All Chapters of ดวงดาวกลางหิมะ: Chapter 21 - Chapter 23

23 Chapters

บทที่ 21

ตั้งแต่วันนั้นที่เขาเจอศีรษะของฉันฉันพบว่าฉันเริ่มค่อย ๆ อ่อนแรงลงฉันเข้าใจว่าความยึดติดอาลัยอาวรณ์ในโลกของฉันกำลังจะหายไปแล้วและฉันก็กำลังจะหายไปเช่นกันฉินตงเฟิงถูกตัดสินประหารชีวิตแม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาเหลืออดกับเฉินจืออี้แต่ทุกคนรู้ดีว่าเขาทำเพื่อฉินไฉ่เวยเขาเป็นลูกบุญธรรมของตระกูลฉิน และเขาก็ดูแลน้องสาวคนนี้อย่างดีมาโดยตลอดขอเพียงน้องสาวมีชีวิตอยู่ต่อไป เขายอมทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งฆ่ารุ่นน้องที่เขารักและเอ็นดูมาตลอดหลังจากวันนั้นเฉินจืออี้ก็ไม่ไปทำงานอีกเลยเขาเอาแต่กอดศีรษะของฉันอยู่ในบ้านเขาเก็บข้าวของทำความสะอาดบ้าน และทำอาหารที่ฉันชอบกินเหมือนเช่นเคยและยังกินมันที่ติดเนื้อให้แทนฉัน รวมถึงกินอาหารเหลือที่ฉันไม่สามารถแตะต้องไปพวกนั้น เขายังซื้อชุดแต่งงานให้ฉันด้วยแต่ศีรษะของฉันใส่ได้เพียงผ้าคลุมหน้าเท่านั้นเขาบอกว่าฉันสวยมากเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยเจอเขายังบอกด้วยว่าเขาปฏิเสธที่ฉันขอแต่งงานเพราะเรื่องแบบนี้ผู้ชายควรเป็นคนทำสุดท้ายเขาบอกว่าเขาจะอยู่กับฉันตลอดไปเมื่อศีรษะของฉันเริ่มเน่าเปื่อยมากขึ้น กลิ่นเหม็นเน่าในห้องก็เริ่มรุนแรงขึ

บทที่ 22

ดวงดาวกลางหิมะ/ต้าอวี๋

ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเฉินจืออี้คือข้างสระกรดซัลฟิวริกเขากอดศีรษะของฉันและสวมผ้าคลุมสีขาวแสนสวยให้ฉันอย่างทะนุถนอมและข้าง ๆ เขา เป็นฉินไฉ่เวยกับฉินตงเฟิงที่ถูกมัดไว้“เฉินจืออี้ นายมีอะไรก็มาลงที่ฉัน น้องสาวฉันไม่เกี่ยว”“ฉินตงเฟิง ที่แท้นายก็มีเรื่องที่กลัวด้วยเหรอ”เฉินจืออี้วางฉันลงบนโต๊ะ แล้วค่อย ๆ เช็ดใบหน้าที่แทบจะไม่มีฝุ่นของฉันเขาจูบศีรษะที่เน่าเปื่อยของฉันและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“เสี่ยวซิงซิงเด็กดี รอให้พี่จัดการคนที่มันรังแกเธอก่อนนะ แล้วเราค่อยกลับบ้านด้วยกัน”ไม่นะ——เฉินจืออี้ คุณบ้าไปแล้วหรือไง? คุณกำลังผิดกฎหมายนะ!“เฉินจืออี้ นายมันบ้าไปแล้วเหรอ? นายไม่เพียงแต่ปล้นนักโทษ นายยังลักพาตัวพวกเรามาอีก! ไม่ช้าก็เร็วตำรวจก็ต้องรู้! นาย...นายจะทำลายอนาคตตัวเองแบบนี้ไม่ได้!”“อนาคตงั้นเหรอ? ฉันยังมีอนาคตด้วยเหรอ?”เฉินจืออี้แสยะยิ้ม “นายรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากเป็นหมอ? เพราะตอนที่เสี่ยวซิงซิงอายุสิบสองขวบเธอไข้สูงจนเกือบตาย ฉันแบกเธอออกไปตระเวนขอความช่วยเหลือ แต่กลับไม่มีใครช่วยฉันสักคน ตอนนั้นฉันจึงตัดสินใจว่าฉันต้องเป็นหมอให้ได้ ฉันจะได้ไม่ต้องไปขอร้องคนอื่นอีก และฉ

บทที่ 23

ดวงดาวกลางหิมะ/ต้าอวี๋

เฉินจืออี้ ฉันไม่ต้องการตั้งแต่เล็กจนโตฉันแค่อยากให้คุณสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระและมีความสุข อย่าให้ภาระอย่างฉันขัดขวางความก้าวหน้าของคุณไม่ใช่แบบนี้ ที่ทำให้คุณทำลายอนาคตตัวเองทำให้คุณกลายเป็นคนที่น่ากลัวแบบนี้“เจียงหว่านซิง เธอไม่ใช่ภาระของฉัน เธอคือครอบครัวของฉัน เป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของฉันบนโลกใบนี้”“พี่มันไม่ได้เรื่อง ดูแลปกป้องเธอไม่ได้ แต่เสี่ยวซิงซิงไม่ต้องกลัวนะ พี่กำลังจะไปอยู่เป็นเพื่อนเธอแล้ว”“พี่เคยบอกไว้ว่าพี่จะปกป้องดูแลและอยู่เคียงข้างเสี่ยวซิงซิงไปตลอดชีวิต”ขณะที่มีดผ่าตัดกรีดทะลุเลือดเนื้อของเขา ฉันกรีดร้องแทบขาดใจฉันพุ่งเข้าไปเพื่อหยุดเขา แต่ฉันกลับคว้าอะไรไม่ได้เลยฉันได้แต่เฝ้ามองเฉินจืออี้ผ่าเปิดทรวงอกของตัวเองความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เขาไม่สามารถทำต่อไปได้ เขาสูดหายใจเฮือกหนึ่ง“ที่แท้มันก็เจ็บแบบนี้เอง”เขายิ้มแล้วฉีดยาชาให้ตัวเองจากนั้นก็ทำการผ่าเปิดทรวงอกของตัวเองต่อไปเลือดไหลนองราวกับผีร้ายฉันไม่รู้ว่าการกระทำนั้นกินเวลานานแค่ไหนความเจ็บปวดทำให้เขาหยุดตามสัญชาตญาณ แต่ไม่นานเขายังคงทำต่อไปเขายังทำต่อไปอยู่อย่างนั้นฉันเฝ้ามอ

1 2 3

SCAN CODE TO READ ON APP