All Chapters of อุ้มรักมาทวงใจ: Chapter 21 - Chapter 30

เกล้ากมลขับรถไปส่งสนานกับวรดาที่เรือนคนงาน จึงขับกลับบ้านใหญ่ เธอพยุงคนตัวโตพาเดินไปให้เงียบที่สุด ด้วยเกรงคุณย่าอิสรีจะตื่นมาเห็นแล้วจะถูกดุเรื่องไปดื่มเหล้าเสียเมามายหลังจากพากันขึ้นบันไดอย่างทุลักทุเลก็มาถึงห้องอิธาน เป็นครั้งแรกที่เกล้ากมลได้มาห้องเขา ภายในห้องตกแต่งแบบเรียบง่าย ไม่มีโปสเตอร์หรือรูปอะไรทั้งนั้น โต๊ะเครื่องแป้งก็มีเพียงแป้งเด็กขวดเล็กกับกล่องพลาสติกใส่ของจิปาถะ เธอจับเขาถอดสูทออก พาไปนอนลงบนเตียง“จะโดนผู้หญิงปล้ำอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก”เกล้ากมลย่นจมูกใส่คนเมา มือขาวแกะกระดุมเสื้อออก เมื่อเขาขยับคออย่างอึดอัด เผยให้เห็นไรขนรำไร ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นร่างกายผู้ชายมาก่อน...เอ่อ ยอมรับก็ได้ ว่าเธอไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัสของจริง ที่รู้มามีแต่ผ่านสื่อทั้งนั้น ผู้ชายกล้ามไม่เหมือนผู้หญิง เพราะแน่นหนั่นแข็งแรงกว่าผิวสีคร้ามของเขาตัดกับผิวขาวของเธอ เกิดมีลูกด้วยกัน สีผิวหนูน้อยจะเป็นสีอะไรหนอ แต่ต้องรีบส่ายศีรษะไล่ความคิดเพ้อเจ้อออกจากสมอง เมื่อคิดถึงสิ่งไม่ควร ริมฝีปากหยักหนาขยับครางอือออ ก่อนจะเบาลงเหลือเพียงเสียงลมหายใจยาวนิ้วเรียวลองแตะจมูกโด่งเป็นสัน แบบไม่ต้องศัลยกร

โต๊ะอาหารเช้านี้ไร้เงาบรรดาบุคคลสำคัญในไร่ ยายพลวงเล่าว่าคุณย่าอิสรียังเพลียไม่อยากคุยกับใคร ส่วนอิธานก็ออกจากบ้านไปแต่เช้า เพราะไม่เห็นรถกระบะคู่ใจเขาเกล้ากมลจึงนั่งดื่มโอวัลตินเหงา ๆ อยู่ในครัว คิดแผนต่อไปว่าจะทำอย่างไรดี เมื่อสถานการณ์มาถึงขนาดนี้คำนวณเงินเก็บในบัญชีธนาคารก็มีอยู่หลายหมื่น เก็บเล็กผสมน้อยจากที่คุณย่าท่านให้ กับรับจ้างสอนพิเศษยามเป็นนักศึกษาบวกกับเงินเดือนที่ได้รับ คงพอยาไส้ในช่วงตกงาน เธอตั้งใจไปจากที่นี่ ตั้งใจสารภาพความจริงกับทุกคน ยอมรับว่าตนเป็นเสือร้ายที่จ้องจะขย้ำสมันตัวโตอวบอิ่มอย่างอิธานคนตัวเล็กหัวเราะขื่นกับตัวเอง ที่เธอจะชดใช้ได้ดีที่สุดให้ทุกคนคือเท่านี้หญิงสาวกลับเข้าห้องเริ่มค้นหาเบอร์ติดต่อของเพื่อนนักศึกษา เลือกคนที่อยู่จังหวัดไกลออกไป จนได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่จังหวัดชายแดนทางเหนือ“แถวนี้เห็นป้ายรับสมัครงานอยู่นะ ฝ่ายบัญชี แต่อาจต้องไป ๆ มา ๆ กับฝั่งจีน”เรื่องการเดินทางไม่มีปัญหา เกล้ากมลรีบจดรายละเอียดและเบอร์ติดต่อที่รับสมัครงาน พอวางสายลงก็มีอีกสายหนึ่งมาต่อเลย พนักงานร้านขายของฝากในไร่โทรบอกว่าลูกไม่สบาย จะพาไปให้หมอไปดูในเมือง ขอลาห

เวดดิ้งแพลนเนอร์เจ้าดังของจังหวัดที่เป็นญาติของคนรู้จักของคุณย่าอิสรี เข้ามาไร่ตอนสิบโมง แต่ไร้แววว่าที่บ่าวสาว แม้คุณย่าอิสรีย้ำแล้วตอนกินอาหารค่ำเมื่อคืน เช้ามาต่างคนต่างหนีไปทำงานของตน จนต้องให้ยายพลวงโทรตามอิธานมาพร้อมด้วยตาไสวเป็นธุระไปดึงตัวมา ส่วนเกล้ากมล วรดาก็ขับมอเตอร์ไซค์ไปพาตัวมาจากร้านของฝาก ตอนนี้วรดาขึ้นมานอนเป็นเพื่อนเธอจนกว่าจะถึงงานแต่ง ยายพลวงบอกว่าเพื่อป้องกันเหตุอัน ‘ไม่งาม’ ทุกคนจึงจำต้องยอมทำตามคนสนิทคุณย่าอิสรีสั่งเมื่อบ่าวสาวมาถึงต่างคนก็ต่างนั่งเงียบ ไม่หือ ไม่อือ กันทั้งคู่“คุณเกล้ากับคุณอิธอยากให้งานออกมาแบบไหนคะ เรามีตัวอย่างธีมงานให้”เจ้าของเวดดิ้งแพลนเนอร์ยื่นรูปในไอแพดให้ดู อิธานส่งผ่านมันให้เธอ เกล้ากมลเลื่อนไปสองสามรูปภาพแล้วก็ยื่นให้คุณย่าอิสรี“ให้ย่าทำไม เลือกกันเองสิจ๊ะ”“ผมแต่งแบบไหนก็ได้ ข้าวหม้อแกงหม้อ ให้พระมาให้ศีลให้พรที่บ้านก็พอ”ช่างเป็นเจ้าบ่าวที่แสดงออกว่าเต็มใจแต่งเสียเหลือเกินในความคิดของคนมาเตรียมงาน“มันง่ายไป เงินทองเราก็มี ต้องจัดงานให้สมศักดิ์ศรีสิ เกล้าว่ายังบ้าง” ท่านผินหน้ามาทางเธอ“เกล้ายังไงก็ได้ค่ะ แล้วแต่คุณย่า”“เสร็จแ

อิธานฝันดี ฝันว่าอยู่บนก้อนเมฆนิ่มหยุ่น ผิวอุ่นกำลังดี ก่อนลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าตนนอนอยู่ในห้องใหญ่โตเพียงคนเดียวเมื่อมองพินิจแล้ว นี่ไม่ใช่ห้องเดิมของตน...จริงสินะ เมื่อคืนเขาแต่งงานแล้ว แบบไม่เต็มใจ จำได้ว่าตัวเองเมา แล้วอะไรนะต่อ เกล้ามาพาขึ้นห้องเขาเปิดผ้าสำรวจท่อนล่าง โล่งโจ้งไม่ได้สวมอะไรเลย เป็นเรื่องปรกติหากเขานอนคนเดียวก็ไม่สวมอะไรอยู่แล้ว แต่เมื่อคืนเขาอยู่กับเจ้าสาว คือยัยเด็กเกล้าตัวแสบ โจรขโมยจูบชายหนุ่มลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ เปิดตะกร้าผ้าดู กางเกงในเปียกชื้นของเขาม้วนอยู่ในตะกร้า ทันใดนั้นภาพเรื่องเมื่อคืนในห้องน้ำก็พรั่งพรู เขากับเกล้ากมลได้ร่วมหอลงโรงกันเสียแล้ว ตั้งแต่ห้องน้ำจนถึงเตียง“ห่าเอ๊ย!”เรื่องที่คิดไว้พังไม่เป็นท่า เพราะเหล้าอย่างเดียว เขาจะไม่ดื่มมันอีกแล้วสาบาน! ด้วยเพราะเขาตื่นสายโต๊ะอาหารจึงวายแล้ว ได้ยินเสียงโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่น เดาว่าคุณย่าอยู่ในนั้น ร่างสูงเข้าไปในครัวแล้วก็ชะงักเมื่อเห็นใครเงยหน้าจากตู้เย็น“เอ่อ...อรุณสวัสดิ์” อิธานไม่รู้จะพูดอะไรดีกว่านั้น“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”เธอเอ่ยตอบพร้อมส่งแบบไม่เต็มริมฝีปาก แล้วปิดตู้เย็นก้าวขาออกจากห้องครัว“เ

ตอนที่วรดารู้ข่าวการมาของชนันธรจากการโทรมาเล่าของยายพลวง หญิงสาวก็ได้แต่กลืนน้ำลาย นึกสงสารเกล้ากมลที่แฟนเก่าสามีมาหยามถึงที่ แต่วรดาก็ต้องซ่อนความรู้สึกไว้ภายใต้ท่าทางปรกติโชคดีที่อาหารกลางวันพนักงานในร้านขายของฝากเป็นข้าวกล่องจากโรงครัว จึงเลี่ยงการปะทะของเกล้ากมลและชนันธรไปได้ แต่ยามเย็นนั้นเป็นคนละเรื่องเกล้ากมลขมวดคิ้วเมื่อเห็นรถทะเบียนกรุงเทพ แปลกตาจอดอยู่ในโรงรถ วันนี้คุณย่าอิสรีมีแขกหรืออย่างไร ทำไมเธอจึงไม่รู้ คงเป็นแขกคนสำคัญจึงอยู่กระทั่งมืดค่ำตะวันคล้อยตกดิน“สวัสดีจ้ะเกล้า”เธอชะงักกับคนทักทายจากห้องรับแขก ชนันธร!“พี่ลูกน้ำมาได้ยังไงคะ”ตาเธอแลสบกับคุณย่าอิสรีและยายพลวง ดวงตาผู้สูงวัยทั้งคู่ส่งแววอึดอัด“พี่มาพักผ่อน เพราะมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยจ้ะ ทำงานที่ไร่เหนื่อยไหม”เกล้ากมลไม่ตอบ แต่ถามหาอีกคน“คุณอิธอยู่ไหนคะคุณย่า”“อยู่ในห้องทำงานค่ะ”ยายพลวงเป็นผู้ตอบแทน เธอยิ้มเจื่อนให้ผู้อาวุโสแล้วสาวเท้าไปหาเขาทันที“คุณอิธทำอะไรคะ” เธอยิงคำถามใส่เขาทันทีที่ประตูห้องทำงานปิดลง“ฉันทำอะไร” อิธานเงยหน้าขึ้นจากคอมพิวเตอร์ สายตาไม่ได้มีความรู้สึกผิดเลย“คุณให้พี่ลูกน้ำมาอยู่