All Chapters of ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: Chapter 491 - Chapter 500

หวังเซิ่งพูดกับหยางชิงเหอ “ข้าจะพาเจ้าไปพบแม่ทัพใหญ่!”“อืม!”หวังเซิ่งพาหยางชิงเหอมาถึงค่ายพักประจำการของกองทัพตระกูลจ้านมีกระโจมมากมายหลายหลัง ส่วนใหญ่เป็นกระโจมผ้าใบกันน้ำกันแดดที่มาจากโลกปัจจุบันตรงยอดกระโจมยังติดแผงไฟพลังงานแสงอาทิตย์ไว้หนึ่งอันภายในกระโจมมีไฟส่องสว่างพลังงานแสงอาทิตย์และมีพัดลมตัวเล็ก…หยางชิงเหออ้าปากค้างเป็นรูปตัวโอเมื่อมาถึงกระโจมของแม่ทัพใหญ่วินาทีที่เห็นกระโจมเธอตะลึงงันอีกครั้งเพราะว่าอันที่เรียกว่ากระโจม แท้จริงแล้วเป็นบ้านสำเร็จรูปใช่ หน้าตาเหมือนบ้านสำเร็จรูปตามพื้นที่ก่อสร้างในโลกปัจจุบันทุกประการเย่มู่มู่ซื้อรถขุด รถบรรทุกดินที่ยุคปัจจุบันจำนวนมาก เถ้าแก่ที่เคยทำงานก่อสร้างสมัยก่อน จึงนำบ้านสำเร็จรูปที่ขายไม่ออก มาขายให้เธอในราคาถูก ๆ ทั้งหมดพื้นที่บ้านสำเร็จรูปสามารถให้คนมาอยู่อาศัยได้นับหมื่นคนเพราะว่ามีจำนวนที่มากเกินไปจริง ๆภายนอกของบ้านสำเร็จรูปดูเก่า ๆ แต่เพียงทำความสะอาดและฆ่าเชื้อข้างในสักหน่อยก็เข้าอยู่ได้แล้วที่สำคัญมันสะดวกกว่ากระโจมอีกบ้านสำเร็จรูปที่จ้านเฉิงอิ้นพักค่อนข้างกว้าง ข้างบนปูแผงไฟพลังงานแสงอาทิตย์ไว้เต

“อยากเข้าไปดูข้างในยิ่งนัก ถ้าโรงงานแห่งนี้เริ่มใช้งาน เช่นนั้นแล้วหลังจากนี้พวกเราก็จะมีอาวุธเหล็กชั้นดีใช้อย่างต่อเนื่อง~!”“แต่ละแคว้นในหัวเซี่ย จะมีใครเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเราอีก?”จ้าวเฉียนยิ้มแย้มกล่าวอย่างหนำใจ “ข้าถึงกระทั่งคิดถึงความเจริญรุ่งเรืองที่รวมหัวเซี่ยให้เป็นหนึ่งเดียวกันโดยพวกเราแล้วล่ะ”ซ่งตั๋วตบ ๆ ที่ไหล่เขา “ชู่ว ถ่อมตัวหน่อย ตอนนี้พวกเรายังจัดการกองทัพธงเหลืองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ รวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่งเดียวกันยังไกลเกินไป!”หยางชิงเหอสวมเสื้อผ้าผู้ชายเดินออกมาและได้ยินคำพูดของซ่งตั๋วเธอยิ้มแย้มเป็นดังที่คิดไว้จริง จ้านเฉิงอิ้นได้รับเงื่อนไขที่ดีถึงเพียงนี้!เขาไม่มีทางไม่ก่อกบฏ!การรวมให้เป็นหนึ่งเดียวกัน เขามีความได้เปรียบกว่ามู่ฉีซิวมากมู่ฉีซิวผู้นี้มีคุณสมบัติความเป็นคนที่ชั่วร้ายเกินไป!แต่จ้านเฉิงอิ้นแตกต่างออกไปช่วงเวลานี้ เธอมองเห็นแล้วว่าจ้านเฉิงอิ้นปฏิบัติกับคนใต้ล่าง ปฏิบัติกับทหารและปฏิบัติกับพลเมือง…แตกต่างจากมู่ฉีซิวโดยสิ้นเชิงมู่ฉีซิวนั้นหาทุกวิธีทางเพื่อเอาเปรียบพลเมือง ชีวิตของคนสำหรับเขาเป็นเพียงของฟุ่มเฟือยเมื่อมีคนเจ็บป่วย ทั้งที

เขาเป็นคนเลื่อนขั้นให้เอง จึงไม่กล้ารายงานมู่ฉีซิว*หลังจากโรงงานสร้างเสร็จและกระจายข่าวไปถึงแคว้นอื่น ๆแคว้นฉู่ แคว้นฉี ชนเผ่าหมานและแคว้นเยียนที่เคยมีความแค้นกับจ้านเฉิงอิ้นได้รับข่าวมือแรกฉู่อ๋องเห็นพิมพ์ขียวของสุดยอดโรงงานและพูดกับขุนนางทันที “โรงงานแห่งนี้ ถ้าแคว้นฉู่ยึดมาครองไม่ได้ หลังจากนี้อาวุธทหารของแคว้นฉู่ในหกแคว้นก็จะไม่มีข้อได้เปรียบอีกต่อไป!”“จ้านเฉิงอิ้นผู้นี้ ปล่อยไว้ต่อไปไม่ได้แล้ว!”ครั้นฮ่องเต้แคว้นฉีฉีซวนเหิงได้รับพิมพ์เขียวของโรงงานเขามองสิ่งก่อสร้างอันซับซ้อนบนพิมพ์เขียว ปล่องควันสูงตระหง่านทะลุเมฆ หม้อต้มอันที่มหึมาและหอพักตึกสูงหลายชั้น~เขาตกอยู่ในภาวะครุ่นคิดอย่างหนัก!สิ่งเหล่านี้สร้างโดยมนุษย์ได้จริงหรือ?ด้วยเหตุนี้ เขายิ่งมั่นใจว่าจ้านเฉิงอิ้นมีอ่างขุมทรัพย์ที่ทะลุไปยังโลกอีกใบอยู่ในมือและในอ่างขุมทรัพย์มีท่านเทพอยู่หนึ่งองค์ ผู้ซึ่งช่วยเหลือเขาเสมอมาเขาต้องการอ่างขุมทรัพย์มาอยู่ในมือให้ได้อีกครั้ง!เขากับฉู่อ๋องคิดเหมือนกันจ้านเฉิงอิ้นจะต้องตาย!อ่าง ต้องทิ้งไว้!แคว้นเยียนกับชนเผ่าหมานได้ยินข่าวลือด้วยเช่นกัน สองแคว้นนี้เคลื่อน

เย่มู่มู่ถามจ้านเฉิงอิ้น “ฮ่องเต้ตอบตกลงหรือยัง?”“ไม่รู้ วันนี้มีขุนนางชนเสาเสียชีวิตหนึ่งคน แต่ฮ่องเต้ให้ทูตของแคว้นเยียนกับชนเผ่าหมานอยู่ต่อ กลางคืนจัดงานเลี้ยงต้อนรับ!”เย่มู่มู่ได้ยินเรื่องราวนี้แล้วเธอรู้สึกโกรธในความไม่ยุติธรรม“ราษฎรยังไม่มีกินและคนอดอยากก็อยู่ทั่วทุกหนแห่ง ฮ่องเต้กลับจัดงานเลี้ยงต้อนรับข้าศึก เขามีชีวิตที่ดีเกินไปจนลืมไปว่าชนเผ่าหมานเคยปิดล้อมด่านเจิ้นกวนหนึ่งปีและฆ่าทหารต้าฉี่ตายไปไม่รู้เท่าไหร่”“คนเช่นนี้ไร้ซึ่งความชอบธรรมข้างในจิตใจ ไม่คู่ควรแก่การเป็นจักรพรรดิ!”“จ้านเฉิงอิ้น ไม่ต้องกลัวนะ…พวกเข้ากล้าปราบปรามเจ้า ข้าก็จะฆ่าพวกเขาให้ตาย!”“กองกำลังข้าศึกห้าแสนห้าหมื่นคนเจ้ายังจัดการได้ ต่อให้แคว้นเยียนกับชนเผ่าหมานร่วมมือกับกองทัพธงเหลือง แต่จะเป็นภัยคุกคามต่อเจ้าจริง ๆ หรือ ข้าว่าไม่!”“เจ้าเพียงแค่ผิดหวังในฮ่องเต้และราชสำนักเท่านั้น! ลองนึกถึงตระกูลจ้านสามรุ่นของเจ้า ที่ถวายชีวิตให้กับจักรพรรดิผู้เหลวไหลเพียงนี้ดูสิ มันไม่คุ้มกับเจ้าและกองทัพตระกูลจ้านที่ตายไปหรอก!”“พวกเขากล้าก่อปัญหา เจ้าก็โจมตีกลับได้เช่นกัน ให้บทเรียนกับพวกเขาสักหน่อย!”“ด่า

เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ เห็นตะเกียงน้ำมันแกว่งอยู่ข้างในรถม้าเสียงประหนึ่งปีศาจร้ายที่คุ้นเคยดังขึ้น “ตื่นแล้ว?”หยางชิงเหอตื่นตกใจลืมตาทันทีเธอ มองเห็นมู่ฉีซิวม่านรถม้าไม่ได้เปิดออก แต่มั่นใจได้ว่าเธอยังอยู่ในพื้นที่ค่ายทหารของกองทัพตระกูลจ้านร่างกายเธออ่อนปวกเปียกไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อยไม่รู้ว่ามู่ฉีซิวป้อนยาอะไรเข้าไปให้เธอกิน!“นะ นายอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”มู่ฉีซิวใช้สายตาชั่วร้ายจับจ้องหยางชิงเหอ ทันใดนั้น เขาเอามือบีบคางเธออย่างแรงและดึงเธอขึ้นมาจนได้สบตาเข้ากับแววตาแดงก่ำ โกรธเคืองและชั่วร้ายของเขา“หยางชิงเหอ เธอกล้าแกล้งตายได้ยังไง เธอกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง!”หยางชิงเหอหัวเราะ“ทำไมล่ะ พอไม่มีฉัน กองทัพธงเหลืองของนายก็ทำอะไรไม่เป็นแล้วเหรอ?”เขาคลายมือจากหยางชิงเหอและดึงผ้าไหมม้วนออกมาเช็ดมือพร้อมกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “อย่ามองตนเองสำคัญขนาดนั้น ไม่มีเธอ ฉันก็ผลิตออกมาได้เหมือนกัน”“แต่ฉันมองเธอเป็นแฟน ทะนุถนอมดั่งของล้ำค่า ถึงกระทั่งไปสู่ขอกับตระกูลชุยที่ป๋อหลิง พูดคุยกับบิดาและมารดาตระกูลชุยว่าเธอมีความสำคัญกับฉันมากและต้องมาเป็นอนุภรรยารับใช้ของฉันให้ได้!!”“ฉันไปมา