All Chapters of you are my destiny❤️พรหมลิขิตรัก NC18++: Chapter 41 - Chapter 50

“กรี๊ด ไอ้บ้าผู้ชายบ้า ไอ้คนบ้า”เพลงพิณกรีดร้องเสียงดังลั่นอยู่ในน้ำเมื่อกองทัพไม่ยอมช่วยเธอ แถมยังปล่อยเธอให้ร่วงลงสระน้ำจนเปียกโชกไปทั้งตัวอีก กองทัพเบะปากใส่เพลงพิณพร้อมกับไหวไหล่น้อย ๆ อย่างไม่แยแสร่างบางที่ลอยคออยู่ในน้ำ เขาเดินเข้าไปหาเจ้าขาที่ยกมือขึ้นกุมแก้มเอาไว้ด้วยความเจ็บมือใหญ่เชยคางมนขึ้นก็พบว่าแก้มของเจ้าขานั้นแดงช้ำจากแรงฟาดของเพลงพิณ เห็นแบบนั้นก็ให้นึกโกรธและเกลียดเพลงพิณขึ้นเป็นเท่าตัว เรื่องเดิมยังไม่ทันคิดบัญชีก็สรรหาเรื่องใหม่มาให้ทบต้นทบดอกหึ ได้เลย กล้าทำร้ายเจ้าขาต่อหน้าเขาแบบนี้กองทัพต้องจัดให้หนักพลั่กเพลงพิณที่ขึ้นมาจากน้ำเดินปรี่เข้ามาผลักไหล่กองทัพที่ไม่ทันตั้งตัว จนเขาเซไปทางด้านหลังเล็กน้อย ก่อนที่กองทัพจะเงยหน้าขึ้นมองหน้าเพลงพิณด้วยความไม่พอใจ ตบหน้าเมียเขายังไม่พอยังมีหน้ามาผลักเขาอีกผู้หญิงอะไรนิสัยโคตรพาล ต้องโตมาแบบไหนกันนะถึงได้ไร้มารยาทแบบนี้“กล้าดีมากนะมาผลักฉันตกน้ำน่ะฮะ”น้ำเสียงที่เคยหวานตวาดแหวด้วยความโกรธกองทัพ ที่เขากล้าผลักเธอตกน้ำต่อหน้าทุกคนในกองถ่าย ที่พากันนั่งหัวเราะที่เห็นเธอโดนผลัก โดยที่ไม่มีใครคิดจะลงไปช่วยเธอขึ้นมาจากสระน

เมื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเป็นชุดนอนเรียบร้อยแล้วกองทัพก็ตรงไปที่ห้องทำงานเพื่อจัดการกับงานที่ยังไม่เสร็จเรียบร้อย โดยเป็นงานที่อิตาลีที่เขามอบหมายให้เควินดูแล ซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวกับการลงทุนที่เขาต้องเป็นคนตัดสินใจ แว่นตาที่วางเอาไว้บนโต๊ะทำงานถูกหยิบขึ้นมาสวมก่อนที่กองทัพจะหยิบเอกสารออกมานั่งอ่านข้อมูลอย่างละเอียด อีกด้านหนึ่งเจ้าขาค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนที่เธอจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดนอนตัวบางที่แทบจะปกปิดร่างอวบอิ่มของเธอเอาไว้ไม่มิดขึ้นมาสวมแทนที่ชุดเดิมที่ค่อนข้างหนาและถอดยาก มันอาจจะไม่สะดวกถ้าเธอต้องมอบรางวัลให้พี่กองทัพโดยที่มีชุดเป็นสิ่งกีดขวางแกรก แอดเจ้าขาค่อย ๆ เปิดประตูห้องทำงานเข้ามาพร้อมกับนมร้อน ๆ ที่เธอลงไปชงเพื่อนำมาให้กองทัพดื่มก่อนนอน ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วเธอตั้งใจจะมาป้อนนมสดให้พี่ทัพได้ดื่มก่อนเข้านอนมากกว่าหมับร่างบางที่ทิ้งตัวลงนั่งบนตักของว่าที่สามีพร้อมกับยกมือขึ้นโอบรอบคอหลวม ๆ ทำเอาคนที่กำลังตั้งใจจ้องมองตัวอักษรในกระดาษถึงกับชะงักไปเล็กน้อย คิ้วเข้ม ๆ ขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยเพราะเขาคิดว่าเจ้าขานั้นหลับสนิทแล้วแต่ทำไมเธอถึง...“ทำไมถึงยังไม่เข้

โรงพยาบาล Nเมื่อมาถึงที่ทำงานแล้วกองทัพก็ไม่ลืมที่จะแวะมาอุดหนุนขนมไทยของคุณยายรำไพ ที่คุณปู่ของเขาให้พื้นที่ขายขนมโดยที่ไม่คิดค่าเช่าแม้แต่บาทเดียว เพราะอยากให้คุณยายมีพื้นที่ทำกินโดยที่ไม่ถูกใครเอารัดเอาเปรียบ อีกอย่างบ้านของคุณยายรำไพก็อยู่ติดกับโรงพยาบาลเดินทางแค่ไม่กี่นาทีก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว“สวัสดีครับคุณยาย วันนี้มีแต่ขนมน่าทานทั้งนั้นเลยนะครับ”กองทัพยกมือไหว้คุณยายรำไพด้วยความนอบน้อมพร้อมกับมองดูขนมน่าตาน่ากินบนรถเข็นของคุณยายที่ถูกจัดวางอย่างสวยงาม โดยที่คุณยายเน้นใส่กระทงใบตองมากกว่าที่จะใช้ถุงพลาสติกหรือโฟมใส่ขนม และที่สำคัญขนมของคุณยายรำไพอร่อยมากกว่าฝีมือของเขาหรือพ่อเก้าเสียอีก เพราะเป็นสูตรดั้งเดิมจากต้นตำหรับชาววัง“พี่กองทัพขา สวัสดีค่ะ”เด็กหญิงของขวัญหลานสาวของคุณยายรำไพยกมือไหว้กองทัพด้วยความดีใจ เมื่อเห็นพี่หมอที่แวะมาซื้อขนมของคุณยายเธอทุกวันที่มาทำงาน และทุกครั้งที่มาพี่หมอก็มักจะมีขนมหรือของเล่นติดไม้ติดมือมาฝากของขวัญเสมอ จนเด็กหญิงรู้สึกรักและเคารพพี่หมอกองทัพประดุจพี่ชายคนหนึ่งส่วนกองทัพเมื่อหันมาเจอเด็กน้อยเขาก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูพร้อมกับกางแขนออกกว้

หลังจากที่นิตยสารวางขายกระแสความนิยมในตัวของเจ้าขาก็เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมทุกคนต่างพากันยินดีกับชีวิตของเจ้าขาที่กำลังจะมีสมาชิกครอบครัวเพิ่มและต่างอวยพรให้เธอมีความสุข อีกทั้งความหล่อของกองทัพก็ทำให้เจ้าขามีแฟนคลับเพิ่มขึ้นไม่น้อยรวมไปถึงกองทัพด้วยที่ก็มีกลุ่มแฟนคลับที่เมื่อได้เห็นคุณหมอหนุ่มที่โรงพยาบาล ต่างก็พากันวิ่งเข้ามาขอถ่ายรูปหรือขอลายเซ็น แต่กองทัพกับกล่าวขอโทษอย่างสุภาพ เพราะกำลังอยู่ในเวลางานที่ทุกนาทีมีค่า ยกเว้นเสียแต่ว่าถ้าเมียหายกองทัพก็พร้อมที่จะโดดงานได้ทุกเมื่อ โดยที่กองทัพไม่รู้เลยว่า เมียคนสวยกำลังจะถูกขโมยตัวหายไปในอีกไม่ช้า ด้วยฝีมือของใครบางคนที่แสบจนเขาต้องยอม“ตั้งใจทำงานนะคะ”เจ้าขาเดินมาส่งกองทัพที่หน้าประตูก่อนที่จะกระโดดหอมแก้มว่าที่คุณพ่อฟอดใหญ่ทำเอากองทัพถึงกับยิ้มหน้าบานที่เจ้าขาหอมแก้มเขาทุกวันก่อนไปทำงาน ก่อนที่กองทัพจะรั้งเอวบางเข้ามาใกล้ ๆ อย่างแนบชิดแล้วจุ๊บที่ปากนุ่มหนัก ๆ อย่างชื่นใจ“เย็นนี้เจอกันค่ะ พี่ทัพจะรีบกลับมาทำกับข้าวให้เจ้าขากับลูกกินนะคะทูนหัว”กองทัพบอกเจ้าขาด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะยื่นกระเป๋าทำงานส่งให้ลูกน้องและเดินจากไปโดยที่ไม่ลืมหัน

เมื่อแก้มใสกับเจ้าขาเดินลงจากรถ กองทัพก็ปรี่เข้ามาเพื่อที่จะมาพาเจ้าขากลับคอนโดคืน มือใหญ่กำลังจะจับคว้าเข้าที่มือของเมียสุดที่รัก แต่ผู้เป็นป้ากลับดึงเจ้าขาให้มาหลบอยู่ที่ข้างหลังพร้อมยกมือขึ้นมาปัดมือของกองทัพที่สวนแก้มใสมาด้วยวิชาการต่อสู้ที่ต่างคนต่างถนัด ถึงแม้ว่าแก้มใสจะอายุมากแล้ว แต่เธอกลับรับกระบวนท่าต่อสู้ของหลานชายได้ทุกกระบวนท่าอย่างว่องไวโดยที่ไม่มีติดขัดเลยแม้แต่น้อยเพราะคุณป้าแก้มใสเรียนรู้วิชาการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก โดยที่มีบิดาอย่างกฤษฎิ์เป็นผู้ถ่ายทอดวิชานี้ให้ท่ามกลางความตกใจของเจ้าขา เมื่อเห็นผู้เป็นป้าและหลานชายออกท่าทางใช้กำลังและท่าต่อสู้ที่เธอเคยเห็นแต่ในละครทีวีหลังข่าว แต่วันนี้ทั้งคู่กลับฟาดฟันใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร แลดูจริงจังมากเพื่อหาผู้ชนะและผู้แพ้ ก่อนที่กองทัพจะเผลอแก้มใสก็ตรงเข้าล็อกคอเอาไว้อย่างรวดเร็วด้วยความสะใจทันที“โอ๊ย ป้าแก้มพี่ทัพเจ็บนะ”กองทัพร้องขึ้นเสียงดังเป็นเชิงบอกให้แก้มใสปล่อยพร้อมกับตบมือลงไปเบา ๆ ที่แขนของแก้มใส ก่อนที่คุณป้าสุดเฟียร์สจะยอมปล่อยหลานชายให้เป็นอิสระในที่สุด ซึ่งทันทีที่หลุดพ้นจากการถูกล็อกคอกองทัพก็เดินเข้าไปเจ้าขา