All Chapters of Desire of love เพียงรักที่ปรารถนา: Chapter 21 - Chapter 30

Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 21ห้องสมุดโรงเรียน...เป็นเวลาพักของทุกวันหานมี่ชอบมาหาหนังสืออ่านที่ห้องสมุดเสมอ เธอใช้เวลาส่วนมากกับการอ่านหนังสือที่มีอยู่ในห้องสมุดจนเกือบหมด ไม่ว่าจะเป็นหนังสือเรียน บทความหรือนวนิยายก็ตาม หญิงสาวเดินมาที่ชั้นหนังสือหมวด นวนิยาย เธอเลือกหยิบอ่านปกหลังก่อนที่จะถือไว้ในมือ ส่วนเล่มที่หยิบออกมาอ่านแล้วไม่ถูกใจก็เก็บเข้าชั้นดังเดิมหานมี่ดันหนังสือเข้าชั้นดูเหมือนปกจะสอดติดกัน เธอจึงหยับออกมาแล้วเก็บเข้าไปใหม่ ทว่าหนังสือที่วางเข้าชั้นกลับไปโดนอีกเล่มทำให้ดันชั้นหนังสืออีกฝังตกลงพื้นๆ‘โอ๊ย!’ เสียงร้องอุทานดังขึ้นหานมี่ตกใจพร้อมกับรีบจัดหนังสือเข้าชั้นแล้วเดินมาดูอีกฝั่งของตู้ทันทีชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงพื้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมทั้งยกมือลูบตรงใบหน้าเขา แน่นอนว่ามันต้องเป็นรอยช้ำเพราะหนังสือที่ตกใส่เขาใช่เล่มเล็กๆ ที่ไหนกัน หนำซ้ำขอบสันกระแทกกับศีรษะอย่างพอดีอีกด้วย หญิงสาวมองอย่างกล้าๆ กลัวๆ เดินเข้าไปหาก่อนที่จะย่อตัวนั่งลงวางหนังสือที่พื้นแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อของเธอออกมายืนไปใ

Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 23ประตูลิฟต์เปิดออก ชายหนุ่มเดินออกตรงไปที่ห้องทำงานของเหม่ยอี้ทันที ครั้งเมื่อเดินมาถึงในห้องกลับปิดไฟมืดสนิทไปเรียบร้อยแล้ว แม้จะเป็นเวลาหกโมงเย็นก็ตาม แต่ฤดูหนาวท้องฟ้ามักมืดเร็วเสมอเดินกลับหลังออกมา... เฟยหลงเดินออกจากลิฟต์ไปยังลานจอดรถ เขาขับออกไปด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์มากนัก ก็แน่ล่ะสิ...เขาตั้งใจว่าจะได้ทานอาหารมื้อเย็นกับเธอสักหน่อยแต่ก็อดอีกจนได้เมื่อขับรถเกือบถึงป้ายรถเมล เฟยหลงจึงส่งสายตามอง เขาจำร่างเล็กคุ้นเคยของเธอได้ เหม่ยอี้ยังคงยืนรอรอบรถผ่านมาอยู่ ชายหนุ่มเลี้ยวรถชิดกับฟุตบาทแล้วขับมาอยู่ตรงหน้าเธออย่างช้า ๆ เขาเลื่อนกระจกเปิดลงพร้อมกับยิ้มแล้วพูดกับเธอ“ขึ้นรถมาสิ” เหม่ยอี้ที่ยืนรอรถอยู่หันไปมองเสียงเรียกที่คุ้นเคย เธอมองเขาแล้วขมวดคิ้วเข้าหากันครั้นเมื่อได้สติ นึกทวนคำถามเขาในใจเธอจึงตอบกลับไป“ไม่เป็นไรค่ะ”ปฏิเสธทุกครั้งที่เขาชวน จนเฟยหลงรู้สึกหงุดหงิด แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่แสดงอารมณ์ผ่านออกมาทางสีหน้าให้เธอเห็น“เอ่อ...บอสคะ ?”&l

Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 25เฟยหลงยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะเลี้ยวรถเพื่อเปลี่ยนเส้นทางไปอีกทางหนึ่ง...หญิงสาวมองเขาอย่างตกใจเมื่อเปลี่ยนเส้นทาง เพราะว่ามันคนละทางกับบ้านของเธอและที่ที่เขาไปอาจจะไกลกว่านั้นก็ได้“บอสจะไปไหนคะ ?” เหม่ยอี้เอ่ยถามขึ้นเมื่อความเร็วรถเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากถนนที่ว่าง“ไปหาอะไรกิน” ชายหนุ่มพูดโดยที่ไม่หันมามองเธอ แต่มือของเขาเอื้อมไปกดหน้าจอโทรศัพท์พร้อมกับเสียบบลูทูธใส่เข้าที่หู“วันนี้ผมจะพักที่คอนโด ไม่ต้องรอผม” เขาพูดก่อนที่จะวางสายลง รถเลี้ยวเข้าคอนโดมีเนียมหรูแล้วหยุดจอดลง เหม่ยอี้มองเฟยหลงก่อนที่จะเป็นฝ่ายพูดขึ้นเอง“บอสคะ ทำไมต้อง...”“มากินข้าวเย็น”เขาตอบพร้อมกับยิ้มออกมา ก่อนที่จะปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเปิดประตูลงจากรถ ในขณะที่เหม่ยอี้ก็ไม่รอช้าที่จะลงจากรถมาคุยกับเขาให้รู้เรื่อง เพราะเธอเป็นผู้หญิงนะ จะมาห้องผู้ชายแบบนี้ได้อย่างไรกันไม่เหมาะสมเลยสักนิด!!“บอส ที่คอนโดมีร้านอาหารด้วยหรือคะ ?” เป็นคำถามที่ไม่สมควรถาม

Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 27เกือบตีสอง เหม่ยอี้กลับมาถึงบ้านหลังจากที่เฟยหลงมาส่งที่หน้าอพาร์ทเม้นท์เช่นเดิม เธอเดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงที่โซฟาก่อนจะยกมือขึ้นแตะริมฝีปากเบา ๆ พร้อมกับเม้มปากเข้าหากันจูบแรก...ของเธอ...“เหม่ยอี้เธอทำอะไรลงไป !” หญิงสาวพูดกับตัวเอง โลกทั้งใบของเธอตอนนี้เป็นสีชมพูไปแล้ว มองอะไรก็สวยงามไปหมดเมื่อประตูเปิดออก ได้ดึงความคิดที่อยู่ในห้องภวังค์ของเหม่ยอี้กลับมา หญิงสาวมองไปยังร่างบอกบางของหนิงเหอที่เดินเข้ามาข้างในราวกับไร้วิญญาณ เหม่ยอี้ลุกขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปหาเพื่อนรัก“หนิงเหอ เธอโอเคใช่มั้ย” เหม่ยอี้ถามทว่าว่าเจ้าตัวนั้นไม่ตอบแต่เดินเข้ามากอดเธอและร้องสะอื้น“เหม่ยอี้ ฉันโดนทิ้งอีกแล้วใช่มั้ย ฮือ ๆ ๆ ๆ” หนิงเหอร้องออกมา เธอไม่ได้เก็บกลั้นความเจ็บปวดไว้ข้างในเพียงคนเดียวอีกต่อไปเหม่ยอี้พาเพื่อนสาวมานั่งลงที่โซฟา แล้วหยิบทิชชูส่งให้ หนิงเหอเพื่อซับน้ำตาบนใบหน้าออก“ทำไมลู่เพ่ยถึงบอกเลิกกับเธอ ทั้งที่เธอก็บอกว่า...รักกันดีนี่”เหม่ยอี้

Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 29ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินไปปิดไฟก่อนจะออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ เขารู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากที่สุด...ทว่าไม่เพียงแค่เจ้าตัวเท่านั้น คนที่บ้านรวมถึงพ่อบ้านด้วยเช่นกัน รู้ได้ว่า หญิงสาวที่พามาจะต้องมีความสำคัญกับเจ้านายอย่างแน่นอนก็แน่ละ...คนอย่างถังเฟยหลงเคยพาผู้หญิงเข้าบ้านซะที่ไหนกันแสงแดดยามเช้าต้อนรับวันใหม่ส่องเข้าผ่านหน้าต่าง เหม่ยอี้ขยับตัวซุกใต้ผ้าห่มหนีแสงที่แยงเข้าตาด้วยความรำคาญ เมื่อขยับไปจนตื่นเธอปรือตาขึ้นด้วยความมึนงง มองเพดานห้องและรอบๆ ที่ไม่คุ้นเคยเหม่ยอี้รีบเด้งตัวขึ้นทันที ความง่วงที่มีตอนนี้ได้หายไปหมด เธอมองไปรอบๆ ห้องรวมถึงตัวเธอที่ถะ...ถูกเปลี่ยน...สะ...เสื้อผ้า!!!“กรี๊ดดดดด” หญิงสาวร้องลั่นพร้อมกับเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียง อย่าบอกนะว่าเธอถูกผู้ชายตัวใหญ่เมื่อวาน...ประตูถูกเปิดออกหยุดความคิดของหญิงสาว ให้เธอหันไปมองเมื่อเห็นชายหนุ่มใบหน้าเรียบนิ่งที่คุ้นเคยเธอจึงดูผ่อนคลายลงแต่ก็ไม่ทั้งหมด เมื่อยังมีคำถามค้างคาใจอยู่!!เฟยหลงเดินเข้ามาหา แม้ใบหน้าของเขาจะนิ่งและเยือกเย