All Chapters of พิศวาสหวานซาตานยอดรัก: Chapter 41 - Chapter 50

 ตอนที่42. เมวีมองกระดาษในมืออย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่านับจากบัดนี้เธอไม่ใช่เมวีคนเดิมอีกต่อไป แต่เป็นเมวี ภรรยาของมหาเศรษฐีระดับโลกผู้ซึ่งหล่อเหลาเพียบพร้อมอย่างเขา ออสการ์ ดาซิลวา มอริสซิโม… หญิงสาวถอนใจอีกครั้งซึ่งไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้ว เธอหลบมาอยู่คนเดียวเงียบๆ ตั้งแต่เสร็จสิ้นการจดทะเบียนสมรสเมื่อสายของวันจนถึงเวลาเย็นย่ำแล้วเธอก็ยังไม่ได้ออกไปไหน หญิงสาวเก็บกระดาษแผ่นนั้นไว้ในลิ้นชักอย่างดีแล้วนอนลงบนที่นอนนุ่มอย่างสับสนก๊อกๆ...“คุณหนูเมคะ ฉันขอเข้าไปได้มั้ยคะ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นตามด้วยเสียงของคุณทัศยาเมวีชั่งใจชั่วครู่ว่าจะเปิดประตูให้นางดีหรือไม่ เธอจำได้ดีว่าครั้งล่าสุดที่คุณทัศยากับเธอได้พูดคุยกัน นางต้องเข้าโรงพยาบาลและเธอก็ถูกออสการ์พาไปไว้บนเกาะจนเลยเถิดจนมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง สุดท้ายตอนนี้เธอก็กำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่และยังเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาอีกด้วย... เมวีเดินมาเปิดประตูให้ผู้สูงวัยแล้วมองนางอย่างไม่ชอบใจเพราะในใจของเธอนั้นยังมีอคติกับแม่เลี้ยงอย

 ตอนที่44.  “คนที่โกงอั๊ว มันจะต้องมีจุดจบแบบนี้ และคนที่ไม่ซื่อสัตย์กับอั๊ว มันจะตายอย่างน่าสมเพชกว่านี้...” เสี่ยกำจรพูดทิ้งท้ายกับลูกน้องที่นั่งเคียงข้างมาด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น... ช่วงเวลาในขณะที่บารมีซึ่งอยู่ภายใต้ท้องน้ำอันเย็นยะเยือกมืดมิดนั้นเอง บารมีกำลังดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งเพื่อให้ตนหลุดจากพันธนาการอันแน่นหนาพยายามหาอากาศหายใจจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต แล้วภาพที่เขาทำร้ายพัชฎาชัดเจนในความรู้สึกหากเขาตาไม่ฝาดเขาเห็นเธอว่ายน้ำมาหาเขาด้วยใบหน้าขาวซีดแต่ทว่าเต็มไปด้วยความสะใจแล้วโอบรัดเขาแน่น ก่อนจะพาร่างเขาจมดิ่งลงไปในท้องน้ำเย็นยะเยือกดวงตาเรียวเบิกโพลงเหลือกถลนเส้นเลือดกระจายไปทั้งหน่วยตาที่ไร้แววชีวิตในที่สุด... เมวีซึ่งได้รับรู้ความจริงทุกอย่างจากสิ่งที่คุณทัศยานำมาให้นั้นหลับไปพร้อมทั้งน้ำตาที่รินไหลทั้งด้วยความเสียใจ ผิดหวังที่ถูกเพื่อนที่คบหากันมาหลายปีอย่างสุชาดาหักหลังด้วยการลักลอบมีอะไรกันกับบารมี รวมไปถึงสิ่งที่พวกเขาท

 ตอนที่46.  “ครับออสการ์รู้ตั้งแต่เช้าวันที่เราจดทะเบียนกันแล้ว ทำไมครับ หนูเมไม่ดีใจเหรอที่เรากำลังจะมีลูก”“ก็... ที่คุณจดทะเบียนกับหนูเมเพราะลูกใช่มั้ยคะ”“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ หนูเมฟังออสการ์พูดบ้างนะครับ เพราะที่ผ่านมาเราคุยกันน้อยมาก...”ชายหนุ่มลูบศีรษะเธอเบาๆ ท่าทางของเขาอ่อนโยนจนเมวีหัวใจละลายก่อนจะหาวหวอดอย่างง่วงงุน ดวงตากลมโตปรือลงช้าๆ ขณะรอฟังเขาพูด ใบหน้างามซบลงกับอกแกร่งของเขาอย่างไว้เนื้อเชื่อใจ“ที่ผ่านมาที่พวกเราปิดความจริงไม่ให้หนูเมรู้นั่นก็เพราะเราคิดว่ามันไม่ได้สำคัญอะไร คุณพ่อของหนูเมก็ไม่อยากให้หนูเมไม่สบายใจทั้งเรื่องสุขภาพของท่าน และเรื่องความสัมพันธ์ของออสการ์กับแนนนี่ อีกอย่างก็เพื่อไม่ให้ผู้ถือหุ้นนั้นเกิดความไม่ไว้วางใจออสการ์ หลายสิ่งหลายอย่างที่เราร่วมกันแก้ไขกอบกู้ธุรกิจทำให้เราไม่ได้สนในเรื่องนั้นมากนัก เมื่อคุณพ่อหนูเมไม่ต้องการให้ออสการ์เปิดเผยตัวและหลังจากที่ท่านเสียไป แนนนี่ก็ต้องเข้ามารับภาระทุกอย่างทานท่าน ลำพังผู้หญิงตัวคนเด

 ตอนที่48. “กล้าเสียยิ่งกว่ากล้า ที่นี่เมืองไทยนะยะ สำนึกซะบ้างว่าตัวเองมาอาศัยบ้านเขาอยู่ขอข้าวเขากิน ไม่ใช่มาถึงก็แสดงนิสัยแย่ๆ แบบนี้เหมือนไม่มีใครสั่งสอน”“แก...” อิซาเบลเต้นเร่าเมื่อถูกด่าตรงๆ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อออสการ์เดินกลับมาหลังจากที่เขาขอตัวไปสั่งการให้คนจัดห้องพักไว้ให้เธอ“บันนี่ครับแล้วหนูเมล่ะครับทำไมไม่ลงมาด้วยกัน เมื่อกี้ผมไปเคาะประตูเธอก็เงียบ”“สงสัยหลับมั้งคะ คนท้องคนไส้ก็อย่างนี้ล่ะค่ะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็อยากจะแต่นอน...” บดินทร์จงใจพูดด้วยภาษาไทยซึ่งทำให้อิซาเบลไม่เข้าใจ แต่เธอรู้สึกเหมือนว่าพวกเขากำลังพูดถึงหญิงสาวอีกคนแน่ๆ“นี่พูดอะไรให้คนอื่นรู้เรื่องด้วยสิ ทำแบบนี้มันเสียมารยาทนะ”“อุ้ยยย ฉันรู้จ้ะว่าเป็นการเสียมารยาทหากพูดภาษาที่บุคคลที่สามไม่เข้าใจ แต่เธอไม่สำคัญพอที่ฉันจะรักษามารยาทด้วยนี่ยะ” บดินทร์เท้าสะเอวเบะปากใส่อิซาเบลอย่างเหยียดหยัน“กรี๊ดดด... แก นัง...” อิซาเบลเต้นเร่าๆ จะโผนเข้ามาห

 ตอนที่50. เสียงหวานครางห้ามอย่างไม่มั่นคงนักเพราะไม่ว่าจะปัดป้องอย่างไรก็ไม่พ้นจากการรุกรานจากปากหยักของเขาที่ขบเม้มไปตามผิวเนื้อนวลต้องจูบซับแก้มนุ่มก่อนจะมาบดเคล้าริมฝีปากหวานฉ่ำ เรียวลิ้นร้อนสร้างความปั่นป่วนรัญจวนและทำให้เธอร้อนเร่าเสมอทุกครั้งที่เขาแนบชิด...“หนูเมจ๋า หอม.. หวานเหลือเกิน...”ชายหนุ่มครางชิดริมฝีปากแดงปลั่งมือหนาลูบเคล้นทรวงอกอวบใหญ่อย่างหลงใหลแล้วรั้งรางบางให้คร่อมกายแกร่งไว้ เมวีหน้าแดงปลั่งดวงตากลมโตฉ่ำหวาน ทรวงอกเปล่าเปลือยที่ปริ่มน้ำเหมือนดอกบัวงามผุดผ่อง เรือนผมเปียกชื้นระตามใบหน้านวลไหล่บอบบางช่างยั่วใจนัก“อะ ออสการ์... อื้ม โอว...” เมวีพูดด้วยเสียงกระเส่าบดเบียดกายสาวเข้าหาเขาอย่างลืมตัว ความซ่านรัญจวนนั้นทำให้เธอต้องเสียดสีกายนุ่มกับแข็งแกร่งของเขาที่แข็งขึงอยู่สะสะโพกมนซึ่งขยับยั่วเย้าให้เธอร้อนรุ่ม มือหนาของเขาก็สร้างความปั่นป่วนให้เธอเมื่อมันสอดไซ้ลูบคลึงสะโพกมนวนไล้เข้ามาหากลีบดอกไม้ชุ่มฉ่ำ“หนูเม หนูเม... ที่รัก คิดถึงผัวรึเปล่า...” ออสการ์ครางชิดอ