Chapter 16
“เต้นรำกับผมมั้ย”คนถูกถามยืนนิ่งกะพริบตาค้าง ทำอะไรไรไม่ถูก “คะ ?”ทวนถามอีกครั้ง คราวนี้จิ้นฝูโน้มใบหน้าลงใบใกล้กระซิบบอกอีกครั้ง “ไปเต้นรำกับผมนะครับ”เหม่ยอี้อยากจะเป็นลมล้มลง เมื่อเจ้าชายเอ่ยปากชวนเธอเต้นรำ มีหรือที่เธอจะตอบปฏิเสธ...ทว่า...หญิงสาวลืมไปว่าเธอเต้นรำไม่เป็น“เอ่อ...” เธอควรจะปฏิเสธเขาไปหรือว่าอย่างไรดี?เหม่ยอี้ยิ้มหวานให้พร้อมกับเดินเข้าไปกระซิบเบา ๆ“เอ่อ...ฉันเต้นรำไม่เป็นค่ะ กลัวทำคุณขายหน้า”เมื่อได้ยินดังนั้นจิ้นฝูจึงพยักหน้าเข้าใจและดึงหญิงสาวออกมาที่กลางวงเต้นรำทันที เหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเฟยหลง ครั้นอยากจะนึกโมโหที่จิ้นฝูทำแบบนั้นแต่เขากลับรู้สึกว่า...ทำไมหัวใจข้างในถึงได้กระวนกระวายเป็นพิเศษ เพราะว่าเหม่ยอี้อยู่กับผู้ชายคนอื่น ? หรือเพราะอะไรกันแน่ !เหม่ยอี้ทำตัวไม่ถูกเมื่อได้เต้นรำครั้งแรกกับผู้ชายที่ตัวเองแอบปลื้มอยู่ หญิงสาวยิ้มให้เขาอย่างอาย ๆ ราวกับว่าเธอนั้นอยู่ในความฝันทว่าจะรู้หรือไม่ว่าเธอนั้นไม่ได้สังเกตที่เท้าเลยวChapter 17เหม่ยอี้ทิ้งตัวลงนั่งที่ปลายเตียงด้วยความสับสนใจ แม้จะมีเสียงจัดงานปาร์ตี้เล็กๆ ข้างห้องของเธอ ซึ่งหนิงเหอก็ร่วมอยู่ด้วยส่วนเธอจริง ๆ ก็อยากจะไปนั่งร่วมวงด้วยแต่ไม่มีใจที่อยากจะสนุกสักนิดความสับสนและความเหนื่อยล้าเร้ารุมไปหมด เธอคิดหาทางไม่ออกว่าจะแก้จากจุดไหนก่อนดี หญิงสาวถอนหายใจออกมาพร้อมกับเอนตัวลงนอนด้วยความอ่อนล้าเฮ้อ...บางทีเธอก็รู้สึกว่าความรักเข้าใจยากจริง ๆ นั่นแหละเหม่ยอี้ดีดตัวลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอ มือเรียวเอื้อมหยิบควานหาโทรศัพท์ตามเสียงก่อนที่จะดูว่าเบอร์ของใคร เมื่อเป็นเบอร์แปลก เธอลังเลอยู่นานแต่สุดท้ายก็กดรับ[หลับหรือยัง?]เสียงปลายสายที่คุ้นเคยของชายหนุ่มทำให้เหม่ยอี้ถึงกับนิ่งไปสักพัก[ฉันโทรมากวนเหรอ?]เหม่ยอี้ไม่รู้จะตอบเขาว่าอย่างไรดี“ไม่ค่ะ”[อืม]“เอ่อ...บอสคะ เอาเบอร์ฉันมาจากไหนคะ?” หญิงสาวถาม[ประวัติเธอ]เหม่ยอี้พยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอถือโทรศัพท์ค้างไว้ไม่กล้าถามหรือพูดอะไรนอกจากรอเขาเป็นฝ่ายถามมาแล้วเธอตอบ“ค่
Chapter 18“เฟยหลง...”“ผมมีงานต้องทำต่อ” เขากล่าวขึ้น พร้อมกับลุกเดินไปที่โต๊ะทำงานโดยไม่สนใจความรู้สึกและสายตาคนที่มองอยู่เลยว่าเป็นอย่างไร ความรู้สึกที่นานเกินกว่าเขาควรเก็บไว้ มันดูเจ็บปวดและไร้ค่ามากในเวลาเดียวกันกับสิ่งที่ทุ่มเทไป เฟยหลงไม่แม้แต่จะปริปากพูดกับเสวี่ยชิงอีก เขาหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะเปิดขึ้นอ่าน โดยที่เธอสาวเท้าเข้ามาหา“เฟยหลง...เรากลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วจริง ๆ ใช่มั้ย”เธอถามเขาอีกครั้ง ใจหวั่นแอบหวังว่าจะมีเขาที่อยู่เคียงข้างกายเวลานี้แต่ทว่า...“มันสายไป” เขาตอบพร้อมกับปิดแฟ้มลง“กลับไปซะ ทุกอย่างมันจบลงตั้งแต่วันนั้นแล้ว และจะไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ความรู้สึกของผมไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป”เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พร้อมกับมองชายหนุ่มตรงหน้า“โอเค...ขอบคุณที่ให้คำตอบฉัน บางทีฉันก็คิดว่าตัวเองเหงาเลยกลับมาหาคุณ...” เธอพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก แต่ใจยังเศร้าไม่หาย ยอมรับตัวเองมาตลอดว่าตัดสินใจพลาดที่แต่งงานกับอดีตสามี เพราะเงิน...จริง ๆ แล้วกลับไม่ใ
Chapter 19“ทำไมไม่รอ”เธอรู้สึกอึดอัดอยู่ข้างใน จึงได้แต่ก้มหน้าลงทำแก้มป่อง“คือว่า....”เฟยหลงมองพร้อมยิ้มที่มุมปาก ในขณะที่รถยนต์จอดอยู่ตรงหน้าเขาพอดี “ขึ้นรถ”เหม่ยอี้เงยหน้าขึ้น “คะ !”เขาส่งสายตามองเธอ จริงอยู่ตรงนี้ไม่มีพนักงานอยู่แล้วเพราะล่วงเลยเวลาเลิกงานมามากพอสมควร แต่เธอไม่อยากเป็นที่นินทาหรือที่จับผิดของใครอีก แค่นี้เสียวสันหลังทุกคนที่เดินออกจากห้องทำงานแล้วเฟยหลงเดินขึ้นรถไป ก่อนที่จะหันหน้ามามองเธอ “ขึ้นรถ”สั่งเหมือนเดิมแต่สร้างความกดดันและลังเลให้กับเหม่ยอี้เขาเลิกคิ้วมองอีกครั้งโดยไม่พูดอะไร เหม่ยอี้แทบยกมือก่ายหน้าผากด้วยความหนักใจ สุดท้ายแล้วก็ตัดสินใจขึ้นรถ...รถขับออกผ่านถนนใหญ่ไปอย่างช้า ๆ เหม่ยอี้ขยับตัวเองแทบนั่งแนบติดกับประตูจนกระทั่งเฟยหลงสั่งจอดรถ เขาสั่งให้คนขับรถออกไปรอข้างนอก ก่อนที่จะหันมาคุยกับเหม่ยอี้“อึดอัดเหรอ ?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับหันมามองเธอ “เธออึดอัดที่อยู่กับฉัน”อึดอัด ? เหม่
Chapter 20เช้าวันรุ่งขึ้นเฟยหลงได้รับไฟล์ภาพถ่ายแบบจากจิ้นฝูที่ส่งให้ทางอีเมล เขาเปิดดูผ่านทางไอแพดก่อนที่จะวางลงแล้วต่อสายเพื่อโทรหาจิ้นฝูให้เข้ามาพบทันทีไม่นานนักราวสิบนาทีจิ้นฝูเดินเข้ามาหาพร้อมกับนั่งลงด้วยท่าทางสบายๆ เมื่อเห็นเฟยหลงนั่งอยู่ก่อนแล้วที่โซฟา“เรื่องถ่ายแบบของซูลี่ใช่มั้ย” เขากล่าวขึ้น ไม่ต้องให้เดาเขาก็รู้ว่าเป็นเรื่องนี้ชัวร์ “ผมว่าก็โอเคเลยนะ ถ้าเอาลงนิตยสารแฟชั่น”“งั้นเหรอ” น้ำเสียงเรียบของประธานหนุ่มเอ่ยขึ้น “แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น”“ผมรู้ พี่คิดว่าเธอไม่เหมาะจะถ่ายแบบนี้ตั้งแต่แรกใช่มั้ย พี่คงไม่คิดที่จะเริ่มนับหนึ่งใหม่หรอกนะ ซูลี่คงมาลงระเบิดพี่ถึงห้องทำงานแน่ ๆ”จิ้นฝูพูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส เขาไม่อยากเริ่มใหม่เรื่องการถ่ายแบบ ซึ่งกว่าจะหานางแบบได้แต่ละครั้งก็นานพอดู แล้วไหนจะเรื่องตารางเวลานัดอีก...เขากลัวว่าจะทำให้ทุกอย่างดูล่าช้าไปหมด“ผมคิดว่า...พี่คงไม่เปลี่ยนนางแบบใหม่หรอกนะ”เฟยหลงส่ายหน้า “ไม่ ๆ ฉันรู้ว่ามันเสียเวลากับการโปรโ
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 21ห้องสมุดโรงเรียน...เป็นเวลาพักของทุกวันหานมี่ชอบมาหาหนังสืออ่านที่ห้องสมุดเสมอ เธอใช้เวลาส่วนมากกับการอ่านหนังสือที่มีอยู่ในห้องสมุดจนเกือบหมด ไม่ว่าจะเป็นหนังสือเรียน บทความหรือนวนิยายก็ตาม หญิงสาวเดินมาที่ชั้นหนังสือหมวด นวนิยาย เธอเลือกหยิบอ่านปกหลังก่อนที่จะถือไว้ในมือ ส่วนเล่มที่หยิบออกมาอ่านแล้วไม่ถูกใจก็เก็บเข้าชั้นดังเดิมหานมี่ดันหนังสือเข้าชั้นดูเหมือนปกจะสอดติดกัน เธอจึงหยับออกมาแล้วเก็บเข้าไปใหม่ ทว่าหนังสือที่วางเข้าชั้นกลับไปโดนอีกเล่มทำให้ดันชั้นหนังสืออีกฝังตกลงพื้นๆ‘โอ๊ย!’ เสียงร้องอุทานดังขึ้นหานมี่ตกใจพร้อมกับรีบจัดหนังสือเข้าชั้นแล้วเดินมาดูอีกฝั่งของตู้ทันทีชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงพื้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมทั้งยกมือลูบตรงใบหน้าเขา แน่นอนว่ามันต้องเป็นรอยช้ำเพราะหนังสือที่ตกใส่เขาใช่เล่มเล็กๆ ที่ไหนกัน หนำซ้ำขอบสันกระแทกกับศีรษะอย่างพอดีอีกด้วย หญิงสาวมองอย่างกล้าๆ กลัวๆ เดินเข้าไปหาก่อนที่จะย่อตัวนั่งลงวางหนังสือที่พื้นแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อของเธอออกมายืนไปใ
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 22วันรุ่งขึ้น...วุ่นวายเหมือนทุกวันเมื่อการบ้านของเพื่อนในห้องยังทำไม่เสร็จตั้งแต่ในคาบ ทุกคนต่างก้มหน้าลอกงานด้วยความรีบร้อน ส่วนหานมี่ก็นั่งอ่านหนังสือต่อจากเมื่อคืนที่อ่านค้างเอาไว้‘หานมี่!! เธอไม่คิดจะสนใจเพื่อนนอกจากหนังสือเลยใช่มั้ย?’ ชิงชิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ แต่ส่งสายตาดูอ้อนวอนเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้าง ก็ในเมื่อการบ้านยังไม่เสร็จและอีกไม่ถึงสิบห้านาทีอาจารย์ก็จะเข้าสอนถ้าไม่มีงานส่ง เธอจะต้องถูกลงโทษ‘ช่วยฉันทำหน่อยนะ’ ชิงชิงพูดขึ้น ‘ขอร้องละ !’หญิงสาวถอนหายใจออกมา...‘มาสิ ให้ช่วยตรงไหนล่ะ’‘เย้ ๆ หานมี่ใจดีที่สุดเลย’หานมี่ยิ้มเจื่อน ๆ ก่อนที่จะก้มหน้าทำการบ้านให้ ในขณะที่เจ้าตัวก็ทำอีกวิชาอยู่ จนกระทั่งอาจารย์เข้าสอนหมดไปครึ่งวัน ได้เวลาทานอาหารกลางวัน ชิงชิงหันมาบอกหานมี่พร้อมกับยิ้มหวานให้‘หานมี่วันนี้ฉันไปทานข้าวกับเธอไม่ได้นะ มีนัดแล้ว’ เธอเพียงแค่ฟังและพยักหน้ารับอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่หลัง
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 23ประตูลิฟต์เปิดออก ชายหนุ่มเดินออกตรงไปที่ห้องทำงานของเหม่ยอี้ทันที ครั้งเมื่อเดินมาถึงในห้องกลับปิดไฟมืดสนิทไปเรียบร้อยแล้ว แม้จะเป็นเวลาหกโมงเย็นก็ตาม แต่ฤดูหนาวท้องฟ้ามักมืดเร็วเสมอเดินกลับหลังออกมา... เฟยหลงเดินออกจากลิฟต์ไปยังลานจอดรถ เขาขับออกไปด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์มากนัก ก็แน่ล่ะสิ...เขาตั้งใจว่าจะได้ทานอาหารมื้อเย็นกับเธอสักหน่อยแต่ก็อดอีกจนได้เมื่อขับรถเกือบถึงป้ายรถเมล เฟยหลงจึงส่งสายตามอง เขาจำร่างเล็กคุ้นเคยของเธอได้ เหม่ยอี้ยังคงยืนรอรอบรถผ่านมาอยู่ ชายหนุ่มเลี้ยวรถชิดกับฟุตบาทแล้วขับมาอยู่ตรงหน้าเธออย่างช้า ๆ เขาเลื่อนกระจกเปิดลงพร้อมกับยิ้มแล้วพูดกับเธอ“ขึ้นรถมาสิ” เหม่ยอี้ที่ยืนรอรถอยู่หันไปมองเสียงเรียกที่คุ้นเคย เธอมองเขาแล้วขมวดคิ้วเข้าหากันครั้นเมื่อได้สติ นึกทวนคำถามเขาในใจเธอจึงตอบกลับไป“ไม่เป็นไรค่ะ”ปฏิเสธทุกครั้งที่เขาชวน จนเฟยหลงรู้สึกหงุดหงิด แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่แสดงอารมณ์ผ่านออกมาทางสีหน้าให้เธอเห็น“เอ่อ...บอสคะ ?”&l
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 24นอนไม่หลับ !เหม่ยอี้พลิกตัวไปมาเกือบชั่วโมงแล้วแต่ไม่มีท่าทีที่จะหลับลงสักนิด เธอพยายามข่มตาแล้วแต่ไม่สำเร็จ หญิงสาวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับขยี้ศีรษะของตัวเองด้วยความหงุดหงิดก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงเดินออกจากห้องมาที่โซฟารับแขกกดรีโมตเปิดทีวีดูไปพลาง ๆ พอดีกับที่หนิงเหอเดินออกจากห้องมา สายตาหันมองเพื่อนสาวที่นั่งดูทีวีด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“เป็นอะไร ?” หนิงเหอเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้าง ๆ ทีแรกตั้งใจจะเดินมาหยิบหนังสือที่ลืมว่างไว้ แต่พอเห็นเหม่ยอี้ทำหน้าแบบนี้แล้ว...อดสงสารไม่ได้“หนิงเหอ...หัวใจของฉันเป็นอะไรไม่รู้เลย” เหม่ยอี้พูดขึ้นพร้อมกับหันมามองเพื่อนสาว “เต้น ตึก ๆ...แล้วก็รู้สึกร้อนไปทั่วเลย เวลาเขิน”“กับบอสน่ะเหรอ ?” หนิงเหอถามเธอพยักหน้าแทนคำตอบ “ทีแรกก็อึดอัดนะ ที่เขาทำแบบนั้น แต่อยู่ๆ ก็รู้สึก...มีอาการแบบนี้ขึ้นมา ฉันกำลังจะตายใช่มั้ย...”หนิงเหอหัวเราะเสียงดัง “เหม่ยอี้ ! ไม่มีใครตายเพราะความรักหรอก! จะมีก็แต่...ทรมา
หานมี่อาสาขับรถของเขามาส่งชายหนุ่มที่คอนโด ดูแล้วเห็นท่าเขาคงขับกลับมาเองไม่ไหวแน่ๆ สภาพของเขาในตอนนี้หน้าซีดแทบไม่มีเลือด เพราะอาเจียนไปหลายรอบหญิงสาวพยุงจิ้นฝูไปส่งถึงห้อง ซึ่งทำให้ชายหนุ่มทั้งรู้สึกผิดและเกรงใจที่ต้องรบกวนเธอ เขาตั้งใจว่าวันนี้จะทำให้เธอมีความสุข แต่แล้วเขาเองกลับเป็นฝ่ายที่ต้องมาป่วยเอาซะได้หานมี่พาจิ้นฝูมานั่งลงที่เตียง“ขอบคุณนะ” จิ้นฝูเอ่ยขึ้น “จริงแล้ววันนี้เราสองคนควรจะ...”“พี่พักเถอะ” หานมี่ตอบ“ขอโทษนะ” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด “จริง ๆ แล้วฉันควรเป็นคนดูแลเธอมากกว่า”“ช่างเถอะ ฉันไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้แล้ว พี่พักเถอะ” หญิงสาวบอกเขาก่อนที่จะเดินถอยออก ทว่าจิ้นฝูกลับเอื้อมมือไปคว้าข้อมือเธอไว้“เธอจะเดทกับฉันอีกมั้ย ? ฉันหมายถึงวันอื่นน่ะ”“ไม่รู้สิ” หญิงสาวตอบโดยที่ไม่สบตามองเขา แค่นี้เธอก็รู้สึกผิดแค่นี้เธอก็เกลียดหัวใจตัวเองมากพอแล้ว “พี่ต้องการเดทกับฉันอีกเหรอ ? อยู่กับฉันพี่มีความสุขอย่างงั้นเหรอ?&rdqu
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 38กว่าจะได้รับคำตอบจากปากหานมี่ว่ายอมไปเดทกับเขาจริง ๆ วันนั้นก็ผ่านมาร่วมสองเดือนเลยทีเดียว แต่จิ้นฝูก็ไม่ได้ทิ้งความพยายามที่ตนเองตั้งใจเลยสักนิด เขาไปหาเธอทุกเย็นหลังจากเคลียร์งานที่บริษัทเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาพยายามทำทุกทางทั้งที่หญิงสาวเองก็เหมือนจงใจไม่ตอบรับการเดทของเขาว่าไปวันไหนสุดท้ายแล้ว...วันนี้ก็มาถึงเขารอมาตลอดสองเดือน แต่มันก็คุ้มค่ากับการรอทีแรกเขาไม่รู้ว่าควรจะเดทยังไงดี ก็นานแล้วที่ไม่ได้ออกเดทกับผู้หญิงที่ชอบ ส่วนมากแค่เจอตามคลับแล้วคุยกันเฉย ๆ หรือไม่ก็ชวนมาจัดปาร์ตี้ที่คอนโด แต่เดทนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเหมือนครั้งแรกในชีวิตสวนสนุก...เขาตัดสินใจพาเธอมาเดทที่นี่จริงๆ แล้วเขาตั้งใจย้อนความหลังเหมือนหลายปีก่อนด้วย เขาเคยพาเธอมาเดทที่สวนสนุก ตอนนั้นทั้งเขาและเธอมีความสุขมากที่สุด“ทำไมพี่ถึงพาฉันมาที่นี่” หานมี่เอ่ยถามขึ้น“ไม่รู้สิ แต่ฉันคิดว่ามาย้อนความหลังหน่อยกันดีมั้ย ?” จิ้นฝูยิ้มก่อนที่จะลากหญิงสาวเข้าไปข้างในทันทีอ้วก !หลังจากลงเ
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 37ตกเย็น...เฟยหลงมาหาเหม่ยอี้ที่ห้อง เขามองหนิงเหอที่ทำสัญญาณว่าเธอยังอยู่ในห้องนอนเช่นเดิม“เข้าไปเถอะ แต่...ห้ามทำอะไรเหม่ยอี้นะ !”หนิงเหอพูดขึ้นเป็นนัย เพราะถ้าง้อกับแบบนี้มีประกบปากจูบแน่ ๆ ตามฉบับในนิยายเลย !“อืม” เฟยหลงแค่ขานรับ แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่ารับปากเสียหน่อย ชายหนุ่มเดินตรงไปแล้วเคาะประตูก่อนที่จะเปิดเข้าไป เขามองหญิงสาวที่นั่งหันหลังอยู่บนเตียง หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง“หนิงเหอไม่ต้องมาชวนฉันออกนอกห้องเลยนะ ฉันไม่อยากไป” หญิงสาวพูดขึ้นโดยที่ไม่หันไปมอง“ฉันอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคุยกับใคร”“รวมถึงฉันด้วยใช่มั้ย ?” น้ำเสียงเข้มเอ่ยถามขึ้น ทำให้คนฟังชะงักลงแล้วรีบลุกขึ้นหันมามองทันที“เฟยหลง !”เหม่ยอี้มองเขาแล้วอยากจะแทรกแผ่นดินหนีลงไปเลย เธอในตอนนี้ดูไม่ต่างจากซอมบี้เท่าไหร่เลย เขามาเห็นเธอในสภาพแบบนี้ ! หนิงเหอเพื่อนบ้า ให้เฟยหลงเข้ามาได้ยังไงกัน !“ไม่คิดจะออกไปไหนเลยหรือไง” เขาเ
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 36ตกเย็นของวัน เฟยหลงมาหาเหม่ยอี้ที่ห้องเพื่อรับออกไปทานมื้อเย็น แต่หนิงเหอบอกว่าเธอไม่สบาย เขาจึงบอกว่าจะเข้าไปเยี่ยมเธอ หญิงสาวไม่ยอมให้ชายหนุ่มเข้ามาพร้อมทั้งบอกว่าเหม่ยอี้ต้องการเวลาพักผ่อน คงเป็นครั้งแรกที่หนิงเหอเห็นเพื่อนตัวเองเศร้าแบบนี้ ทว่าเฟยหลงก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะเข้าไปพบเหม่ยอี้ให้ได้สุดท้ายแล้วหนิงเหอก็ยอมให้เข้ามานั่งรอในห้องเพียงแต่ยังไม่ให้เข้าไปหาเหม่ยอี้ เฟยหลงเห็นท่าทางของหนิงเหอดูแปลก เขาจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้นในขณะที่เธอนำน้ำมาเสิร์ฟให้เขา“เหม่ยอี้เป็นยังไงบ้าง” ถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง“ก็...” หนิงเหอไม่อยากจะพูดออกมา เพราะคิดว่าถ้าเฟยหลงชอบซูลี่ด้วย แล้วนั่นไม่เป็นผลดีกับเหม่ยอี้เลยสักนิด“แค่ไม่สบาย...”ใจเท่านั้นเฟยหลงหรี่ตามอง “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”“ไม่มีค่ะ !” หนิงเหอยิ้มเจื่อนๆ แต่อีกใจหนิงเหอก็อยากจะถามเขาอยู่เหมือนกันว่าซูลี่เป็นอะไรกับเขาหรือไม่?คิดแล้วก็อดสงสารเหม่ยอี้ไม่ได้&l
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 35“คือ เรื่องความรักระหว่างเธอกับลู่เพ่ย” เหม่ยอี้ถามด้วยน้ำเสียงแผ่ว “ฉันถามได้ใช่มั้ย กลัวว่าเธอจะ...”สีหน้าของหนิงเหอดูเศร้าลง แต่เธอก็ยังยิ้มสู้แล้วพูดขึ้น “ถามได้สิ!! ฉันไม่สนใจหมอนั่นตั้งนานแล้ว !”เหม่ยอี้พยักหน้าและรอฟังคำตอบจากปากของเพื่อนสาวอย่างใจจดใจจ่อ เพราะเธอเองก็เพิ่งจะย้ายเข้ามาหลังจากที่หนิงเหอคบกับลู่เพ่ยแล้ว เพื่อนสาวเล่าให้ฟังคราว ๆ โดยไม่บอกอะไรมากมาย แต่วันนี้เธอก็อยากรู้เพื่อจะได้ศึกษาเอาไว้ก่อน“ตอนแรกฉันก็แชทไปเรื่อย ๆ จนสนิทกัน ลู่เพ่ยเลยอยากเจอฉัน เราสองคนก็เลยนัดสถานที่กันเพื่อเจอ ตอนนั้นฉันก็รู้สึกตื่นเต้นนะ แต่ก็รู้สึกระแวงที่ต้องเจอคนแปลกหน้าด้วย ถึงจะคุยกันสนิทผ่านแชทแต่ฉันก็ยังกลัว...ตอนนั้นฉันจำได้ว่าครั้งแรกที่เจอเขาทำตัวสบาย ๆ และที่สำคัญฉันอยู่ใกล้เขาแล้วรู้สึกอบอุ่นมีความสุขมากเลยละ ฉันเลยคิดว่าเขาใช่สำหรับฉัน... ลู่เพ่ยดูแลฉันดีทุกอย่างนะ เพียงแต่เขาออกจะเจ้าชู้ไปหน่อย ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สังเกตหรอก แต่พอคบกันไปนานฉันก็รู้สึกแบบนั้น มันเ
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 34เช้ารุ่งขึ้น เหม่ยอี้ตื่นตั้งแต่นาฬิกาที่เธอตั้งเอาไว้ยังไม่ปลุกด้วยซ้ำ เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวทำผมเตรียมตัวไปสัมภาษณ์ ความตื่นเต้นจนมือไม้แทบสั่นทำอะไรไม่ถูกกลับมาอีกครั้งหนึ่ง เธอไม่รู้ว่าบริษัทจะรับเธอหรือไม่ ก็แน่ละเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงขนาดนี้เธอใช้เวลาเดินทางเกือบชั่วโมง ซึ่งโชคดีที่เธอตื่นมาก่อนไม่อย่างงั้นเธอจะมาไม่ทันเวลาสัมภาษณ์ เมื่อมาถึงหน้าบริษัทหญิงสาวสังเกตเห็นคนมากมายต่างเดินเข้าไปในตึกสูงตรงหน้าของเธอ และที่สำคัญ เธอไม่ได้มาสัมภาษณ์เพียงคนเดียว แต่วันนี้เป็นวันนัดสัมภาษณ์ ซึ่งมีอีกหลายคนก็มาด้วย แล้วคราวนี้เธอจะติดมั้ยล่ะเนี่ยความเงียบแทรกซึมเข้ามาแต่เหม่ยอี้ก็ต้องกัดฟันสู้จนกระทั่งสัมภาษณ์เสร็จ ซึ่งกว่าจะรอถึงเวลานั้นบางทีความรู้สึกของเธอคงจะแย่กว่าเดิม หญิงสาวเดินมาที่หน้าห้องสัมภาษณ์ เธอยืนรออย่างเงียบๆ จนกระทั่งถึงเวลาเรียกตัวซึ่งเหลืออยู่กลุ่มสุดท้ายเข้าพร้อมกันเหม่ยอี้รู้สึกว่าช่วงเวลาที่สัมภาษณ์นั้นรวดเร็วเกินไป ทั้งๆ ที่จริงแล้ว ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำไป อ่า...เธอโล่งใจแล้วในต
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 33กำลังจะทาน...แล้วคุณล่ะคะ ?ตอบกลับไปพร้อมกับวางโทรศัพท์ลงตรงหน้า รอข้อความตอบกลับมาอย่างใจจดใจจ่อด้วยความตื่นเต้น ไม่ถึงสองนาทีมีข้อความส่งเข้ามา เหม่ยอี้รีบเปิดอ่านทันทีกินเยอะ ๆ ละ ฉันต้องไปทำงานก่อนแล้ว ตอนเย็นเจอกันหญิงสาวอ่านแต่ไม่ได้ตอบกลับอะไรทั้งสิ้น เธอเพียงแค่อมยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเท่านั้นความรักตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่ามีความสุขขนาดไหน มีความสุขแบบที่คนอื่นไม่สามารถเข้าใจได้โฆษณาและนางแบบที่ถ่ายชุดประจำต้นปีออกมาสู่ตลาดสร้างความไม่พอใจให้กับซูลี่เป็นอย่างมาก เธอถูกเรียกตัวไปทำงานนี้แต่กลับถูกยกเลิกจากทางบริษัท หนำซ้ำยังเป็นคำสั่งของเฟยหลงอีกด้วย เท่านั้นไม่พอเมื่อจะเข้าไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง เฟยหลงก็ปฏิเสธที่จะพบเธอ บ้าที่สุด นอกจากเขาไม่สนใจเธอแล้วยังเย็นชาใส่ด้วยซูลี่ไม่คิดจะสนใจกับคำเมินของเขาอีกต่อไป เธอได้ส่งนักสืบตามรอยเขาวันนี้ทั้งวันจนรู้ว่าเขามาทานอาหารมื้อเย็นที่ร้านหรูแห่งหนึ่งซึ่งห่างจากบริษัทมากพอสมควร เธอไม่สนและไม่รอช้าที่อยากจะเดินเข้าไปและคุยกับเข
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 32หลังจากที่เฟยหลงกลับไปได้ไม่นาน หนิงเหอก็กลับมาถึงห้องสีหน้าดูไม่สดใสเท่าที่ควรมากนัก อาหารมื้อเย็นบนโต๊ะถูกแบ่งเก็บไว้ให้รูมเมตสาวที่เพิ่งกลับมา เหม่ยอี้เดินเข้ามาหาพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง“เธอดูไม่โอเคเลย เป็นอะไรมั้ย ?”“ก็สบายดี เพียงแต่วันนี้ที่ร้านต้องเช็กสต็อกหนังสือน่ะ เลยเหนื่อยทั้งวันเลย” หนิงเหอตอบพร้อมกับเดินมานั่งที่โซฟา เสียงถอนหายใจของเธอดังขึ้นบ่งบอกถึงความอ่อนล้าในวันนี้“แล้ววันนี้ทำงานเป็นไง ได้เป็นพนักงานประจำหรือยัง”ทันทีที่ได้ยินสีหน้าของเหม่ยอี้ก็ดูเปลี่ยนไปจากเดิม หญิงสาวทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาข้างด้วยท่าทางหงุดหงิด พร้อมกับตะโกนขึ้นมาอย่างเสียงดังจนหนิงเหอแทบหลบไม่ทัน“ได้งานที่ไหนกันล่ะ !” น้ำเสียงบอกถึงความไม่พอใจ “เพราะเขาคนเดียวเลย ฉันเลยกลายเป็นคนว่างงานอีกแล้ว”หนิงเหอขมวดคิ้วมองเพื่อนสาวอย่างไม่เข้าใจ“เธอหมายความว่ายังไง”หญิงสาวถอนหายใจออกมา “ก็จะอะไรได้ซะล่ะ บอสไม่ให้ฉ
Desire of love เพียงรักที่ปรารถนาChapter 31หานมี่ส่ายหน้า “ฉันลืม...”นิ้วชี้ของชายหนุ่มยกขึ้นทาบปากเธอเบา ๆ เขาส่ายหน้าพร้อมกับมองเธอ “อย่าลืม...เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยลืมเธอเลย ฉันไม่ควรปล่อยไว้นานแบบนี้ เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย ? ฉันรู้ว่ามันคงยากสำหรับเธอ”ใช่แล้ว...ยากมากจริง ๆ“ฉันทำไม่ได้” เธอพูด “ทุกอย่างผ่านไปแล้ว พี่อย่าพยายามรื้อให้กลับมาเหมือนเดิมอีกเลย” หญิงสาวเดินถอยหลังออกห่างจากเขา“ต้องให้ฉันทำยังไง”“พี่ไม่ต้องทำอะไร แค่อย่ายุ่งกับฉันอีก”จิ้นฝูมองหานมี่ที่หันหลังเดินจากไปอย่างเงียบๆ หัวใจของเขาตอนนี้ไม่ต่างกับถูกขยี้แหลกด้วยมือของเธอ ทว่า...คนที่เสียใจที่สุดก็คือหานมี่ เธอยังรักเขา และจะทำใจได้อย่างงั้นเหรอ? ถ้าหากเขาจากเธอไปจริงๆ‘จริง ๆ พี่ก็แค่รู้สึกผิด...ความรู้สึกนี้ฉันไม่ต้องการจากพี่เลยสักนิด’จิ้นฝูกลับมาที่คอนโดของตนเองเพียงลำพังหลังจากที่คุยกับหานมี่เสร็จ เขาพบกับความโดดเดี่ยวอีกครั้งหนึ่ง หัวใจที่ว่างเปล่าและเปลี