บททั้งหมดของ UNREQUITED LOVE WITH THE COLD CEO: บทที่ 111 - บทที่ 120

Habang naglalakad si Xavier papunta sa kanyang opisina matapos ang magulong araw, hindi niya maiwasang mapaisip sa lahat ng nangyari. Ang mga mata niya ay malamlam, ngunit sa loob ng kanyang puso, unti-unti nang tumitibay ang kanyang desisyon.Sa bawat hakbang, bumabalik sa kanya ang mga alaala ng hirap at sakripisyo ni Antonette. Mula sa mga bulung-bulungan sa opisina hanggang sa pagiging sentro ng gulo dahil kay Isabella at sa kanyang ina, alam niyang si Antonette ang pinaka-nagdurusa sa sitwasyong ito. Sa kabila ng lahat, nanatili itong matatag at matiyagang pinagtatanggol ang kanilang pagmamahalan.Nang makarating siya sa kanyang mesa, isinara niya ang pinto at huminga nang malalim. Dinukot niya mula sa kanyang drawer ang isang maliit na kahon—isang singsing na ilang linggo na niyang iniisip kung kailan ibibigay. Hawak iyon sa kanyang kamay, napapikit siya, waring binabalangkas sa isip ang mga salitang sasabihin."Tama na. Hindi na puwedeng ganito," bulong niya sa sarili. "Hindi k

Si Xavier ay humiga na at sa hindi nagtagal, natagpuan ko ang sarili ko sa itaas, sinasakyan siya tulad ng sexy little cowgirl na ako. Nagmaneho ako nang may pagnanasa at umiikot ako nang may layunin. Paminsan-minsan, yumuyuko ako at hinahayaan ang kanyang titi na dumaan sa aking basang puki at pagkatapos ay babalik ako pababa hanggang ang kanyang matigas na ari ay muling sumundot sa aking cervix. Alam kong ito ang isang bagay na gustung-gusto niyang gawin ko. Inilagay niya ang kanyang kamay sa itaas kung saan nagsisimulang lumubog ang aking puwit at mahinahong hinikayat akong ipasok siya nang mas malalim. Tumugon ako sa banayad na hiling sa pamamagitan ng paggawa ng eksakto kung ano ang gusto niya. Pero kailangan ko pa ng higit pa.Pagkalipas ng ilang sandali, umupo siya, na nag-udyok sa akin na muling ayusin ang aking posisyon. Ipinagulong ko ang bawat isa sa aking mga binti sa ibabaw ng kanya at natagpuan ko ang aking sarili sa halos kaparehong posisyon tulad ng dati. Nakasandal ak

Pagkatapos ng mahabang araw sa trabaho, sinigurado ni Xavier na tapos na lahat ng dapat gawin bago niya kunin si Antonette mula sa opisina. Hawak ang kamay nito, dumiretso sila sa isang kilalang wedding couture sa lungsod.Pagpasok nila sa shop, sinalubong sila ng manager na may malawak na ngiti. "Good evening, Mr. Echiverri, Ms. Antonette. Welcome to Elizario Couture. Ano po ang maipaglilingkod namin sa inyo?"Ngumiti si Xavier, hawak pa rin ang kamay ni Antonette. "Gusto naming magpasukat para sa wedding gown niya at tuxedo ko. Gusto ko ng pinakamahusay na design para sa pinakamahalagang araw ng buhay namin."Halos hindi makapagsalita si Antonette sa kaba at saya. Hindi pa rin niya lubos na maisip na nangyayari na ito. Isang stylist ang agad na lumapit sa kanila at inanyayahan silang maupo habang pinakita ang ilang mga design.Habang tinitingnan ni Antonette ang mga sketches ng gown, hindi maiwasang tumitig sa kanya si Xavier. Ramdam niya ang pagmamahal sa bawat ngiti at kilos ng da

Hindi pa naglaan ng kahit isang saglit upang suriin siya, lumapit siya at agad na nagsimulang magpakasawa. Ang kanyang mainit na dila ay humihila sa kanyang mga kulungan, ang kawalan ng saplot ng kanyang p**i ay lalong sensitibo. Umarko siya laban sa kama. Ang kumot ay kumislot sa kanyang mga daliri habang siya'y humahawak para makakuha ng suporta. Ang kanyang katawan ay parang may kuryente, parang anumang sandali ay lilipad siya sa hangin. Ang pagkakahawak niya sa kanyang mga hita ay halos masakit, at gustung-gusto niya ito. Ang tanawin ng malambot na mga pasa na naiwan doon ay nagbigay ng kilig sa kanya.Binigyang-halaga siya ng banal na presyon, at napagtanto niyang hinahaplos niya ang kanyang perineum. Nagtagpo ang kanilang mga mata habang lumalapit pa ang kanyang daliri, muling nilalaro ang bukana ng kanyang p**i. Isang malakas na ungol ang umabot mula sa kanya. Ang kanyang mga mata ay tila ngumiti, napaka-mayabang at nasisiyahan sa ingay na kanyang pinakawalan. Hindi lang siya ma

Kinabukasan, sa ilalim ng mainit na araw, magkahawak-kamay sina Xavier at Antonette habang binabaybay ang daan patungong Bulacan. Tahimik si Antonette, nanginginig ang mga kamay niya, pero naramdaman niya ang paghaplos ni Xavier sa kanyang palad, nagbibigay ng lakas. “Relax ka lang, Antonette. Ako na ang bahala,” sabi ni Xavier, puno ng kumpiyansa.Pagdating nila sa bahay ng pamilya Pinagpala, sinalubong sila ng mga magulang ni Antonette, sina Rico at Maris. May halong kaba at saya ang reaksyon ng mga magulang niya nang makita si Xavier, na kilala nilang CEO ng Heaven Shipping Inc. Bagamat sanay sila sa simpleng buhay, ramdam nila ang sincerity ng binata sa bawat kilos nito.“Magandang umaga po, Ginoo at Ginang Pinagpala,” bati ni Xavier habang maingat na yumuko. “Pasensya na po kung hindi ko agad ito nagawa, pero gusto ko pong humingi ng pormal na basbas sa inyo para pakasalan si Antonette.”Nagpalitan ng tingin sina Rico at Maris. “Halika, Xavier, Antonette, maupo kayo,” sabi ni Mar