บททั้งหมดของ THE BILLIONAIRE'S SON ( SURROGATE MOM ) : บทที่ 11 - บทที่ 18

I overslept last night and woke up with a heavy heart.Tiningnan ko ang orasan sa gilid ng kama ko at nagulat dahil alas-onse na pala ng umaga. Mukhang napahaba ang tulog ko. Paano ba naman hindi hahaba ang tulog ko, madaling araw na ako nakatulog kaya siguro natagalan akong magising. Bumangon na ako at nag-unat bago tinungo ang banyo para maghilamos at mag-toothbrush. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang sarili ko sa salamin—namumugto ang mga mata ko dahil sa pag-iyak kagabi.Pagkatapos sa banyo, lumabas na ako at tinungo ang kusina. Ngunit laking gulat ko nang makita ang sampung sako ng bigas, mga nakabox na iba't ibang klase ng canned goods, at frozen meat. Sino na naman kaya ang pumasok sa bahay kagabi?"Ano ang mga 'to? Kanino galing ang mga 'to? May donation bang magaganap na hindi ko alam?" nagtataka kong tanong, sabay tawa na lang sa hindi ko malaman na dahilan.Napakamot na lang ako sa ulo at napahilamos. "Kanino ba galing ang mga 'to?"Hindi pa rin nagsi-sink in sa utak k

Hinatid talaga ako ni Sir Ace sa bagongtinitirhan nina Tiya at Bonbon. Nagtaka pa ako kung paano nalaman ni Sir Ace kung saan nakatira si Tiya, siya pala ang nagpalipat sa amin ng bahay. Si Sir Ace kasi ang bumili ng bahay na nilipatan ni Tiya, pero dahil gusto ko munang manatili sa dating tirahan, hindi na ako sumama sa paglipat. Pagdating namin, masaya akong sinalubong ni Bonbon. Mahigpit ko siyang niyakap dahil namiss ko siya. Nagmano na rin ako kay Tiya.Napatingin ako kay Sir Ace na may kausap sa cellphone. Nakakunot ang noo niya habang seryosong nakikipag-usap sa kabilang linya, na para bang galit na galit pero pinipigilan lang ang sarili na huwag taasan ang boses.Pumasok na lang ako sa loob at iniwan si Sir Ace sa labas. Bigla akong nakaramdam ng gutom nang makita ang mga pagkaing nakahanda na sa mesa. Hindi pa pala ako kumakain simula pa kaninang umaga. Anong oras na ba akong nagising? Alas-onse na pala ng umaga at malapit na ring magtanghalian. Sakto naman, may nakahanda na

Bumusangot ang mukha ni Dominice habang senesermonan si Ace. Padabog pa siyang umupo sa sofa at kunot-noobpa siyang palinga-linga sa paligid. Malaki ang living room at wala pa gaanong disenyo sa loob. Mukhang bagong-bago ang bahay dahil wala pa masyadong gamit. "Natahimik ka ritan, Sir Ace. Okay ka pa ba?" sigaw ni Domi at napahalukipkip na lang. "I'm fine,...ahh.." "Okay ka lang po ba? Are you in pain or anything? May sakit ka ba?" sunod-sunod na tanong ni Domi. Nakaramdam agad siya ng kaba at pag-aalala. "No. I am fine, it's just that something happen. Uhm... Domin, can you do me a favor, please?" kunot-noo naman si Domi dahil sa lambing ng boses nito. Ibang-iba kung paano ito makitungo sa kanya. "Y-yes, ano 'yun?" "Make tinolang manok for me, please..." Napasinghap si Domi. "Seriously? Tinolang manok?" "Yeah. I suddenly craved it. It's been a while, huli kong kain ng tinola," saad nito. "Wala naman akong choice kundi ang sundin ka. Pero paalala ko lang po

HINATID ako ni Eduardo sa bahay. Gusto niya akong dalhin sa mansyon dahil iyon ang request ni Mrs. Horman, pero nag-insist ako dahil gusto ko munang mapag-isa. Hanggang ngayon ay nanginginig pa rin ako sa takot. Hindi mawala sa isip ko ang madilim na parte na iyon. Ace called but I didn't answer him, matapos kung ma-charge ang cellphone ko. Nabasa ko rin ang text-message niya at nag-sorry siya sa akin. Hindi na rin ako nag-reply. Nagpaalam rin ako kay Mrs. Horman na hindi muna ako magpapakita sa kanila ng dalawang linggo hanggang sa dumating na ang time para sa surrogacy. Marami pa kaming pag-uusapan tungkol sa bagay na 'yon, pero hindi na muna sa ngayon dahil sa inis ko kay Ace. At naalala ko din na hindi dito sa bansa mangyayari ang surrogacy, kundi sa ibang bansa. Pinatay ko ang cellphone ko sa inis, dahil ayaw ko munang makayanggap ng kahit anong message o tawag mula sa kahit na sino man. Napatitig ako sa kisame dahil hindi ako makatulog. Sabi ni Eduardo ay misunderstanding l