All Chapters of My Billionaire Enemy Is My Lover : Chapter 81 - Chapter 90

Hindi ko kilala ang lalaki pero the way he addressed me, parang kilala niya ako. I'm not shocked because he knew me, I'm shocked that someone like him knows about me. Hindi siya mukhang ordinaryong tao. Halatang mayaman siya pero hindi naman ako mayaman kaya paanong may kilala akong mayaman?“Sino yon?” tanong ni Ashley ng mawala sa paningin namin ang lalaki. Mabuti nalang at hindi nagtagal ang lalaki. May tumawag sa kanya kaya kinailangan niyang umalis.“Hindi ko alam eh!” sagot ko. Pero bigla akong napaisip. Yong tatlong lalaki kahapon, sinabi nilang parang nakita nila ako sa Manila. And then this one. He seems to be from Manila. So that means I'm from Manila?Bigla akong kinabahan sa party na ito. Kaya ng mawala sa paningin namin ang lalaki, mabilis akong pumasok sa bahay ni ma’am Lucinda at agad na kinuha ang baby ko. Mabilis akong umuwi para hindi na makasalubong ang mga nagsidatingang bisita ni Mayor. Nagkalat pa naman sila. Pero pagdating ko sa bahay, nagulat ako ng makita

Napaatras ako ng humakbang siya papalapit sa akin. Nanlalamig ako. Hindi ko alam kung bakit pero nakakatakot ang titig niya sa akin. Matalim at madilim ang mga mata niya.“Sino ka? How do you know my name?” nanlalamig kong tanong. Pero parang wala siyang narinig. Binalewala niya ang kaba ko. He didn't care that I'm shaking from the shock he was giving me.Umatras ako ng umatras hanggang sa sumandal ang likod ko sa pader. Wala na akong mapuntahan. And he used that opportunity to immediately go to me. Agad niyang nilagay ang dalawang kamay niya sa magkabilang gilid ko at saka ako kinorner. Matalim ko siyang tinitigan dahil sa ginagawa niya. “Who are you? Why are you doing this to me?” takot pero may iritasyon din ang boses ko. Hindi nagbago ang tingin niya. He still looked at me intently and piercingly. Madilim ang mata niya at hindi ko mabasa ang mga iniisip niya.Ang isang kamay niya ay tinanggal niya sa gilid ko. Hinawakan niya ang baba ko bago ko nakitang lumapit ang mukha niya.

Matagal bago tumayo si Alaric. Nanatili siyang nakaluhod sa baba habang nakayakap sa akin. Nasa tiyan ko ang mukha niya. It's probably 20 minutes when he rose up and sat beside me.“Are you okay?” tanong ko. He smiled at me. “So you remember Magnus!” tanong niya. Ngumuso ako. “Well… he's my childhood friend. Yong childhood memory ko lang ang natatandaan ko ngayon kaya…” “How about me? You don't remember me?” I could hear the sadness in his voice.“I remember eating with you. It's just a snap. And I couldn't clearly see your face in that memory,” I look him in the eyes. “I just know I called that man in my memory Alaric.” He sighed. Pinatayo niya ako at agad ding pinaupo sa kandungan niya. Nakaharap ako sa kanya. Pumalupot ang kamay niya sa likod ko. Agad niya akong pinatakan ng halik sa labi. Nanlamig ang tiyan ko. I do love his kiss but what I heard from Magnus shifted something in me. I am in doubt!“Can you refrain from doing this?” seryoso kong sinabi. “I don't remember thin

Matagal akong nakatulog sa gabi. Not that sleeping with Alaric is new, malamang ay hindi. May anak nga kami. Pero hindi ko alam bakit naiilang ako. Kasama naman din namin ang anak ko. Siguro mga around 3 na ako nakatulog. Kaya din pag gising ko ng umaga, ako lang ang nasa kama. Wala na doon ang anak ko at si Alaric. Namumungay ang mata kong tinignan ang orasan sa side table at nakita kong alas dyes na. Ganon ako napuyat at late na nga akong nagising. Inisip ko na kasama ni Alaric ang baby ko kaya hindi ko na siya hinanap. Pumasok na ako sa bathroom para maligo at mag-ayos. Natapos na ako sa lahat lahat ay wala parin sila. Akala ko ay pupuntahan nila ako dahil late na akong nagising but I guess may ginagawa sila sa labas huh! Nang bumababa ako sa hagdanan, wala naman akong naririnig na ingay sa baba. Kaya kumunot ang noo ko. Where the hell are they? Medyo binilisan ko ang pagbaba ko. I slightly get nervous but then, nang nasa baba na ako, natanaw ko sa living room na nasa bac

Pawis na pawis ako ng magising ako. Ramdam kong nanginginig ang katawan ko dahil sa mga sunod sunod na alaalang bumabalik. Akala ko, panaginip lang ang lahat. Akala ko nanaginip lang ako. Ang mga alaala ko na pala ang bumabalik. Nahihirapan akong huminga ng maalala ko ang gabi noong sinusundan kami ng tatlong SUV. I remember how scared I was that day. Nahimatay pa si mama nang oras na iyon kaya hindi ako mapakali tapos may humahabol pa sa amin Biglang gusto kong malaman kung ano ang nangyari sa mga bodyguard na kasama ko. Did they survive? Anong nangari kay mama matapos niyang mahimatay.Sapo ko ang puso ko habang kinakalma ang sarili.Limang araw lang kaming nanatili dito at heto ngayon bumalik na ang lahat ng alaala ko. Akala ko ay aabutin pa kami ng maraming araw pero limang araw lang pala!Wala akong kasama sa kama. Binalingan ko ang orasan at kita kong alas dose na. Nanghihina ako at nilalamig. I thought I was dreaming. Totoong alala na pala ang mga yon.Kinalma ko ang sarili k