All Chapters of แสนเถื่อนยอดรัก: Chapter 51 - Chapter 60

เป็นการกินข้าวด้วยกันมื้อแรก ที่ทำให้รู้สึกว่าท้องฟ้าเป็นสีชมพู โลกใบนี้มีเพียงสองคนที่นั่งอยู่ จันทรภามีความขัดเขิน หน้าแดง วางตัวไม่ถูก กระทั่งเขาตักข้าวให้ แล้วตักอาหารใส่จานให้เรียบร้อย ดูแลเป็นอย่างดี“กินเลยครับ”  “เอ่อ แล้วพี่เชนทร์ไปทำงานไหมคะ” “ไปครับ ทำไมเหรอ” “เปล่าค่ะ เห็นพี่เชนทร์ลุกมาวุ่นกับมื้อเช้าให้เจ้า” “ทำแปบเดียวก็เสร็จแล้ว” เขาบอกและยิ้มบางๆ “แย่จังเลยนะคะ เจ้าทำอะไรไม่เป็นเลย” “สอนให้แล้วไง เดี๋ยวก็ทำเป็น” “แล้ว เจ้าทำงานบ้าน ซักผ้า ทำนั่นโน่นนี่ช่วย” “อื้อ! แพ้น้ำยาล้างจาน ไหนจะน้ำยาซักผ้า” “น้ำยาที่ไม่แรงก็ไม่แพ้แล้วค่ะ ทำเป็นแล้วด้วย มีแต่ทำกับข้าวนี่แหละที่ยังทำไม่ค่อยได้” “ทำไม เครียดเรื่องทำกับข้าวทำไ

“หนูกลัวโดนทำโทษนี่คะ” “ผมสั่ง ให้จำเอาไว้ด้วย แล้วนี่คือชั้นผู้บริหาร อย่าเที่ยวมาเดินเพ่นพ่าน” “หนูสามารถขึ้นมาฝึกงานบนชั้นนี้ได้หรือเปล่าคะ” “ก็ขึ้นอยู่กับว่าผู้บริหารท่านใด อยากได้นักศึกษาฝึกงานมาช่วยหรือเปล่า ทำไม ถามทำไม” “เผื่อท่าน อยากได้เด็กๆ มาช่วยงานค่ะ” “แบบเราเหรอ ก็สงสัยอยู่ ว่าจะช่วยอะไรได้ เอาไว้จะพิจารณาและลองถามท่านอื่นๆ ดูก็แล้ว ไม่มีไรแล้วก็เชิญ” พูดจบคเชนทร์ก็ออกปากไล่พร้อมกับผายมือทันที เพราะไม่อยากอ้อยอิ่งให้สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าล่อสายตานัก “ขอบคุณค่ะ” เธอยกมือไหว้ แล้วถือแฟ้มออกไปจากห้องทันที แต่แล้วต้องชะงักเท้าเมื่อเจอเข้ากับเปรมณัฐเข้า“นี่เธอเข้าไปทำอะไรในห้องท่านเนี่ย” “เอ่อ หนูเอาแฟ้มเข้าไปให้ท่านเซ็นค่ะ คือ คุณเลขาไม่อยู่”“ไม่อยู่ก็ต้องรอ ไม่รู้จักกาลเทศะเลยนะเราเนี่ย ไปได้แล้ว” “ค่ะ” เธอตอบน้ำเสียงหม่นๆ ก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าวจ

“สวัสดีค่ะคุณเชนทร์” ผู้จัดการวัยสี่สิบวิ่งมาทักทายทันที เพราะคิดว่าคเชนทร์กำลังคาดโทษนึกศึกษาฝึกงานแน่ๆ “ผมไม่ได้เรียกคุณ มีอะไร” คเชนทร์หันไปต่อว่าผู้จัดการทันที“คือ แกเป็นเด็กที่แผนกค่ะ แกทำอะไรผิดหรือเปล่าคะ” “พรุ่งนี้เจอกันเก้าโมง ขึ้นไปบนห้องผม หรือจะห้องพ่อเลี้ยงก็ได้เลือกเอา” คเชนทร์ว่าเสียงเข้มและดุไม่เลิก   “เอ่อ ค่ะ” ผู้จัดการรับคำด้วยน้ำเสียงสั่นๆ พลางก้มหน้า หัวใจเต้นตุบๆ เลยทีเดียว เพราะไม่รู้ว่าเจ้านายคนนี้จะพานโกรธอะไรบ้าง และเมื่อเธอรับคำเสร็จ เขาก็ปลีกตัวเดินจากไปทันที ทิ้งความกดดันน่ากลัวเอาไว้ให้ผู้จัดการและ มิลิน“เราทำอะไรเหรอมิลิน”“มิ้ลเปล่าค่ะ มิ้ลแค่เดินชนท่าน” “คงไม่เท่านี้หรอกมั้ง พรุ่งนี้เตรียมตัวเลย” ดุเสร็จผู้จัดการก็เดินหนีไปอีกคน เพื่อจะได้กลับบ้าน ส่วนมิลินน่ะหรือตั้งใจสุดๆ ที่จะออกมาเดินชนคเชนทร์น่ะสิ เพื่อที่จะได้เจอเขาอีกครั้ง แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคนดุ ทว่าเซ็กซี่ชะมัดเลยยิ่งดุยิ่งเท่ ไม่รู้

“เจ้าทำกับข้าวรอพี่เชนทร์ค่ะ ทำเค็มไปหน่อย แต่พี่เชนทร์ก็ไม่หยุดกินซะทีจนจะหมดอยู่แล้ว” จันทรภาตอบออกมาเสียเลย ถึงว่าเธอดูหม่นๆ แสนลักษณ์คิด และยิ้มด้วยความเอ็นดู“ดื่มน้ำเยอะๆ เดี๋ยวคอแห้ง” พ่อเลี้ยงแซวและยิ้ม“เอาไว้เรามาฝึกทำอาหารด้วยกันนะคะพี่เจ้า” มนัสวีเอ่ยขึ้น อย่างน้อยจะได้ไม่เหงา และถ้าอยากดูแลคเชนทร์จริงๆ ก็ต้องจริงจัง “ช่วงนี้ถ้าเหนื่อยจากงาน ทำอะไรไม่ไหวก็แวะมาฝากท้องที่นี่ ไม่มีใครว่าอะไรสักหน่อย” พ่อเลี้ยงบอกกับคเชนทร์“ไม่เป็นไรครับ ผมทำได้ แค่ไม่อยากให้เจ้าขาลำบาก” “เจ้าไม่ได้ลำบาก เจ้าแค่อยากทำอะไรบ้าง รู้ว่าไม่อร่อย” “มาฝึกกับน้องวีเดี๋ยวก็เก่ง เมื่อก่อนน้องวีก็ไม่ได้เก่งหรอก แต่ขยันทำ” แสนลักษณ์เสริมขึ้น และมองคเชนทร์ด้วยความเอ็นดูเช่นเคย“กินได้แล้ว เลิกงานมาเหนื่อยๆ” แสนลักษณ์เอ่ยกับคเชนทร์อีกครั้ง จากนั้นทุกคนจึงตั้งหน้าตั้งตารับประทาน แน่นอ

ยังไม่ได้ทันมองความอวบอิ่มงดงามเสียด้วยซ้ำ เขาก็โอบกอดเธอเอาไว้ทั้งตัว และจูบที่ปากอิ่มอีกครั้ง ทำเอาเนินอกเบียดกับอกเขาแนบแน่นแทบจะเป็นเนื้อเดียว แม้ว่าเขาจะใส่เสื้ออยู่ก็ตาม จูบร้อนยังคงดูดดื่มหนักหน่วง ก่อนจะมอบความหฤหรรษ์ให้กับเธอ ด้วยการถอนจูบและย่อตัวลงช้าๆ พรมจูบลงมาตามเนินอก ขณะที่มือของเธอสอดประคองศีรษะเขาเอาไว้และหลับตา เพราะไม่กล้ามอง มันเป็นเซ็กส์ครั้งแรกในชีวิต แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าได้ถึงเพียงนี้ และไม่มีโอกาสได้คิดอะไรอีกแล้ว เมื่อปากร้อนทาบจูบตรงเต้าอวบเต่งตึง ก่อนที่ปากร้อนจะอ้างับที่เม็ดถัน ทั้งดูดดึง โลมเลียหมุนวนหยอกเย้าหนักหน่วง สลับกันไปมาทั้งสองข้าง โดยมีมือหนาประคองเต้าอวบเอาไว้“ซี๊ด อืม พี่เชนทร์” เธอครางออกมาอย่างแผ่วเบา และทนต่อการปลุกเร้าของเขาไม่ไหว ร่างกายร้อนรุ่มและสั่นเทิ้ม จนอยากจะให้เขาเร่งเร้าครอบครองไปทั้งตัวแต่โดยเร็ว ทว่าราวกับเขาได้ยินเสียงในหัวใจ เพราะปากร้อนขยับทาบจูบลงไปตามหน้าท้อง มือหนาก็รูดกางเกงทั้งหมดลงไปตามปลีน่องช้าๆ เธอรู้สึกเย็บเฉียบไปทั้งบั้นท้าย เมื่อได้สติว่ามันเปลือยเปล่า แ