All Chapters of Arranged Marriage to a Billionaire: Chapter 41 - Chapter 50

"Wait... what?!" Napahinto ang kamay ko na kakatok sana sa pinto ng opisina ni Rome sa kanyang penthouse nang marinig ko ang malamig at galit niyang boses. Bahagyang kumunot ang noo ko habang nagtataka kung anong nangyayari. Alam kong abala si Rome sa kanyang negosyo, pero hindi ko inaasahan na maririnig ko siyang ganito kaintense. Galing ako sa foundation kanina lamang upang tiyakin na maayos ang lahat. Salamat naman at wala akong naabutang eksena mula sa mga half-siblings ko, pati na rin sa asawa ng biological father ko. Sa totoo lang, iyon ang pangunahing iniwasan ko—ang makialam sila sa iniwang mana ng lola ko. Hindi ko hahayaan na kahit anak pa siya ng lola ko, pakialaman niya ang pag-aari nito. Alam ko ang pagkatao ng biological father ko—sakim at walang konsensya. Hindi ko maintindihan kung bakit minahal siya ng nanay ko noon. Siguro nga, tama ang kasabihan. Love is really blind. "Sabotage?! Traff*cking?! In my d*mn shipping line?! Who's behind that sh*t?!" sigaw ni Rome m

Pagbukas ko ng pinto ng BCS’s Bistro, bumungad sa akin ang malambing na tunog ng mga pag-uusap. Ang ambiance ng lugar ay elegante—malamlam na ilaw, mga polished na mesa, at banayad na tugtog ng classical music. Ang bawat sulok ay puno ng dignidad, at ang bango ng masarap na pagkain ay tila nang-aakit. Sa isang mesa malapit sa malalaking bintana, may nakalagay na reservation card na may nakasulat na pangalan. Luis Grimaldi Napangiti ako nang bahagya. Hindi talaga siya nagpapahuli sa detalye. Habang naglalakad ako papasok, ang ritmo ng aking Louboutin heels ang unang umagaw ng atensyon sa mga naroroon. Maraming ulo ang napalingon, pero hindi ko sila pinansin. I wore my navy-blue dress—simple ngunit elegante, sapat para magdala ng kumpiyansa. Ang bawat hakbang ko ay maingat, kalkulado, at puno ng layunin. “Reservation for Luis Grimaldi,” sabi ko nang mahinahon ngunit matatag sa hostess. Kahit simpleng mga salita, sigurado akong ramdam niya ang authority sa boses ko. Ngumiti a

Nasa loob ako ng opisina ng foundation, abala sa mga papel na nakakalat sa harapan ko. Ang mga dokumento ng budget, listahan ng mga suppliers, at mga pangalan ng mga dadalo sa nalalapit na event ng foundation ay lahat nasa aking harapan. Hindi ko mapigilang tumingin sa orasan habang iniisip ang mga detalye na kailangang matapos ngayong araw. Ang bawat segundo ay tila nagmamadali, at alam kong walang lugar para sa pagkakamali. Hindi ito madali sa akin, but I want to show them na karapat-dapat akong maging new foundation. Ngayon, kailangan kong tiyakin na magiging matagumpay ang event and to make new sponsors coming from elite people. I'm hoping na dadalo kahit ilan lamang sa kanila lahat ng ininvite ko but it's better na silang lahat talaga. Mas lumakas kase ang kabilang parte which is my father's wife. Halos nasa kanya na ang iba pang makapangyarihang tao lalo na ang mga politicians. Only who doesn't have any connections sa politics ang hindi. They are powerful also yet dangerous. H

Me and Rome decided to go for a walk for a while. Gabi na rin naman kaya ayos lang. The streets were quieter than usual, with only a handful of night owls enjoying the cool breeze of the evening. It felt peaceful—a stark contrast to the busy day I just had. As we stepped out of the building, Rome instinctively held my hand. His touch was warm, comforting, and steady, as if silently reminding me that he was always there. The city lights cast a soft glow around us, and the occasional hum of passing cars added a subtle background noise to our evening. “Ang tahimik ng gabi,” sabi ko, breaking the silence as we strolled. “It’s like the city finally decided to take a break.” Rome smiled, his eyes flickering with amusement. “Sometimes, even the busiest places know when to pause. Just like you should.” Napailing ako, pero hindi ko mapigilang ngumiti. “I’m trying, okay? At least ngayon, I agreed to take this walk with you.” He chuckled softly. “Fair enough. But I think this is more than ju

Habang binubuksan ng isang butler ang pintuan, naramdaman ko ang lamig ng hangin na tumama sa aking balat, tila nagpapahiwatig ng mundo sa loob na puno ng intriga, ekspektasyon, at paghatol. Pero hindi ako papatalo. This wasn’t just about being Rome’s wife or gaining his family’s approval. This was about showing them who I truly was—I’m not Margaret Serrano, as they know. I am Katharina Esmeralda Grimaldi, a Duchess, a CEO, and a woman who has faced storms far more turbulent than this gathering.Mahigpit ang kapit ko sa braso ni Rome habang unti-unti kaming pumasok. Sa bawat hakbang namin, naramdaman ko ang mga tingin ng halos lahat ng bisita. Ang kanilang mga mata ay puno ng pagtataka, pagsusuri, at sa iba, tahasang paghatol. Ang bigat ng mga titig nila ay parang isang bagyong pilit kong binabalewala. I’ve dealt with worse, I reminded myself. These people don’t scare me.Naglakad kami sa malawak na receiving hall na tila sinadya para ipakita ang kayamanan at karangyaan ng pamilya Azc