ตอนที่ 231 หนีอาการของเรน่าทำให้ฉันต้องรีบโอบกอดและปลอบประโลมเธอภาพความหวาดกลัวและดูสิ้นหวังของเรน่าทำให้ฉันรู้สึกสงสารเธอจับใจ เพราะถ้าเธอไม่เข้ามาช่วยฉันเธอก็คงไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้...“เรน่านี่เอลิซเอง ไม่เป็นไรนะ ใจเย็น ๆ ก่อน ตั้งสติก่อนนะเรน่า” ฉันที่ทั้งปลอบทั้งกอดพร้อมกับพูดเรียกสติเธอ“ฮืออออ เอลิซ ฉันกลัว ฮือออ” เรน่าที่เมื่อตั้งสติได้แล้ว และเห็นว่าเป็นฉัน เธอก็ได้กอดฉันกลับพร้อมกับร้องไห้โฮออกมาทันที“เรน่าตอนนี้เราต้องรีบหนีกันแล้ว ไม่มีเวลาแล้ว ไปเร็วลุกขึ้น” ฉันที่ทั้งเอ่ยปลอบและเร่งเร้าเรน่าไปพร้อม ๆ กัน ก่อนที่เรน่าจะรีบลุกขึ้นแล้วตามฉันมา“เอานี่คลุมไว้นะครับนายหญิง...” ทดที่เดินไปเก็บเสื้อสูทของตัวเองที่พื้นแล้วเอามาคลุมให้ฉันเพื่อปกปิดเรือนร่างที่โชว์เนื้อหนังมังสาจากเสื้อผ้าที่ถูกฉีกขาดส่วนเรน่าเมื่อตั้งสติได้ก็รีบติดกระดุมเสื้อของตัวเองเช่นกัน ก่อนที่เธอจะเดินไปทั้งเตะทั้งกระทืบผู้ชายที่นอนร้องครวญครางเนื่องจากยังไม่หายเจ็บจากการโดนเก้าอี้ฟาดหัวผลัวะๆๆ พลั่กๆๆ ตุบๆๆ“โอ๊ยยยย โอ๊ยๆๆๆ”เสียงจากการที่เรน่าทั้งเตะ ทั้งกระทืบลงไปที่ร่างสูงโปร่งที่นอนดิ้นอยู่ที่พื้
Last Updated : 2024-11-29 Read more