All Chapters of Desire of love เพียงรักที่ปรารถนา: Chapter 11 - Chapter 20

Chapter 11 ช่อดอกไม้ ! ! เหม่ยอี้ยืนมองช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ที่วางอยู่บนโต๊ะของเธอหลังกลับมาจากรับประทานอาหารมื้อเที่ยง ดวงตากลมมองช่อดอกไม้ตรงหน้าทั้งแปลกใจสงสัย และความตะลึง ก่อนเดินถอยหลังออกห่างกลับไปตั้งหลัก ของใคร ? เอามาว่างผิดโต๊ะใช่มั้ยเนี่ย ! ! ทุกคนต่างรุมมองเหม่ยอี้เป็นทางเดียว เพราะใช่ว่าช่อดอกไม้ที่วางอยู่จะราคาถูก ๆ อย่างน้อยก็แพงพอที่จะเป็นอาหารสักห้ามื้อให้เหม่ยอี้ได้เลย หญิงสาวค่อย ๆ ย่องเดินเข้าไปที่ทำงานตัวเองพร้อมกับเอื้อมมือหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมา ฮุ่ยลี่มองตาโตพร้อมกับพูดขึ้น “เปิดอ่านการ์ดดูสิ” เหม่ยอี้วางช่อดอกไม่ลงตรงโต๊ะอีกครั้ง ก่อนที่จะหาการ์ดข้างในแล้วหยิบออกมา ทุกคนต่างลุ้นเป็นตาเดียวว่าใครเป็นคนส่งมา แต่เจ้าตัวยังไม่ยอมเปิดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองฮุ่ยลี่ “บางทีอาจจะไม่ใช่ของฉันก็ได้” เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่ว ๆ เพราะ ทั้งชีวิตของเธอไม่เคยได้รับดอกไม้จากใคร “ถ้าไม่ใช่ของเธอแล้วจะมาวางอยู่บนโต๊ะทำงานได้ยังไง” ฮุ่ยลี่ กล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เหม่ยอี้จึงตัดสินใจที่จะเปิดการ์ดออกอ่านทันที เธอถึงกับขมวดคิ้วทันทีเมื่ออ่านข้อความข

Chapter 13ระหว่างทางเดินเหม่ยอี้ถูกเรียกตัวทำให้เธอต้องหันไปมอง ซูเจินเลขาของบอสใหญ่ ฮุ่ยลี่ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมงานถูกบอสเรียกตัวไปพบสีหน้าของเหม่ยอี้ก็ไม่ต่างกันซีดจนแทบตัวขาวเดินไม่ออกไปทีเดียว เธอก้มหน้าลงเดินตามซูเจินไปเงียบ ๆ โดยไม่ปริปากพูดหรือถามสักคำ เดาว่าต้องโดนติเรื่องงานแน่นอน หรือว่าเมื่อเช้าเธอส่งเอกสารช้าทำให้การประชุมล่าช้าไปหมด โธ่ ! เหม่ยอี้ เธอไม่น่าตื่นสายเลยเดินจนมาถึงหน้าประตูห้อง...หญิงสาวหันไปมองซูเจินพร้อมกับส่งสายตาเชิงถาม เลขาส่วนตัวของบอสยิ้มออกมาและพยักหน้าส่งสัญญาณให้เธอเปิดประตูเพื่อเดินเข้าไป หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อปลอบตัวเอง อาจจะไม่ได้ร้ายแรงแบบที่เธอคิดเหม่ยอี้เอื้อมมือผลักประตูเข้าไปพร้อมกับส่งสายตามองเจ้านายที่ก้มหน้าอ่านเอกสารสารอยู่ ตอนนี้ขาของเธอสั่นจนก้าวไม่ออกหญิงสาวใจสู้เดินเข้ามาจนถึงกลางห้อง พอดีกับที่เขาเงยหน้าขึ้นมอง เฟยหลงยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไร เขาลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเดินเข้ามาหาเธอ เหม่ยอี้รู้ตัวเองแล้วว่าเธอต้องโดนติจึงก้มหน้าพูดโดยทันที“บอสคะ ? จริง ๆ แล้

Chapter 15“มาสิ เดี๋ยวฉันแถมแต่งหน้า ทำผมให้ด้วยเลย !”“หนิงเหอใจดีที่สุดเลย !” เหม่ยอี้พูดพร้อมกับกระโดดเข้าไปกอดเพื่อนสาวทันทีด้วยความดีใจ หนิงเหอเดินไปที่ตู้เพื่อหยิบชุดทาบใส่ตัวเพื่อนสาวแต่ก็ไม่ค่อยเข้าสักเท่าไหร่ จนกระทั่งชุดเดรสเกาะอกกระโปรงยาว สีชมพูที่ดูท่าจะเข้ากับเหม่ยอี้มากที่สุด เธอจึงตัดสินใจให้เพื่อนใส่ชุดนี้ไปในงาน“ชุดนี้แหละเหมาะกับเธอที่สุดแล้ว” น้ำเสียงดูเหมือนบอกว่าชุดอื่นใส่ไม่เข้ากับเหม่ยอี้“แล้วชุดอื่นล่ะ”“มันใส่แล้วไม่เข้ากับงานน่ะ ชุดนี้แหละ สวยเลย” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหม่ยอี้ก็เชื่อในฝีมือของเพื่อนรักเต็มร้อย !เหม่ยอี้เดินเข้ามากอดหนิงเหอแน่น ๆ พร้อมพูดขึ้นว่า“รักหนิงเหอที่สุดเลย !”มองในกระจกส่องตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากที่หนิงเหอ แต่งหน้าทำผมให้เธอเสร็จเรียบร้อยนี่เธอหรือเนี่ย ! เหม่ยอี้มองตัวเองในกระจกหลายสิบครั้งด้วยความตกใจ เพราะเธอเองไม่ค่อยจะแต่งหน้าแต่งตัวสักเท่าไหร่ วันนี้หนิงเหอเล่นจัดเต็มให้เธอจนไม่กล้าเดินออกจากห้องเลย

Chapter 17เหม่ยอี้ทิ้งตัวลงนั่งที่ปลายเตียงด้วยความสับสนใจ แม้จะมีเสียงจัดงานปาร์ตี้เล็กๆ ข้างห้องของเธอ ซึ่งหนิงเหอก็ร่วมอยู่ด้วยส่วนเธอจริง ๆ ก็อยากจะไปนั่งร่วมวงด้วยแต่ไม่มีใจที่อยากจะสนุกสักนิดความสับสนและความเหนื่อยล้าเร้ารุมไปหมด เธอคิดหาทางไม่ออกว่าจะแก้จากจุดไหนก่อนดี หญิงสาวถอนหายใจออกมาพร้อมกับเอนตัวลงนอนด้วยความอ่อนล้าเฮ้อ...บางทีเธอก็รู้สึกว่าความรักเข้าใจยากจริง ๆ นั่นแหละเหม่ยอี้ดีดตัวลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอ มือเรียวเอื้อมหยิบควานหาโทรศัพท์ตามเสียงก่อนที่จะดูว่าเบอร์ของใคร เมื่อเป็นเบอร์แปลก เธอลังเลอยู่นานแต่สุดท้ายก็กดรับ[หลับหรือยัง?]เสียงปลายสายที่คุ้นเคยของชายหนุ่มทำให้เหม่ยอี้ถึงกับนิ่งไปสักพัก[ฉันโทรมากวนเหรอ?]เหม่ยอี้ไม่รู้จะตอบเขาว่าอย่างไรดี“ไม่ค่ะ”[อืม]“เอ่อ...บอสคะ เอาเบอร์ฉันมาจากไหนคะ?” หญิงสาวถาม[ประวัติเธอ]เหม่ยอี้พยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอถือโทรศัพท์ค้างไว้ไม่กล้าถามหรือพูดอะไรนอกจากรอเขาเป็นฝ่ายถามมาแล้วเธอตอบ“ค่

Chapter 19“ทำไมไม่รอ”เธอรู้สึกอึดอัดอยู่ข้างใน จึงได้แต่ก้มหน้าลงทำแก้มป่อง“คือว่า....”เฟยหลงมองพร้อมยิ้มที่มุมปาก ในขณะที่รถยนต์จอดอยู่ตรงหน้าเขาพอดี “ขึ้นรถ”เหม่ยอี้เงยหน้าขึ้น “คะ !”เขาส่งสายตามองเธอ จริงอยู่ตรงนี้ไม่มีพนักงานอยู่แล้วเพราะล่วงเลยเวลาเลิกงานมามากพอสมควร แต่เธอไม่อยากเป็นที่นินทาหรือที่จับผิดของใครอีก แค่นี้เสียวสันหลังทุกคนที่เดินออกจากห้องทำงานแล้วเฟยหลงเดินขึ้นรถไป ก่อนที่จะหันหน้ามามองเธอ “ขึ้นรถ”สั่งเหมือนเดิมแต่สร้างความกดดันและลังเลให้กับเหม่ยอี้เขาเลิกคิ้วมองอีกครั้งโดยไม่พูดอะไร เหม่ยอี้แทบยกมือก่ายหน้าผากด้วยความหนักใจ สุดท้ายแล้วก็ตัดสินใจขึ้นรถ...รถขับออกผ่านถนนใหญ่ไปอย่างช้า ๆ เหม่ยอี้ขยับตัวเองแทบนั่งแนบติดกับประตูจนกระทั่งเฟยหลงสั่งจอดรถ เขาสั่งให้คนขับรถออกไปรอข้างนอก ก่อนที่จะหันมาคุยกับเหม่ยอี้“อึดอัดเหรอ ?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับหันมามองเธอ “เธออึดอัดที่อยู่กับฉัน”อึดอัด ? เหม่