All Chapters of UNREQUITED LOVE WITH THE COLD CEO: Chapter 71 - Chapter 80

Sa oras na magkamalay siya mula sa ilang segundong nirvana ng kasiyahan na nangyari, tinitingnan niya siya. Naka-kneel siya, nakasandal sa kanyang mga binti, nakangiti sa kanya. Ang malandi niyang bahagi ay nagsasabi sa kanya na panahon na para sa titi. Itinaas niya ang kanyang hubad na katawan mula sa lupa at itinulak siya pababa. Parang isang world class Olympian, hinubaran niya siya sa isang iglap. Kumakapit siya sa kanya at nilamon siya ng isang malalim na halik ng pasasalamat at pag-ibig. Ramdam niya ang kanyang titi na dumidiin sa likod ng kanyang puwit. "Not yet big boy, I want to play some!" Nilalaplap niya ang gilid ng kanyang leeg "Diyos, gusto na naming magkantutan ngayon na! Bilisan mo!" Pinipigilan niya ang sarili dahil gusto niyang sabihan ang diyosa na tumahimik. Ang kanyang mga halik ay umabot hanggang sa kanyang mga utong, maingat siyang hindi pa hayaan na pumasok ang kanyang katigasan sa kanya. Sinisipsip niya ito at naririnig niya ang bahagyang mga ungol mula sa

Kinabukasan, maaga silang nagkita ni Xavier sa parking lot ng Heaven Shipping Inc. Gaya ng nakasanayan, nagpanggap silang walang espesyal na namamagitan sa kanila. Ayaw nilang bigyan ng dahilan ang mga usisero at tsismoso sa opisina na gawing laman ng kwento ang kanilang relasyon.Nakahawak si Xavier sa bag ni Antonette, at nakatitig ito sa paligid upang tiyaking walang makakakita sa kanila. "Daan tayo sa likod, mas ligtas," sabi ni Xavier, mababa ang boses ngunit puno ng kumpiyansa."Okay lang, kaya ko na 'to," sagot ni Antonette, tinanggal ang bag mula sa kamay ni Xavier. Naglakad sila sa isang tahimik na daanan papunta sa building, habang si Antonette ay pilit na tinatago ang kaba. Kahit pa napag-usapan na nila ang tungkol sa kanilang relasyon, naroon pa rin ang takot na baka masira ang imahe ni Xavier bilang CEO.Pagpasok nila sa elevator, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Antonette. "Sana naman walang makahalata. Ayoko nang mapagbintangan na ginagamit kita."Umi

Habang nagsisigaw si Princess, ang galit at pagkatalo ay sumabog sa kanyang mga mata. Umiiyak siya, hindi makapaniwala na ang plano na inihanda niya ng matagal na panahon ay nauwi sa wala. Lahat ng effort niya, ang lahat ng mga hakbang na ginawa niya upang patumbahin si Antonette, ay biglang nawalan ng saysay."Anong klaseng pagkakataon ito?!" sigaw ni Princess, ang mga luha ay dumaloy mula sa kanyang mga mata, puno ng galit at pagkadismaya. "Paanong natangayan ako ng babaeng iyon?!"Si Vilma, ang ina ni Princess, ay nakatayo sa gilid, hindi makapaniwala sa nakita. Ang kanyang anak, na palaging tinitingala ng marami, ay ngayon ay mukhang tinalo sa sariling laro. Ngunit sa kabila ng pagkatalo, naramdaman niya ang pangangailangan na ayusin ang sitwasyon, hindi lang para sa kanyang anak kundi para sa kanilang mga plano."Princess, kalmado ka lang," sabi ni Vilma, pilit na pinapalakas ang loob ng anak. "Hindi pa tapos ang lahat. May pagkakataon pa tayo. Hindi pwedeng ganito lang tayo. Kun

Habang naglalakad palabas si Princess ng opisina, mariin niyang tinapakan ang sahig, ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakatiklop sa galit. Hindi pa ito tapos, sigaw ng kanyang isipan habang iniisip ang mga plano niyang babawiin ang kanyang "nawala."Hindi niya maialis ang galit at inggit sa kanyang puso, lalo na't ramdam niyang unti-unti siyang nawawalan ng kontrol sa paligid niya. Sa kabila ng lahat ng pilit niyang pagpapakumbaba—kahit na peke—parang isang malaking sampal ang natanggap niya mula kay Xavier.Sa loob naman ng opisina, naiwan si Xavier na nakatulala sa pintong isinara ni Princess. Malalim ang kanyang buntong-hininga habang tumingin sa bintana, ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakapatong sa mesa.Nanatiling nakatayo si Xavier sa harap ng kanyang mesa, tahimik na pinagninilayan ang nangyari. Ramdam niya ang bigat ng sitwasyon, ngunit sa kabila ng lahat, hindi siya magpapadala sa emosyon. Malinaw sa kanya kung ano ang kailangan niyang gawin.Ito ang tamang gawin, X

Nagpatuloy si Xavier, ang kanyang mga mata'y nag-aapoy sa galit habang nakatingin kina Princess at Antonette. "Akala niyo ba, ang ganitong klase ng gulo ang dapat mangyari sa loob ng kumpanya? Hindi ba kayo nag-iisip? Lahat ng tao dito ay may ginagawa para sa kabutihan ng opisina, tapos kayo, nag-aaway sa harap ng lahat!"Tumahimik ang buong paligid, tanging mga mahinang bulungan ng mga empleyado ang maririnig. Si Princess, bagama't halatang nabigla, ay nagpumilit na magmukhang matatag. "Hindi mo ako masisisi, Xavier," madiing sagot niya, ang tinig niya'y puno pa rin ng hinanakit. "Si Antonette ang may kasalanan. Kung hindi siya nang-aagaw—"“Magpakatotoo ka, Princess!” mariing putol ni Antonette, na tila handang ipaglaban ang kanyang sarili. “Hindi ka ba nahihiya? Tingnan mo ang nasa paligid mo! Tumahimik ka! Nag-eeskandalo ka sa harap ng mga tao.”“Pakiusap, Princess, kung may natitira pang respeto sa akin at sa kompanya ko, ayusin mo ang sarili mo,” mariing sabi ni Xavier.Tumindig