บทที่ 50. มนตรารู้สึกหน้าร้อนผ่าวเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตนเองนอนเปลือยเปล่าอยู่ภายใต้ผ้าห่มนุ่ม ส่วนคนที่นอนเคียงข้างเธอมาตลอดคืนนั้นหายไป เหลือไว้เพียงรอยบุ๋มที่หมอนข้างๆ กับกลิ่นหอมสะอาดเช่นบุรุษเพศของเขาที่เธอจดจำได้ดีเขาไปแล้วสินะ สุดท้ายแล้วเธอก็ยังคงมีสถานะไม่ต่างไปจากนางบำเรอของเขาอยู่ดี...มนตราคิดอย่างเศร้าสร้อยพยายามลุกขึ้นเพื่อเข้าห้องน้ำแต่เหมือนวันนี้โลกทั้งโลกของเธอไหวโคลงไปเหมือนเธอกำลังจะล้มตีลังกา...“อุ๊ย...” ร่างบางเซถลาทันทีที่เท้าเหยียบย่างลงบนพื้นกระเบื้องแต่ดีที่ว่ามีแขนแข็งแรงของใครบางคนมารองรับร่างเธอไว้ไม่เช่นนั้นเธอคงล้มหัวฟาดพื้นแน่แท้...“พี่โดม...” มนตราเงยหน้ามองเขาและเรียกชื่อเขาอย่างสนิทสนมลืมตัวก่อนจะยกมือผลักเขาออกเมื่อรู้สึกถึงความเปลือยเปล่าของตนกับอกกว้างที่เต็มไปด้วยลอนกล้ามสวยของเขา... ดีที่เขายังสวมกางเกงอยู่ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องอายเขามากกว่านี้แน่ๆ “ปล่อยมนค่ะ...”“จะปล่อยได้ไง เดี๋ยวก็ล้มหร
Last Updated : 2024-11-06 Read more