บททั้งหมดของ คลั่งรักสวาทมาเฟีย : บทที่ 41 - บทที่ 48

รถลีมูซีนของเจ้าพ่อแห่งสงคราม “มาร์ค” วิ่งห่างออกไปจากตัวคฤหาสน์แสนหรู วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะต้องเข้าไปบ่อนกาสิโนเพื่อมอบหมายงานให้ลูกน้องดูแลระหว่างที่ตนเดินทางไปประเทศไทยกับมาเรีย เมียสุดที่รักของเขา มาเรียฉีกยิ้มกว้างโบกมือให้รถที่วิ่งออกไปจนลับตา รอยยิ้มนั้นบ่งบอกถึงความดีใจเป็นพิเศษเพราะอีกไม่นานเธอก็จะได้กลับไปหาพ่อกับแม่แล้ว แต่เมื่อสายตาของมาเรียบังเอิญแลสบเข้ากับสายตาดุ ๆ ของหัวหน้าแม่บ้านกับใบหน้าบึ้ง ๆ สาวน้อยหุบยิ้มแทบไม่ทัน หลังจากที่เอ็มมี่ออกไปจากคฤหาสน์ หัวหน้าแม่บ้านก็มักจะตึง ๆ ใส่หล่อนเสมอ ทั้ง ๆ ที่เอ็มมี่ออกไปจากคฤหาสน์เป็นความต้องการของเพื่อนสาวเอง ไม่ใช่ความผิดของเธอสักนิด เวลาเจอหน้ากันทีไร หัวหน้าแม่บ้านก็มักจะทำเป็นมองไม่เห็น หรือไม่ได้ยินในสิ่งที่นายหญิงของคฤหาสน์แห่งนี้พูดด้วย มาเรียพยายามทำดี และพูดดีด้วยกับหล่อนเสมอ เพื่อให้สถานการณ์มันดีขึ้น แต่ดูเหมือนว่าความโกรธของหัวหน้าแม่บ้านจะยังไม่หายลงสักที แม้ว่าเอ็มมี่จะจากไปแล้วเป็นอาทิตย์แล้วก็ตาม “คุณเอ็มม่าคะ มีอะไรให

“ปากดีนักนะ นังนี่ ! ถ้าไม่ติดที่ชีวิตของเธอ แลกกับทรัพย์สินทั้งหมดของไอ้มาร์คหน้าโง่นั่น ฉันจะจับแกส่งไปขายที่ซ่อง! ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน แล้วไอ้พวกหื่นกามมันก็คงจะทำให้เธอไม่มีแรงมาด่าฉันเลยหล่ะ ฮ่า ๆ”มาเรียได้แค่จ้องมองร่างท้วมที่เต็มไปด้วยไขมันอย่างเคียดแค้น หล่อนตายคนเดียวไม่เป็นไร แต่หล่อนจะกลายเป็นเครื่องมือสังหารผู้ชายที่เธอรักที่สุด ความจริงข้อนี้ทำให้หล่อนเจ็บปวดใจยิ่งกว่าความเจ็บใด ๆ บนโลกนี้“โอะ โอะ อย่ามองฉันแบบนั้น ต้องขอบคุณเพื่อนเธอ ที่ทำให้รู้ว่าจุดอ่อนไอ้มาร์ค อยู่ตรงไหน ฮ่า ๆ ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่า เจ้าพ่อสงครามรวยล้นฟ้าอย่างมันจะรักใครจริง ๆ ฮ่า ๆ ขอบใจนะเอ็มมี่ แผนของเธอกำลังจะทำให้ฝันของฉันรวยอย่างไร้คู่แข่ง และกำจัดเซี้ยนตำใจอย่างไอ้มาร์คได้”เอ็มมี่น้อมศีรษะลงนิด ๆ ราวกับน้อมรับคำชื่นชมอย่างภาคภูมิใจ อีวานหัวเราะฮึ ๆ แล้วเดินไปนั่งไขว่ห้างอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ล้วงซิการ์จากกระเป๋าขึ้นมาสูบ เพื่อรอดูบางสิ่งบางอย่างที่น่าสำราญใจ“เอ็มมี่ ! เธอทำแบบนี้กับฉันทำไม ?”เสียงมาเรียแหบโหย ผิดหวังและเสียใจ ที่เพื่อนสนิทหักหลัง“ฮึ ฮึ ก็เพราะเธอไม่คู่ควรกับม

“มาร์คถอดได้คนเดียว”มาเรียกดเสียงต่ำ หัวเราะฮึในลำคออย่างพึงพอใจ มือป้อมป้อม ๆ ออกแรงบีบมากขึ้น ดวงตาคมสวยจ้องตาคนที่กำลังเดือดดาลอย่างไม่เกรงกลัว - เอาสิ ! บีบให้ตายไปเลย พรุ่งนี้มาร์คจะได้ไม่ต้องมาจบชีวิตเพราะคนเลว ๆ อย่างแก อีวาน ! -แคร่ก !มาเรียไอสำลักเอาอากาศที่จวนเจียนจะหมดลม เมื่ออยู่ ๆ มือที่บีบคอหล่อนก็คลายออก“ไอ้มาร์ค มันฉลาด ! แต่มันก็ไม่ฉลาดไปกว่าฉันหรอกนะ วันนี้ฉันไม่ได้เคี้ยวหล่อน แต่พรุ่งนี้ฉันก็ต้องได้ ฮึ ฮึ”มือสองข้างของอีวานบีบเข้ากับแก้มเนียน ให้ใบหน้าสวยเชิดเข้าใกล้เขา จนได้กลิ่นอายสาว“ถึงจะแทงหอยหรือจับนมไม่ได้ แต่ปากของเธอก็น่าดูดไม่เบา ฮึ ฮึ”มืออวบอูมบังคับให้ใบหน้าสวยอยู่นิ่ง ๆ ริมฝีปากหนา ๆ ยื่นเข้าหาอย่าง ตะกละตะกลามมาเรียเม้มริมปากแน่น ! หลับตาสนิท พยายามสะบัดหน้าหนี แต่ก็หลบไม่พ้นมือยักษ์ หล่อนขืนตัวจนสุดแรง ข้อมือที่ถูกล็อกไว้กับโซ่ห้อเลือดจนขึ้นสีแดงหล่อนยอมข้อมือขาด ! หล่อนยอมตาย ! ดีกว่าให้ร่างกายนี้ถูกล่วงล้ำจากชายอื่นที่ไม่ใช่มาร์ค ! ปัง! โป้ง! โป้ง! โป้ง! โป้ง ๆ

มาร์คยิ่งโซ่ที่ล่ามเมียรักขาดเป็นสองท่อน ในขณะที่ลิ้นของเขากำลังซอกซอนความหอมหวานจากเรียวลิ้นเล็ก มาเรียกวัดลิ้นจูบตอบชายหนุ่มละเมียดละไมอย่างเต็มตื้น หล่อนได้ยินเสียงปืนดังกึกก้อง แต่เสียงนั้นมิอาจทำให้หล่อนตกใจกลัวเหมือนอย่างเคย จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แคร่ง ! แคร่ง ! เมื่อแขนทั้งสองข้างเป็นอิสระ สาวน้อยจึงตวัดแขนโอบรอบลำคอแกร่ง เกาะเกี่ยวเขาไว้ไม่ให้ร่างทรุดลงไปเพราะความอ่อนระทวย จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ! เคร้ง ! ชายหนุ่มจูบหนักหน่วงมากขึ้น ทิ้งปืนลง กดศีรษะหล่อนไว้เพื่อดูดดื่มความซ่านซาบจากหล่อนให้แนบแน่นกลืนกินทุกหยาดหยดลมหายใจ ราวกับว่าเวลาได้หยุดหมุนไปชั่วกาลนาน มาเรียคือครึ่งชีวิตของเขานับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป หัวใจของเขามันเต้นได้เพราะมีหล่อนอ้อมแขนกำยำ และเขาไม่อยากให้หล่อนห่างกายแม้สักวินาทีเดียว จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบ “อืม จ๊วบ อ่า” สาวน้อยครางในลำคออย่างสุขล้น รู