All Chapters of กรงรักพันธนาการนายหัว: Chapter 11 - Chapter 20

Chapter 9แลก“เราจะไปสอนอะไรลูกนาย ตาว่านนู้น เดี๋ยวเขาแต่งงานกัน เขาก็สอนกันเองแหละ” นิรุตนึกภาพลูกชายจะมีเมียก็อดยิ้มไม่ได้“ว่าแต่ ว่านน้ำยอมแล้วใช่ไหม ที่จะให้นายจับคลุมถุงชน” ภาณุแอบหวั่นว่าถ้าว่านน้ำไม่เต็มใจ จะมาลงกับลูกสาวของเขา“คลุมถุงชน พูดเสียดูแย่เลย เรียกว่าหาคนที่เหมาะสมให้ลูกดีกว่า” นิรุตไม่ชอบคำนี้เลย ฟังดูเหมือนเขาบังคับจิตใจลูก“เรายังไม่ได้คาดคั้นเอาคำตอบ อาทิตย์หน้านี่แหละ ปล่อยให้สองคนเขาได้มีเวลาเรียนรู้กัน แต่เราว่าเราดูไม่ผิด หนูพิมพ์เป็นน่ารัก ส่วนลูกเราก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ถ้าได้ใกล้ชิดกัน เราเชื่อว่าทุกอย่างจะไม่มีปัญหา ”เวลาผ่านไปเร็วมากในความคิดของพิมพกานต์ เธอทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น ที่จะต้องไปไกลครอบครัว ไปแบบตัวคนเดียว ไปกับผู้ชายที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วย เธอกับเขาเจอกันที่บ้านของเขาแค่เพียงครั้งเดียว และครั้งนี้กลับต้องไปใช้ชีวิตด้วยกันนานอย่างไม่มีกำหนด แต่พิมพ์กลัวว่า ความกลัวของเธอจะทำให้บุพการีทั้งสองเป็นห่วง เธอจึงทำเหมือนตื่นเต้นเสียเหลือเกินที่ได้ไปเที่ยว“ขนของไปน้อยจังพี่พิมพ์ ไปอยู่เกาะนะ ขาดเหลืออะไรจะลำบากเอา” น้องสาวยืนมองกระเป๋าเพียงไม่กี่ใบ

Chapter 11อารมณ์เสียว่านน้ำรู้สึกเอ็นดู ลูกสาวเพื่อนพ่อคนนี้จัง แต่เขาก็ไม่ลืม ที่จะพยายามให้เธอเชื่อใจเขาและยอมยกเลิกไม่แต่งงาน โดยที่เขาไม่ต้องเป็นคนยกเลิกเอง“คนเยอะเลยนะคะ ที่ตรงที่คุณชอบจะว่างรอคุณไหมนี่” พิมพกานต์ไม่รู้ว่าเขาโทรไปจองไว้แล้ว“ว่างสิครับ แถมมีอาหารจัดวางไว้อย่างเรียบร้อย”“ฮึ ยังไงคะ”“ไม่มีอะไรมาก ผมโทรมาจองทั้งโต๊ะ และสั่งอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว”เมื่อถึงโต๊ะตรงมุมโปรดของชายหนุ่มแล้ว พิมพกานต์ยืนหันหน้าเข้าหาทะเล สูดหายใจเต็มปอด หลับตา ปล่อยใจให้ว่างเปล่า“ไม่กินข้าวใช่ไหม สงสัยจะอิ่มบรรยากาศ” ว่านน้ำแซวคนที่ยืนมองทะเลไม่สนใจอาหาร“ร้านนี้บรรยากาศดีจริงๆค่ะ อาหารก็น่ากินทั้งนั้นเลย” ร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามว่านน้ำ“ครับ แฟนผมก็ชอบที่นี่” ชายหนุ่มโกหกเพื่อต้องการให้พิมพกานต์รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว“คุณคงพาแฟนคุณมาที่นี่บ่อยสิ” หญิงสาวถามแบบหน้าตาเฉย เหมือนไม่รู้สึกในสิ่งที่ว่านน้ำพูดไป“ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ เพราะผมไปเรียนต่างประเทศ นานๆจะกลับมาที เพราะกลับมาคราวนี้ เจอกันได้ไม่ถึงเดือน คุณพ่อก็หาว่าที่เจ้าสาวไว้ให้เสียแล้ว”“อ่อ...เข้าใจแล้ว ปูอร่อยมากเลยค่ะ” พิมพ

Chapter 13อะไรที่ยังไม่รู้ผู้ใหญ่สองคนหัวเราะเสียงดังกับสิ่งที่พิมพกานต์เล่า ห้องที่หอของเธอคงจะเล็กมาก ถึงขนาดเสียงลมหายใจยังได้ยินกัน สุชาดาได้โอกาสชวนลูกสาวเพื่อนสามีคุย เพราะตัวเธอเองไม่รู้จักกับครอบครัวนี้เท่าไหร่ แต่ก็มั่นใจ ว่าสามีต้องเลือกผู้หญิงที่ดีที่สุดให้ลูกแน่ๆ “ไปอยู่เกาะลำบากนะ ร้านค้าก็ไม่ได้มีอย่างบนฝั่ง อยากกินอะไรก็ต้องทำเอง แม่ครัวที่นั่นก็ทำเป็นแต่อาหารใต้ เผ็ดจัดเลยแหละ” สุชาดาอยากรู้ว่าอนาคตลูกสะใภ้จะทำท่าทางอย่างไรเมื่อรู้ว่าต้องไปลำบาก “พิมพ์ทำกับข้าวเป็นค่ะ แต่ก็ไม่เก่งเท่าไหร่ ดีเลยจะได้ให้แม่ครัวที่เกาะสอนทำอาหารใต้”พิมพกานต์ชอบทำกับข้าวอยู่แล้ว เพียงแต่เธอยังมีโอกาสได้ทำน้อย เพราะอยู่แต่หอพัก “ขี้โม้จัง” ว่านน้ำส่งเสียงมาขัดจังหวะ คู่สนทนาที่กำลังคุยกันอย่างสนุก “มาถึงก็มากวนอารมณ์น้องเลย น่าตีปากสักที หมั่นไส้จริงๆ” สุชาดาเอ็ดลูกชาย “ผมมารับคุณพิมพ์พกานต์ขึ้นห้องนอนครับ เดี๋ยวนอนดึก พรุ่งนี้จะเมาเรือเอา กระผมเกรงว่าจะได้เช็ดอ้วก” ว่านน้ำทำท่าอาเจียน ล้อเลียนคนที่ไม่เคยนั่งเรือ

Chapter 15งานเลี้ยงต้อนรับ ถ้าทางการให้ความสนใจกับเรื่องราวของเกาะนี้ของพิมพกานต์ ช่างตรงข้ามกับวรินทร์โดยสิ้นเชิง เมื่อปีที่แล้วเขาพาเธอมาที่นี่ วรินทร์ก็เอาแต่ถามเกี่ยวกับธุรกิจ รายได้ และผลประโยชน์ที่ได้จากเกาะแห่งนี้ ชายหนุ่มเริ่มไม่มั่นใจ ว่าที่จริงแล้วเขาเหมาะกับวริทร์หรือพิมพกานต์ แต่หัวใจของชายหนุ่มมันสั่งให้เขาต้องกลับไปขอวรินทร์แต่งงานและบอกทุกอย่างตามที่บิดาบอกไว้ “เล่าวันนี้ก็คงไม่จบ เข้าไปจัดของพักผ่อนก่อนเถอะ เอ่..พี่ลืมบอก ที่นี่เราไม่มีไฟฟ้าใช้ทั้งคืนนะ เราปั่นไฟใช้เอง เครื่องปรับอากาศจะเปิดได้ก็ต่อเมือดับไฟหมดทั้งบ้าน แต่ส่วนมากที่นี่ไม่ร้อนเพราะมีมรสุมเข้าทั้งปี มีแต่ฝนตกทั้งวัน” “ค่ะ พิมพ์ชอบ ดูเหมือนเราได้ใกล้ชิดธรรมชาติ บรรยากาศดูสงบ แต่ลมทะเลจะดูเหนียวๆตัวเหมือนกันนะคะ ถ้าอย่างนั้นพิมพ์ไปขอตัวไปจัดของและคงอาบน้ำเสียหน่อย” ภายในห้องนอน มีห้องน้ำในตัว เป็นห้องนอนเล็กๆ มีโต๊ะเครื่องแป้ง โต๊ะหนังสือ ตู้เสื้อขานดพอเหมาะกับจำนวนเสื้อผ้าที่พิมพกานต์เตรียมมา หญิงสาวมองหาปลั๊กไฟ ทีมีน้อยมากในห้องนี้ คงเพราะต้องการประหยัดไฟ

Chapter 17งานเลี้ยงรับนายหัวกลับบ้าน หญิงสาวกางชุดออกดูอย่างให้ความสนใจ ตัวเสื้อตัดด้วยผ้าค่อนข้างบางปักฉลุด้วยลวดลายตรงชายเสื้อ เป็นเสื้อคอวีผ้าหน้าและพับริมปกเกยซ้อนไว้ ชายเสื้อด้านหน้าแหลม แขนเสื้อยาวรัดรูปจรดข้อมือ ส่วนผ้าถุงนั้นเป็นผ้าถุงสำเร็จ คงทำมาเพื่อง่ายกับการสวมใส่ของคนสมันใหม่ สีส้มอ่อนถูกใจพิมพพกานต์ เพราะเธอชอบสีนี้อยู่แล้ว “สีถูกใจเสียด้วย” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง อย่าน้อยเธอก็เอาเครื่องสำอางติดกระเป๋ามาด้วย ถึงจะมีเพียงไม่กี่ชิ้น แต่ก็คงจะดีกว่าที่เธอ ต้องสวมใส่ชุดที่ดูสวยเรียบหรู แต่ใบหน้าซีดขาวไม่มีสันสัน ชุดที่สุชาดาเตรียมให้พิมพกานต์ใส่ได้ไม่ยากนัก หยิงสาวค่อยๆจัดเสื้อและผ้าถุงให้เหมาะกัน ผมยาวดำขลับถูกหวีเรียบตรงและม้วนข้างๆเข้าหากัน ติดด้วยกิ๊บรูปไข่มุกที่เธอเอาติดมาด้วย พระอาทิตย์ตกดินได้เพียงไม่นาน ยี่หวาก็เดินขึ้นมารับเธอที่ห้อง พร้อมกับไข่มุกเด็กหญิงผู้ปากหวาน ช่างแตกต่างจากเด็กเมื่อตอนบ่ายที่ดูมอมแมม ตอนนี้ไข่มุกแต่งตัวน่ารักดูสะอาดตา ทาแป้งนวล ตาโต ขนตายาวเป็นแพ อนาคตต้องเติบโตไปเป็นสาวสวยแน่นอน