All Chapters of Rekindling Hope: Lea's Return: Chapter 11 - Chapter 19

Nasa loob ng isang mamahaling sasakyan si Leandra. Tahimik siyang nakaupo sa likuran habang pinipilit pigilan ang kaba na nararamdaman niya. Ang interior ng sasakyan ay hindi katulad ng kahit anong nasakyan niya noon—ito’y isang jet-black Rolls-Royce Phantom. Ang mga leather seats ay kulay cream na malambot at halatang mamahalin, habang ang mga accent ng wood paneling ay parang pinakintab na ginto. Ang ilaw mula sa overhead starlight ceiling ay parang mga kumikislap na bituin sa gabi, nagdadagdag ng kakaibang ambiance.Sa dashboard ay makikita ang touchscreen interface na kumokontrol sa halos lahat ng aspeto ng sasakyan, mula sa temperatura hanggang sa entertainment system. Malinis, moderno, at sobrang elegante—isang sasakyan na nagpapakita ng yaman at kapangyarihan.Tahimik na nagmamaneho si Draven sa harapan, nakasuot pa rin ng kanyang tailored black suit. Wala siyang imik, ngunit ang presensya niya ay napakabigat, halos mapuno ang kabuuan ng sasakyan. Sa gilid niya, naroon ang isan

Pagkatapos ng mahabang araw sa mansyon ng mga Rolus, umuwi si Leandra sa bahay ng kanyang matalik na kaibigan, si Kara. Inabutan niya itong nakaupo sa couch, nakasandal habang iniinom ang paboritong red wine. Kaagad siyang nilapitan ni Kara, bakas ang excitement sa mukha nito. “Hey, you’re home! How was your first day with Mara Rolus?” tanong ni Kara, kasabay ng pagbibigay sa kanya ng isang baso ng tubig. Napaupo si Leandra sa kabilang dulo ng couch at napabuntong-hininga. “It was… a lot,” sagot niya, halatang pagod pero may halong alanganin sa boses. Kumunot ang noo ni Kara. “A lot? I thought you’d be tutoring her. Hindi naman siguro gano’n kahirap magturo, di ba?” Umiling si Leandra, iniwas ang tingin na parang nag-iingat sa mga sasabihin. “It’s not about the lessons. I mean, Mara’s smart. Pero…” Nag-atubili siya, pilit nilalabanan ang pagnanais na magkuwento. “Pero ano?” usisa ni Kara, nakatingin sa kanya nang mabuti. “May something off,” sagot ni Leandra. “Hindi ko maip

Naguguluhan ay halos dalawang beses umiling si Leandra. Mariin ang titig niya sa lalaki na para bang sinisisid kung ano ang nasa utak nito.“What?” Bakas sa boses ni Draven ang inis.Tinapunan nito ng masamang tingin si Leandra ngunit para sa babae ay kakaiba ang tingin nito. Tila ba hinihipnotismo nito ang kaniyang kaluluwa. Sa lalim ng tingin nito ay kada segundo’y pakiramdam niya ay hindi siya makahinga.“Hey, I said get in.” Ang baritonong boses ni Draven ang nakapagbalik sa kaniyang ulirat. Ang kaniyang mga kilay ay mas lalo pang kumunot at mas sumama ang tingin sa kaniya.Napaayos ng tayo si Leandra at napalunok bago muling umiling. “No Sir, we’ve talked about this. Salitan ang pagpunta ko kay Mara dahil may klase rin ako.”Kita ang pagtutol sa mata ni Draven. Tiim bagang itong tumingin sa kaniya at tila ba pinaglalaruan ang dila sa loob ng kaniyang pisngi.“Uuwi ako kay Kara, Sir. Salamat.”Mabilis na tumalikod si Leandra at walang lingunang sumakay sa isang bus. Ang totoo ay

“Why are you dong this?” mahinang tanong ni Leandra, halos bulong, habang pilit na nilalabanan ang sariling kahinaan. Hindi kumurap si Draven. Ang titig niya’y parang binabasa ang kaluluwa ni Leandra, tila gustong sirain ang mga pader na matagal niyang itinayo. Bago pa siya makapagsalita, isang malutong na boses ang sumingit sa tensyon. “Well, isn’t this a cozy little scene?” Sabay silang napalingon sa pinto, kung saan nakatayo si Mara. Suot nito ang isang cream trench coat at mataas na leather heels, na nagbigay-diin sa kanyang kagalang-galang at elegante niyang itsura. Ang kanyang maayos na nakapusod na buhok ay kumikintab pa sa kaunting ulan. Hawak niya ang ilang mamahaling shopping bag sa isang kamay at ang isang payong na basa pa sa kabila. “Mara,” mahinang sabi ni Draven, ang boses niya’y mababa ngunit kontrolado. Tumayo siya nang tuwid, agad na bumalik ang kanyang awtoridad sa eksena. “Maaga kang nakauwi.” “I don’t recall needing permission to return to my own apartment,”