All Chapters of พิศวาสหวานซาตานยอดรัก: Chapter 21 - Chapter 30

 ตอนที่22. “โอ๊ย แกจะกลับมาทำไมนะนังเมวี ฉันกับพี่บิ๊กกำลังจะไปได้สวยแล้วเชียว แต่เอาเถอะในเมื่อแกกลับมาแล้ว ฉันก็จะทำให้เธอได้รู้ว่าเธอกำลังจะมาแย่งผัวฉัน” สุชาดามองคนทั้งสองอย่างแค้นเคืองแล้วทำทีเดินไปรั้งเมวีออกมาจากอ้อมกอดของบารมีด้วยความเป็นห่วง แต่จริงๆ แล้วเธอหวงบารมีมากกว่า“เม กลับมานั่งพักก่อนนะ ดูสิยืนจะไม่ไหวอยู่แล้ว”“หวาย ฉานหวาย จาออกปายเต้น เต้นๆ ฮ่าๆๆ” เมวีป่ายปัดมือไม่ยอมให้สุชาดาพาเธอออกมาจากกลุ่มคนที่เต้นกันอย่างสนุกเมามันได้ง่ายๆ แต่สุดท้ายเธอก็มานั่งแหมะอยู่ที่โต๊ะซึ่งพวกเธอนั่งอยู่ในมุมที่เป็นส่วนที่หรูที่สุดดีที่สุดในผับชื่อดังแห่งนี้“พอเถอะเม เธอเมาแล้วนะเรากลับกันเถอะ” น้ำเสียงนั้นเหมือนจะเป็นห่วงแต่ความจริงแล้วสุชาดาอยากเร่งให้กลับเร็วๆ บารมีจะได้ไปส่งเมวีแล้วมีเวลามาอยู่กับเธอมากกว่า“ม่ายมาว ม่ายกับ เต้นก่อน...” ปากก็พูดว่าไม่เมาและอยากออกไปเต้นแต่แล้วเมวีก็หลับไปอย่างง่ายดาย สุชาดามองเมวีอย่างเกลียดชังไม่ปิดบัง“พี่บิ

ตอนที่24.“ไอ้บ้า ไอ้คนทุเรศ ฉันเกลียดนาย อื้อออ...”ทันทีที่ปากเป็นอิสระเมวีก็พ่นคำพูดใส่เขาด้วยความฉุนเฉียวแต่เสียงหวานก็หมดโอกาสที่จะพูดอะไรอีกต่อไปเมื่อคนตัวโตฉกริมฝีปากได้รูปลงมาเปิดเสียงของเธอไว้ ลิ้นหนาตวัดรูดไล้เสาะหาความหวานจากปากสาวอย่างชำชองไม่สนใจลิ้นเล็กที่พยามถอยร่นต่อต้านเขา“โอ๊ะ นี่เล่นจะกัดลิ้นกันให้ขาดเลยเหรอครับที่รัก” ออสการ์อุทานอย่างตกใจเล็กน้อยกับความฉุนเฉียวของเธอเขาแทบถอนปากออกแทบไม่ทันฟันขาวๆ ที่ตั้งใจจะกัดเขาเต็มแรง“นายไอ้คนทุเรศ ปล่อยฉันกลับบ้านนะ นายมันงี่เง่า นายเห็นฉันเมาเลยฉุดฉันมาย่ำยีสินะ หากฉันจะนอนกับใครหรือยั่วใครก็คงไม่ใช่นายหรอก และมันก็เป็นเรื่องของฉัน เป็นตัวฉัน...”“ลืมแล้วเหรอคนสวยว่าเราเป็นอะไรกัน มีอะไรกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เอ... หรือว่าอยากทบทวนความหลังเลยทำประชดผัวจ๊ะ หึหึ” ชายหนุ่มยั่วเย้าแววตาพราวพรายจนหญิงสาวฉุนจัด...“อี๋ ไอ้คนทุเรศ ใครอยากจะทบทวนอะไรกับนาย และฉันก็ไม่เคยมีสามี อ๊ายยย คนบ้า อย่านะ...”หญิงสาวเถียงเขาหน้าดำหน้าแดงพยายามจะผลักอกกว้างของเขาออกจากตัวเธอแต่แล้วก็ต้องกรีดร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากผ้าห่มที่ขวางกั้นระหว่างร

ตอนที่26. “อุ๊ย คุณบิ๊ก แมวตกใจหมดเลยคะ แหม หายหน้าไปนานเลยนะคะ” แมวเหมียว หรือพัชฏา สาวน้อยคู่ขาของเขาซึ่งอยู่ในชุดศึกษารัดติ้วอุทานอย่างตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหนุ่มหล่อที่เธอเคยให้บริการที่จู่ๆ ก็โผล่มา“ฉันคิดถึงเธอแต่พอดีช่วงนี้งานยุ่งๆ น่ะ ว่าเธอวันนี้เธอว่างมั้ย”บารมีมองสาวน้อยนักศึกษาไซด์ไลน์อย่างพอใจ ดูเหมือนเธอจะมีเสี่ยใหญ่เลี้ยงดูเพราะเครื่องประดับที่เธอมีกระเป๋าหรือโทรศัพท์ตลอดจนรถยี่ห้อหรูที่ใช้ บ่งบอกได้ดีว่าคนที่เลี้ยงดูเธอนั้นมีฐานะระดับมหาเศรษฐีเลยทีเดียว...“ก็... หากไม่นานหรือไม่หลายยกก็ว่างค่ะ...”“ฉันชอบเธอตรงนี้ล่ะน้องแมวเหมียวของฉัน... เราไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปสถานที่ใหม่ที่เร้าใจ”“ขึ้นรถแมวดีกว่าค่ะ รับรองนุ่มและสนุก”สาวน้อยร่านรักกล่าวเย้ายวนโดยไม่รู้ว่าเมื่อเขาขึ้นรถไปกับเธอแล้วเธอจะต้องพบจุดจบที่น่าเศร้าใจหากเธอไม่ให้สิ่งที่เขาต้องการ... 

 ตอนที่28. “แต่ฉันจะไม่กินของที่นายสั่งมา...”หญิงสาวพูดเน้นเสียงอย่างชิงชัง แต่พอพูดจบเสียงประตูก็ดังขึ้นพร้อมด้วยเลขาของเขาเดินถือถาดอาหารเข้ามา กลิ่นอาหารหอมกรุ่นลอยมาแตะจมูกเรียกเสียงท้องร้องจ๊อกออกมาอย่างไม่รักษาหน้าผู้เป็นเจ้าของเลยแม้แต่น้อย“ขอบใจมาก” เขากล่าวขอบคุณเลยขาสาวใหญ่ซึ่งยิ้มให้เขาและเธอก่อนจะเดินออกไป“อืม.. หอมจังเลยนะ ว่าแต่ท้องร้องเมื่อครู่นี่ไม่ได้หิวใช่มั้ย”“ไม่...”“โอเค ถ้าอย่างนั้นฉันทานหมดนี่ก็แล้วกัน อื้ม.. เกี๊ยวน้ำร้านนี้อร่อยนะ ร้านประจำเธอเลยนะเนี่ย”คนตัวโตยังคงกล่าวยั่วเย้าพร้อมทั้งตกเกี๊ยวคำโตใส่ปาก เมวีปรายตามองคนที่รับประทานอาหารล่อตาล่อใจด้วยความฉุนเฉียวแถมท้องก็ร้องขึ้นมาอีกให้ได้อายเขาอีก“สเต็กปลานี่ก็อร่อย น่าเสียดายนะหากไม่รีบกินตอนที่มันยังร้อนๆ อยู่”“นี่นาย อย่ามากวนประสาทนะ”“หิวก็มากินเถอะน่า อย่ามัวเล่นตัว” ออสการ์ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ พลางข

 ตอนที่30. “ค่ะ ก็ป้ารักคุณหนูนี่คะ คุณหนูเป็นที่รักของเราทุกคนนะคะมีอะไรก็บอกป้าได้...”“ขอบคุณค่ะป้า”“ลุกมากินอะไรก่อนนะคะแล้วค่อยล้างหน้าแปรงฟันจะได้พักผ่อนสบายตัว” ผู้สูงวัยบอกแล้วพยุงร่างบางให้ลุกมาที่โต๊ะนั่งเล่นริมระเบียงห้องนอนสีหวานซึ่งเป็นมุมที่เมวีโปรดปรานซึ่งเธอมักจะมานั่งอ่านหนังสือและทำงานตรงนี้“หนูเมขอนมอุ่นๆ กับผลไม้ได้มั้ยคะ” หญิงสาวเห็นข้าวต้มปลาที่โปรดปรานแล้วเบือนหน้าหนีเหมือนไม่อยากจะรับประทานแต่โชคดีที่เธอไม่เหม็นมันจนวิ่งไปอาเจียนอีกครั้งเพราะหากเธออาเจียนอีกครั้งตอนนี้ก็คงไม่ไหวแน่ๆ เพราะไม่มีอะไรจะออกมาแล้ว...“อ้าวทำไมล่ะคะ”“หนูเมไม่อยากกินข้าวแล้วค่ะ มันรู้สึกอิ่มๆ น่ะค่ะอยากกินผลไม้มากกว่า...” หญิงสาวหน้างอทำท่าเหมือนคุณหนูเมจอมแก่นตอนเด็กๆ ไม่มีผิด ผู้สูงวัยมองอย่างเอ็นดูแล้วยอมเปลี่ยนอาหารให้อย่างที่เธอต้องการ...  ร่างบางขยับพลิกกายอย่างอึดอัด หญิงสาวพยายามผลัก