Kinabukasan, maaga silang nagkita ni Xavier sa parking lot ng Heaven Shipping Inc. Gaya ng nakasanayan, nagpanggap silang walang espesyal na namamagitan sa kanila. Ayaw nilang bigyan ng dahilan ang mga usisero at tsismoso sa opisina na gawing laman ng kwento ang kanilang relasyon.Nakahawak si Xavier sa bag ni Antonette, at nakatitig ito sa paligid upang tiyaking walang makakakita sa kanila. "Daan tayo sa likod, mas ligtas," sabi ni Xavier, mababa ang boses ngunit puno ng kumpiyansa."Okay lang, kaya ko na 'to," sagot ni Antonette, tinanggal ang bag mula sa kamay ni Xavier. Naglakad sila sa isang tahimik na daanan papunta sa building, habang si Antonette ay pilit na tinatago ang kaba. Kahit pa napag-usapan na nila ang tungkol sa kanilang relasyon, naroon pa rin ang takot na baka masira ang imahe ni Xavier bilang CEO.Pagpasok nila sa elevator, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Antonette. "Sana naman walang makahalata. Ayoko nang mapagbintangan na ginagamit kita."Umi
Ang simula ng labanan ay hindi lamang tungkol sa pagpapakita ng katotohanan kundi tungkol din sa pagtutulungan at pagkakaroon ng lakas ng loob na ipaglaban ang tama. Ang kanilang plano ay magiging mahirap, ngunit ang bawat hakbang ay magdadala sa kanila patungo sa isang mas matibay na laban—isang laban na magpapatibay sa kanilang pagkakaibigan at sa kanilang paghahangad ng hustisya.Sa kabilang dako, patuloy ang mga plano ni Princess at Vilma, ngunit hindi nila alam na ang mga hakbang nila ay may matalim na kalaban na nakahandang magpahamak sa kanilang mga lihim. Habang ipinagpapatuloy nila ang kanilang mga pangarap ng paghihiganti, isang matinding alon ng pagbabago ang papalapit sa kanilang mundo.Dahil sa mga lihim na natutunan ni Luisa, hindi na siya nanatiling tahimik. Sa kabila ng mga takot at pangamba, nagdesisyon siyang ilantad ang mga lihim na nagtatago sa mga mata ng mag-ina. Alam niyang hindi madali ang labang ito, ngunit hindi siya matitinag. Isang bagay ang malinaw sa kany
Habang nagsisigaw si Princess, ang galit at pagkatalo ay sumabog sa kanyang mga mata. Umiiyak siya, hindi makapaniwala na ang plano na inihanda niya ng matagal na panahon ay nauwi sa wala. Lahat ng effort niya, ang lahat ng mga hakbang na ginawa niya upang patumbahin si Antonette, ay biglang nawalan ng saysay."Anong klaseng pagkakataon ito?!" sigaw ni Princess, ang mga luha ay dumaloy mula sa kanyang mga mata, puno ng galit at pagkadismaya. "Paanong natangayan ako ng babaeng iyon?!"Si Vilma, ang ina ni Princess, ay nakatayo sa gilid, hindi makapaniwala sa nakita. Ang kanyang anak, na palaging tinitingala ng marami, ay ngayon ay mukhang tinalo sa sariling laro. Ngunit sa kabila ng pagkatalo, naramdaman niya ang pangangailangan na ayusin ang sitwasyon, hindi lang para sa kanyang anak kundi para sa kanilang mga plano."Princess, kalmado ka lang," sabi ni Vilma, pilit na pinapalakas ang loob ng anak. "Hindi pa tapos ang lahat. May pagkakataon pa tayo. Hindi pwedeng ganito lang tayo. Kun
Ang galit ni Princess ay parang nagbabagang apoy—hindi na kayang kontrolin at patuloy na lumalaki habang sinusubukan niyang takasan ang kahihiyan at pagkatalo. Ngunit sa bawat plano niyang gumanti, tila mas lalo lang siyang nadadapa, mas lalo siyang nababaon sa isang bangungot na siya mismo ang lumikha.Habang patuloy siyang nagpapakain sa kanyang poot, unti-unting nawawala ang kanyang kapayapaan. Hindi na siya makatulog ng maayos, at kahit sa trabaho, wala na siyang ibang iniisip kundi ang paghihiganti kay Antonette. Ang bawat galaw ni Antonette ay parang kutsilyong tumatarak sa kanyang pride, at ang ideya ng pagkabigo ay hindi niya matanggap."Hindi ito ang katapusan," bulong niya sa sarili habang nag-iisa sa kanyang kwarto. Ngunit sa kanyang kalooban, may bumubulong na tanong: Ito ba ang gusto kong maging buhay ko?Ang tanong na iyon ay tila multo na sumusunod sa kanya—isang paalala na sa kabila ng lahat ng kanyang plano, may malaking kapalit ang galit na hindi niya mapakawalan. Ma
Habang naglalakad palabas si Princess ng opisina, mariin niyang tinapakan ang sahig, ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakatiklop sa galit. Hindi pa ito tapos, sigaw ng kanyang isipan habang iniisip ang mga plano niyang babawiin ang kanyang "nawala."Hindi niya maialis ang galit at inggit sa kanyang puso, lalo na't ramdam niyang unti-unti siyang nawawalan ng kontrol sa paligid niya. Sa kabila ng lahat ng pilit niyang pagpapakumbaba—kahit na peke—parang isang malaking sampal ang natanggap niya mula kay Xavier.Sa loob naman ng opisina, naiwan si Xavier na nakatulala sa pintong isinara ni Princess. Malalim ang kanyang buntong-hininga habang tumingin sa bintana, ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakapatong sa mesa.Nanatiling nakatayo si Xavier sa harap ng kanyang mesa, tahimik na pinagninilayan ang nangyari. Ramdam niya ang bigat ng sitwasyon, ngunit sa kabila ng lahat, hindi siya magpapadala sa emosyon. Malinaw sa kanya kung ano ang kailangan niyang gawin.Ito ang tamang gawin, X
Mataas ang sikat ng araw nang pumasok si Xavier Echiverri sa kanyang opisina sa Heaven Shipping Inc. Ang bawat hakbang niya ay tila may dala-dalang pangamba sa mga empleyadong nag-aabang. Alam nilang lahat na sa araw na ito, isang mahalagang presentasyon ang kanilang haharapin. Bawat isa sa kanila ay nakahanda, ang mga mata'y nagmamasid sa kanyang bawat kilos.Magka-2 linggo pa lang siya mula nang siya ay ma-hire sa kompanya. Ang kanyang unang proyekto bilang marketing officer ay tila isang panaginip, ngunit alam niyang ang kanyang clumsiness ay maaaring magdulot ng mga hindi inaasahang sitwasyon. Habang tinitingnan ang mga tao sa paligid, naramdaman niya ang kanyang mga kamay na nanginginig.“Puwede bang ikaw na lang mauna?kinakabahan ako,” bulong ni Antonette, isang bagong hire, sa kanyang katrabaho habang nag-aayos ng mga dokumento.“Natatakot ako kay Sir Xavier.”“Basta’t ready ka at tama yung reports mo, okay lang ‘yan,” sagot ni Ben, may halong takot ang boses.“Pero sinisiguro k
Habang nakaawang ang bibig ni Antonette, hindi siya makapaniwala sa bigat ng boses ni Xavier. May nakita siyang kakaibang pag-aalala sa mata nito na hindi niya inaasahang makikita mula sa palaging seryosong CEO. Ramdam niya ang tensyon na tila bumabalot sa buong opisina."S-Sige po, Sir," nauutal na sagot niya, pilit pinapakalmante ang nanginginig na mga kamay habang sinisigurong maayos ang mga hawak niyang reports. Nang tumalikod si Xavier upang unahan siya palabas ng conference room, sinundan niya ito, pero dahil sa kaba, hindi maiwasang magkamali ng hakbang.Habang palabas ng elevator, muntik na siyang matapilok sa gilid ng sahig at nagbagsakan ang mga hawak niyang folders. Nagkandaugaga siya sa pagpulot ng mga ito nang biglang natapakan ni Xavier ang isang papel, dahilan para mapaatras siya ng kaunti at bigyan siya ng masamang tingin."Ano ba yan, Miss Pinagpala! Napaka-careless mo naman! Paano ka makaka-close ng deal kung ganiyan ang lampa-lampa mo?" may diin sa boses na galit na
Nalaman nila na ang discrepancy ay gawa ng isang board member na nagdispalco ng 2 bilyong pesos, at ngayon ay hindi na ito makontak. Nasa gitna ng tensyon ang buong paligid ng opisina nang matapos ang mainit na pagtatalo nina Xavier at Antonette. Ang bawat piraso ng galit sa tinig ni Xavier ay nararamdaman ni Antonette sa bawat salitang bumagsak sa kanya.“All along, it’s your fault, Antonette!” malakas na sigaw ni Xavier habang nakatitig sa kanya. “You didn’t even bother to double-check! Alam mo ba ang ibig sabihin nito? You need to fix it right away or you will lose your job, and don’t think we won’t sue you for your incompetency.”Ramdam ni Antonette ang bawat salita ni Xavier na tila mga talim na tumatama sa kanyang puso. Nanginginig ang kanyang mga kamay, ngunit pinilit niyang itago ang takot. Alam niyang may malaking pagkukulang siya, at hindi siya makahanap ng tamang salita upang ipagtanggol ang sarili.Malamlam ang mga mata ni Antonette, ngunit pinilit niyang huwag patulan an
Habang naglalakad palabas si Princess ng opisina, mariin niyang tinapakan ang sahig, ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakatiklop sa galit. Hindi pa ito tapos, sigaw ng kanyang isipan habang iniisip ang mga plano niyang babawiin ang kanyang "nawala."Hindi niya maialis ang galit at inggit sa kanyang puso, lalo na't ramdam niyang unti-unti siyang nawawalan ng kontrol sa paligid niya. Sa kabila ng lahat ng pilit niyang pagpapakumbaba—kahit na peke—parang isang malaking sampal ang natanggap niya mula kay Xavier.Sa loob naman ng opisina, naiwan si Xavier na nakatulala sa pintong isinara ni Princess. Malalim ang kanyang buntong-hininga habang tumingin sa bintana, ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakapatong sa mesa.Nanatiling nakatayo si Xavier sa harap ng kanyang mesa, tahimik na pinagninilayan ang nangyari. Ramdam niya ang bigat ng sitwasyon, ngunit sa kabila ng lahat, hindi siya magpapadala sa emosyon. Malinaw sa kanya kung ano ang kailangan niyang gawin.Ito ang tamang gawin, X
Ang galit ni Princess ay parang nagbabagang apoy—hindi na kayang kontrolin at patuloy na lumalaki habang sinusubukan niyang takasan ang kahihiyan at pagkatalo. Ngunit sa bawat plano niyang gumanti, tila mas lalo lang siyang nadadapa, mas lalo siyang nababaon sa isang bangungot na siya mismo ang lumikha.Habang patuloy siyang nagpapakain sa kanyang poot, unti-unting nawawala ang kanyang kapayapaan. Hindi na siya makatulog ng maayos, at kahit sa trabaho, wala na siyang ibang iniisip kundi ang paghihiganti kay Antonette. Ang bawat galaw ni Antonette ay parang kutsilyong tumatarak sa kanyang pride, at ang ideya ng pagkabigo ay hindi niya matanggap."Hindi ito ang katapusan," bulong niya sa sarili habang nag-iisa sa kanyang kwarto. Ngunit sa kanyang kalooban, may bumubulong na tanong: Ito ba ang gusto kong maging buhay ko?Ang tanong na iyon ay tila multo na sumusunod sa kanya—isang paalala na sa kabila ng lahat ng kanyang plano, may malaking kapalit ang galit na hindi niya mapakawalan. Ma
Habang nagsisigaw si Princess, ang galit at pagkatalo ay sumabog sa kanyang mga mata. Umiiyak siya, hindi makapaniwala na ang plano na inihanda niya ng matagal na panahon ay nauwi sa wala. Lahat ng effort niya, ang lahat ng mga hakbang na ginawa niya upang patumbahin si Antonette, ay biglang nawalan ng saysay."Anong klaseng pagkakataon ito?!" sigaw ni Princess, ang mga luha ay dumaloy mula sa kanyang mga mata, puno ng galit at pagkadismaya. "Paanong natangayan ako ng babaeng iyon?!"Si Vilma, ang ina ni Princess, ay nakatayo sa gilid, hindi makapaniwala sa nakita. Ang kanyang anak, na palaging tinitingala ng marami, ay ngayon ay mukhang tinalo sa sariling laro. Ngunit sa kabila ng pagkatalo, naramdaman niya ang pangangailangan na ayusin ang sitwasyon, hindi lang para sa kanyang anak kundi para sa kanilang mga plano."Princess, kalmado ka lang," sabi ni Vilma, pilit na pinapalakas ang loob ng anak. "Hindi pa tapos ang lahat. May pagkakataon pa tayo. Hindi pwedeng ganito lang tayo. Kun
Ang simula ng labanan ay hindi lamang tungkol sa pagpapakita ng katotohanan kundi tungkol din sa pagtutulungan at pagkakaroon ng lakas ng loob na ipaglaban ang tama. Ang kanilang plano ay magiging mahirap, ngunit ang bawat hakbang ay magdadala sa kanila patungo sa isang mas matibay na laban—isang laban na magpapatibay sa kanilang pagkakaibigan at sa kanilang paghahangad ng hustisya.Sa kabilang dako, patuloy ang mga plano ni Princess at Vilma, ngunit hindi nila alam na ang mga hakbang nila ay may matalim na kalaban na nakahandang magpahamak sa kanilang mga lihim. Habang ipinagpapatuloy nila ang kanilang mga pangarap ng paghihiganti, isang matinding alon ng pagbabago ang papalapit sa kanilang mundo.Dahil sa mga lihim na natutunan ni Luisa, hindi na siya nanatiling tahimik. Sa kabila ng mga takot at pangamba, nagdesisyon siyang ilantad ang mga lihim na nagtatago sa mga mata ng mag-ina. Alam niyang hindi madali ang labang ito, ngunit hindi siya matitinag. Isang bagay ang malinaw sa kany
Kinabukasan, maaga silang nagkita ni Xavier sa parking lot ng Heaven Shipping Inc. Gaya ng nakasanayan, nagpanggap silang walang espesyal na namamagitan sa kanila. Ayaw nilang bigyan ng dahilan ang mga usisero at tsismoso sa opisina na gawing laman ng kwento ang kanilang relasyon.Nakahawak si Xavier sa bag ni Antonette, at nakatitig ito sa paligid upang tiyaking walang makakakita sa kanila. "Daan tayo sa likod, mas ligtas," sabi ni Xavier, mababa ang boses ngunit puno ng kumpiyansa."Okay lang, kaya ko na 'to," sagot ni Antonette, tinanggal ang bag mula sa kamay ni Xavier. Naglakad sila sa isang tahimik na daanan papunta sa building, habang si Antonette ay pilit na tinatago ang kaba. Kahit pa napag-usapan na nila ang tungkol sa kanilang relasyon, naroon pa rin ang takot na baka masira ang imahe ni Xavier bilang CEO.Pagpasok nila sa elevator, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Antonette. "Sana naman walang makahalata. Ayoko nang mapagbintangan na ginagamit kita."Umi
Sa kanyang silid, naglalakad-lakad si Princess habang hawak ang telepono, ang kanyang mga daliri ay mahigpit na nakapulupot dito na parang ang maliit na gadget ang pinagmumulan ng kanyang kapangyarihan. Ang bawat hakbang niya ay mabigat, tila nagdadala ng pasanin ng kanyang galit. Hindi siya makatulog; ang kanyang isipan ay abala sa pag-iisip ng mas mabisang paraan para sirain si Antonette."Akala niya makakalusot siya?" sambit ni Princess, ang kanyang boses ay mababa ngunit puno ng galit. "Hindi pa tapos ang laban, Antonette. Mas lalo kitang ilulugmok. Sisiguraduhin kong wala kang mukhang maihaharap sa Xavier mo, sa opisina, o kahit saan pa."Habang nagsasalita, binuksan niya ang kanyang laptop. Inilipat niya ang mga video at larawan mula sa kanyang telepono. Ang imahe ni Antonette kasama si Luis, na tila nasa isang kompromisadong sitwasyon, ay nagbigay kay Princess ng isang malisyosong ngiti. Para sa kanya, ang mga ebidensyang ito ay sapat na upang patunayan ang kanyang plano."Ipap
Sa oras na magkamalay siya mula sa ilang segundong nirvana ng kasiyahan na nangyari, tinitingnan niya siya. Naka-kneel siya, nakasandal sa kanyang mga binti, nakangiti sa kanya. Ang malandi niyang bahagi ay nagsasabi sa kanya na panahon na para sa titi. Itinaas niya ang kanyang hubad na katawan mula sa lupa at itinulak siya pababa. Parang isang world class Olympian, hinubaran niya siya sa isang iglap. Kumakapit siya sa kanya at nilamon siya ng isang malalim na halik ng pasasalamat at pag-ibig. Ramdam niya ang kanyang titi na dumidiin sa likod ng kanyang puwit. "Not yet big boy, I want to play some!" Nilalaplap niya ang gilid ng kanyang leeg "Diyos, gusto na naming magkantutan ngayon na! Bilisan mo!" Pinipigilan niya ang sarili dahil gusto niyang sabihan ang diyosa na tumahimik. Ang kanyang mga halik ay umabot hanggang sa kanyang mga utong, maingat siyang hindi pa hayaan na pumasok ang kanyang katigasan sa kanya. Sinisipsip niya ito at naririnig niya ang bahagyang mga ungol mula sa
Ang yakap ay unti-unting namamatay at muling nagtatama ang kanilang mga mata."Ah, naku, ang hapunan!" Bigla siyang humarap at nagmadaling pumunta para siguraduhing hindi nasusunog ang hapunan. Sa isip ni Antonette, wala siyang pakialam sa hapunan, gusto lang niya si Xavier. Sa kabutihang palad, nailigtas at naihain ang hapunan bago pa man niya namamalayan. Ang alak ay naibuhos na at ang apoy ay nasindihan na. Madilim na sa labas at nagsimula nang bumuhos ang ulan nang walang awa. Sana inaangkin niya ako nang walang sawa. Medyo namula siya nang pumasok ang ideyang iyon sa kanyang isipan."Handa na ang hapunan," sabi niya habang pinapatay ang lahat ng ilaw sa kusina. Ang tanging ilaw na natira ay ang kandila. Ang alak ay malinis at matamis habang siya ay umiinom. Ang isda ay napakaganda ang pagkakatugma sa mga gulay. Nag-usap sila ng kaunti tungkol sa "negosyo", tungkol sa kasunduan sa negosyo, tungkol sa ginawa ni Princess sa kanya at ngayon ay oras na para pag-usapan ang ibang bagay.
Ngunit hindi nagpatinag si Xavier. Sa kabila ng mga masakit na salita ni Antonette, nakita niya ang lalim ng sugat sa puso ng babaeng mahal niya. Hindi siya papayag na matapos ang lahat ng ganito lang. Buo ang loob niyang gawin ang lahat para ayusin ang nasira.Bigla niyang hinakbang ang paa papalapit kay Antonette, at bago pa ito makalayo, mahigpit niya itong niyakap mula sa likuran. "Antonette, hindi kita hahayaang lumayo," pabulong niyang sabi, ang kanyang tinig ay puno ng pagsisisi at pagmamahal. "Alam kong nagkamali ako, pero mahal kita. Patawad... patawarin mo ako."Nagpumiglas si Antonette, ngunit hindi niya maitanggi ang init ng yakap ni Xavier, isang bagay na matagal niyang hinanap sa mga oras ng kanyang pag-iisa. "Xavier, hindi ganito kadaling ayusin ang lahat," mahina niyang sabi, pero naroon pa rin ang lungkot at galit sa kanyang boses. "Hindi mo naiintindihan kung gaano kasakit ang lahat ng nangyari. Hindi ko alam kung kaya ko pang magtiwala sa'yo."Humigpit ang yakap ni