All Chapters of UNREQUITED LOVE WITH THE COLD CEO: Chapter 81 - Chapter 90

Pagdating ni Antonette sa dating tagpuan nila ni Xavier, agad siyang sinalubong nito. Binuksan ni Xavier ang pinto at pinapasok siya ng may malalim na pag-aalala sa kanyang mga mata. Tiningnan niya si Antonette mula ulo hanggang paa, tinitingnan kung may sugat o anumang pinsala mula sa nangyaring sabunutan kay Princess."Okay ka lang ba?" tanong ni Xavier, ang tono ng boses niya ay puno ng pag-aalala habang sinusuri ang mukha ni Antonette.Ngunit bago siya makapagsalita, naramdaman ni Antonette ang bigat ng tanong na iyon. Hindi lang pisikal na sugat ang tinutukoy ni Xavier, kundi pati na rin ang emosyonal na bigat na dala ng lahat ng nangyari."Oo, okay lang ako," sagot ni Antonette, na pilit itinatago ang nararamdaman. "Wala naman akong sugat." Ngunit ang kanyang mga mata ay nagsasalita ng iba, puno ng kalituhan at pag-aalala.Dahil sa bigat ng sitwasyon, at tila walang hangganan ang tensyon sa kanilang pagitan, hindi nakapagpigil si Xavier. Inilapit nito ang mukha kay Antonette, ti

Napansin ni Antonette ang mga mata ni Xavier—ang mga mata na ngayon ay puno ng determinasyon at pagmamahal. "Alam mo ba, Xavier, minsan iniisip ko... kung gaano ako maglalaban-laban para sa'yo. Kung ano ang pwede kong gawin para hindi mawala ito."Bago pa siya makapagsalita ulit, isang malumanay na tawanan ang binitiwan ni Xavier. "Kahit na magluto tayo ng buong araw, Antonette, ang pinakamahalaga ay na magkasama tayo sa bawat hakbang ng buhay. Ang simpleng mga bagay, tulad ng paghuhugas ng gulay at pagluluto ng kare-kare, ay nagiging espesyal kung tayong dalawa ang magkasama."Tulad ng isang simpleng halakhak, ang mga salitang iyon ay tumagos sa puso ni Antonette. Tinutok niya ang tingin kay Xavier, at sa isang iglap, naramdaman niya ang pagmamahal na dati-rati'y hindi niya inakalang mararamdaman—ang pagmamahal na nagsimula sa mga maliliit na bagay, tulad ng pagtulong sa pagluluto, at pagtanggap sa bawat isa sa kanilang mga kahinaan.Sa isang mahigpit na hawak ng kamay, binigyan ni X

Samantala, habang ang gabi ay bumabalot sa kanilang tahimik na apartment, nagpatuloy ang araw na puno ng pagsubok at tensyon sa buhay ni Xavier at Antonette. Ngunit sa kabila ng lahat ng nangyaring hindi maganda, may isang bagay na patuloy nilang pinapahalagahan: ang bawat isa.Habang nakaupo sila sa sala, magkatabi, may mga pagkakataong tahimik ang paligid. Si Antonette ay humarap kay Xavier, ang kanyang mga mata ay sumasalamin sa mga hindi nasabi, mga saloobin na unti-unting sumabog sa puso niya. Nararamdaman niyang ang init ng katawan ni Xavier, ang presensya nito ay tila nagsisilbing kalasag mula sa lahat ng mga alalahanin sa paligid. Hindi nila kailangang magsalita ng malalalim; ang mga titig nila ay sapat na upang iparating ang lahat ng kanilang nararamdaman.“Xavier…” mahinang tinig ni Antonette, ang labi’y bahagyang nanginginig. “Hindi ko alam kung anong nangyayari, kung bakit parang ang lahat ng bagay ay tila nagsisilbing hadlang sa atin. Ang dami ng mga taong gustong sirain t

Ngumiti siya sa sarili nang may pagmamalaki, kakaunti ang mga bagay na mas gusto niyang gawin kaysa dalhin siya sa lugar na iyon. Ginamit niya ang kanyang kamay upang punasan ang maraming likido mula sa kanyang mukha at nagpatuloy na dilaan ang kanyang kamay, talagang hindi siya makasawa sa kanya.Umigkas siya sa tabi niya, sinusubukang kontrolin ang kanyang paghinga. Sinusubukang kontrolin ang kanyang katawan. Inabot niya at dahan-dahang pinadaan ang kanyang kamay pataas at pababa sa kanyang binti, pinapakalma siya.Sa wakas, nakapag-usap na siya muli, at sinabi niya sa kanya, "Bigyan mo ako ng ilang minuto, baby, babayaran kita!""Alam ko Antonette, baby," ngumingiti si Xavier, "alam ko."Pagkatapos ng maiinit na sandaling pinagsaluhan.Sa mga salitang iyon, tumigil sandali ang oras para kay Xavier at Antonette. Sa kabila ng mga pagsubok at alalahanin, ang init ng kanilang nararamdaman sa isa’t isa ay nagbigay daan para muling magka-ugnay. Walang masabi si Antonette kundi ang init ng

Habang abala si Antonette sa pagkuha ng inumin sa gilid ng ballroom, biglang sumulpot si Princess mula sa likuran. Ang boses nito ay malamig ngunit may halong pang-iinsulto. "Well, well, what we got here?" sambit nito, ang mga mata’y nag-aalab sa pagsukat sa kaanyuan ni Antonette.Napalingon si Antonette, at kahit nagulat, pinilit niyang magpakita ng ngiti. "Oh, Princess. Ano'ng maitutulong ko sa'yo?" tanong niya, pilit na pinapanatili ang kanyang kalma.Umikot si Princess, tinitingnan si Antonette mula ulo hanggang paa. "Ikaw? Tulungan ako? Hindi naman kita kailangang tulungan, Antonette," sagot nito habang pilit na pinapasok ang pangungutya sa bawat salita. "Pero mukhang kailangan mo ng tulong... lalo na kung gusto mong magtagal sa mundo ni Xavier."Kumunot ang noo ni Antonette. "Ano'ng ibig mong sabihin?"Napangisi si Princess, itinaas ang kanyang kilay, at nilapit ang mukha kay Antonette. "Sa tingin mo ba, sapat ka na para sa kanya? Si Xavier, isang perpekto at makapangyarihang la