All Chapters of ดวงดาวกลางหิมะ: Chapter 11 - Chapter 20

ฉันมองเขาเดินหันหลังจากสตูดิโอไปด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ฉันตายเร็วเกินไป ยังมีประติมากรรมที่ยังสร้างไม่เสร็จอยู่ในสตูดิโออยู่เลยแต่ช่างมันเถอะ มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วเฉินจืออี้รับกลับมาโรงพยาบาล ฉินไฉ่เวยร้องไห้น้ำตานอง“จืออี้ ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ไตของฉันมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ทำไมฉันถึงรู้สึกทรมานอยู่ตลอดเลยล่ะ”หลังจากเฉินจืออี้ตรวจดูให้เธออย่างละเอียด พบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขาถึงค่อยปลอบโยนเธอ“ไฉ่เวย ไม่ต้องกังวลนะ คุณแค่คิดมากไปเอง แค่เปลี่ยนไตข้างหนึ่งเท่านั้น ไม่เป็นไรนะ คุณดูผมสิ เปลี่ยนไตมาตั้งหลายปีก็ยังไม่มีปัญหาอะไรไม่ใช่เหรอ”“จริงเหรอ?” ฉินไฉ่เวยหลั่งน้ำตา“จริงสิ จะว่าไปแล้วเราก็ถือว่าเป็นพวกที่โชคร้ายเหมือนกัน คุณเปลี่ยนไตข้างหนึ่ง ผมก็เปลี่ยนไตข้างหนึ่ง และยิ่งไปกว่านั้นเราทั้งคู่ก็ยังมีกรุ๊ปเลือดที่หายากเหมือนกัน ตอนนั้นถ้าไตของผมไม่มีปัญหา ผมจะเอาไตของตัวเองมาเปลี่ยนให้คุณ...”ขณะที่เฉินจืออี้พูดดูเหมือนว่าเขาจะคิดอะไรบางอย่างได้ พร้อมกับมีสีหน้าที่แย่ลงเล็กน้อยฉินไฉ่เวยเองก็รับรู้ได้เช่นกัน“จืออี้ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”เฉินจืออี้ส่ายหัวราวกับว่าตื่นจาก

สายตาดวงวิญญาณอย่างฉันเห็นได้ชัดว่าเขามีท่าทีรีบร้อนเขากำลังค้นหากล่องและตู้ต่าง ๆ ในบ้าน ไม่รู้ว่าเขาต้องการแน่ใจอะไรบางอย่างหรือไม่ เมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าของฉันไม่ได้หายไปถึงค่อยโล่งใจแต่ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเขารีบวิ่งออกไปรับด้วยสีหน้าดีใจแต่ปลายสายที่โทรเข้ามาเป็นบริษัทจัดงานแต่งงาน“ไม่ทราบว่าใช่ญาติของคุณเจียงหว่านซิงไหมคะ เราคือบริษัทจัดงานแต่งรักนิรันดร์ เนื่องจากเราติดต่อคุณเจียงทางไลน์ไม่ได้มาหลายวันแล้ว เราไม่มีทางเลือกถึงได้ติดต่อหาคุณ คืออย่างนี้นะคะ คุณเจียงยกเลิกแพ็คเกจงานแต่งงานที่เธอจองไว้กับเรา แต่ตามเงื่อนไขของบริษัท เราสามารถคืนเงินให้คุณได้เพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์ของเงินมัดจำเท่านั้น...”“บริษัทจัดงานแต่งงาน?” เฉินจืออี้ดูประหลาดใจมากแต่ที่เขาประหลาดใจกว่านั้นก็คือ “ทำไม ทำไมต้องยกเลิก?”“เอ่อ คุณเจียงบอกว่าเธอไม่สามารถแต่งงานกับแฟนของเธอได้แล้ว ดังนั้นจึงยกเลิกทุกอย่างค่ะ”แกร็ก——โทรศัพท์ของเฉินจืออี้ร่วงลงบนพื้น เขาทำอะไรไม่ถูก อยากที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่กลับพบว่ามือทั้งสองข้างของเขานั้นกำลังสั่นอยู่“เจียงหว่านซิง เธอไม่ต้องการฉันแล้ว..

ในที่สุดเฉินจืออี้ก็โทรแจ้งตำรวจตำรวจตรวจสอบกล้องวงจรปิดแล้วพบว่าสถานที่ที่ฉันหายตัวไปนั้นอยู่ใกล้ ๆ กับโรงงานร้างแม้ว่าจุดนั้นจะเป็นโรงงานร้าง แต่เพราะหิมะตกจึงมักจะมีคู่รักแวะเวียนมาถ่ายรูปเช็คอินที่นั่น เพราะถือว่าเป็นสถานที่ที่โรแมนติก เฉินจืออี้ขับรถไปถึงทุ่งหิมะนั้นเขาเดินไปบนหิมะอย่างทุลักทุเลพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อฉันจากนั้นดูเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และมองไปที่โรงงานร้างที่อยู่ไม่ไกลอย่างไม่เชื่อสายตาในที่สุดเขาก็รู้แล้วใช่ไหม?ในที่สุดก็พบว่าที่นี่อยู่ใกล้กับสถานที่ที่เขาทำการผ่าศพหญิงสาวนิรนามศพนั้น“คุณเฉิน สุนัขตำรวจของเราพบสิ่งนี้ในกองหิมะครับ”เครื่องช่วยฟังเปื้อนเลือดข้างหนึ่งยากที่จะอธิบายปฏิกิริยาของเฉินจืออี้ ดูเหมือนว่าเขาจะตกใจจนพูดอะไรไม่ออกสุดท้ายเขาก็เปิดดูเครื่องช่วยฟังราคาแพงที่เขาสั่งทำให้ฉัน“เป็นไปไม่ได้ นี่ไม่มีทางใช่ของเธอ บนโลกนี้มีเครื่องช่วยฟังตั้งมากมาย ไม่ใช่ของเธอ เธอยังรอผมกลับไปกินข้าวที่บ้าน ผม...ผมไม่พูดกับคุณแล้ว เสี่ยวซิงซิงยังรอผมกลับไปกินข้าวที่บ้าน ผม...ผมต้องกลับไปกินข้าวที่บ้าน”เขาผลักตำรวจออกและเดินโซซัดโซ

“คุณพูดจาเหลวไหล!”เฉินจืออี้ดวงตาเปลี่ยนสีแดง พลางกำคอของฉินไฉ่เวยไว้แน่น“ไม่มีทาง! เธออ่อนแอขนาดนั้น เดินเฉย ๆ ก็ยังล้ม จะแบกผมออกมาจากเขาได้ยังไง!”“แค่ก แค่ก แค่ก...คุณมันบ้าไปแล้ว คุณปล่อยฉันนะ!”ฉินไฉ่เวยผลักเขาออกไปอย่างแรง“เฉินจืออี้ ฉันจะบอกคุณให้อีกเรื่องหนึ่ง! ตอนนั้นที่คุณผ่าตัดเปลี่ยนไต คุณก็ใช้ไตข้างหนึ่งของเธอ! ฉันได้ยินเธอขอร้องรุ่นพี่ เธอไม่อยากให้คุณรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต เลยตัดสินใจปิดบังคุณไปตลอดชีวิต!”“ฮ่าฮ่าฮ่า ผู้หญิงโง่คนนั้น! รักเดียวใจเดียวอุทิศตนให้กับผู้ชายอย่างคุณ! มันก็สมควรตายแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า!”“คุณหุบปาก ผมบอกให้คุณหุบปาก”วันนั้นเฉินจืออี้ราวกับคนบ้าสุดท้ายตำรวจก็เข้ามาถึงช่วยฉินไฉ่เวยจากเขาไว้ได้ที่สถานีตำรวจ ในที่สุดเขาก็ยืนยันการเสียชีวิตของฉัน“แม้ว่าเราจะยังไม่พบศพของคุณเจียง แต่เมื่อพิจารณาจากรอยเลือดจำนวนมากที่พบในที่เกิดเหตุ จึงตั้งข้อสงสัยว่าน่าจะเป็นฆ่าหั่นชิ้นส่วน”“หั่นชิ้นส่วนเหรอครับ?”“ใช่ครับ เราพบมือและแขนที่ถูกตัดขาดอยู่ในกองหิมะ แต่ส่วนที่ยังหาไม่พบคือลำตัวกับศีรษะ”“ไม่...เป็นไปไม่ได้...ไม่ใช่เธอ ต้องไม่ใช่เธอ...พวกคุ

ตำรวจวิ่งเข้ามาจากด้านหลังด้วยความรีบร้อน“คุณเฉิน เราตามสืบพบแล้วว่าเมื่อเจ็ดวันก่อน ใครเป็นคนมารับคุณเจียงออกไปจากบ้านของคุณ คือคุณฉินตงเฟิง คุณรู้จักเขาไหมครับ”ตอนที่เฉินตงเฟิงถูกจับ เขาดูมีท่าทีที่นิ่งผิดปกติ“ใช่ ผมเป็นคนทำ ผมเป็นคนหลอกเธอออกไป และจ้างคนมาฆ่าเธอเอง”“ไม่มีเหตุผล แค่ไม่ชอบขี้หน้าของเฉินจืออี้ก็เท่านั้น”ฉินตงเฟิงยิ้มมุมปากมองไปที่เฉินจืออี้ เหมือนเมื่อก่อนตอนที่ยังเป็นเพื่อนกันปกติ“เธออยู่ที่ไหน?”“จืออี้ นายพูดว่าไงนะ?”“ฉันถามว่าเธออยู่ที่ไหน?”ฉินตงเฟิงยังคงยิ้ม “ฉันบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอว่าเธอยังอยู่ข้าง ๆ นายเสมอ เฉินจืออี้ นายเองก็ฉลาด ไม่รู้เลยเหรอว่าโลกใบนี้มันไม่มีเรื่องบังเอิญมากมายขนาดนั้น เช่นบังเอิญตลาดมืดมีศพผู้หญิง บังเอิญไตของศพผู้หญิงคนนั้นเข้ากันได้กับไฉ่เวย และบังเอิญว่าศพผู้หญิงคนนั้นได้บริจาคไตไปแล้วครั้งหนึ่งจึงเหลือไตแค่ข้างเดียว และบังเอิญว่าศพผู้หญิงคนนั้นก็กำลังตั้งท้อง...”“แก...แก...ไอ้สารเลว! เธอทำอะไรไม่ได้สักอย่าง! แล้วเธอก็ยังเป็นรุ่นน้องของแกด้วย!”“โมโหมากล่ะสิ? ฉันเคยเตือนนายแล้วไม่ใช่เหรอ? ศพนี้กำลังตั้งท้องและยังถูกแย