บททั้งหมดของ เจ้าบ่าวหลุดจอง: บทที่ 11 - บทที่ 20

“คุณกระทิง พี่เข้”สาวน้อยส่งเสียงเรียกมาแต่ไกล หนึ่งหนุ่มโบกมือให้ ส่วนพงศพัศเท้าสะเอว“ไปไหนกันมา คุณหมี่สวัสดีคร๊าบ”การันต์ยิ้มให้ ส่วนเจ้านายหน้าบึ้ง“พี่เข้ทำงานเหนื่อยไหมจ๊ะ ส้มคิดถึง”คนเพิ่งลุกจากมอเตอร์ไซด์ส่งคำทักทายหวานจ๋อย“อย่ามาอ่อยนะน้อง ขาอ่อนพี่น่ะเธอไม่ได้เห็นหรอก”“งั้นคืนนี้นอนนอกห้อง”“โอ๊ย! อย่าใจร้ายอย่างนั้นสิจ๊ะส้มจ๋า พี่อ่ะเหนื้อย...เหนื่อย พอเห็นหน้าส้มพี่ก็ชื่นใจแล้ว”มัญชุพรอ้าปากเหวอกับถ้อยคำฉันชู้สาวแบบนั้น“มึงไปง้อเมียที่อื่นเลยไป กูเลี่ยน”เขาหันหลังให้“คุณหมี่ดูไว้นะคะ ผู้ชายก็อย่างนี้แหละ ไม่ค่อยเห็นค่าเรา”ส้มจี๊ดค้อนแกล้งเดินไปอีกฟากของร่มไม้เพื่อให้สามีตามมาอ้อน กลายเป็นว่ามัญชุพรต้องยืนอยู่กับเขา“ตรงนั้นน่ะ ไถดี ๆ สิวะ อย่าทำงานชุ่ย”พงศพัศตะโกนด่าลูกน้อง เสียงดังจนเธอสะดุ้ง“อย่ามาทำตัวสบาย ๆ กินแรงคนอื่นเขา”“จะด่าฉันก็พูดมาตรง ๆ เถอะค่ะ”มัญชุพรไม่โง่จนอ่านเจตนาเขาไม่ออก“คืนเงินสิบล้านมาสิ คุณจะได้ไม่ต้องโดนด่า”ตาเขามองรถไถแต่ปากยังโต้ตอบ มัญชุพรฉุนในกิริยานี้มาก จึงก้าวไปยืนประจันหน้าเขา“ฉันจะคืนคุณได้เร็วขึ้น ถ้าปล่อยให้ฉันไปหาเงินเอง

“คุณกระทิง พี่เข้”ส้มจี๊ดส่งเสียงแจ๋ว ๆ ไปก่อนจะดับเครื่องมอเตอร์ไซด์“เอาข้าวกลางวันมาให้จ้ะ”การันต์หน้าบานแฉ่ง ขณะลูกพี่แกล้งหันหลังให้แต่หูกางฟังการสนทนา“คุณหมี่ลงมือทำน้ำสลัดให้เลยนะ ตีมายองเนสเองกับมือรัว ๆ แบบนี้”คนเล่าหมุนมือประกอบ“โอ้โห! ต้องอร่อยแน่ จริงไหมครับ ลูกพี่”“ยุ่งยากตายชัก เอาของง่าย ๆ มาให้กินก็ได้”คนหันหลังพูดทำลายบรรยากาศชื่นมื่นลงในทันใด มัญชุพรหน้าเจื่อน“ไม่เป็นไร ฉันถือสุภาษิต อยู่บ้านเขาอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น”แม้เสียงเรียบ แต่ก็ทำให้อีกฝ่ายคิ้วกระตุกได้“ส้มจี๊ดไปกันเถอะจ้ะ ปล่อยเขากินข้าวไป”เธอเดินไปทางมอเตอร์ไซด์ที่จอดอยู่ เป็นผลให้อีกคนต้องวิ่งตาม“ลูกพี่นี่นิสัยไม่ดีเลย”การันต์เอ็ดคนตัวโตที่ยื่นนิ่งอยู่“อะไรของมึง”หันมา ลูกน้องก็หิ้วปิ่นโตไปวางใต้ต้นไม้ หาทำเลเหมาะในการกินมื้อกลางวัน“พูดอย่างนั้นกับเมียได้ยังไง”“ก็เขายุ่งจริง ๆ นี่หว่า ขี่รถตะลอนรอบไร่กับส้มจี๊ดแบบนั้น เกิดอุบัติเหตุมาจะทำยังไง”“อ้อ...ห่วงเมีย”ลูกน้องล้อ“ปากดีนักนะมึง ติดนิสัยส้มจี๊ดมาหรือยังไง”เขาทรุดตัวลงนั่งข้างคนสนิท ที่เอาปิ่นโตแต่ละชั้นวางเรีย

มัญชุพรตื่นมาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ด้วยคนตื่นก่อนปลุกเธอด้วยจุมพิตอุ่น “ขี้เซาจริงหมี่”พงศพัศหัวเราะเมื่อภรรยาทางพฤตินัย เบียดหน้าลงกับหมอน“คุณมีอะไรกับฉันเกือบถึงเช้า ขอฉันนอนบ้างเถอะ” เธอประท้วง “ตื่นมาส่งผัวหน่อยเร็ว”เขาสอดมือเข้าใต้หลัง ยกเธอพิงหัวเตียง คนยังง่วงอยู่ในสภาพคอพับคออ่อน“ไปละนะ ดูแลแม่ด้วย”มือสากตบเบา ๆ บนผ้าห่มบริเวณท้องเธอ “บ้าแล้วคุณ มีอะไรกันครั้งเดียวจะท้องเลยได้ยังไง”เธอปรือตาเถียง นางเอกในหนังละคร เวลาตื่นมาในเช้าแรกของการมีอะไรกัน พวกเจ้าหล่อนช่างมีผมยุ่งที่เซ็กซี่ผิดกับในความเป็นจริง ที่มัญชุพรตื่นมาด้วยสภาพผมยุ่ง ...เธอหมายถึงยุ่งจริง ๆ แบบปิดหน้าปิดตาไปหมด“ทำไปตั้งหลายครั้งต่างหาก ฉันจัดไปเต็มแม็กซ์ อยากกินมะม่วงหรือยัง เดี๋ยวเย็นนี้จะเอามาฝาก”คนแรงดีเสียงรื่นเริง“ไม่เอา ไปเลยนะ รีบไปทำงาน”สามีเสยผมเธอออก จุ๊บเหม่งแล้วถึงยอมไป มัญชุพรหลับต่อจนถึงแปดโมงจึงได้ลงมาข้างล่าง“คุณหมี่ ปวดหัวเป็นยังไงบ้างคะ”ส้มจี๊ดส่งสายตาล่อกแล่ก วันนี้เจ้านายใส่เสื้อมีฮู้ดปิดถึงคอ บังไม่ให้เห็นรอยแดงที่กระทิงดุ จอมกินจุทำไว้“ดีขึ้นแล้วจ้

“กูไม่ให้เจอ มึงออกไปจากบ้านกูเลย ไม่งั้นจะเรียกตำรวจ”เมื่อพูดกันดี ๆ สุภาพ ๆ อีกฝ่ายก็ไม่ฟัง จิรัฐฎ์จึงใช้ภาษาพ่อขุน“เรียกมาเลยสิ กูไม่กลัว หมี่...อยู่ไหน มาหาฉันหน่อย”มือใหญ่จับซี่ประตูเหล็ก ส่งเสียงตะโกนเข้าไปในบ้าน จิรัฐฎ์หน้าแดงจัด“พวกแกเฝ้ามันไว้!”แม้เขาจะดูด้อยกำลังกว่า แต่จิรัฐฎ์ก็มีวิธีจัดการเรื่องยุ่งในแบบของตน เขาโทรหาพรสรวง กระซิบบอกว่าพงศพัศมาตามมัญชุพร ให้หลอกล่อเธอให้อยู่แต่ในบ้าน อย่าอยู่ใกล้หน้าต่างเป็นอันขาด เพื่อไม่ให้เห็นพงศพัศจากนั้นก็โทรหานายตำรวจที่เป็นเพื่อนกัน ขอให้ช่วยมาจับพงศพัศไปโรงพัก“ผมมาตามเมีย”ผู้มาเยือนบอกตำรวจเสียงกร้าว“มันทำร้ายน้องสาวผม”จิรัฐฎ์กล่าวหา คะเนจากน้ำตาของมัญชุพรที่เห็น“ผมไม่เคยทำร้ายหมี่ เรียกเธอมาถามได้”ขนาดตำรวจมาถึงสามนายยังเกรง ๆ บรรยากาศมาคุรอบตัวพงศพัศ“มันกำลังจะบุกรุกบ้านผม มาโวยวายสร้างความเดือดร้อน”“กูแค่จะมาเอาเมียคืน”เขาเขย่าลูกกรงเป็นผลให้ประตูทั้งบานสั่น ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด“เห็นไหมคุณตำรวจ มันพยายามจะเข้ามาก่อความวุ่นวาย บ้านผมมีแต่คนแก่กับคนท้องอ่อน ๆ นะครับ”จิรัฐฎ์ผันตัวเป็นลูกอีช่างฟ้อง พร้อมส่งสายตาขอความ

“คุณรักอาหมี่เหรอ”คำถามเสี่ยจิวดังก้องในหัว พงศพัศแค่อยากให้เธออยู่ด้วย เป็นแม่ของลูก กลับมาจากทำงานเหนื่อยก็อยากเห็นหน้าเธอ ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันหนุ่มจากของไร่ดาวเรืองนิ่งต่อหน้าชามก๋วยเตี๋ยว คิดถึงวันที่พาเธอไปกินอาหารด้วยกันครั้งแรก นึกถึงใบหน้าพึงพอใจ เสียงใส ๆ ท่าทางเธอที่ร่าเริงตอนกินไอศกรีม นึกถึงยามกอดกัน กลิ่นกายหอม ผมนุ่มลื่นเหมือนเส้นไหม ริมฝีปากเธอที่ครวญครางชื่อเขา ความแน่นที่ตอดรัด...นี่เขาเกิดอารมณ์ทางเพศในร้านก๋วยเตี๋ยวกลางตลาดอย่างนั้นหรือพงศพัศหยิบน้ำเย็นมาดื่ม หวังดับอะไรที่ตื่นให้สงบลง การันต์กับส้มจี๊ดคุยกันกะหนุงกะหนิง ลูกน้องแบ่งลูกชิ้นที่เป็นของโปรดให้ภรรยา ขณะอีกฝ่ายคีบถั่วงอกที่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ชอบให้สามีอิจฉาเขาเพิ่งรู้ซึ้งกับคำนี้ ชีวิตแต่งงานที่ราบเรียบธรรมดา ๆ แค่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันก็สุขเหลือล้น หากเขาอยู่กับมัญชุพรคงเป็นสุขนักยอมรับเสียเถิด ...เขาหลงรักเธอ เสียงในสมองชายหนุ่มสรุป ที่ทำไปทุกอย่าง ยอมไปเฝ้าหน้าบ้าน ยอมเจ็บตัว เขาทำเพราะรัก...คำเดียวเท่านั้นเขาไม่รู้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่มัญชุพรเข้ามาแทรกในชีวิต เธอทำให้เขาติดและโหยห