Semua Bab ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: Bab 521 - Bab 530

“เสียดายจัง สวรรค์อิจฉาคนมีความสามารถ!”“ถ้าเขารอดชีวิต ประวัติศาสตร์ก็จะถูกแก้ไข ฉันสังเกตเห็นว่าในช่วงระยะเวลาเดียวกัน ความสามารถการเป็นกุนซือด้านการรบของเขาแข็งแร่งที่สุด ที่สำคัญยังหนุ่มมาก ทำไมถึงได้มาเกิดในต้าฉี่บ้านเมืองที่เป็นแบบนี้กันนะ!”“ดูสิ บันทึกประวัติศาสตร์อย่างไม่เป็นทางการบันทึกไว้ว่า ฮ่องเต้โง่เขลาเบาปัญญาไร้ซึ่งศีลธรรม ยิ่งไปกว่านั้นยังขี้สงสัยมาก แต่ละวันคิดแต่จะยึดอำนาจทางทหารของเขากลับมายังไง!”“ราชวงศ์ที่สถานการณ์ไม่มีความมั่นคงและยังเกิดทุพภิกขภัย ฮ่องเต้กลับคิดจะแย่งอำนาจทางทหารของแม่ทัพกลับคืน นี่ไม่ใช่การวิ่งเข้าหาความตายเหรอ?”“ก็แค่เสียดายแม่ทัพหนุ่มผู้นี้เท่านั้น!”“นั่นสิ น่าเสียดาย ดูตอนเขาเสียชีวิตสิเพิ่งจะอายุยี่สิบเอง หนุ่มกว่าแม่ทัพขุนชนะศึกอีก!”มีเด็กคนหนึ่งถือลูกบอลไว้ในมือและอยากวางไว้ข้างหน้าภาพวาดของจ้านเฉิงอิ้น แต่ถูกพนักงานห้ามไว้เด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ตอนที่พี่ชายคนนี้ตายเขาเพิ่งจะอายุยี่สิบปี ผมอยากให้ลูกบอลเขาหนึ่งลูก เขาจะต้องชอบแน่ ๆ !”และยังมีเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งวางนาฬิกาโทรศัพท์ลงไป“หนูให้นาฬิกาโทรศัพท์กับเขา ตอน

เย่มู่มู่ หลูซีและหลูหมิงตาแดงทุกคนเธอขึ้นไปชั้นบนและเหลือพื้นที่ไว้ให้พวกเขาหลังจากเย่มู่มู่เดินออกไปมั่วฝานพูดกับหลูหมิง “ข้าจะกลับแล้ว ไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีโอกาสกลับมาไหม พวกเจ้าต้องปกป้องท่านเทพให้ดี ท่านมีจิตใจที่เมตตา ควรมีอายุยืนร้อยปี!”หลูซีกับหลูหมิงคุกเข่าและอยากโค้งคำนับเขาเขาพยุงพวกเขายืนขึ้น “ท่านเทพเคยพูดไว้ หัวเข่าของชายหนุ่มนั้นมีทองคำ ในเมื่อพวกเจ้ามาถึงยุคปัจจุบันแล้ว ก็ควรดำเนินชีวิตตามกฎระเบียบของยุคปัจจุบัน!”“ไม่ต้องเป็นห่วงข้ากับกองทัพตระกูลจ้าน!”“ถ้าทำได้ ข้าอยากส่งคนมาปกป้องท่านเทพเพิ่มอีกสองสามคน!”“ตอนนี้ปกป้องท่านเทพให้ดีมีความสำคัญยิ่งกว่าปกป้องข้า!”“เอาล่ะ ข้าจะไม่พูดไปมากกว่านี้แล้ว พวกเจ้าก็จงดูแลตัวเองให้ดี!”น้ำตาของพวกเขาหมุนวนในดวงตา สุดท้ายพวกเขาคุกเข่าและยกมือประสานกลางอกคารวะมั่วฝาน“รัฐทายาท กรุณาดูแลตัวเองด้วย!”“รัฐทายาท โปรดระมัดระวังทุกเรื่อง เรื่องของการสู้รบก็ยกให้คนอื่นไปทำ ความปลอดภัยของท่านสำคัญที่สุดต่างหาก!”มั่วฝานพยักหน้าตอนที่เย่มู่มู่เดินลงมา เจ้านายและคนรับใช้สามคนล้วนร้องไห้จนขอบตาแดงเธอไม่พูดอะไรมาก พลางหย

“ของเหล่านี้มีค่าเป็นอย่างยิ่ง ระมัดระวังหน่อย…”บังเอิญหยางชิงเหอมาหาจ้านเฉิงอิ้นและต้องการเพิ่มกำลังคนไปช่วยทำแม่พิมพ์พอดีครั้นเธอเห็นเครื่องถ่ายเอกสารกับโน้ตบุ๊กยี่ห้อจวี๋ เธอแทบจะวิ่งเหยาะและเบียดเข้าไปท่ามกลางฝูงชน“อ๊ากกก…โน้ตบุ๊ก เครื่องถ่ายเอกสาร น้ำหมึกและกระดาษสี่เอ…”เธอต้องการใช้ของเหล่านี้เป็นอย่างมากหลังจากนี้เธอสามารถวาดพิมพ์เขียวในโน้ตบุ๊กได้แล้วและยังปริ้นท์ออกมาได้อีกด้วยทันใดนั้น เธอทอดสายตาแวววาวกับมั่วฝาน“พี่คนหล่อ ของเหล่านี้ให้ข้ายืมใช้ระยะหนึ่งได้หรือไม่ ข้าจะรีบนำมาคืนอย่างรวดเร็ว!”มั่วฝานได้ยินหยางชิงเหอเรียกเขาพี่คนหล่อและส่งสายตามองมาเป็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดสีคราม ผิวพรรณแห้งกร้าน หน้าตาเป็นเอกลักษณ์ สายตาแวววาวเป็นอย่างยิ่งทอดมองมาจนมั่วฝานขุนลุกไปทั้งตัวแววตาของนางคล้ายหมาป่าเกินไป“เจ้าคือหยางชิงเหอ?”เขาเคยได้ยินท่านเทพกล่าว มีผู้หญิงจากยุคปัจจุบันชื่อหยางชิงเหอทะลุมิติข้ามมายังยุคโบราณ ตอนนี้ถูกจ้านเฉิงอิ้นรับเอาไว้มาอยู่ใต้ล่างเป็นคนมีความสามารถที่แข็งแกร่งคนหนึ่งเธอพยักหน้าด้วยความเร่งรีบและหนักแน่นแม้ว่าเขายังไม่เคยสัมผัสโน

พลเมืองที่ต่ำต้อย ไม่ว่าจะกี่ร้อยปีหรือกี่พันปีก็มีแต่จะยากจนลงไปเรื่อย ๆความเจริญรุ่งเรืองที่เธอคาดหวังคือทุก ๆ คนมีข้าวให้กินทุก ๆ คนมีหนังสือให้เรียนขอเพียงยอมขยันขันแข็ง ทุกคนก็ล้วนขยับขึ้นไปที่สูงได้ทั้งนั้นและที่สำคัญ พวกเขายังมีความรู้อีกมากมายที่ต้องเรียนรู้ เครื่องจักรกล ไฟฟ้าและวิทยาศาสตร์…ดังนั้น~สารลับที่จ้านเฉิงอิ้นส่งให้หลี่หยวนจง นั่นก็คือต้องกำจัดตระกูลขุนนางชนชั้นสูงกับขุนนางที่กระทำการทุจริตอย่างหนักของแคว้นเยี่ยนให้สิ้นซากการกระทำนี้อาจถูกปัญญาชนใต้ฟ้าถ่มน้ำลายต่อว่าและวิพากษ์วิจารณ์อาจถึงกระทั่งถูกคนรุ่นหลังสังหารด้วยปลายพู่กันและตอกย้ำความอับอายตลอดกาลแต่ตอนนี้ เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำอยู่นั้นไม่มีความผิดอยากจะพัฒนา อยากจะสร้างบ้านเมืองในอุดมคติตามคำกล่าวของท่านเทพอยากจะรวมให้เป็นหนึ่งเดียวกันและออกสู่ท้องทะเลไปพิชิตทั่วทุกหนแห่งขั้นตอนนี้ จึงจำเป็นต้องทำเขาไม่กลัวว่าจะถูกปัญญาชนใต้ฟ้าถ่มน้ำลายตำหนิเขาไม่กลัวว่าจะถูกคนรุ่นหลังสังหารด้วยปลายพู่กันต่อให้มองว่าเขาสังหารหมู่เป็นคนชั่วที่กระทำความผิดมหันต์…เขาก็จะยอมรับ!เขาคิดว่าตนเอง ได้ท

และเหลือไว้ส่วนหนึ่งไม่พูดถึงไม่ได้เลยว่า เขากลายเป็นคนระวังมากขึ้นวันที่แปด หลี่หยวนจงก็ยังไม่ส่งข่าวกลับมาแม้แต่จ้าวเฉียนกับเซี่ยเวยต่างส่งข่าวกลับมาแล้ว แต่พวกเขาไม่ส่งกลับมาเซี่ยเวยเผชิญหน้ากับกำลังพลหนึ่งแสนคนของแคว้นฉู่ผู้บัญชาการกองทัพของแคว้นฉู่คือเจียงเหว่ย เป็นชายหนุ่มที่มีพลัง มีชื่อเสียงตั้งแต่เด็ก เข้าสู่สนามรบตอนอายุสิบแปดและสร้างผลงานไว้อย่างยิ่งใหญ่!ถึงแม้ในเวลานั้น แคว้นฉู่มีเทพแห่งสงครามอย่างหลิงเซี่ยวเฟิง แต่เจียงเหว่ยก็ลุกขึ้นจากความรุ่งโรจน์ด้วยความสามารถของเขาเองตอนนี้ได้รับความไว้วางใจเป็นอย่างยิ่งจากฉู่อ๋อง ปัจจุบันแคว้นฉู่มีกำลังทหารสองแสนคนอยู่ภายใต้การบัญชาของเจียงเหว่ยบางทีเขาอาจยังหนุ่มเกินไป เขาไม่มองแคว้นเยี่ยนอยู่ในสายตาและนำกองกำลังหนึ่งแสนคนบุกโจมตีแคว้นเยี่ยนกลับไม่คิดว่าจะได้พบกับเซี่ยเวยและศึกสงครามครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างเขาสองคนเซี่ยเวยเห็นว่าจำนวนคนของฝ่ายตรงข้ามเป็นสี่เท่าของเขาเดิมทีไม่มีความมั่นใจรู้สึกเอาชนะไม่ได้แต่พอสู้กันจริง ๆ เขาเพิ่งพบว่าดาบม่อเตานั้นดุดันถึงเพียงใดระยะยิงของหน้าไม้ราชวงศ์ฉินก็ไกลมาก ไ