บททั้งหมดของ UNREQUITED LOVE WITH THE COLD CEO: บทที่ 121 - บทที่ 130

Napabuntong-hininga si Wilbur sa kabilang linya. “Anak, alam mo naman kung gaano kalaki ang pagmamahal ng ina mo sa'yo. Pero minsan, masyado siyang nagiging mapanghusga. Ang tanong, handa ka ba sa magiging reaksyon niya kapag nalaman niya ito balang araw?”“Handang-handa, Dad,” sagot ni Xavier, ang boses niya’y puno ng kumpiyansa. “Hindi ko hahayaang diktahan niya ang buhay ko, lalo na ang pag-ibig ko kay Antonette. Alam kong hindi magiging madali, pero gusto kong malaman mo na buo ang loob ko sa desisyong ito.”Tumahimik si Wilbur, tila nag-iisip. Sa huli, naramdaman ni Xavier ang isang bahagyang ngiti sa boses ng kanyang ama nang ito’y muling magsalita. “Kung iyan ang desisyon mo, Xavier, susuportahan kita. Ang mahalaga, masaya ka. Pero isang bagay ang ipapayo ko sa’yo: siguraduhin mong maprotektahan mo si Antonette laban sa ina mo. Si Rosalinda ay hindi basta-basta sumusuko kapag may gusto siyang mangyari.”“Alam ko, Dad,” tugon ni Xavier. “At handa akong ipaglaban si Antonette. Hin

Sandaling tumahimik ang paligid. Napatingin si Xavier kay Antonette at nakita niya ang kislap sa mga mata nito. Hawak niya ang kamay ng dalaga, tila sinasabi sa kanya na ito na ang simula ng kanilang walang hanggang pagmamahalan."Oo, tinatanggap ko," sagot ni Xavier na puno ng tapang at sinseridad. "Hinding-hindi ko siya bibitawan, anumang pagsubok ang dumaan. Siya ang tanging babae na gusto kong makasama habang buhay."Ang kanyang tinig ay matatag ngunit puno ng pagmamahal. Halos lahat ng naroon ay napaluha sa kanyang mga salita. Si Wilbur, ang ama ni Xavier, ay tahimik na tumango habang nakatingin sa anak. Kitang-kita sa kanyang mukha ang suporta sa desisyon nito.Ngayon naman ay hinarap ng pari si Antonette."Antonette, tinatanggap mo ba si Xavier bilang iyong kabiyak, sa hirap at ginhawa, sa sakit at saya, hanggang sa dulo ng iyong mga araw?"Unti-unting tumulo ang luha ni Antonette habang nakatingin kay Xavier. Sa sandaling iyon, naramdaman niya ang tibok ng puso niya na puno ng

Sumabog ang liwanag sa likod ng aking mga nakapikit na talukap ng mata bago naging itim ang mundo, ang buong katawan ko'y naninigas. Ang aking puki ay isang agos, isang bagyo at isang desperado, gutom na halimaw na nagwawala para sa laman... bago siya bumagal at dahan-dahang pinapakalma ako sa mga banayad na alon na dumadaloy sa dalampasigan nang dahan-dahan, sa halip na ang malakas na alon ng dati. Ang mga panginginig ay nanginginig sa aking mga hita at ako'y nagiging malambot."Oh Diyos, baby, Xavier," ungol ko, ang dibdib ko'y sumisikip."Ang lapit ko na noon, ang sarap mo, ang sikip, ang init at ang sarap, baby."“Alam ko,” halos umiyak ako, kahit na gusto ko pa ng higit."Kailangan kong matikman ang tamod mo, ang bango ng puke mo."Si Xavier ay lumuhod habang ako ay bumabaluktot pabalik upang magpahinga sa kotse—ang aking maong ay nasa kalahating baba pa lamang sa aking mga binti na naglilimita sa atin.Ang haplos ng kanyang dila ay tila napakabuti dahil sa sobrang sensitibo ko n

"Hayaan mong gawin ko ito sa sarili kong oras, Antonette." "Walang pagmamasturbate hanggang hindi ko sinasabi." Nagsalita siya gamit ang kanyang malalim na boses. Paano siya makakapagsabi ng hindi? Kaya't siya ay nasa kanyang kapangyarihan. Iniliko niya ang kanyang ulo upang tingnan ang salamin. Nakita niya ang napakagandang, kalahating n*******d na lalaki sa ibabaw niya, hinahalikan ang kanyang katawan, ang mainit na hininga nito sa kanyang balat. Ang tanawin ay higit pa sa kaya niyang tiisin."Please Xavier! Please make love to me." "Hindi pa. Papaasahin kita hanggang sampung beses ka munang labasan bago kita mahalikan." Sa sinabi niya iyon, binuksan niya ang butones ng kanyang maong at ibinaba ang zipper. Pumasok ang kamay niya sa kanyang p**i. "Basang-basa ka, hindi ba? Ano bang nagpapagana sa'yo, Antonette?" Hinalikan niya ang kanyang mga labi muli at pagkatapos ay inalis ang kanyang maong. Dahan-dahan niyang pinaghihiwalay ang kanyang mga binti. "Ii-lilisin ko na ang iyong clito

Pagkalipas ng ilang linggo ng honeymoon nina Xavier at Antonette, bumalik na sila sa Pilipinas. Ang masaya nilang mga alaala mula sa kanilang paglalakbay ay tila panibagong simula ng kanilang buhay bilang mag-asawa. Ngunit alam nilang ang pagbabalik sa mansyon ng Echiverri ay haharapin nila nang may lakas ng loob, lalo na’t matagal nang hindi sang-ayon si Rosalinda, ang ina ni Xavier, sa kanilang relasyon.Sa loob ng engrandeng mansyon, naroon si Princess na nakaupo sa sala, suot ang isang eleganteng bestida habang abala sa pag-aayos ng kanyang buhok. Matagal na niyang inaasam na si Xavier ang maging katuwang niya sa buhay, kaya't mas lalong bumibigat ang kanyang damdamin sa tuwing naiisip ang desisyon nito na pakasalan si Antonette.Naglakad si Rosalinda pababa ng hagdan, matikas pa rin sa kabila ng kanyang edad, ngunit halatang may bahid ng inis sa kanyang mga mata. Nang makarinig ng ingay mula sa pinto, huminto siya at tumingin, agad na nalamang dumating na ang kanyang anak.Bumuka