All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 211 - Chapter 220

ตอนที่ 212 ทรยศ!!ณ สถานที่รกร้างแห่งหนึ่งซ่าาาา ~~น้ำที่ถูกสาดมาบนใบหน้าของฉัน ทำให้ฉันค่อย ๆ ฟื้นคืนสติขึ้นมา“แค่กๆๆ ...แฮ่กๆๆ” ฉันที่เหมือนเพิ่งฟื้นจากการจมน้ำ เนื่องจากน้ำจำนวนมากที่ราดรดลงมาเมื่อครู่ดูจะเข้าไปขัดจังหวะการหายใจของฉันจนทำให้ฉันสำลักกลิ่นสนิมและกลิ่นเหม็นอับ ทำให้ฉันแทบอยากจะอาเจียนออกมาในทันทีที่รู้สึกตัว และเมื่อสายตาเริ่มจะปรับโฟกัสได้นิดหน่อย ภาพตรงหน้าก็เหมือนจะทำให้ฉันนึกอะไรบางอย่างได้ขึ้นมา...“ฉันถูกจับตัวมา และทะ...ที่นี่ที่ไหน” ฉันพึมพำออกมาพร้อมกับพยายามมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน และทันทีที่ฉันตั้งใจจะลุกขึ้นยืน ก็กลับพบว่าบัดนี้ตัวฉันได้ถูกมัดให้ติดอยู่กับเก้าอี้ไม้เก่า ๆ ที่ดูจะพังแหล่มิพังแหล่ตัวหนึ่งคิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันพร้อมกับหัวที่สะบัดไปมาเพื่อไล่อาการมึนหัวจากฤทธิ์ยาสลบที่ยังคงหลงเหลืออยู่ และแม้ว่าร่างกายจะพยายามออกแรงดิ้นเพื่อให้ตัวเองหลุดออกจากพันธนาการของเชือกมากแค่ไหน แต่ก็ดูจะเป็นไปได้ยากเหลือเกินในเวลานี้เมื่อสถานการณ์ตรงหน้าชัดเจนแล้วว่าฉันไม่อาจจะหลีกหนีเคราะห์ร้ายในคราวนี้ไปได้ เพราะดูท่าว่าเชือกที่มัดอยู่ดูจ

ตอนที่ 214 ทำไมถึงไม่เป็นเราทันทีที่ฉันพูดจบ ใบหน้าที่เคยยียวนกวนประสาทฉันก่อนหน้านี้ของเขา ก็ดูจะเลือนหายไปจากใบหน้าหล่อใสดูดีสไตล์ลูกครึ่งจีนแทบจะในทันที จนฉันรู้สึกได้ถึงความอึดอัดใจเล็กน้อยว่าฉันได้พูดอะไรผิดไปหรือเปล่าเขาที่ไม่ได้โต้ตอบหรือกวนโอ๊ยอะไรฉันกลับมา พฤติกรรมของเขากลับยิ่งทำให้ฉันเริ่มกระวนกระวายทำอะไรไม่ถูก“คุณนี่ฉันถามคุณอยู่นะ” ฉันชักสีหน้าถามเขาด้วยความกังวลใจเขาที่ยังไม่ตอบกลับมาเช่นเดิม แถมอากัปกิริยาที่ดูจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จนทำให้บรรยากาศในรถดูเงียบขึ้นมาถนัดตาผ่านไปหลายนาทีหลังจากที่ฉันถามประโยคนั้นกับเขาไป ทั้งฉันและเขาก็ไม่ได้พูดโต้ตอบกันอีก และนั่นก็ยิ่งทำให้ความรู้สึกของฉันเริ่มที่จะอึดอัดมากขึ้นทุกที จนทำให้ฉันตัดสินใจที่จะลงจากรถในขณะที่มือของฉันกำลังจะเอื้อมไปเปิดประตูรถ...“คุณเคยคิดบ้างไหมว่า...ทำไมมันถึงไม่เป็นพวกเราที่ได้เข้าไปอยู่ในใจของพวกเขา” น้ำเสียงนุ่มทุ้มแต่ดูแหบพร่าเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา คล้ายกับคนที่กำลังจะหมดแรง แต่ด้วยเพราะความเงียบในรถทำให้ฉันได้ยินทุกคำที่เขาพูดออกมา“ก็คุณปากปีจอซะขนาดนี้...คงมีคนอยากได้คุณเป็นแฟนหรอก...อุ๊

ตอนที่ 216 สิ่งที่ไม่มีวันได้...อุ๊บ!!“อ่อย อัน อ....อะ” และนั้นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้ ก่อนที่ตัวเองจะมาฟื้นคืนสติในห้องเหม็นอับแห่งนี้ พร้อมกับร่างกายที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ไว้เมื่อความทรงจำทุกอย่างถูกฉายซ้ำเข้ามาในโสตประสาทเพื่อเป็นคำตอบถึงเหตุผลที่ฉันถูกจับมัดไว้แบบนี้แล้ว บวกกับสิ่งที่ได้ยินหลังจากที่ฟื้นขึ้นมา นั่นยิ่งทำให้ฉันได้บันดาลโทสะอยากจะเข้าไปกระชากหนังหัวนังคนชั่วให้หลุดคามือ!!“เนื้อนวล...อีชั่ว!!” ฉันอดไม่ไหวที่จะตะโกนด่าเนื้อนวลมันออกไป พร้อมกับขยับร่างกายที่ยังถูกมัดเอาไว้ เพื่อที่จะปรี่ตัวเข้าไปหามันเพี๊ยะ!!ฝ่ามือเล็กฟาดเข้ามาที่แก้มขาวเนียนของฉันทันทีหลังสิ้นสุดคำด่า จนเกิดเป็นรอยแดงครบนิ้วมือ แถมยังมีเลือกซึมออกมาเล็กน้อยที่มุมปากสวยอีกด้วย“ด่ากูอีกสิ...รอบนี้กูจะงัดฟันสวย ๆ ของมึงออกมาดูเล่นเลย...หึหึ” เนื้อนวลที่ตรงเข้ามาบีบที่คางฉัน เอ่ยพูดด้วยแววตาแข็งกร้าว โดยที่มีสายตาฉันมองสู้กลับอย่างไม่คิดจะยอมเช่นกัน...--- เอลิซ Talk ---หลังจากที่ฉันมองความบ้าคลั่งของเนื้อนวลแล้ว ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรทำไมเนื้อนวลถึงต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วย“พอเถอ

ตอนที่ 218 พยานปากสำคัญการกระทำของทดแม้ว่าจะทำให้ฉันถึงกับผงะตกใจ แต่ด้วยสภาพของฉันที่ไม่อาจจะหลบหลีกการประชิดตัวของเขาไปไหนได้ จึงทำให้ฉันได้แต่นั่งตัวแข็งฟังในสิ่งที่เขาต้องการจะบอก“รออีกหน่อยนะครับนายหญิง นายท่านเซบาสเธียกำลังจะมาช่วยนายหญิงแล้วครับ” ทดเอ่ยบอกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ตัวเขาจะผละร่างออกไปนั่งตามเดิมโดยที่เนื้อนวลไม่ทันได้สังเกตคิ้วเรียวสวยของฉันขมวดเข้าหากันทันทีด้วยความสับสนที่เกิดขึ้นใจ อีกทั้งยังมองตามเขาไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ ที่ทดพูดมามันเป็นเรื่องจริงหรือว่าเขาตั้งใจจะหลอกฉันอีกครั้ง ฉันที่แทบจะไม่อยากเชื่อในคำพูดของเขาอีกแล้ว แต่ทว่า...การกระทำที่เขายอมให้ตัวเองโดนทำร้าย มันก็ทำให้ฉันรู้สึกลังเลใจอยู่ไม่น้อย...หลังจากที่เนื้อนวลหายเหนื่อย เนื้อนวลที่ยืนพิงกำแพงถัดไปจากด้านหลังของทดก็ได้พูดขึ้นมาว่า...“แฮ่กๆ ...เฮือก...ไอ้พี่ทด ไสหัวออกไปซะ ก่อนที่ท่านเขาจะมา เพราะถ้าหากท่านเขามาเห็นพี่นั่งขอโทษมันอยู่แบบนี้แล้วล่ะก็ ฉันรับรองได้เลยว่า ท่านเป่ากบาลพี่แน่ ถือว่าฉันเตือนด้วยความหวังดีนะ” เนื้อนวลที่ดูจะถอดใจกับการทำร้ายทดแล้ว เอ่ยคล้ายกับเตือนทดขึ้นมา

ตอนที่ 220 รู้จักเธอไหม!!ปัง!!เอกสารเป็นปึกถูกโยนไปที่ตรงหน้าของคุณหมอสาวจนเกิดเป็นเสียงอันดังปึกเอกสารที่ถูกโยนมานั้นทำให้คุณหมอสาวยื่นใบหน้าสวยแบบฉบับหมวยอินเตอร์ชะโงกหน้าพร้อมกับขยับร่างที่ยังถูกมัด ให้เข้ามาใกล้กองเอกสารเหล่านั้น เพื่อที่ตัวเองจะได้มองเห็นเนื้อหาที่อยู่บนหน้ากระดาษเหล่านั้นได้ถนัดและหลังจากที่เธอกวาดสายตาอ่านข้อมูลบนเอกสารเหล่านั้นได้ไม่นาน ดวงตาคู่เล็กกลับต้องเบิกตากว้างออกมาทันที พร้อมกับใบหน้าหมวยที่ซีดลงในถนัดตา จนทำให้หน้าที่ขาวอยู่แล้วแทบจะขาวเป็นกระดาษ“นะ...นี่มัน” คุณหมอสาวเอ่ยตะกุกตะกัก อีกทั้งยังเริ่มมีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดซึมขึ้นตามกรอบหน้า หลังจากได้เห็นเนื้อหาข้อมูลที่อยู่บนหน้ากระดาษ“หึ...แล้วมาบอกกูว่าเป็นแค่เพื่อนสมัยเรียนแค่นั้น แต่ว่า...เพื่อนสมัยเรียนแบบไหนกันนะ ที่ช่วยปกปิดความลับให้กัน ที่ช่วยบริหารกิจการให้กัน ทั้งยังช่วยทุกอย่างแม้กระทั่งยอมอยู่กินนอนที่โรงพยาบาลแห่งนั้น แทบจะไม่กลับบ้านเลย แถมยังช่วยปกปิดเรื่องหุ้นที่ไอ้มาคินทร์มันถืออีกด้วย ดูท่าแล้วมันคงจะไว้ใจเธอมากเลยซินะ...หึหึหึ ถ้าอย่างนั้นกูจะให้โอกาสมึงบอกความจริงกับกูอีกครั้ง