabukasan ay hindi na ako nag aksaya ng oras. Umuwi ako sa bahay namin para sabihin kay Lincon ang magandang balitang ito tanggapin man niya o hindi ay alam kong kaya kong buhayin ang anak ko. Hawak ko pa rin ang pregnancy test sa bulsa ng coat ko habang tumatapak ako sa bawat baitang ng hagdanan papasok sa bahay namin. Ang dibdib ko ay punong-puno ng kaba at takot, pero pilit kong pinapalakas ang loob ko. Kailangan ko itong sabihin kay Lincon, kahit na sa kabila ng lahat ng nangyari sa amin nitong mga nakaraang linggo.Pagbukas ko ng pinto ay nakakabinging katahimikan ng bahay ang sumalubong sa akin. Ang ilaw mula sa kwarto namin sa itaas ang tanging liwanag sa paligid. Ang katahimikan na dati’y nagpapakalma sa akin, ngayon ay parang isang babala. Akala ko magiging maayos ang gabing ito. Pero nagmali ako.Habang paakyat, naririnig ko ang mahina at pamilyar na boses ng isang babae mula sa loob ng kwarto namin. Tumigil ako at pilit iniintindi kung tama ba ang naririnig ko. Hindi p