Chapter 21

เกล้ากมลขับรถไปส่งสนานกับวรดาที่เรือนคนงาน จึงขับกลับบ้านใหญ่ เธอพยุงคนตัวโตพาเดินไปให้เงียบที่สุด ด้วยเกรงคุณย่าอิสรีจะตื่นมาเห็นแล้วจะถูกดุเรื่องไปดื่มเหล้าเสียเมามาย

หลังจากพากันขึ้นบันไดอย่างทุลักทุเลก็มาถึงห้องอิธาน เป็นครั้งแรกที่เกล้ากมลได้มาห้องเขา ภายในห้องตกแต่งแบบเรียบง่าย ไม่มีโปสเตอร์หรือรูปอะไรทั้งนั้น โต๊ะเครื่องแป้งก็มีเพียงแป้งเด็กขวดเล็กกับกล่องพลาสติกใส่ของจิปาถะ เธอจับเขาถอดสูทออก พาไปนอนลงบนเตียง

“จะโดนผู้หญิงปล้ำอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก”

เกล้ากมลย่นจมูกใส่คนเมา มือขาวแกะกระดุมเสื้อออก เมื่อเขาขยับคออย่างอึดอัด เผยให้เห็นไรขนรำไร ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นร่างกายผู้ชายมาก่อน

...เอ่อ ยอมรับก็ได้ ว่าเธอไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัสของจริง ที่รู้มามีแต่ผ่านสื่อทั้งนั้น ผู้ชายกล้ามไม่เหมือนผู้หญิง เพราะแน่นหนั่นแข็งแรงกว่า

ผิวสีคร้ามของเขาตัดกับผิวขาวของเธอ เกิดมีลูกด้วยกัน สีผิวหนูน้อยจะเป็นสีอะไรหนอ แต่ต้องรีบส่ายศีรษะไล่ความคิดเพ้อเจ้อออกจากสมอง เมื่อคิดถึงสิ่งไม่ควร ริมฝีปากหยักหนาขยับครางอือออ ก่อนจะเบาลงเหลือเพียงเสียงลมหายใจยาว

นิ้วเรียวลองแตะจมูกโด่งเป็นสัน แบบไม่ต้องศัลยกร