All Chapters of พิศวาสร้ายเมียในนาม: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่41.แม้ว่าสองแม่ลูกนั้นจะทำอาหารเอง แต่การกระทำที่จิกใช้แม่บ้านของที่นี่ราวกับเป็นลูกน้องตัวเองให้คนนู้นคนนี้ทำตามที่พวกตนสั่ง ก็เท่ากับว่าคนทำก็แม่บ้านแม่ครัวของที่นี่ทำเช่นเดิมและอาหารบางอย่างก็สั่งจากร้านอาหารชื่อดังมาเสริม ซึ่งแต่ละคำพูดและการกระทำของเทเรซ่ากับมารดาของเธอทำให้บรรดาแม่บ้านและแม่ครัวจนกระทั่งคนสวนคนขับรถต่างก็เอือมระอาและคิดว่าอย่าให้สองแม่ลูกนี้มาที่นี่อีกเลย“ผมขอตัวไปดูลูกนะครับคุณแม่คุณพ่อ...” อัคนีก็ลุกขึ้นบ้างแล้วเดินออกไปจากโต๊ะอาหารโดยไม่สนใจแขกของตน เทเรซ่ามองตามชายหนุ่มไปอย่างไม่พอใจแล้วหันมามองมารดาอย่างขอความเห็น”คุณอัคนีกับภรรยาเขานี่แต่งงานกันเมื่อไหร่คะทำไมไม่เห็นมีใครรู้เลย” วัชราถามอย่างอยากรู้ที่มาที่ไปของบารนี“แต่งกันมานานแล้วค่ะ นี่จะเข้าปีที่ห้าแล้ว พอดีตาเดียวต้องไปดูแลงานที่เยอรมันจึงให้บีอยู่ที่นี่ก่อนอีกหน่อยพอน้องบูมโตกว่านี้นิดหน่อยพวกเขาก็พากันไปอยู่ที่โน่นล่ะค่ะ”“จริงเหรอคะ แหม.. ดูปิดข่าวจังนะคะหรือว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลรึเปล่าคะ ดูท่าทางบารนีเหมือนเด็กสาวชาวบ้านที่ไม่ค่อยมีการศึกษานะคะ เธอคิดจะมาปอกลอกคุณอัลล์รึเปล่าคะถึงได้ปล่

ตอนที่43.  “บีจ๋า...” อัคนีเริ่มต้นภารกิจหลักของตนทันทีที่อยู่กันลำพังคนตัวโตนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวกันทำให้บารนีจำต้องยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพราะกลัวว่าเขาจะทับเธอเต็มแรงและเบี่ยงตัวเพื่อให้เขานั่งด้วยแต่กลับกลายเป็นว่าแค่ขยับตัวอัคนีก็ยกเธอให้มานั่งตักกว้างของเขาได้อย่างสบายๆ แล้วกดคางแกร่งลงบนบ่าบอบบางเพื่อไม่ให้เธอตั้งตัวติดแก้มนวลสีเรื่อจึงอยู่ชิดปลายจมูกคมอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงคนบ้าเมื่อคนยังทำให้เธอเสียน้ำตาอยู่เลยพอมาวันนี้ก็มาออดอ้อนทำให้เธอใจสั่นหวั่นไหวจนน่าโมโห เขาไม่รู้หรืออย่างไรว่าเธอใจจะอ่อนยวบๆ แล้ว... บารนีคิดอย่างขุ่นใจ“ปล่อยนะคะบีจะเข้าบ้านไปหาลูก...”หญิงสาวพยายามเบี่ยงแก้มหนีจมูกของเขาแต่ก็เหมือนไม่มีทางเบี่ยงไปไหนได้เลยหันซ้ายจูบก็เจอหันขวาก็เจอหอมแก้ม“ไม่ปล่อย บีจ๋า พี่เดียวเวียนหัวจัง...”“เวียนหัวก็ไปนอนพักสิคะ ไม่ต้องเข้าสำนักงานสักวันก่อนก็ได้ เดี๋ยวบีจะเข้าไปดูแทน”“ไม่เอา อยากให้เมียอยู่ดูแลใกล้ๆ พี่ให้โดมไปดูแลแ

 ตอนที่45.  “พี่เดียวรักน้องบีนะครับ... และรักลูกของเราที่สุดในโลก...” ในที่สุดเขาก็เอ่ยคำที่อยากจะบอกเธอออกมา ปลายจมูกคมปัดเบาๆ กับแก้มนุ่มของคนที่หลับสนิท ซึ่งเธอคงไม่ได้ยินคำสารภาพจากใจของเขา อัคนีมองใบหน้านวลใสของภรรยาอย่างแสนรักและเห็นว่ามุมปากของเธอยกขึ้นน้อยๆ เหมือนจะยิ้มหรืออาจจะเพราะฝันดี ชายหนุ่มยิ้มกับตัวเองก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำและกลับมาพร้อมผ้าขนหนูนุ่มกับน้ำอุ่นแล้วลงมือเช็ดทำความสะอาดเนื้อตัวให้เธออย่างอ่อนโยน...  นายประสงค์มาหาเมียเก่าที่โรงแรมทันทีที่วัชราเรียกหาด้วยธุระที่นางบอกว่าต้องการให้ทำนายประสงค์จึงมาพร้อมลูกชาย ร่างสูงโปร่งของทั้งสองพ่อลูกแต่งกายภูมิฐานตามกาลเทศะเดินเข้าไปในโรงแรมหรูอย่างไม่เก้อเขินและคิดว่าตนเองโชคดีเหลือเกินที่ได้มาเหยียบโรงแรมของตระกูลมหาเศรษฐีอย่างตระกูลดีแลนด์“มาช้าจริงๆ ฉันนัดกี่โมงรู้เวลาบ้างรึเปล่า”“รถมันติดนี่ครับคุณนาย ถ้ารีบนักทำไมไม่จัดการเองล่ะจะรอพวกฉันทำไม” ประวิชพูดกวนๆ และไม่คิดจะเรียกนางวัชราว่าแม่ทำให้คนที่เคยทอดทิ้งลูกไปอย่า

ตอนที่47.  “แต่ผมว่าบีคงไม่ได้คิดถึงคุณหรอก”“พี่เดียวคะ พาน้องบูมไปอาบน้ำสิคะ ดูสิเล่นจนเหงื่อท่วมตัวแล้ว...” บารนีปรายตามองสามีที่ทำท่าจะหาเรื่องแขกของตน อัคนีเองก็หน้าง้ำรู้ว่าบารนีกันเขาออกไป แต่ตอนนี้เขาจะขัดเมียไม่ได้ต้องตามใจเธอเพราะเขามีคดีติดตัวอยู่เนื่องจากชอบเฉไฉหากำไรใส่ตัวมากเกินไปนั่นเอง“ครับๆ ไปน้องบูมเราไปอาบน้ำกันดีกว่า” อัคนีชวนลูกชายตัวกลมไปอาบน้ำอย่างไม่ค่อยจะพอใจนักแต่เพื่อไม่ให้เมียโกรธเขาจึงยอมโดยดีอธิชาติมองตามอัคนีไปด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้น อัคนีดูแตกต่างจากที่เจอในวันแรกและไม่ได้เป็นอย่างที่เคยได้ยินมาอย่างที่ใครๆ ต่างก็รู้ดีว่าอัคนีเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้อธิชาติเห็นว่าอัคนีนั้นยอมให้บารนีอย่างราบคาบเลยทีเดียว“พี่อาร์ตไปไหนมาบ้างคะ บีไม่เจอพี่อาร์ตเลยช่วงนี้” บารนีชวนคุยอย่างเป็นกันเองแม้จะรู้สึกผิดนิดๆ ว่าตนอาจจะทำให้เขาผิดหวัง“พี่ก็อยู่แถวๆ นี้ล่ะครับ เพียงแต่พี่เห็นว่าบียุ่งๆ เลยไม่ได้แวะมาหา...” อธิชาติมองหญิงสาวด้วยความรัก หากแต่มันไม

ตอนที่49.  “ฉันมันขี้ขลาดเกินไปใช่มั้ยโดม”“ไม่หรอกครับ เพียงแต่พี่ยังไม่กล้าพอต่างหาก”“อ้าวแล้วมันต่างกันตรงไหนวะ ไม่กล้ากับขี้ขลาดนี่...” อัคนีถามน้องชายอย่างไม่เข้าใจ“เอาเป็นว่า หากพี่กล้าพอพี่ก็จะเข้าใจเองกว่า ขี้ขลาดกับไม่กล้าพอมันต่างกันอย่างไร ผมไปแล้วนะ ฝันดีนะพี่ชาย อ้อ อย่าลืมไปทานข้าวล่ะ น้องบีทำข้าวต้มปลากะพงไว้ให้ บอกเลยว่าอร่อยมาก...” อัครวัฒน์บอกแล้วเดินออกไปปล่อยให้พี่ชายที่ยังไม่กล้าพอของเขาอยู่กับตัวเองอัคนีครุ่นคิดอยู่คนเดียวแล้วเหลือบมองเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนหรูที่คล้องอยู่กับข้อมือแกร่งก็พบว่าเกือบจะสี่ทุ่มแล้ว เขาอยู่ในห้องทำงานเกือบสิบชั่วโมงเลยหรือนี่...ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินไปหยุดที่ประตูห้องของภรรยา พลางเรียกหาความกล้าหาญให้มาอยู่ในใจของตน...  จนแล้วจนรอดอัคนีก็ยังไม่ได้บอกภรรยาว่าตนเองรู้สึกอย่างไร ทั้งยังคอยหลบหน้าเธอด้วยการมาทำงานตั้งแต่เช้า ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดและโมโหตัวเองที่กลาย